Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Οσίας Ελισάβετ και του Μάρτυρος Σάββα του Στρατηλάτου.
Η Οσία Ελισάβετ καταγόταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της ήταν φημισμένοι για τα πλούτη τους και περίφημοι για την αρετή τους. Κατοικούσαν κοντά στην Ηράκλεια, στον τόπο που από παλιά ονομαζόταν Θρακοκρήνη και αργότερα Αβυδηνοί.
Όμως είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από τότε που νυμφεύθηκαν και ήταν ακόμη άτεκνοι. Γι’ αυτό παρακαλούσαν αδιάκοπα το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, διάδοχο του γένους τους και κληρονόμο τους. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, άκουσε με ευμένεια την ταπεινή δέησή τους και δεν παρέβλεψε την ολοκληρωτική αφοσίωσή τους.
Υπήρχε στον τόπο τους το έθιμο να συναθροίζονται οι Χριστιανοί στη μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (η οποία τιμάται στις 13 Μαΐου) και να εορτάζουν μια ολόκληρη εβδομάδα. Σε μια τέτοια συνάθροιση βρέθηκαν εκεί, μαζί με τους άλλους Χριστιανούς και οι γονείς της Οσίας Ελισάβετ.
Οι γονείς της Ελισάβετ ικέτευσαν την αθληφόρο Αγία Γλυκερία, να λύσει τα δεσμά της στειρώσεώς τους και να τους χαρίσει ένα παιδί. Αυτό θα ονομάζεται Ελισάβετ, γιατί θα αναδειχθεί όμοιο στην ψυχή με τη μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού.
Και πράγματι η Ευφημία μετά από τη συμπλήρωση εννέα μηνών γέννησε την Ελισάβετ. Όταν έγινε δώδεκα ετών, η μητέρα της έφυγε από την πρόσκαιρη ζωή. Και μετά από τρία χρόνια κοιμήθηκε και ο πατέρας της Ευνομιανός. Η Ελισάβετ απέμεινε ορφανή. Όμως αμέσως εμπιστεύθηκε τον εαυτό της στο Θεό και διακρίθηκε στη διακονία των φτωχών και των ελαχίστων αδελφών της.
Έπειτα αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Έφθασε στη Μονή του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου. Στη Μονή αυτή απαρνήθηκε τα εγκόσμια και εκάρη μοναχή. Ζούσε με πνευματική σκληραγωγία, νηστεία και άσκηση. Έτσι έφθασε στα ύψη της αγιότητας και ο Θεός την αξίωσε χαρισμάτων πολλών. Αργότερα αναδείχθηκε ηγουμένη της Μονής
Η Οσία με τους πνευματικούς της αγώνες, βίωσε την αίσθηση του ακτίστου φωτός και με αυτό γέμιζε τις ψυχές των προσκυνητών που πλησίαζαν με πίστη και ταπείνωση.
Το ιερό λείψανό της ενταφιάσθηκε στο ναό του Αγίου Γεωργίου, παραμένοντας στη Μονή της μετανοίας της, άφθορο προς δόξα Θεού και παρηγορία των ανθρώπων.
Το πρωί τελείται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το εσπέρας το Μέγα Απόδειπνο.
Του
Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Εγω ειμι ο ποιμην ο καλος. Ο ποιμην ο καλος την ψυχην αυτου τιθησιν υπερ των προβατων. Ο μισθωτος δε και ουκ ων ποιμην, ου ουκ εισιν τα προβατα ιδια, θεωρει τον λυκον ερχομενον και αφιησιν τα προβατα και φευγει και ο λυκος αρπαζει αυτα και σκορπιζει τα προβατα. Ο δε μισθωτος φευγει οτι μισθωτος εστιν και ου μελει αυτω περι των προβατων.Εγω ειμι ο ποιμην ο καλος και γινωσκω τα εμα και γινωσκομαι υπο των εμων. Καθως γινωσκει με ο πατηρ καγω γινωσκω τον πατερα και την ψυχην μου τιθημι υπερ των προβατων. Και αλλα προβατα εχω α ουκ εστιν εκ της αυλης ταυτης κακεινα με δει αγαγειν και της φωνης μου ακουσουσιν και γενησεται μια ποιμνη εις ποιμην.Δια τουτο ο πατηρ με αγαπα οτι εγω τιθημι την ψυχην μου ινα παλιν λαβω αυτην.Ουδεις αιρει αυτην απ εμου αλλ εγω τιθημι αυτην απ εμαυτου εξουσιαν εχω θειναι αυτην και εξουσιαν εχω παλιν λαβειν αυτην ταυτην την εντολην ελαβον παρα του πατρος μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή