Ακούω έναν παρουσιαστή, με αφορμή μία γυναίκα η οποία χαστούκισε μία
βουλευτή (βουλεύτρια στα μεταμοντέρνα ελληνικά) μέσα σε ναό, να λέει πως στην
εκκλησία πάμε να πάρουμε αντίδωρο και όχι σφαλιάρες…
Σκέψη πρώτη: Η Εκκλησία δεν επικροτεί ενέργειες που περιέχουν βία. Η μόνη
βία που γίνεται ανεκτή είναι αυτή του πνευματικού αγώνα και εναντίον των
αμαρτωλών παθών.
Σκέψη δεύτερη: Μέσα στην Εκκλησία δεν έχουμε μία αποστειρωμένη κατάσταση αγάπης και αγαθότητας. Οι χριστιανοί δεν είναι άγγελοι. Είναι άνθρωποι με αδυναμίες και πάθη οι οποίοι προσπαθούν να βαδίζουν την οδό της μετανοίας και των ευαγγελικών προσταγών. Αν κάποιοι θέλουν κοινότητες των οποίων τα μέλη συζητούν για αγάπη και ειρήνη και καπνίζουν άνθη παπαρούνας ας πάνε να βρούνε τα παιδιά των λουλουδιών και αν επιζητούν πιστούς με μία τυπική άτεγκτη ηθική τελειότητα ας πάνε στους Καθαρούς και τους Καλβινιστές. Στην κοινωνία της Εκκλησίας υπάρχει ρεαλισμός. Και όπως πολύ εύστοχα λέγει ο Χρυσόστομος η Εκκλησία είναι πλοίο που μεταφέρει τραυματισμένους και νοσοκομείο που φιλοξενεί ασθενείς.
Σκέψη τρίτη: Προσωπικά πρεσβεύω πως ο χριστιανός ως πολίτης αντιδρά
απέναντι σε αποφάσεις βουλευτών που είναι αντίθετες με την χριστιανική
διδασκαλία με πολιτικά μέσα. Το απλούστερο: δεν ξαναψηφίζεις τον βουλευτή.
Βέβαια αρκετοί συμπολίτες αποφασίζουν να εκφράσουν την αντίθεσή τους με
τρόπο γεμάτο οργή. Δεν συμφωνώ. Αλλά οφείλω να σημειώσω πως και αυτές οι
ακραίες ενέργειες είναι ένα είδος ηχηρής αντίδρασης. Αντίδραση στην βία που
δέχθηκε η Εκκλησία όταν πχ ψηφίσθηκε το νομοσχέδιο για τον γάμο των
ομοφυλόφιλων. Σε χρόνο ρεκόρ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έγραφαν για ήττα της
Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ελλάδα (τι σκοπό εξυπηρέτησαν άραγε τα δημοσιεύματα;)
και σχολιαστές στην τηλεόραση μας έλεγαν πως οι παπάδες και οι χριστιανοί «τον
ήπιαν»… Πραγματικά κάποιοι πίστεψαν πως δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις; Για
πολλούς πιστούς η σφαλιάρα της κυρίας σε μία χριστιανή (το τονίζω) βουλευτή η
οποία ψήφισε ένα νομοσχέδιο με περιεχόμενο αντίθετο προς την χριστιανική
διδασκαλία και είχε την φαεινή ιδέα να πάει στην εκκλησία σε προεκλογική
περίοδο (και αυτό το τονίζω) για να μαζέψει ψηφαλάκια (εύπιστοι είναι οι
χριστιανοί και ξεχνάνε εύκολα) αποτελεί μία υπερβολική αλλά τίμια πράξη. Μην
κουρασθείτε να με κατακεραυνώσετε. Υπενθυμίζω πως είμαι επίσκοπος και δεν
συμφωνώ με την πράξη. Αλλά δεν μπορώ να παραθεωρήσω και τους αδύναμους στην
πίστη, τις αδυναμίες τους, και τον ζήλο που προσπαθούν να επιδείξουν.
Σκέψη τέταρτη: Ανέφερα πριν τους αγγέλους και πέρασε από το μυαλό σαν
αστραπή η σκηνή που περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη όπου κάποια έθνη βρίσκονται σε
πόλεμο και οι προστάτες άγγελοι βλέπουν τον κακό χαμό, απορούν γιατί αυτοί δεν
συμμετέχουν, και ξεχύνονται με ορμή στο πεδίο της μάχης… Αγάπη και παγκόσμια
ειρήνη…
Επιμύθιο: Αν ο παρουσιαστής πηγαίνει στην εκκλησία για να φάει αντίδωρα,
του προτείνω να πηγαίνει και σε πανηγυρικούς εσπερινούς όπου μοιράζουν μεγάλα
κομμάτια γλυκού ψωμιού… Το Πάσχα επίσης μοιράζουν και αντίδωρο και βραστά αυγά…
γαστρονομικός παράδεισος…
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Συνεχίζεται και συνεχίζεται, στο περίφημο νομοσχέδιο - για άλλη μια φορά - η εκκλησία στο σύνολό της εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοινώς: αυτοσφαλιαριζόμαστε.
Το αντίδωρο της απελπισίας μας.
Μακάρι να μιλούσαν έτσι ελεύθερα καί οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆξιος Σεβασμιώτατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ οι μητροπολίτες ήδη ξεκίνησαν τις κολοτούμπες καί τίς φιλοφρονήσεις στους ψηφοπλιατσικολόγους πολιτικούς!!!
ΑΝΑΘΑΡΕΎΟΥΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΆΔΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΟΝΤΆ ΤΟΥΣ ΠΑΝ ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΆΔΕΣ.
ΜΉΝ ΠΕΡΙΜΈΝΕΤΕ ΣΩΤΉΡΕΣ
ΑΛΛΆ ΤΟΥΣ ΟΔΟΣΤΡΩΤΉΡΕΣ.
Θάρρος δηλώνει η αναμέτρηση με έναν ισχυρό, κατά την οποία διακυβεύεις τα συμφέροντά σου ή και την ίδια την σωματική ακεραιότητα ή την ζωή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘάρρος π.χ. θα είχε εκείνος που θα τολμούσε να υψώσει χέρι σε ένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, την εποχή που αυτός ασκούσε την τυραννική εξουσία του, π.χ. στον Φίλη, τον Πολάκη, τον Σκουρλέτη ή τον Τσίπρα για τις αμέτρητες ασέβειες και κακοήθεις ενέργειές τους εις βάρος του τόπου, του έθνους, του λαού και της Εκκλησίας.
Αντιθέτως, κανένα κόστος δεν έχει να σηκώσεις το χέρι σου και να κτυπήσεις μία φιλήσυχη κυρία, ασθενών σωματικών δυνάμεων, χωρίς προσωπική φρουρά και χωρίς διάθεση, λόγω της ευγενείας που την διακρίνει, είτε να ανταποδώσει το κτύπημα είτε να σου προκαλέσει άλλα προβλήματα, γεγονός που ο πλήκτης γνώριζε εκ των προτέρων, αναζητώντας απλώς με την αψυχολόγητη ενέργειά του τα δύο λεπτά της δημοσιότητας που του αναλογούσαν.