Πατρῶν Χρυσόστομος: «Δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξῃ πιό θλιβερά τελετή ἐνάρξεως τῶν Ὁλυμπιακῶν ἀγώνων».

Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου Πατρῶν ἐλειτούργησε τήν Κυριακή, 28 Ἰουλίου 2024 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, συμπροσευχομένου στό ἃγιο Βῆμα τοῦ πολιοῦ καί σεβασμίου Μητροπολίτου, πρώην Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, μετά τοῦ ὁποίου ἐτέλεσαν τό ἱερό Μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου θεολόγου Ἀθανασίου Μπιλάλη, στενοῦ συνεργάτου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀμβροσίου.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος Πατρῶν, ἀνεφέρθη στήν θεραπεία τῶν δαιμονιζομένων τῶν Γεργεσηνῶν καί στά περιστατικά πού ἒλαβαν χώρα μετά ταῦτα. Στάθηκε δέ ἰδιαιτέρως στό γεγονός ὃτι οἱ Γεργεσηνοί δέν ἠθέλησαν νά εἰσέλθῃ στήν πόλη τους ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλά τόν παρεκάλεσαν νά φύγῃ μακριά τους.

Ὁ Κύριος κρούει τήν θύρα μας, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἐάν θά τοῦ ἀνοίξωμε νά εἰσέλθῃ. Ἂλλοι δέν τοῦ ἀνοίγουν ποτέ. Ἂλλοι μέ τήν θέα τοῦ προσώπου του τόν ἀπομπέπουν μέ τόν χειρότερο δι’ αὐτούς τρόπο. Καί οἱ εὐλογημένοι τοῦ ἀνοίγουν, ὣστε νά εἰσέλθῃ καί νά δειπνήσῃ μαζί τους.

Δυστυχῶς ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἂρνησή της στό Χριστό καί ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή της ἀπό τό θέλημά Του, ἀπό τήν ἠθική καί τήν ἀξιοπρέπεια.

Τόσο στή χώρα μας, ἀλλά καί γενικώτερα, οἱ ἂνθρωποι ἠθελημένα ἒπαψαν νά ζοῦν καί ἁπλῶς πορεύονται ὡς βιολογικές ὑπάρξεις χωρίς πυξίδα, χωρίς σκοπό καί προορισμό. Ἡ τελετή ἐνάρξεως τῶν Ὁλυμπιακῶν Ἀγώνων 2024, ἐπιβεβαιώνει τά παραπάνω. Ποία σχέση μπορεῖ νά ἒχῃ μιά τέτοια τελετή, μέ τό ὀλυμπιακό πνεῦμα καί τίς ἀξίες πού ἐκφράζει καί ἐκπροσωπεῖ. Ἡ τελετή αὐτή ἦτο μιά προσβολή στόν πολιτισμό καί στίς ἀξίες. Μόνο λύπη μπορεῖ νά αἰσθάνεται κανείς βλέποντας αὐτή τήν πνευματική κατάπτωση καί τήν προσβολή τῶν πολιτιστικῶν ἀξιῶν καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, μέσα ἀπό τήν διακωμώδηση τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Ὁ Χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ἒδωσε νόημα ὑπάρξεως στήν Εὐρώπη. Οἱ ρίζες τῆς Εὐρώπης εἶναι χριστιανικές. Ἐπαληθεύεται πλέον, ὁ λόγος, μέ τόν ὁποῖον ἐχαρακτηρίσθη ἡ Εὐρώπη ὡς, «λευκή δαιμονία». Λευκή γιά τό χρῶμα τῶν ἀνθρώπων της, καί μαύρη γιά τόν ἐσωτερικό της κόσμο καί τόν δαιμονικό της βίο. Θά ἐλέγαμε δέ ὃτι, ὃλα ὃσα ἒγιναν στή Γαλλία, κατά τήν ἐν λόγῳ τελετή, συνιστοῦν προσβολή καί πρός τήν μητέρα τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα.

Θά προσθέσωμε ἐδῶ τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς: «...Ἀναμβίφολα οἱ ἀρχές καί οἱ δυνάμεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας καί τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι Χριστομάχες.

Στή  Δύση οὒτε γνωρίζουν τήν Ἐκκλησία, οὒτε γνωρίζουν τήν ὀδό, οὒτε γνωρίζουν ἒξοδο ἀπό τά ἀδιέξοδα. Ἐκεῖ ὃλα ἒχουν βυθυστεῖ στήν ψυχοφθόρα εἰδωλολατρεία καί φιλαυτία, φιληδονία καί σαρκολατρεία...».

Ὃμως καί ἐμεῖς ἀπεμπολήσαμε, ἐν πολλοῖς, τίς ἀξίες μας καί υἱοθετήσαμε ξένα πρότυπα, τά ὁποῖα οὐδόλως μᾶς ταιριάζουν.

Μᾶς ἀρέσει ἃρα γε ἓνας τέτοιος τρόπος ζωῆς. Μᾶς ἀρέσουν τέτοια πρότυπα; Γιατί δέν ἀντιδροῦμε στήν εἰσαγόμενη εἰδωλολατρεία καί σαρκολατρεία στή χώρα μας; Πῶς πορευόμεθα καί ποῦ θά φθάσωμε;

Καί ταῦτα ἐξ ἀφορμῆς τῆς κατά πάντα θλιβερᾶς καί ἀξιολύπητης τελετῆς ἐνάρξεως τῶν Ὁλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Γαλλία, τό 2024.