ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Μία ομάδα 28 ατόμων, στην οποία το μικρότερο μέλος της ήταν 8 ετών και το μεγαλύτερο 74, με επικεφαλής τον π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο επισκέφτηκε τον επιβλητικό Όλυμπο  από τις 23 έως τις 25 Ιουλίου 2024.
Την πρώτη μέρα η ομάδα ξεκίνησε από τα Πριόνια (1.100μ.) ανέβηκε μετά από επίπονα 6,1 χιλιόμετρα στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός  στα 2.100 μ. όπου και διανυκτέρευσε.
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε στοχεύοντας το καταφύγιο "Γιώσος Αποστολίδης" μέσω των Ζωναριών προς το Οροπέδιο των Μουσών, σε υψόμετρο 2.697μ.
Το βράδυ της ίδιας μέρας είχαμε την μεγάλη ευλογία να  συμμετέχουμε στην Ιερά Αγρυπνία, η οποία έγινε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στα 2.803 μ., η οποία ήταν και ο βασικός σκοπός της εξόρμησής μας.
Το εκκλησάκι έχει ιδρυθεί από τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω τον 16ο αιώνα και είναι το υψηλότερο εκκλησιαστικό κτίριο της Ορθόδοξης Εκκλησίας παγκοσμίως, καθώς η κορυφή Προφήτης Ηλίας βρίσκεται κοντά στις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου, τον Μύτικα και το Στεφάνι.

Το πιο ταπεινό, απέριττο, φτωχικό και πρωτόγονο εκκλησάκι, που θύμιζε, τηρουμένων των αναλογιών, την Φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός, έγινε μυστικά ουράνιος θρόνος του Τρισηλίου Θεού.
Η εμπειρία μοναδική, η Θεία Λειτουργία μυσταγωγία... απλή -αναφορικά με τα υπάρχοντα μέσα- αλλά μεγαλειώδης και μεγαλοπρεπής... σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μας για πάντα!
Το πρωί της Πέμπτης μια ολιγομελής ομάδα 6 ατόμων ξεκίνησε για την ανάβαση στην κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα στα 2.918 μ. Ανάμεσα μας και μια συνορειβάτρια, η οποία ανέβαινε στον Μύτικα για 6η φορά, ενώ στο παρελθόν έχει φτάσει μέχρι και το Έβερεστ!
Η ανάβαση έγινε από το ονομαζόμενο «Λούκι», το οποίο είναι ένα σχίσμα πάνω στο βράχο που οδηγεί στην κορυφή του Μύτικα. Έχει ανάπτυγμα περίπου 250 μ. και κλίση 40-45 μοίρες.
Το «Λούκι» είναι μια σχεδόν κατακόρυφη δίοδος. Είναι καλά σηματοδοτημένο, υπάρχουν πατήματα και κρατήματα, υπάρχουν όμως και κάποια σαθρά που χρειάζονται προσοχή.
Η ανάβαση στον Μύτικα από το «Λούκι» συνιστά την επιτομή της ορειβατικής περιπέτειας στην Ελλάδα: αυτός ο εντυπωσιακός αν και τεχνικά σχετικά εύκολος αναρριχητικός δρόμος, που διατρέχει μία κατακόρυφη ύφεση στο μέτωπο της ορθοπλαγιάς και οδηγεί στο ψηλότερο σημείο ενός ολόκληρου τόπου, παραμένει έναν αιώνα μετά την πρώτη ανάβαση, μια πρόκληση για κάθε ορειβάτη.
Η ύπαρξη στους βράχους περίπου 10 πινακίδων εις μνήμην όσων δεν κατόρθωσαν να ανέβουν το Λούκι καταδεικνύει τη δυσκολία και τον κίνδυνο...
Αργότερα την ίδια μέρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και μετά από 6 ώρες, μέσω του καταφυγίου Πετρόστρουγκας (1.960μ.) φτάσαμε στη θέση Γκορτσιά (1.000μ),  όπου είχαμε σταθμεύσει τα μεταφορικά μας μέσα.
Ας δοξάσουμε το Θεό, τον Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω για τις ξεχωριστές ευλογίες που μας χάρισαν στον Όλυμπο.
Η όμορφη παρέα και ατμόσφαιρα που είχαμε ήταν μοναδικές.
Πολύ ιδιαίτερες ευχαριστίες στα δέκα  χαριτωμένα παιδιά μας, αγόρια, κορίτσια και κοριτσάκια που στόλιζαν την ομάδα μας!
Κουραστήκαμε, ασφαλώς, αλλά τίποτα όμορφο δεν υπάρχει χωρίς κούραση. Από αυτόν τον κανόνα δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το βουνό των... θεών.
Ελπίζουμε και σε άλλες... αναβάσεις!

Χρήστος Αδαμόπουλος