ΨΕΥΔΩΝΥΜΗ ΒΑΤΤΟΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΨΕΥΔΩΝΥΜΗ  ΒΑΤΤΟΛΟΓΙΑ  ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΗ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Ήτοι, Ολοκληρωτική ! Και, σε γραμμή. «… Ο πιο αρρωστημένος ευτελισμός είναι να εξωραΐζουμε τη δική μας μετριότητα με θωρακίσεις υπεράσπισης της «θείας αλήθειας» ή «της δόξας του Θεού»-Χρήστος Γιανναράς.

     Έγραψα. «Έχουν μεσολαβήσει χίλια, και αντίστοιχα πεντακόσια χρόνια, και έχουν γίνει πολλά αρνητικά και κάποια θετικά. Και έχει φαίνεται παγιωθεί το πράγμα, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Ευαγγελικοί, έχουν επεξεργαστεί τα δικά τους αντιθετικά «δίκαια», όχι του Θεού, και είναι σε στεγανή αυτάρκεια, στεγανή αυτό-δικαίωση, και τελικά σε στεγανή μοναξιά»-25.8 «Υπέρ της των πάντων ενώσεως».  Και, ο με ψευδώνυμo, “Theo”, αυτοαναγορευμένο και … «χρηστώνυμο», τόσο ταπεινά, δεν αρκέστηκε στα πάνω από δέκα σχόλια αρνητικά, και όχι δυσδιάκριτα σε ευθεία χειραγώγησης σχολίων άλλων σχολιαστών προς τα εαυτού, προχώρησε και σε δυο η μια μετά την άλλη-2 & 3 Σεπτεμβρίου-εισηγήσεις στο γνωστό πια στυλ του, «αυτός που σε όλα απαντά», περίπου … παπικά.

      Παπά-Νίκο συγγνώμη, δεν αντέχεται αυτό, παρότι ο σχολιαστής 3/9/2024 και ώρα 7:12 μ. μ. με έχει καλύψει ως ένα βαθμό.

     Τέλος, ο ιστολόγος δεν μου έχει πει για σας το παραμικρό. Ωστόσο ομολογώ πως μια εισήγηση με το ψευδώνυμο «Θεολόγος Ιβηρίτης μου είχε αρέσει, αλλά ως τώρα δεν μπόρεσα να το ταυτίσω με του “Theo”.

       Η αίσθησή μου Theo αγαπητέ είναι πως διαβάζετε τα δικά μου γραπτά, με δικά σας φίλτρα, και δικά σας γυαλιά. Οπότε «βλέπετε» και «διαβάζετε» αυτά που εσείς θέλετε, και όχι αυτά που γράφω. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που επικροτήσατε τον αποκαλυφθέντα απ’ το συνοδοιπόρο σας-«ευχαριστούμε τον υπό το χρηστώνυμο (username) “Theo”- με ψευδώνυμο Θεόδωρος Σ. περιβόητο, αν μη διαβόητο, «Μπουλβερισμό» ! «Ω της απονοίας υμών», που θα έλεγε, κι ας με συγχωρέσει, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

  Πάμε, λοιπόν, τώρα και όσο γίνεται πιο απλά.

1.   Κατεβαίνουν στην Πόλη εκ μέρους της νεοπαγούς Λουθηρανικής Εκκλησίας Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής της Βυρτεμβέργης. Αναζητούν σύμμαχο κατά του Καθολικισμού από τον οποίο έχουν αποσπαστεί, και πιστεύουν πως θα τον βρουν στην υπό την Οθωμανική δουλεία Ορθόδοξη Ανατολή. «Ιδού συν Θεώ, άνδρες σοφώτατοι Γερμανοί, κατά πνεύμα υιοί της υμών μετριότητος αγαπητοί…». Απόσπασμα της υποδοχής τους από τον Πατριάρχη Ιερεμία 2^ο. Ο οποίος όμως αμέσως μετά τους εκθέτει εκτενέστατα και εξηγεί ένα προς ένα τα βασικά σημεία της Αλήθειας της Εκκλησίας, και καταλήγει. «Εάν θελήσητε τοις αποστολικοίς και συνοδικοίς συμφώνως ημίν ακολουθήσειν και εν τούτοις υπάρξειν», ας πούμε έτσι, με όση πολλή την αγάπη ήμαστε μαζί-«Ιωάννη Καρμίρη. «Τα Δογματικά και Συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας»-τ.Ι.σλ.375. Απλά, χριστιανικά, αδελφικά, ούτε καταδίκες, ούτε άλλο τι, και για ποιους; Αυτούς που είναι ακόμα πιο μακριά από μας σε σχέση με τους Καθολικούς.

2.  Πάμε και στα με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όπου το πράγμα είναι αλλιώς ! Εδώ έχουμε ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε δυο εμπόλεμους, και ουδέν έτερον. Και παίρνω ως βάση εδώ την απάντηση των Ορθόδοξων Πατριαρχών της Ανατολής στον Πάπα Πίο 9^ο και τη σχετική Σύνοδο του 1848. Αρχή της Παποσύνης του και εκδίδει Εγκύκλιο «προς τους Ανατολικούς, προτρέπων αυτούς εις ένωσιν ή μάλλον υποταγήν εις την Ρώμην και αποδοχήν της διδασκαλίας αυτής-όπου σημειώνω, και η προσθήκη, «και εκ του Υιού», “Filio que”, βασική διαφορά δογματική-προ πάντων δε αναγνώρισιν του παπικού πρωτείου…».

      Βάζω στο πλάι το τελευταίο, όπου είναι γνωστή η θέση της Ορθόδοξης Ανατολής, πρωτείο εξουσίας, ποτέ, πρωτείο τιμής, σεβασμού-“primus inter pares”, ναι. Δηλαδή, σε ενδεχόμενη Σύνοδο των πάντων πρόεδρος αυτός, και έρχομαι στη βασική δογματική διαφορά-προσθήκη «και εκ του Υιού», “Filio que”. Εδώ μόνο για να πω πρωθύστερα ότι Πάπας Ιωάννης 8^ος στην 8^η Οικουμενική Σύνοδο γράφει για την προσθήκη. «Ος και μετά του Ιούδα συνέταξεν τους το πρώτον εισαγαγόντας αυτήν εις το θείον Σύμβολον εν τη προς τον ιερόν Φώτιον Επιστολή»-αν.σλ.907.

      Πιο αναλυτικά τώρα, με τη σειρά, και όσο γίνεται πιο απλά. Αυτό το καίριο δογματικό θέμα έχει λυθεί στη 2^η Οικουμενική Σύνοδο άπαξ διαπαντός. «Και εις το Πνεύμα το Άγιον ... το εκ του Πατρός εκπορευόμενο …» ! Σύμφωνα με το γραφόμενο στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο που και το ξεκαθαρίζει διατρανώς. «Όταν δε έλθη ο Παράκλητος-το Άγιο Πνεύμα-ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός-το οποίο εγώ ο Χριστός θα σας στείλω από τον Πατέρα ή από μέρους του Πατέρα-το πνεύμα της Αληθείας ο παρά του Πατρός εκπορεύεται-και είναι το Πνεύμα της Αλήθειας το οποίο από τον Πατέρα εκπηγάζει»-Ιω.15,26.  Τουτέστιν, μοναδική προ πάντων των αιώνων πηγή και του Αγίου Πνεύματος ο Πατέρας, και χρονικός Αποστολέας του ο Χριστός. Και η σημαντική προσθήκη εδώ είναι ότι, αυτό μπορεί να το αλλάξει μόνο άλλη Σύνοδος Οικουμενική ! Πράγμα το οποίο γνωρίζει-αναγνωρίζει Δύση και Ανατολή, ή πράγμα για το οποίο είναι σύμφωνοι αμφότεροι, Δύση και Ανατολή. 

     Αλλά ! Που παρά ταύτα, ξαφνικά και απροκάλυπτα ξεφυτρώνει και εισάγεται στη μια μετά την άλλη τις Εκκλησίες της Δύσης η προσθήκη, «και εκ του Υιού», “Filio que”. Πηγή της το του Αυγουστίνου “per donum Patri”, ήτοι «ως Πατρική δωρεά», ως διαβάζω στο μακαριστό Διοκλείας Κάλλιστο, που και επισημαίνει ότι, κατά ένα τρόπο άφηνε άθικτο το θέμα του Πατέρα ως της μοναδικής πηγής της Θεότητας. Αλλά και δεν παραλείπει να εξηγήσει, το και ευρύτερα γνωστό, ότι η προσθήκη αυτή έγινε από αγαθή πρόθεση, να ενισχυθεί η θέση του Χριστού, ιδιαίτερα στην Ισπανία, που είχαν σηκώσει κεφάλι οι αρειανοί.

       Αφήνω τα τελευταία ως παρένθεση, και πάω στο κέντρο, στην ουσία του λάθους, και αυτή είναι ότι η προσθήκη «και εκ του Υιού», “Filio que”, έγινε από την πίσω πόρτα ή δια πλαγίας οδού, ήτοι χωρίς Συνοδική απόφαση Οικουμενική ! «Εκείνο που η Ανατολή κατηγορεί κυρίως τη Δύση, δεν είναι τόσο η δογματική παρέκκλιση, όσο η σχισματική, η χωριστική πράξη να τροποποιηθεί το ιερό κείμενο-παρά τη ρητή απαγόρευση των Συνόδων να θιγεί-χωρίς να ρωτηθεί ο Ανατολικός τομέας της Una Sancta, της Μιας Αγίας Εκκλησίας. Είναι το μέγα αμάρτημα κατά της Αγάπης, κατά της Αδελφότητας του Σώματος, είναι μία «ηθική αδελφοκτονία», όπως λέγει ο Χομιάκωφ», διαβάζω, Π. Ευδοκίμωφ, «Η Ορθοδοξία», σλ.187.

     Τα από κει και πέρα είναι όλα γνωστά, υποστήριξη της προσθήκης από Καρλομάγκνο, αντίσταση εφτά χρόνια μετά τη στέψη του από Πάπα Λέοντα Γ΄ με εγγραφή του «Πιστεύω» σε δυο ασπίδες Ελληνικά και Λατινικά χωρίς καμία προσθήκη. Εργαλειοποίηση και μπες βγες της στα χρόνια του πρώτου Σχίσματος 863 και εξής κατά τις κυρίαρχες εκατέρωθεν πολιτικό εκκλησιαστικές βουλές, επιβουλές και επιλογές, μέχρι την κατά το έτος 898 λεγόμενη και θεωρούμενη 8^η Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου με προεξάρχοντες τους Πατριάρχη Φώτιο και Πάπα Ιωάννη 8^ο-με αντιπροσώπους του-να καταδικαστεί η ως αιρετική, και να εξοβελιστεί ! Πλην, «κρίμασιν οις Κύριος οίδε», «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», και έως της σήμερον σε όλη τη Δυτική Χριστιανοσύνη να ξανά είναι στη θέση της ακλόνητη.

    Τώρα παρακάμπτοντας τα του 1054 αμφοτέρωθεν, δεν έχει σημασία ποιος άρχισε πρώτος-ο θλιβερός Καρδινάλιος Ουμβέρτος και χωρίς εξουσιοδότηση, γιατί ο Πάπας είχε πεθάνει μερικούς μήνες πριν- πανάθλια πολιτικά κι εκκλησιαστικά, πάμε στη Σύνοδο του 1848 όπου ως είπαμε. Ο Πίος ο 9^ος λέει στους Ανατολικούς ελάτε όπως είσαστε να είμαστε μαζί, κι αυτοί απευθύνονται στο πλήρωμα της Εκκλησίας και του εξηγούν για ποιο και ποιο λόγο δεν μπορεί αυτό να συμβεί. Τίποτε περισσότερο από αυτό ! Και τούτο γιατί η καταδίκη της προσθήκης ως αιρετικής και η απόφαση εξοβελισμού της από το Σύμβολο της Πίστεως έχει γίνει 898 με κοινή Ανατολής και Δύσης Συνοδική Απόφαση Οικουμενική.

      Θα επιμείνει όμως κάποιος, και άλλος, κι εγώ μαζί του, θα πάει ίσια στην ευχή-προσευχή. Κάποτε ο Θεός να παραχωρήσει το αίτημα του Χριστού Του, «ίνα πάντες εν ώσιν, καθώς συ, Πάτερ εν εμοί, καγώ εν σοι»-Ιω.17,22-να ικανοποιηθεί ! Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι, ως τότε ο Χριστός κατά την ανεξιχνίαστη δική του βουλή, την άπειρη αγάπη Του, Εκείνος μόνος ξέρει πώς και πόσο από την όλη Χριστιανοσύνη-Εκκλησία Του, δεν στερεί.

    Και τέλος με όσα έχουν αρχίσει και γίνει από το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα ως σήμερα θα ήθελα να κλείσω με. «Η ενότητα είναι αφ’ ενός ήδη κάτι το δεδομένο, και αφετέρου κάτι που πρέπει να επιτύχουμε»-π. Σέργιος Μπουλγκάκωφ. Συν. «Η ανώτερη και πολλά υποσχόμενη «οικουμενική αρετή» είναι η υπομονή»-π. Γεώργιος Φλορόφσκυ. Εις δε τον αγαπητό Theo να πω μόνο να διαβάσει πιο προσεκτικά και αυτά που παραθέτει από το μακαριστό Διοκλείας Κάλλιστο. Όσο για τα πολλά τε και άλλα που ανακατεύει-Θεόκλητος Διονυσιάτης κλπ-«ικανόν εστί», και «θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου» στα ίδια και τα ίδια και από την αρχή, που κανέναν δεν ωφελεί.  

Αμήν !

Αθανάσιος Κοτταδάκης