Ὁ «πιστός λόγος» καί οἱ ὑποχρεώσεις μας - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή Δ΄Λουκᾶ
Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ὁ «πιστός λόγος»  καί οἱ ὑποχρεώσεις μας

Τοῦ μακαριστοῦ

Ἀρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

 «Πιστός ὁ λόγος» (Τίτ. γ΄8)

                Ὁ λόγος τόν ὁποῖο σοῦ γράφω, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του Τίτο, εἶναι λόγος καί ἀλήθεια ἀξιόπιστος. Λόγος στόν ὁποῖο μπορεῖς καί πρέπει νά ἔχεις τέλεια ἐμπιστοσύνη. Λόγος στόν ὁποῖο νά ἀναπαύεται ἡ ψυχή σου καί ὁ ὁποῖος νά σοῦ δίνει πολλές δυνάμεις γιά νά βαδίζεις σωστά στή ζωή σου. Δέν πρέπει νά ἀμφιβάλ­λεις καθόλου γιά τά ὅσα περιέχει ὁ λόγος αὐτός.  Καί τοῦτο διότι δέν εἶναι λόγος καί διδασκαλία ἀνθρώπινη, δέν προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους, ἀλλά ἀπ’ αὐτόν τόν Θεόν. Γι’ αὐτό καί εἶναι ἄξιος κάθε ἐμπιστοσύνης. Αὐτόν τόν πιστό λόγο τόν ἔχουμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί. Πρέπει ὅμως νά τόν γνωρίσουμε, γιά νά τόν ἐκτιμήσουμε. Γι’ αὐτό ἄς δοῦμε σήμερα: ποιός εἶναι ὁ πιστός λόγος, ποιό εἶναι τό περιεχόμενό του καί στήν συνέχεια ποιές εἶναι οἱ ὑποχρεώσεις μας ἀπέναντί του.

****

«Πιστός ὁ λόγος»

 
Ὁ «πιστός λόγος» γιά τόν ὁποῖο κάμνει λόγο ὁ θεῖος Ἀπόστολος ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό Εὐαγγελικό κήρυγμα. Τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν, τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων πού περιέχεται στίς σελίδες τῆς Ἁγίας μας Γραφῆς. Τό κήρυγμα ἐκεῖνο πού ποτίζει καί τρέφει σάν οὐράνιο «μάννα» καί ζωογόνο νερό στήν ἔρημο τοῦ κόσμου τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός!  Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀνάμεσά μας! Μᾶς μιλάει καί τόν ἀκοῦμε. Θαυματουργεῖ καί τόν βλέπουμε. Μέ τήν Ἁγία Γραφή ὁ Χριστός εἶναι παρών στήν Ἐκκλησία μας. Μπαίνει στό σπίτι μας. Στό δωμάτιό μας. Μᾶς συντροφεύει, σέ ἥσυχες, κρίσιμες καί φουρτουνιασμένες ὧρες.
Τό περιεχόμενο τώρα αὐτοῦ τοῦ λόγου τό συνοψίζει ὁ θεῖος Ἀπόστολος σέ λίγες λέξεις πρίν ἀπό τό κομμάτι τῆς ἐπιστολῆς πού ἀκούσαμε σήμερα. Περιεχόμενο τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.  Ἀγάπη ἄπειρη πού δέν μποροῦσε νά βλέπει τό πλάσμα της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ νά χάνεται στά τραχειά μονοπάτια τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μᾶς ἐπισκέφτηκε ὁ ἴδιος καί μᾶς ἔσωσε ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν ἀρετῶν μας καί τῶν καλῶν μας ἔργων, ἀλλά «κατά τόν αὐτοῦ ἔλεον». Μᾶς ἔσωσε χάρις στό ἔλεός  Του, τό ὁποῖο ὁ Θεός ἔχυσε πάνω μας πλούσιο διά μέσου τοῦ Σωτῆρος μας, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτή τήν ἀλήθεια τονίζει καί στόν ἄλλο μαθητή του τόν Τιμόθεο. Τόν βεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστός ἦλθε στή γῆ γιά νά σώσει τούς ἁμαρτωλούς, ἀπό τούς ὁποίους πρῶτο θεωρεῖ τόν ἑαυτό του. (Α΄Τιμ. α΄15).
Ἐδῶ εἶναι τό μεγάλο μυστήριο, ἀδελφοί μου. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔστειλε στόν κόσμο τόν Υἱό Του τόν ἀγαπητό. Καί Ἐκεῖνος μέ τήν θυσία Του στόν Γολγοθᾶ μᾶς ἔσωσεν ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν αἰώνιο θάνατο. Ἐκεῖνος ἔδειξε τό δρόμο γιά τόν οὐρανό καί χάρισε στούς ἀνθρώπους «τό φῶς τῆς ζωῆς». Ἐκεῖνος ἔδειξε τίς ὑψηλές κορυφές τῆς ἀρετῆς τῆς πραότητας, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς καθαρότητας τῆς καρδιᾶς. Ἐκεῖνος ἔδωσε τό σύνθημα: «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν».
Αὐτός εἶναι, άδελφοί μου,  ὁ πιστός λόγος. Μέσα σ’ αὐτές τίς λίγες λέξεις  κρύβεται ὅλο τό μυστήριο τοῦ εὐ­λογητοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία μας.
Τό ἐπίσης σπουδαῖο εἶναι ὅτι δέν ἔδωσε ἁπλῶς τόν λόγο. Ἔδωσε καί τήν δύναμη τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ λόγου αὐτοῦ, τῆς οὐράνιας αὐτῆς διδαχῆς σέ κάθε ἄνθρωπο πού θά πιστέψει σ’ Αὐτόν.  Καί εἶναι γεγονός ὅτι ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό, μετανοεῖ, ἐξομολογεῖται, ἀλλάζει ζωή καί ζεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτός γίνεται καινούργιος ἄνθρωπος. Ἀναγεννᾶται, καθαρίζεται. Ἁγιάζεται. Γίνεται δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Κάθε φορά πού ἄτομα ἤ λαοί ἀκολουθοῦν αὐτόν τόν  «πιστόν λόγον», τό εὐαγγελικό κήρυγμα δηλαδή, φθάνουν στό ὕψιστο σημεῖο ἐξευγενισμοῦ καί ἀληθινοῦ πολιτισμοῦ. Ποιά ἰδέα, ποιά φιλοσοφία, ποιός ἠθικός κώδικας μποόρεσε ποτέ νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο τόσο ψηλά καί νά κερδίσει τόν ἀμέριστο σεβασμό τῶν αἰώνων; Μόνον τό εὐαγγελικό κήρυγμα.
Μιά ἄλλη δωρεά ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στόν εὐαγγελικό λόγο καί γιά τήν ὁποία δέν πρέπει καθόλου νά ἀμφιαβάλλουμε εἶναι τό ὅτι θά γίνουμε «κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου» (Τιτ. γ΄7). «Κληρονόμοι μέν Θεοῦ συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ» (Ρωμ. η΄17). Ναί. Ὁ τελικός σκοπός τῆς σωτηρίας πού μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια ζωή πλησίον Του. Νά μᾶς ἔχει κοντά Του αἰώνια εὐτυχισμένους καί νά μᾶς δίνει ἐκεῖ στήν βασιλεία Του ὅλο τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του. Καί αὐτό εἶναι καί τό τελικό περιεχόμενο τοῦ λόγου Του. Ὁ Θεός ποτέ δέν ψεύδεται. Δέν δίνει ὑποσχέσεις πού δέν πραγμα­τοποιοῦνται. Ὅ,τι λέγει εἶναι ἀπολύτως ἀληθές καί ἀξιόπιστο.

*****

                Ἀπέναντι λοιπόν τοῦ χαρμόσυνου καί παρηγορη­τικοῦ πιστοῦ λόγου ἔχουμε κάποιες ὑποχρεώσεις. Καί πρώτη ἀπ’ αὐτές εἶναι ἡ πιστή τήρηση τῶν ὅσων αὐτός περιλαμβάνει. Νά φροντίζουμε λοιπόν νά ἐφαρμόζουμε ὅσα μᾶς ζητεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Διότι ἀξία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἔχει ἐκεῖνος πού ἐφαρμόζει στή ζωή του τό Νόμο Του. Καί ἐκεῖνο πού θέλει ὁ Θεός εἶναι ἠ ἀρετή καί ἡ ἅγια ζωή τῶν χριστιανῶν. «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, μᾶς εἶπεν, καί φυλάσσοντες αὐτόν». (Λουκ.ια΄28). Καί ὁ Ἀπόστολος σήμερα δυό φορές κάμνει λόγο γιά τά καλά ἔργα, πού πρέπει νά ἔχουν ἐκεῖνοι πού δέχονται τόν ἀξιόπιστο λόγο Του.
                Πρέπει ὄμως νά τονίσουμε ὅτι στήν φροντίδα μας γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ περιλαμβάνονται ὄχι μόνο ἐκεῖνα πού μᾶς εὐκολύνουν καί δέν ζητοῦν πολύ κόπο γιά νά τά ἐφαρμόσουμε, ἀλλά καί ἐκεῖνα πού εἶναι δυσκολώτερα κάπως καί ζητοῦν ἀγώνα καί κόπο καί θυσίες.
                Ὁ Κύριος ὅταν μετά τήν Ἀνάσταση ἀπέστειλε τούς Μαθητές στόν κόσμο, τούς εἶπε ὅτι πρέπει νά διδάσκουν τούς ἀνθρώπους «τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετέιλατο αὐτοῖς» (Ματθ. κη΄20). Ὅλα ἀνεξαιρέτως, λέγει, ὅσα σᾶς ἔδωκα ὡς ἐντολές. Χωρίς διακρίσεις. Χωρίς ἐξαιρέσεις. Ὅταν ἔτσι ἐφαρμόζουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τότε καί τήν πνευματική μας ἀναγέννηση θά ἐπιτύχουμε καί τήν αἰώνια ζωή θά κληρονομήσουμε.
                Μιά δεύτερη ὑποχρέωση πού ἔχουμε ἀπέναντι στόν εὐαγγελικό λόγο, εἶναι τό νά μιλᾶμε στούς ἄλλους μέ βεβαιότητα καί ἀπόλυτη πίστη σ’ αὐτόν. Νά τόν προσφέρουμε στούς ἄλλους μέ θάρρος καί μέ ἀκλόνητη πεποίθηση ὅτι ὁ λόγος αὐτός ἀποτελεῖ τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας καί μόνο εἶναι δυνατόν νά σωθοῦν καί αὐτοί. Ὅπως ἔκαμεν ὀ Ἀπόστολος Πέτρος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ὅπως ἔκαμαν καί οἱ θεοφόροι Πατέρες τούς ὁποίους ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτοί ὅλοι μέ ἀπόλυτη πεποίθηση σ’αὐτόν διακήρυξαν τήν ἀλήθειά Του στήν Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδο καί μέ τό κῦρος τῆς ἅγιας ζωῆς τους τόν παρέδωκαν καθαρόν καί ἀνόθευτο καί πάλιν στήν Ἐκκλησία.

***

 «Πιστός ὁ λόγος»

                Ἀδελφοί, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί πρέπει νά δοξάζουμε τόν Θεό, διότι κατέχουμε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τόν «πιστόν λόγον», ὅπως τήν χαρακτηρίζει ὁ Ἀπ.Παῦλος,  ὅπως μᾶς τήν παρέδωκεν ὁ Κύριος. Καί ἐπομένωψς ὅταν τήν ἐφαρμόζουμε ἀκριβῶς στή ζωή μας καί τήν προσφέρουμε καί στούς ἄλλους μέ θάρρος καί πίστη, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι καί τούς ἑαυτούς μας θά σώσουμε καί τούς ἀδελφούς μας θά βοηθήσουμε στήν σωτηρία τους.