Θεόδωρος Γεωργόπουλος - Του Γεωργίου Γάκη

 Θεόδωρος Γεωργόπουλος
Θεολόγος

 Τις ημέρες των Χριστουγέννων 2023 έφυγε από αυτή τη σύντομη ζωή ο αγαπητός και σεβαστός μου συνάδελφος και αδελφός εν Χριστώ, ο μακαριστός θεολόγος, Θεόδωρος Γεωργόπουλος και ήδη αναπαύεται στη Βασιλεία του Θεού, για την οποία εργάστηκε σε όλη του τη ζωή από πάσης πλευράς.
Τι να πρωτοθυμηθώ για την αγία αυτή μορφή. Εγώ είμαι πολύ μικρός για να σκιαγραφήσω την προσωπικότητά του, ως επιστήμονα και ως ανθρώπου.
Γνωριστήκαμε το 1967 στο Βλαχιώτη Λακωνίας, όπου πρωτοδιορίστηκα εκεί ως θεολόγος. Τότε ο αγαπητός μου και σεβαστός, Θεόδωρος Γεωργόπουλος υπηρετούσε εκεί. Μόλις γνωριστήκαμε, άρχισα να καταλαβαίνω τι ήταν αυτός ο συνάδελφος. Έμενε σε ένα σπιτάκι, χωρίς καμία άνεση, επειδή ήθελε να ζει μοναχικά μαζί με τον γέροντα ιδιοκτήτη του σπιτιού από τον οποίο το είχε νοικιάσει.
Στην πρώτη επίσκεψη που του έκανα, κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ μορφωμένος, μεγάλος επιστήμονας και ως εκπαιδευτικός μου φάνηκε ότι ήταν ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Όλο και περισσότερο γνωριζόμασταν και πλησιάζαμε ο ένας τον άλλο και γνωριστήκαμε καλά.

Με τον καιρό έμαθα τα εξής: δεν άλλαζε κατοικία γιατί ήθελε να ζει ως μοναχός και να μην σκανδαλίσει τους συντοπίτες του. Δεν ξόδευε για τον εαυτό του παρά μόνο ελάχιστα και για να του μένουν χρήματα να τα στέλνει στους θετούς του γονείς και σε οικογένειες της Αρεόπολης, οι οποίες τα είχαν ανάγκη.

Μα μήπως ήταν μόνο αυτό; Είχε αντιμετωπίσει στη ζωή του πολλές δυσκολίες. Δεν έζησε ως παιδί αρμονική οικογενειακή ζωή, καθώς ο πατέρας του ήταν ναυτικός και έλειπε διαρκώς και η δυστυχισμένη μητέρα του, για να τα βγάλει οικονομικά, ζήτησε από ένα ζευγάρι μεγάλης ηλικίας να τον υιοθετήσουν. Οι γονείς αυτοί αρρώστησαν σύντομα και για να μην φύγει από κοντά τους ο υιοθετημένος Θεόδωρος προσπάθησαν να τον δεσμεύσουν σε ηλικία 13 ετών.

Παρόλα αυτά και επειδή ο Άγιος Θεός τον είχε προικίσει πνευματικά, κατάφερε χωρίς κανένα φροντιστήριο να περάσει στο Πανεπιστήμιο τρίτος και να πάρει το πτυχίο του με Άριστα.

Πιστεύω ότι λίγοι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο αυτό με τα χαρίσματα που είχε ο αγαπητός και μεγάλος δάσκαλός μου, ο Θεόδωρος Γεωργόπουλος.

Κυνηγημένος από παντού, αλλά με μεγάλο πνεύμα, ήταν άριστος επιστήμονας και υποδειγματικός χριστιανός. Η ζωή του όλη ήταν ένα μαρτύριο! Παρόλα αυτά από όπου πέρασε, άφησε τα χνάρια του βαθιά και ανεξίτηλα, τα οποία επηρέασαν όχι μόνο εμάς τους συναδέλφους του αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, στην οποία εργάστηκε.

Είναι πολύ φτωχά αυτά που γράφω για τον αδελφό μου. Γιατί από όποια πλευρά και να τον πλησίαζες αυτόν τον άνθρωπο του Θεού, όχι μόνο θα τον θαύμαζες αλλά και θα προσπαθούσες να τον μιμηθείς σε όλη του τη ζωή. Στην επιστήμη ήταν κινητή βιβλιοθήκη. Όποιο θέμα και αν έθιγες, την ίδια στιγμή και χωρίς αναβολή θα έπαιρνες την πιο σοφή απάντηση και άποψη. Και αυτό, όμως, σε σχέση με την αγία ζωή του ήταν λίγο. Στο Γυμνάσιο Βλαχιώτη Λακωνίας πέρασαν πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί. Όλοι κάτι προσέφεραν όλοι κάτι προσπάθησαν να αφήσουν ως αποτύπωμα. Ο μακαριστός Θεόδωρος Γεωργόπουλος, παρά τα τόσα βάσανά του, ήταν πάντοτε φως Χριστού, τόσο λαμπερό, ώστε όλοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο να προσπαθούμε να τον μιμηθούμε σε όλα του και κυρίως στη ζωή του.

Δεν μπορώ, ειλικρινά, μα γράψω άλλα. Ένα μόνο θέλω να σημειώσω. Ο μακαριστός Θεόδωρος Γεωργόπουλος, ως επιστήμονας υπήρξε μοναδικό φαινόμενο. Ο ανεπανάληπτος όμως εν Χριστώ αδελφός είχε ζωή που ήταν φως και έλαμπε και δίδασκε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο. Να έχουμε όλοι την ευχή του και να μας αξιώσει ο άγιος Θεός να τον μιμηθούμε και όσοι τον γνωρίσαμε να αγωνισθούμε – προς δόξαν Θεού – για τις αξίες και τα ιδανικά που τόσο πιστά υπηρέτησε στη ζωή του.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΚΗΣ