KAPPA RESEARCH ΚΑΙ... ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἐσχάτη ὥρα ἐστίν - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 

KAPPA RESEARCH ΚΑΙ... ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ἐσχάτη ὥρα ἐστίν

καί μέλλομεν(;) χωρίζεσθαι...

ή ήδη είμαστε χωρισμένοι;;

 

Tί σημαίνει πιστεύω;

Πώς αντιλαμβάνονται οι Έλληνες τον θεσμό της Εκκλησίας;

Τι σημαίνει Πάσχα το 2024;

 π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Αυτά ήταν τα ερωτήματα που έθεσε η Εταιρεία δημοσκόπησης Kappa Research, (ο Θεός ξέρει για λογαριασμό τίνος), σε χίλιους τετρακόσιους εξήντα εννιά (1469) Έλληνες σ’ όλο το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της Ελλάδας, και στις 13 Περιφερειακές Ενότητες! Τι άραγε σημαίνει αυτό το συμπεριληπτικό δείγμα, στο οποίο προφανώς είμαστε ΟΛΟΙ;;

Μάλλον καθίσταται καταφανές, αυτό που ήδη έχει διαγνωσθεί και μένει αθεράπευτο...! Οι Έλληνες δεν έγιναν ποτέ όντως Χριστιανοί!!

Εμείς οι "αυτονόητοι" και συγχρόνως ανυπόστατοι (Εκκλησιοθεολογικά) χριστιανοί Έλληνες...! Τα ερωτήματα απευθύνθηκαν σε υποτίθεται χριστιανούς, που η θρησκευτική τους σχέση είναι εθνικός προσδιορισμός (δείτε το πλήθος των εθνικών σημαιών στους ναούς κατά τις εορτές!!!) και όχι στάση ζωής. Η αντίδραση των νεοελλήνων το βράδυ της Ανάστασης στο Χριστός Ανέστη, αν βιντεοσκοπηθεί, μπορεί να είναι χρήσιμο μάθημα πώς απομακρυνόμαστε από κτίριο όταν συμβεί σεισμός...! Συνείδηση σχέσεως με τον Χριστό και την Εκκλησία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Συνήθειες (κηδειών-γάμων-βαπτίσεων... μ’ αυτή τη σειρά...) δημιουργούν ένα αραχνώδες νήμα φαντασιακής σχέσεως, που δίνει και το θράσος και την "ποιότητα" των απαντήσεων στην έρευνα!

Άραγε τι... "γεννάνε" τα αποτελέσματα-συμπεράσματα τέτοιων ερευνών στις συνειδήσεις για την ευθύνη τους, στους χριστιανούς (...ποιος τους ρωτάει αυτούς...;;) και ειδικά στους διοικούντες; Στους ιερείς... (βουβά πρόσωπα εκτελεστές εντολών...) και στους αρχιερείς...; [Μονοκράτορες αυταπατώμενοι και απαιτούντες την "υποχρεωτική" συναρμογή των χορδών (λες και υπάρχει κιθάρα χωρίς χορδές!) στην κιθάρα, που φαντάζονται ότι είναι οι ίδιοι "διαβάζοντας" στρεβλά τις επιστολές του αγίου Ιγνατίου, που περιγράφουν τον υγιή τρόπο ζωής Εκκλησιών-ενοριών και την αμφοτερόπλευρη ευθύνη συναρμογής, οι οποίες επιστολές αποσοβούν τον κίνδυνο το Σώμα της Εκκλησίας να "τερατοποιηθεί" σε... ασώματη κεφαλή!]

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα "ευρήματα" της έρευνας;;;; Και το ουσιαστικότερο... Αφού τα σκεφτούν ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΟΙ ΔΙΟΙΚΟΥΝΤΕΣ;; Μία επιτροπή, ένα συνέδριο, μία εισήγηση στην Ιεραρχία και εκτύπωση των πορισμάτων για διαμοιρασμό στους κληρικούς;

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Α. Το 73% των ανθρώπων που ρωτήθηκαν θεωρούν την πίστη προσωπική άποψη ανεξάρτητη από την Εκκλησία! Αυτόνομη και υποκειμενική πίστη σε... μια ανώτερη δύναμη δηλαδή. Έρχεται επιβεβαίωση σ’ αυτό... το επόμενο «εύρημα». Απ’ όσους δηλώνουν... πιστοί μόνο το 37% πηγαίνουν στον Ναό και αυτό ΜΙΑ φορά τον μήνα. Το υπόλοιπο 63% των «πιστών» πηγαίνουν «σπάνια» συνήθως εξ αιτίας κοινωνικών δεσμεύσεων και ίσως σε κάποιες μεγάλες γιορτές!!

Μακαρίτισσα υπουργός εξηγούσε τις πολιτικές αποτυχίες του κόμματος της με την παρατήρηση: Δεν αρέσουμε πλέον..! Από την έρευνα και την γνωστοποίηση της θέσης της Εκκλησίας στην σειρά προτίμησης και αποδοχής των θεσμικών φορέων των κοινωνικών χώρων... [έβδομη 7^η(!), μετά την ΕΛΣΤΑΤ και το ΕΣΥ... (!!;;)] γίνεται καταφάνερη η απαρέσκεια! Φυσικά η Εκκλησία δεν επιτρέπεται να αγωνιά για την αποδοχή της, αλλά πρέπει να αγωνιά γιατί αυτοί που βάπτισε και θεωρεί μέλη της, όχι απλώς δεν είναι μέλη της, αλλά την απαξιώνουν κυνικά;! Τι συνέβη; Από πού προέκυψε και γεννιέται κάτι τέτοιο; Τι έσπασε την εμπιστοσύνη; Όπως ο μέγας Αυγουστίνος Ιππώνος έλεγε και έγραφε: «Ακούμε μόνον όσους εμπιστευόμαστε». Όταν όμως κάποιος δεν μας ακούει, φταίει εκείνος; Και εμάς δεν μας νοιάζει, αφού του είπαμε το σωστό; Το σωστό λέγεται ή δείχνεται; Ο τσοπάνος δεν έφταιγε (τουλάχιστον στην παραβολή!!) που το πρόβατο πλανιόταν στα βουνά, όμως ο τσοπάνος έτρεχε στα βουνά και φορτωνόταν στην πλάτη του το πρόβατο για να του ελαφρύνει τον δρόμο επιστροφής. Δεν το έσερνε από το αυτί ή το κέρατο επιστρέφοντας...

Η έρευνα δείχνει πρόβατα πλανώμενα επί τα όρη. Οι ποιμένες μπορούν να πουν... Οὖτοι οἱ μή γινώσκοντες τόν νόμο... ἐπικατάρατοι εἰσί... και να επαναπαυθούν στην εξαγγελία του... σωστού;

Σκεφτήκαμε όμως άραγε ποτέ, μήπως εμείς οι ίδιοι οι ποιμένες είμαστε η αιτία και ο λόγος που το πρόβατο θέλει να φύγει; Αφουγκραζόμαστε ποτέ τον αγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο να φωνάζει: «Η διάκριση ποιμένες και πρόβατα είναι κατά το ανθρώπινο, για τον Χριστό ΠΑΝΤΕΣ πρόβατα;». Η αρμοδιότητα είναι ευθύνη, όχι δικαιώματα. Είναι θυσία, όχι ηγεμονικό θράσος. Την ποιότητα και τον τρόπο της διακονίας των αδελφών τα έδειξε ο Χριστός και τα δίδαξε γινόμενος... πάντων διάκονος!

Πόσοι ποιμένες θα ακούσουν... ευχαρίστως τον άγιο Αυγουστίνο στην πρώτη ετήσια επέτειο ανάληψης απ’ αυτόν, της ευθύνης της Εκκλησίας της Ιππώνος, να λέει στους χριστιανούς: «Σεις με θέλετε και με έχετε αναγνωρίσει επίσκοπό σας! Εγώ μαζί με εσάς είμαι απλά Χριστιανός»!; Φυσικά αυτά τα λες όταν υπάρχεις. Όταν δεν υπάρχεις, τότε αναζητάς κύρος από αυτοκρατορικά κώδια (=τριχωτό δέρμα, προβιά, δέρμα προβάτων, Λεξικό Fr. Montanari). Σ’ αυτή την περίπτωση όμως αντί κύρους αποχτάς... φαιδρότητα αποκριάτικη!!

Τα τρία τέταρτα λοιπόν των "χριστιανών" έχουν βυθισθεί στον υποκειμενισμό να φαντάζονται την πίστη απόψεις και μάλιστα ιδιωτικές!! Τι έχουμε να τους αντείπουμε; Στον ναό έρχεται ένα σύνολο ανθρώπων με ασαφή κίνητρα προσέλευσης! Κατά βάση, όπως έλεγε ο μακάριος πατέρας μας Μελέτιος, είναι... αρειανοί! Οπαδοί του Αρείου. Δεν δέχονται την θεότητα του Χριστού θεωρητικά (μεγάλος διδάσκαλος...!) αλλά βεβαίως και "τεχνικά" δεν συσχετίζουν το θέλημά Του με την καθημερινότητα της ζωής τους, κάνοντάς Τον Κύριο της ζωής τους!

Τους βαπτίσαμε...! Υποτίθεται εντάχθηκαν στην παράταξη Κυρίου! Τους στείλαμε στους δασκάλους των θρησκευτικών...(!!!) στα δώδεκα χρόνια Δημοτικό–Γυμνάσιο–Λύκειο! Και απαξίωσαν εκεί την πιθανότητα να αναζητήσουν περιεχόμενο και ποιότητα στα... «θρησκευτικά θέματα»! Η υπόθεση τυλίχθηκε με την αφέλεια που προσβάλει...! Η πίστη παρουσιάστηκε ως απλή παθητική παραδοχή του απίστευτου. Η αμφιβολία έγινε φόβος και τρόμος ψυχικός, γιατί ποτέ δεν διδάχθηκε το ότι μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη, είναι ιδεολογία! Ότι «η πίστη είναι το μόνο ουσιαστικό παράδοξο στον κόσμο. Ότι η λογική προετοιμάζει την εμφάνιση της πίστεως και της διδάσκει κατόπιν την ευθύνη της» (Σπ. Κυριαζόπουλος).

Η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Ο Θεός είναι η πηγή κάθε αλήθειας, τόσο της αλήθειας του λογικού, όσο και της αλήθειας της πίστης (της θείας αποκάλυψης), τότε δεν μπορεί να υπάρξει ένα λογικό επιχείρημα ενάντια στην πίστη, που λέει ότι περιέχει την απάντηση. Η πίστη μπορεί να προχωρήσει πέρα από το λογικό, αλλά ποτέ δεν μπορεί να βρίσκεται σε αντίθεση με το λογικό.

Η «πίστη» του 73% της έρευνας είναι προφανέστατα κάθε άλλο παρά η πίστη της Εκκλησίας! Είναι θρησκοληψία και ψυχολογικές φοβίες. Ανθρώπινο... Η δυστυχία είναι να συντηρεί και να χτίζει η επικρατούσα "ποιμαντική" πρακτική μιας τέτοιας ποιότητας «πίστη», με την θαυματολαγνική έξαρση, με την ακατάσχετη αγιοποίηση, με την λειψανοεμπορική διακίνηση, με τον υπερτονισμό της μαγικής (τελικώς ἐν τῇ πράξει) ιδιωτικής σχέσης με τον Θεό, με την ατομική σωτηρία, με την είσοδο στην Εκκλησία του δαιμονικού "καπνού" του υποκειμενισμού και του σπιριτουαλισμού, που καμία σχέση δεν έχει με το Πνεύμα του Θεού!! Βρισκόμαστε κι εμείς (όπως και οι τότε) σ’ αυτό που καταλήγει περιγράφοντας τον εσωτερικό κόσμο της Αυγούστας στο μυθιστόρημα του «Οι Έμποροι των Εθνών», ο μέγας Παπαδιαμάντης: «Ἐπέστη ὁ καιρός τῆς αὑτολατρείας καί πᾶσαι αἱ ἄλλαι θρησκεῖαι κατηργήθησαν...».

Αν οι ενορίες δεν γίνουν κοινότητες, που θα τις εκφράζει ο πρώτος πληθυντικός στον οποίο είναι όλες οι προσευχές τους (Είπωμεν... Δεηθώμεν... προσφέρομεν...) και δεν έχουν ατμόσφαιρα "οικογενειακών" σχέσεων αλλά είναι και γίνονται θρησκευτικά fast food όπου καθένας «παίρνει» ό,τι θέλει όποτε θέλει και νομίζει, τότε... τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα!

Β. «Το 65% θέλει την Εκκλησία να έχει πνευματικό ρόλο και τα κοινωνικά θέματα να τα έχει το κράτος». Λογικό και αυτονόητο. Σκοπός και λόγος ύπαρξης της Εκκλησίας είναι να δείχνει το πρόσωπο του Χριστού και να δημιουργεί συνθήκες σχέσεως μαζί Του. Η αυταπάτη που σοβεί τα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα για κοινωνικό έργο (ιδρύματα–συσσίτια) έχει πλέον καταντήσει, όπως ακόμα και η έρευνα επισημαίνει, ένα... «πουκάμισο αδειανό»!

Αντί φροντίδας αγάπης, ακτιβισμός στεγνός, στην βάση άδειου στομαχιού, με «εθελούσια τύφλωση» εκ μέρους των ποιμένων για τις άδειες ψυχές!! Δυστυχώς η φιλανθρωπία, αντί αγάπης, έχει καταντήσει για τους αρχιερείς αυτοκαταξίωση (δράση και χρησιμότητα της Εκκλησίας εξαγγέλουν...!) με την ελεημοσύνη άλλων και τον κόπο άλλων! Όχι των κληρικών, που θεωρούν αυτούς τους άλλους ότι δεν "επιτρέπεται" να έχουν αυτονόητο εκ της ιδιότητας (ενορίτης χριστιανός) θεσμικό ρόλο στα θέματα της ενορίας!

Γ. Το 60% είναι κατά της καύσης των νεκρών!! Για την καύση των νεκρών ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία θεολογική αντίρρηση. Ίσως για κάποιους είναι συνήθεια που συνδυάζεται με ασυνήθιστες και αποτρόπαιες εικόνες γκραν γκινιολ, που ενοχλούν συναισθηματικά! Και εδώ όμως κυριαρχεί και πάλι το κριτήριο... πώς αισθάνομαι και τι νομίζω...!! Αν το αποδεχτούμε θα ισχύει σε όλα τα θέματα.

Αυτός που είναι χριστιανός, δεν γίνεται και δεν θα "κολλήσει" στον τρόπο που θα αποσυντεθεί το σώμα του, αφού η ελπίδα και η χαρά της προσδοκίας της ελεύσεως του Αγαπημένου, που δεν θα αφήσει (από αγάπη) στην ανυπαρξία τον άνθρωπο, δεν έχει τεχνικά εμπόδια και δυσκολίες. Η Ανάσταση είναι αναδημιουργία δεν είναι επανασυγκόλληση!!! Ο Χριστός δεν χρειάζεται το υλικό μας πλαίσιο για να μπορέσει... να κάνει κάτι!! Η ψυχή που στέκεται πρόσωπο προς πρόσωπο μπροστά στον Θεό, ελεύθερα και θαρρετά, κατανοεί την ευσπλαχνία Του, Τον αγαπά και δεν καίγεται από "μίσος" εναντίον του εαυτού της εξαιτίας των αμαρτιών της, αφού ξέρει ότι αυτές κάηκαν κιόλας, μέσα στο καμίνι της θεϊκής ευσπλαχνίας. Ανάσταση ακριβώς είναι η δική μας παρρησία μπροστά στον Χριστό, από τότε που «φανερώθηκαν η καλοσύνη και η φιλανθρωπία του Θεού και Σωτήρα μας» (Τίτ. 3, 4).

Δεν χρειάζεται να πιστέψουμε ότι το ίδιο ακριβώς γήινο σώμα αποκαθίσταται με την Ανάσταση!! Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην κοινή λογική, στην επιστήμη, στην ίδια την Αγία Γραφή. Ο Απόστολος Παύλος υιοθετεί μια διαφορετική οπτική. Είναι άβολο να επιχειρηματολογεί κανείς για ένα τόσο παιδαριώδες θέμα. Ποιος άραγε θα ευχόταν, το υλικό του σώμα, που είχε υποστεί τόσους και τόσους θανάτους από την γέννησή μας, που δεν έχει παραμείνει ούτε μια ώρα αναλλοίωτο και αποτελούμενο από την ίδια ύλη και του οποίου η λειτουργία βασίζεται στην συνεχή μεταβολή, ποιος θα ευχόταν να παραμείνει απαράλλακτο όπως θα είναι στη στιγμή του θανάτου και να "κλειδώσει" η ευτελής ταυτότητα των γηρατειών του για μια αιωνιότητα;;!!

Το υλικό σώμα κάθε ανθρώπου στην Ανάσταση θα είναι το παλαιό ρούχο που βγάζει κάποιος από πάνω του την νύχτα, προκειμένου το πρωί να ντυθεί ένα καθαρό, καινούργιο και καλύτερο! Η επιθυμία τυχόν να διατηρηθεί το παλαιό σώμα είναι μια επιθυμία συναισθηματικού υλισμού εντελώς ειδωλολατρική. Θα ήταν σαν κάποιος να επιθυμούσε, όλες οι τρίχες που κόπηκαν από το κεφάλι του, κατά την διάρκεια της ζωής του, να αποκατασταθούν στο αναστημένο εν δόξη κρανίο του!!!

Δ. Τα ποσοστά του πολιτικού γάμου, του γάμου των ομοφύλων, όπως και του συμφώνου συμβίωσης είναι καταφανώς "μπερδεμένα" και απλώς καταδεικνύουν την απόσταση της θεωρίας από την πράξη, αφού ο σε καλύτερη αξιολογική σειρά αποδεκτός κοινωνικός θεσμός της ΕΛΣΤΑΤ μας πληροφορεί καταλεπτώς ότι κατά την διαρρεύσασα τριακονταετία 1991–2022 οι θρησκευτικοί γάμοι από 87,2% το 1992 κατέληξαν σε 37,8% το 2023!! Το προ παρελθόν έτος 2022 οι θρησκευτικοί γάμοι ήταν 37,8% οι πολιτικοί 38,9% και τα σύμφωνα συμβίωσης 23,3%. Όπερ έδει δείξαι. Ας μην τρέφωμεν αυταπάτας... Πολύ λιγότεροι των μισών γάμων είναι θρησκευτικοί!! Ας μην ακουμπήσουμε τα διαζύγια και δη τα ιερατικά!

 Στα θέματα γάμου χρειάζεται, όχι τόσο μια κοινωνιολογική αποτίμηση και έρευνα προβλημάτων, όσο προσδιορισμός θυσιαστικού περιεχομένου (που αποκτιέται με την μίμηση του Χριστού) και ταπεινότητας, αφού γάμος είναι ο ηρωισμός της καθημερινότητας. Διδαχή σαφής, θυσιαστικής ελευθερίας και αγάπης, που δεν θα εννοεί ως ελευθερία την μεταλλαγμένη λανθασμένα πορνογραφική ελευθεριότητα, αλλά την υγιά σεξουαλικότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που είναι... ένα! Επιτέλους η Εκκλησία κάνει τον γάμο όχι μόνο κοινωνικό φαινόμενο, αλλά Μυστήριο! Τα ληξιαρχικά παρέλκουν.

Ε. Το μάθημα των θρησκευτικών έχει ουσιαστικά κλείσει τον κύκλο του. Η Εκκλησία ανέθεσε σε αγνώστους το δικό της έργο κατήχησης των μελών της! Με την αυταπάτη του νηπιοβαπτισμού (τάχαμου οι γονείς είναι χριστιανοί…) και με ψεύτικες ευθύνη στον ανάδοχο, που τίποτα τέτοιο δεν έχει, όλα αυτά μένουν στην ασάφεια της παραδοσιακής αυταπάτης, αποτέλεσμα της οποίας είναι η... ποιότητα των απαντήσεων στην έρευνα! Όλοι οι ερωτηθέντες ήταν βαφτισμένοι και είχαν τελειώσει ή τελείωναν (17χρονοι) το Λύκειο!

ΣΤ. Το ακατανόητο της γλώσσας της λατρείας κάνει α-νόητη (χωρίς νόημα) την συμμετοχή. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, αν η σάλπιγγα δίνει «ἄδηλον φωνήν», τότε «ΟΥΔΕΙΣ ἐτοιμασθήσεται πρός πόλεμον...». Γεγονός ορατό καθ’ ἡμέραν! Αν νομίζουμε ότι ο Χριστός θέλει να ακούει... αρχαία ελληνικά είμαστε στην τραγική θέση (οι υπεύθυνοι!) να μη ξέρουμε γιατί προσευχόμαστε...

Ζ. Ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας είναι ήδη τετελεσμένος και θέλει την επικυρωτική σφραγίδα, που... θα έρθει, θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει...! Η σχέση αποδείχτηκε αποπνικτική. Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε... Από την εκκλησιαστική πλευρά γεμάτη σκοπιμότητες προνομίων! Μισθοδοσία κληρικών, νομική κάλυψη ενεργειών, δικαίωμα επίκλησης αρωγής του χωροφύλακα! Τώρα, και σήμερα, δεν έχουν πλέον νόημα επικλήσεις παρελθοντικών δεδομένων! Τώρα χρειάζεται αμφοτερόπλευρη (Κράτους-Εκκλησίας) ειλικρίνεια, υγιής ωριμότητα, σαφείς λύσεις, όχι βιασύνη αλλά ούτε και αβελτηρία. Αναγνώριση της ελεύθερης νομικής οντότητας της Εκκλησίας, χωρίς νομικές ρυθμίσεις των θεμάτων της!! Τα... sacra interna(!) της να ρυθμιστούν από τα μέλη της, όπου μέλη είναι όλοι οι χριστιανοί, οι οποίοι αποφασίζουν «ἐν ἐπιγνώσει καί πάση αἰσθήσει» τα δέοντα για τον δόξασμό του Χριστού και την ωριμότητα των μελών του Σώματός Του.

Τέτοιες έρευνες σαν της Kappa Research μπορεί να λειτουργήσουν αφυπνιστικά υπομνηματίζοντας το κατεπείγον της πραγματικότητας (Εκκλησία, θεσμός έβδομος (7^ος) στη σειρά εμπιστοσύνης εκ μέρους του λαού::) με το Αποκαλυπτικό: «Οἶδα σου τά ἔργα ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζεῖς καί νεκρός εἶ, γίνου γρηγορῶν και στήριξον τά λοιπά ἅ ἔμελλον ἀποθανεῖν» (Αποκ. 3,1-2).

Συμφορά και τραγωδία είναι ότι, παρότι ο Χριστός "φώναξε": «Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τό πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις», η Εκκλησία των Σάρδεων δεν θέλησε να... "ακούσει" και πέθανε...!! Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι μόνο σε εκείνους "επιφυλασσόταν" μια τέτοια τύχη; Αν το νομίζουμε... τότε, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Εύχεσθε αδιαλείπτως.

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος