ΑΝΤΙ-ΣΧΟΛΙΑ: ΟΙ … «ΔΙΑΚΟΨΙΕΣ» - Η … «ΠΡΟΔΟΣΙΑ» ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΑΝΤΙ-ΣΧΟΛΙΑ: ΟΙ … «ΔΙΑΚΟΨΙΕΣ» -

 Η … «ΠΡΟΔΟΣΙΑ» ΤΗΣ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

          Από την πρώτη ανάρτησή στην έντιμη αυτή Ιστοσελίδα-Τρίτη 4.3.2014, «Ανατολικοί Δρόμοι της Δυτικής Χριστιανοσύνης» -μέχρι την τελευταία- «Μαρτυρία και Διακονία Πανανθρώπινης Αδελφοσύνης» -11.5.2018- κάποιοι «υπέρ-ορθόδοξοι» ή «Ζηλωτές» -«ζήλου Θεού, αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν», Ρωμ.10,2- δε σταμάτησαν να με παραπέμπουν «ανώνυμα» τους δυο ή τρεις «Διακοψίες» του λειτουργικού μνημόσυνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα Μητροπολίτες. Στη δε τελευταία άλλος του ίδιου χώρου σφράγισε την «ανωνυμία» του σχολιάζοντας βαρύγδουπα και αποφαντικά ότι, «μπέρδεψα τη μαρτυρία με την προδοσία»-της Ορθοδοξίας.

     Τα «Αντί - Σχόλια» που ακολουθούν γράφονται με αφορμή τα ανωτέρω, όχι όμως για τους ανωτέρω, το μονολιθικό τους «αλάθητο» είναι προφανές. Γράφονται για όσους επιζητούν στοιχεία για έναν πιο ψύχραιμο και ευρύτερο προβληματισμό.

1.   Σε όσους, λοιπόν, επιμένουν να προβάλλουν ως … «κατόρθωμα» τη διακοπή του λειτουργικού μνημόσυνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα δυο-τρεις Μητροπολίτες  διαβιβάζω την εξής επισήμανση που κάνει ο τότε «μοναχός, ερημίτης, Γέροντας», νυν Όσιος Παϊσιος στην προς Αρχιμ. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο Επιστολή : «Το να διακόψη κανείς το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήσῃ ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον»-«Ορθόδοξος Τύπος»,1,3,1969. Στην ίδια Επιστολή προσδιορίζει και τους «Διακοψίες» που εννοεί. «Ἐπειδή, γράφει, συνέβη στό Καλύβι των (ὁμιλῶ διά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) νά ὑπάρχῃ καί Ναός, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νά κάνουν καί δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία»-γράφε, «Σχίσμα».

Και, όχι μόνο, αλλά και καταγγέλλει ίσια καθαρά και απερίφραστα ότι : «Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω -γράφε, «Διακοψίες» εντός, ασφαλώς και εκτός Αγίου Όρους- της δίνουν το δεύτερο» !!

       Επί πλέον προσέχουμε ότι: Από την Επιστολή απουσιάζουν οι μανικοί χαρακτηρισμοί, «οικουμενιστές», «συγκρητιστές», «νέο Πατερικοί», και τα άλλα «Μορμολύκεια», ή, «οικτρά φαντασιοκοπήματα», που στη γλώσσα των … «υπέρ- ορθόδοξων» ή «Ζηλωτών» σημαίνουν, «αιρετικοί» ! Όλοι οι χριστιανοί ορθόδοξοι ταξινομούνται σε τρεις ομάδες-«φιλενωτικοί», «πιστά τέκνα της Εκκλησίας», και «μια τρίτη ομάδα». Και, προσέξτε επίσης πολύ ότι, όλοι, γράφονται, ονομάζονται, προσφωνούνται, «αδελφοί» !

     Από την αρχή ως το τέλος της η Επιστολή είναι ξένη με το ανώνυμο … αλλά ex cathedra ύφος πολλών. Είναι μια μέχρι μυελού οστών κατάθεση άκρας ταπείνωσης, με λίαν ευδιάκριτο στόχο την υπέρβαση και σύνθεση. Ο χριστιανός ήταν αγράμματος, είχε όμως τότε εικοσάχρονη ουσιαστική ασκητική εμπειρία, και είχε φωτισμό, και αντιπαθούσε τις διχαστικές πληγές,  ήταν, βλέπετε,  ήδη δυνάμει Άγιος! Ακόμα κι όταν κάπου μοιάζει να βλέπει κάθε άλλο παρά ευχάριστα την πρωτοβουλία Αθηναγόρα, δεν παύει να τον θεωρεί και να τον ονομάζει, «Πατέρα»,  «ο Πατέρας μας Αθηναγόρας», γράφει*

1^α.  Να δούμε όμως το θέμα και θεολογικά-εκκλησιολογικά. Και να ρωτήσουμε. Αλήθεια, από αυτή την πλευρά, οι ανωτέρω «Διακοψίες» κληρικοί, μετά τη διακοπή του λειτουργικού μνημόσυνου του έχοντος την πνευματική επιστασία τους Πατριάρχη Αθηναγόρα, μπορούσαν να λειτουργήσουν; Ασφαλώς, όχι! Οπότε εάν λειτούργησαν, η Λειτουργία τους αυτή ήταν στον αέρα!

      Και ιδού γιατί. Σύμφωνα με την πρωιμότατη -117 μ. Χ.- θεολογική εκκλησιολογία Αγίου Ιγνατίου Επισκόπου Αντιοχείας, του Θεοφόρου και Μάρτυρα, που ακολουθεί ως σήμερα η ορθόδοξη Ανατολή, ο Επίσκοπος εικονίζει το Χριστό, είναι, λειτουργεί, ενεργεί στην Εκκλησία: «Εις τύπον και τόπον Χριστού»-Επιστ. Προς Μαγνησίους. Για να το καταλάβουμε αυτό πολύ απλά, προσέχουμε ενδεικτικά ότι: «Στη Μεγάλη Είσοδο μόνο αυτός δεν λαμβάνει μέρος στη ιερή πομπή των Τιμίων Δώρων, Ως Εικόνα του Χριστού αναμένει προ της Αγίας Πύλης να τα παραλάβει … Ως Εικόνα του Χριστού παραλαμβάνει τα δώρα για να τα αναφέρει στο θρόνο του Θεού και να τα αγιάσει. Πρόκειται για μια κατ’ εξοχήν χριστολογική πράξη …

     Η ευχή της Αναφοράς, η οποία αρχίζει με το «Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω» και τελειώνει με τα Δίπτυχα λέγεται όλη από τον προεστώτα Επίσκοπο, γιατί είναι ενιαίο και αδιάσπαστο όλο. Τα Δίπτυχα … ουσιαστικό στοιχείο της Θ. Λειτουργίας είναι διπλά: Των κεκοιμημένων και των ζώντων. Και, των μεν κεκοιμημένων έχουν επικεφαλής την Παναγία, «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου», των δε ζώντων τον προεστώτα Επίσκοπο, «εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του …» Το σημείο αυτό αποδεικνύει ότι χωρίς το μνημόσυνο του Επισκόπου η Ευχαριστία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Πρόκειται για το πλέον καίριο στοιχείο, που αναδεικνύει τη Θεία Ευχαριστία επισκοποκεντρικό γεγονός στη ζωή της Εκκλησίας. Όλοι οι ζώντες αναγνωρίζουν με αυτόν τον τρόπον ως κεφαλήν τους «εν πρώτοις» τον Επίσκοπο. Γι αυτό και ενέχει αποφασιστική σημασία για την εγκυρότητα της Θείας Ευχαριστίας η ορθή μνημόνευση τη στιγμή εκείνη του κανονικού Επισκόπου ή εκείνου «ω αν αυτός επιτρέψει» κατά τη φράση του Αγίου Ιγνατίου. 

     Προσέξτε τώρα και το επίσης πολύ-πολύ πιο σημαντικό ! «Όταν της Θ. Λειτουργίας προεξάρχει Αρχιερέας διαβάζονται τα Δίπτυχα με τα ονόματα των κεφαλών όλων των ανά την οικουμένη Εκκλησιών μετά των οποίων ευρίσκεται σε ευχαριστιακή κοινωνία. Τούτο είναι σημαντικό … Διότι το νόημά του δεν είναι τελετουργικό, αλλά βαθύτατα εκκλησιολογικό. Με αυτό δηλώνεται ότι κάθε Θ. Ευχαριστία υπό τον Επίσκοπο ούσα, δεν είναι αληθινή και έγκυρη αν δεν αποτελεί κοινωνία με την Θ. Ευχαριστία όλων των άλλων τοπικών Εκκλησιών. Ο Επίσκοπος ως προεστώς της τοπικής Ευχαριστίας αποτελεί τον κρίκον ενότητος της Εκκλησίας αυτής με όλες τις ανά τον κόσμο Εκκλησίες. Για το λόγο αυτό άλλωστε υπάρχει και το συνοδικό σύστημα στην Εκκλησία, στο οποίο μετέχουν μόνον Επίσκοποι».**

2.   Η πρωτοβουλία του Πρώτου της Ορθόδοξης Εκκλησίας Πατριάρχη Αθηναγόρα, να καλέσει μετά από 900 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων προκάτοχοι του Αρχηγού της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Πάπα Παύλου του 6^ου μετήλθαν τα πάντα, με αποκορύφωμα τα ακατονόμαστα συμβάντα του 1204, για να υποτάξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, στα Ιεροσόλυμα ! Το ότι στάθηκαν οι δυο πλάι-πλάι στον τόπο που αγίασε με το αίμα του ο Χριστός ! Προσευχήθηκαν με την «Κυριακή προσευχή», δηλαδή, την προσευχή που δίδαξε λέξη προς λέξη ο Κύριος, το, «Πάτερ ημών» ! Όπου στη συνέχεια ακούγεται : «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών …» !! Αυτό το συγκλονιστικό και μεγίστης σημασίας ιστορικό γεγονός είναι … «προδοσία» της Ορθοδοξίας ! Την οποία αυτονόητο συνέχισε ο Πατριάρχης Δημήτριος και συνεχίζει ιδιαίτερα σήμερα ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος από το, «συντονιστικό όργανο της οικουμενιστικής προδοσίας (που) είναι το Φανάρι» !

    «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου» ! Μα να πέφτω τόσο έξω ! Γιατί έχω την αίσθηση ότι, από την αρχή μέχρι σήμερα όλη αυτή η ιστορία είναι απαύγασμα της παράκλησης του Χριστού πάνω από το Σταυρό : «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»; Οπότε, ως πρωτοβουλία μαρτυρεί de facto ότι, ο Πρώτος της Ορθοδοξίας-Αθηναγόρας-κινήθηκε στα ίχνη του, Χριστού, όπως είχε χρέος ως ο εκπρόσωπος της όντως, «Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», τουτέστιν, της Ορθόδοξης  !! Το αυτό και οι διάδοχοί του !

*****   ***   *****

     Αυτά γράφονται πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την ανωτέρω συνάντηση των δύο-5 Ιανουαρίου 1964. Μετά την υιοθέτηση της πρωτοβουλίας του από τους δυο επόμενους Πατριάρχες Δημήτριο και ιδιαίτερα τον νυν κ. Βαρθολομαίο, και μετά από όσους Διαλόγους έχουν μεσολαβήσει. Και, σήμερα 27 Μαϊου 2018, Κυριακή της Πεντηκοστής, των Γενεθλίων της Εκκλησίας, εδώ στις Σπέτσες, στο Ναό του Αγίου Αντωνίου στη Θεία Λειτουργία, κλήρος και λαός ως ένα σώμα, όπως και σε όλους του ναούς της απανταχού Ορθόδοξης Εκκλησίας:  Ομολογήσαμε την πίστη μας απαγγέλλοντας το, «Πιστεύω», το Σύμβολο Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, απαράλλακτο, χωρίς τη δυτική προσθήκη «και εκ του Υιού», χωρίς το «Filioque». Και,  ιερουργήσαμε, δηλαδή, ζωντανέψαμε μυστικά από τη Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου «το Σταυρό, τον Τάφο και την τριήμερη Ανάσταση του Χριστού». Προσθέτω μάλιστα ότι στην κεντρική ευχή του Καθαγιασμού-«Έτι προσφέρομεν … και ποίησον»-ο ιερέας έχει μάθει τους πιστούς να λένε και λένε μαζί του το, «Αμήν», μια και αντίστοιχα τρεις φορές στο, «μεταβαλών το Πνεύματί του τω Αγίω» ! Πολλοί μετάλαβαν Σώμα και Αίμα Χριστού, άλλοι, κοινώνησαν πνευματικά τη ζωντανή παρουσία Του ! Όλα εν τάξει ! Όλα στη θέση τους ! Που στο καλό είναι αυτή η προδοσία της Ορθοδοξίας !!

        Μετά, και πάλι ως ένα Σώμα, κλήρος και λαός, επιτελέσαμε τον Εσπερινό της Πεντηκοστής, της «Γονατιστής», ακούγοντας ή και ψάλλοντας εσωτερικά μεταξύ άλλων το υπέροχο Δοξαστικό, που περιλαμβάνει συνοπτικά την όλη την ορθόδοξη Αλήθεια και πίστη μας στην Αγία Τριάδα :  «Δεῦτε λαοί, τὴν τρισυπόστατον Θεότητα προσκυνήσωμεν, Υἱὸν ἐν τῷ Πατρί, σὺν ἁγίῳ Πνεύματι· Πατὴρ γὰρ ἀχρόνως ἐγέννησεν Υἱόν, συναΐδιον καὶ σύνθρονον, καὶ Πνεῦμα ἅγιον ἦν ἐν τῷ Πατρί, σὺν Υἱῷ δοξαζόμενον, μία δύναμις, μία οὐσία, μία Θεότης, ἣν προσκυνοῦντες πάντες λέγομεν· Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ τὰ πάντα δημιουργήσας δι’ Υἱοῦ, συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἅγιος ἰσχυρός, δι’ οὗ τὸν Πατέρα ἐγνώκαμεν, καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ, Ἅγιος ἀθάνατος, τὸ Παράκλητον Πνεῦμα, τὸ ἐκ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, καὶ ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, Τριὰς ἁγία, δόξα σοι».

      Και αυτά όλα καλά ! Όλα στη θέση τους, όπως πριν πενήντα τέσσερα χρόνια ! Η … «προδοσία» θα έχει αργό βηματισμό και δεν έφτασε ακόμα !!

      Πενήντα τέσσαρα χρόνια από τότε, έψαξα, κι έψαξα, κι έψαξα. Και, «Όλα στη θέση τους» ! Και … «προδοσία» της Ορθοδοξίας πουθενά ! «Όλα τη θέση τους» ! Η Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, η ομολογία της Πίστεως απαραχάραχτη, στην Ευχή της Ευχαριστίας, το «Αμήν», ανάλογα, μια και τρεις φορές με μια φωνή Ιερέα και πιστού λαού !

     Και απορώ, και εισέρχομαι στον πειρασμό να αναρωτηθώ. Μήπως όλη αυτή η … περί «προδοσίας» της Ορθοδοξίας βαβούρα μοιάζει με κείνη την παλιά μανία κάποιων κατά Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου; Μήπως κάποιοι δεν αντέχουν την παρουσία στην Εκκλησία μορφών που βλέπουν τη σύγχρονη τραγική κατάσταση του κόσμου αλλιώς, πιο προωθημένα θεολογικά και πνευματικά; Και ενεργούν ως έχουν χρέος αλλιώς; Μήπως όλη αυτή η τερατολογία υποκρύπτει ενδιάθετη φοβία, και ανοίγει σε ρόλους εκ του ασφαλούς και εξ ακινησίας «προστάτη» της Ορθοδοξίας, κάθε άλλο παρά άσχετους με το σχετικό γραφόμενο από τον εκκλησιαστικό ιστορικό Σωκράτη το Σχολαστικό; «Οι ευτελείς και αφ’ εαυτών μη δυνάμενοι φαίνεσθαι, εκ του ψέγειν τους εαυτών κρείττονας δείκνυσθαι βούλονται»-Εκκλ. Ιστορία 6,13. «Μη γένοιτο» !

Με «την αγάπην την πρώτην ην ουκ αφήκα…»

Αθανάσιος Κοτταδάκης

*  Αναστάσιος-Κοτταδάκης Αθ. 7.3.17 «Επιστολής, Μοναχού Ερημίτη Γέροντα Παϊσίου Αναγνωση», 20.3.17 «Η ΕπιστολήΠαϊσίου και το περί Ωριγένην «συμβάν»», 16.8.17, «Ο Αθηναγόρας … Ο Βασίλειος … Ο Παϊσιος».

**  Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, «Ο Επίσκοπος ως προεστώς της Ευχαριστίας», Αναστάσιος, 8.5.18