Δευτέρα 22 Απριλίου 2024

Ενας δρόμος ατομικής ευσέβειας - Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος

 «Ο πειρασμός της αυτάρκειας είναι μεγάλος. Καμαρώνουμε πολλές φορές ότι οι ναοί μας είναι γεμάτοι. Καμαρώνουμε για τις πολλές δραστηριότητες που μπορεί να έχει η Ενορία μας. Καταφεύγουμε σε κοσμικές μεθόδους προκειμένου να συγκεντρώσουμε χρήματα, αλλά πολύ λίγο μας προβληματίζει ότι πολλοί απ’ αυτούς που βρίσκονται μέσα στον χώρο του Ναού αισθάνονται ξένοι μεταξύ τους. Πολύ λίγο μας προβληματίζει το ότι οι χριστιανοί μας σπρώχνονται και διαπληκτίζονται ακόμη και την ώρα της Θείας Κοινωνίας, όχι γιατί είναι ανυπόμονοι, αλλά γιατί δεν νοιώθουν αυτόν που στέκει δίπλα τους σαν αδελφό τους, σαν τον δικό τους άνθρωπο. Μερικές φορές μάλιστα καμαρώνουμε γιατί με τις φωνές μας και τον έλεγχο μας έχουμε επιβάλει την τάξη στην Εκκλησίας μας λησμονώντας ότι η ευταξία στον Ναό δεν είναι θέμα αστυνομικών μέτρων αλλά του τρόπου που βλέπεις τον άλλο που στέκει δίπλα σου.

Καμαρώνουμε γιατί οι ναοί μας είναι γεμάτοι και δεν θέλουμε να δούμε ότι για πολλούς είναι μια εκδήλωση κοινωνική ή ένας δρόμος ατομικής ευσέβειας.»

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος

 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ένας επισκοπικός λόγος, τον οποίον πρέπει να ακούσουν οι κληρικοί οι οποίοι έχουν μετατρέψει τους ναούς σε χώρους εκμάθησης χορών και διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων προσδοκώντας ότι θα μαζέψουν κόσμο. Κάποτε είχα ακούσει σε ένα συνέδριο για την Ιεραποστολή της ΧΦΕ στην Αγία Παρασκευή στο κτήμα της Ζωής που μιλούσε ο Επίσκοπος Τραχείας κύριος Παύλος (Οικουμενικό Πατριαρχείο) από την Γαλλία της Εξαρχίας των Ρωσικών παροικιών Δυτικής Ευρώπης και έλεγε ότι η ιεραοστολή η δικιά μας είναι να έχουμε ανοιχτούς τους ναούς και να μπαίνουν μέσα να παρακολουθούν τις ιερές ακολουθίες. Αυτή είναι η καλύτερη ιεραποστολή. Άρα το καλύτερο που έχουν να κάνουνε οι ιερείς είναι τελούν τις ιερές ακολουθίες. Κι όχι να μετατρέπουν σε πολιτιστικούς συλλόγους τις εκκλησίες.

Theo είπε...

Θυμάμαι τον άγιο Καλλίνικο Εδέσσης, τον πραό και ταπεινό, που ήταν ιδιαίτερα αυστηρός στο θέμα της ησυχίας και ευταξίας την ώρα της θείας Λειτουργίας και των ιερών Ακολουθιών. Αλλά δεν φώναζε ούτε εξοργιζότν ποτέ. Μόνο διέκοπτε την ακολουθία κι έλεγε τρεις φορές το "Κύριε, ελέησον", τονίζοντας περισσότερο την τρίτη φορά.