Δυο λέξεις για ένα βιβλίο - Γ. Δ. Μαρκάκης

 

Δυο λέξεις για ένα βιβλίο

Μετά το διήγημα που υποδειγματικά υπηρέτησε με το πρώτο της βιβλίο «Μια στάλα ουρανός» και το παιδαγωγικό παιδικό βιβλίο “Όχι βέβαια” όπου με δεξιοτεχνικό τρόπο παρουσιάζει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το σύγχρονο παιδί η Νίκη Κατσιάπη, στο τρίτο της βιβλίο με τον τίτλο “Το παιδί που ήθελε να γίνει Άγιος” καταπιάνεται με τον σύγχρονο άγιο της Πάτρας τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, τον Άγιο Γερβάσιο των Πατρών.

Αξιοποιώντας το έμφυτο αφηγηματικό της τάλαντο που ντύνει και αναπλάθει με μαεστρία την πρώτη της ύλη, δηλαδή τα γεγονότα που έμαθε μέσα από την εξαντλητική μελέτη των πηγών, η Νίκη δασκάλα-αφηγήτρια δίπλα στην Δρ. Κατσιάπη μελετήτρια των πηγών μάς παραθέτουν ένα ακριβές και ταυτόχρονο γλαφυρό αφήγημα τόσο για παιδιά όσο και για μεγάλους που αγαπούν να γίνονται ξανά παιδιά.

Κι όλα αυτά περασμένα από το προσωπικό, βιωματικό της φίλτρο που της επιτρέπει όχι μόνο να εστιάσει στα σημαντικά, αλλά και να αναδείξει την ορθόδοξη αγιότητα μέσα από εκείνα τα μικρά, συχνά απαρατήρητα κομμάτια που οδηγούν κάποιον στην αληθινή αγιότητα ως αποτέλεσμα συνεχούς –συχνά αόρατου στους ανθρώπους και φανερό μονάχα στον Καρδιογνώστη- αγώνα μακριά από φανταχτερά και γρήγορα καμώματα.

Τεχνητή Νοημοσύνη --- μικρά σφηνάκια πληροφορίας Νο 2 / Αθηνά Τοκατλίδου

 

Πριν 100 χρόνια και σήμερα Η ίδια κατάσταση στην Εκκλησία - Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

Πριν 100 χρόνια και σήμερα 
Η ίδια  κατάσταση στην Εκκλησία*

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

               Τα σωζόμενα πρακτικά της συνάντησης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου (Παπαδοπούλου), με μέλη επιτροπής από διακεκριμένους  κληρικούς και λαϊκό της Αρχιεπισκοπής, στις 26 Ιανουαρίου του 1925 και ώρα 3 μ.μ., στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, αποδεικνύουν ότι εκατό χρόνια πριν  και σήμερα η Εκκλησία διέρχεται βαθιά κρίση λόγω εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων.

               Σύμφωνα με τα δημοσιευθέντα Πρακτικά ο λόγιος Αρχιμανδρίτης και ιεροκήρυκας στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα της οδού Αχαρνών Γεώργιος Παπαγεωργιάδης, μετά Μητροπολίτης Νευροκοπίου, λαβών τον λόγο εκ μέρους της Επιτροπής είπε προς τον Αρχιεπίσκοπο:

               «Η κατάστασις της Εκκλησίας, Μακαριώτατε, ως ομολογείται παρά πάντων, δεν είναι καλή. Η μάλλον είναι κακίστη. Η Εκκλησία εξωτερικώς πολεμείται λυσσωδώς. Αλλά αντί να έχει εσωτερική συνοχή και αυτήν να αντιτάσση κατά των εξωτερικών εχθρών προς άμυνάν της, τουναντίον αναρχείται και Αυτή τελείως έσωθεν, ούτως ώστε συμπληρώνει δια των ιδίων χειρών τον ίδιον όλεθρον».

Ἐκλογή Μητροπολιτῶν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

Ἐκλογή Μητροπολιτῶν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

 
Σε συσχετισμό με το άρθρο του κυρίου Ε. Β. παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερωνύμου Ά για την εκλογή Επισκόπων. (από το βιβλίο του Εἰς τό Πηδάλιον τῆς ᾿Εκκλησίας”, τόμ. β΄ σελ. 167) 

Γεώργιος Πρασιανάκης

 

Οὐδέν σύστημα ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων εἶναι τέλειον. Πάντα τά συστήματα ἔχουν τάς ἐλλείψεις των καί τά ἐλαττώματά των. ᾿Εκεῖνο, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ πλήρη καί τελείαν διασφάλισιν διά τήν ἀνάδειξιν τῶν ἀρίστων εἰς τό ὕπατον τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα, εἶναι ἡ βαθυτάτη συναίσθησις τῶν ἐκλεκτόρων, ὅτι διά τῆς ψήφου των εἶναι δυνατόν εἴτε νά εὐεργετήσουν τήν ᾿Εκκλησίαν, εἴτε νά κακουργήσουν κατ᾿ αὐτῆς καί τοῦ πληρώματός της καί νά γίνουν αἴτιοι εἴτε νά δοξάζηται εἴτε νά βλασφημῆται τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.
 
Κατά ταῦτα πρῶτον, οἱ πρός ἀρχιερατείαν ἐκλόγιμοι δέν θά προβάλλουν οἱ ἴδιοι τήν ὑποψηφιότητά των. ᾿Εάν ἡ ῾Ιεραρχία δέν γνωρίζῃ τούς κληρικούς τούτους, σημαίνει, ὅτι δέν εἶναι ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζουν δρᾶσιν τοιαύτην, ὥστε νά εἶναι ἀρκετή νά τούς ἀναδείξη Μητροπολίτας. Τοῦτο βεβαίως δέν σημαίνει, ὅτι ἡ ῾Ιεραρχία δέν θά λαμβάνη ὑπ᾿ ὄψιν ὡρισμένα αὐτῶν προσόντα, ἀλλά τά ἀποδεικτικά τῶν προσόντων τούτων πρέπει νά ἀναζητῆ καί νά τά εὑρίσκη ἡ ἁρμοδία ἐκκλησιαστική ἀρχή εἴτε αὐτή αὕτη νά προσκαλῆ ὀνομαστικῶς τούς ὑποψηφίους, ἵνα τά ὑποβάλουν”.

Δεν ωφελούν πια τα χαμόγελα

 

"γίναμε πια σαν ιδιωτικό ημερολόγιο σε ξένα χέρια.

Έτσι είναι, δεν ωφελούν πια τα χαμόγελα, όσο κι αν είναι ανοιχτόκαρδα,

ούτε ωφελεί να κρατάς το στόμα κλειστό όταν όλα κραυγάζουν·"

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ

Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές. Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
 
Ο π. Παΐσιος τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του. Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα Παΐσιο για ποιόν ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε ο γέροντας.
 
Ο γέροντας Παΐσιος τους διηγήθηκε: “Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται.

Μνήμη της Oσίας Φεβρωνίας (25 Ιουνίου)

Η Αγία μας Εκκλησία σήμερα τιμά τη μνήμη της Οσίας Φεβρωνίας και του Αγίου μάρτυρα Ορεντίου καθώς και των έξι αδελφών του, που ήσαν στρατιωτικοί και μαρτύρησαν μετά από εξορίες και πολλές κακουχίες, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Επίσης, εορτάζουμε τον Επίσκοπο Θεόληπτο Φιλαδελφείας και το νεομάρτυρα Γεώργιο από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας.
Η Φεβρωνία έζησε κατά τον 3ου αιώνα μ.Χ. και διακρινόταν για την εκθαμβωτική, χαρισματική ομορφιά της και το ψυχικό της κάλλος.
Είχε αφιερωθεί στο Νυμφίο της Εκκλησίας Ιησού Χριστό από τα νεανικά της χρόνια μόνασε σε ονομαστή μονή της Μεσοποταμίας, όπου διακρίθηκε για την αρετή και την υπακοή της. Κατά τη διάρκεια επιδρομής ειδωλολατρών, συνελήφθη μαζί με την ηγουμένη Βρυένη.

Η εξωτερική δύναμη και το εσωτερικό θαύμα του Αγίου Πνεύματος ή ποια είναι η μάρκα του θεραπευτή σου; - π. Χριστοφόρου Χρόνη

 

Η εξωτερική δύναμη και το εσωτερικό θαύμα του Αγίου Πνεύματος ή ποια είναι η μάρκα του θεραπευτή σου;

 

Πρωτοπρεσβυτέρου Χριστοφόρου Χρόνη

Εφημερίου Ι. Ν. Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου 

(Δρ. Θεολογίας-Μ.Α Φιλοσοφίας)

        Η εβραϊκή Πεντηκοστή εορτάζεται πενήντα ημέρες μετά το εβραϊκό Πάσχα και υπενθυμίζει τη συγκέντρωση του εβραϊκού λαού, από τον Θεό, στο όρος Σινά, με σκοπό τη σύναψη διαθήκης μεταξύ των δύο. Αν συγκρίνουμε την Πεντηκοστή του Σινά και την Πεντηκοστή των Ιεροσολύμων, θα διαπιστώσουμε ομοιότητες και διαφορές. Και στις δύο περιπτώσεις κατέβηκε ο Θεός. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε φωτιά και άνεμος. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρχε ένα μήνυμα. Στο όρος Σινά, ο Θεός έδωσε τις Δέκα Εντολές. Στα Ιεροσόλυμα αρχίζει πλέον η διάδοση του ευαγγελίου στα πέρατα της γης. Η μεγάλη διαφορά των δύο γεγονότων είναι η εσωτερική κατάσταση των παρισταμένων. Στο Σινά όλοι είναι φοβισμένοι ενώ στην ιερά πόλη όλοι χαίρονται.^[1] Γιατί αυτή η διαφορά; Γιατί πλέον οι ακόλουθοι του Χριστού είναι πλήρεις από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Το να είσαι πεπληρωμένος από το Άγιο Πνεύμα σημαίνει ταυτόχρονα ότι συνυπάρχουν μια εξωτερική δύναμη και ένα εσωτερικό θαύμα.

        Το ιερό κείμενο αναφέρει το άκουσμα και το βίωμα ενός ισχυρού ανέμου. Μία λεπτομέρεια. Ο ιερός συγγραφέας δεν γράφει ότι ήταν ισχυρός άνεμος, αλλά έμοιαζε με ισχυρό άνεμο.^[2] Όλοι βίωσαν το φαινόμενο. Δεν ήταν μια εσωτερική ψυχολογική εμπειρία. Όλοι είδαν, άκουσαν και ένιωσαν. Βίωσαν μια εξωτερική, επουράνια εμπειρία. Το να πληρωθείς από το Άγιο Πνεύμα σημαίνει να λαμβάνεις εντός σου μία εξωτερική θεϊκή δύναμη.

Η πνευματική σοφία ως αγιοπνευματικό δώρο στη χριστιανική ζωή - π. Ιωάννου Γκιάφη

Η πνευματική σοφία ως αγιοπνευματικό δώρο στη χριστιανική ζωή

 

Πρωτοπρ. Ιωάννου Γκιάφη

Πολιτικού Επιστήμονος-Θεολόγου

Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου

 

"Οὐκ ἐστι σοφίας κτῆσαι τιμιώτερον", θα έρθει αιώνες πριν και θα μας διακηρύξει ο αρχαίος συγγραφέας και ποιητής Μένανδρος. Και πράγματι "δεν υπάρχει από τη σοφία απόκτημα πιο πολύτιμο." Ερευνώντας κανείς την αρχαία ελληνική γραμματεία, θα διαπιστώσει πως πλούσιος δεν θεωρείται μόνο ο έχων πολλά υλικά αγαθά, αλλά και ο "σοφός" άνθρωπος. Πρόκειται γι' αυτόν που διαθέτει πολλές γνώσεις, μεγάλη πείρα ζωής, ορθοφροσύνη και ευθυκρισία. Διακρίνεται για την ευρυμάθεια του και την ευφυΐα του. Ως σοφό σήμερα εννοούμε τον συνετό και αυτόν που έχει φρόνηση και ώριμη σκέψη λαμβάνοντας σωστές αποφάσεις. Γι' αυτό κατ' επέκταση η αληθινή ανθρώπινη σοφία συνδέεται με τη δικαιοσύνη, τις πνευματικές αρετές, την ηθική, την αγάπη και γενικά την ανθρωπιά.

Όμως την σοφία δεν την βρίσκουμε μόνο στην κοσμική πραγματικότητα, αλλά και στην χριστιανική ζωή. Μπορεί όντως να υπάρχει η ανθρώπινη σοφία, όμως υφίσταται και η "κατά Θεόν" σοφία, η άνωθεν προερχόμενη. Μέσα στο πέλαγος της πνευματικής ζωής κανείς συναντά και την σοφία, όχι ως κατοχή πολλών γνώσεων, αλλά ως αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο. Βρίσκει κάποιος την σοφία όχι ως ορθή λογική, αλλά ως βίωμα του θελήματος του Κυρίου.

Ο θερισμός πολύς, οι εργάτες λίγοι - π. Χριστόφορος Χρόνης

 

 Ο θερισμός πολύς, οι εργάτες λίγοι

Η δυναμική της ποιμαντικής φροντίδας

Συγγραφέας: π. Χριστόφορος Χρόνης

 Εκδόσεις: ΓΡΗΓΟΡΗ

Η Ποιμαντική Θεολογία έχει ως κύριο αντικείμενό της το πώς η ζωή των ανθρώπων θα μετατραπεί από απλή συμβίωση σε καινή κτίση. Το πώς ο άνθρωπος από άτομο θα γίνει πρόσωπο και μάλιστα εκκλησιαστικό πρόσωπο. Το πώς θα κληρονομήσει ο άνθρωπος τη βασιλεία του Θεού και θα εισέλθει σ’ αυτήν, σύμφωνα με τον Κυριακό λόγο «δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου».

 Το πώς θα ομοιάσουμε περισσότερο στον Διδάσκαλό μας. Όσο περισσότερο συναναστρεφόμαστε με τον Δάσκαλο, τόσο περισσότερο θα ομοιάζουμε με Αυτόν. Όσο περισσότερο συναναστρέφεται ο λειτουργός του Χριστού με τον Δάσκαλό του, μέσω της ενατένισης της ζωής και του χαρακτήρα Του, τόσο περισσότερο θα Του μοιάζει και τόσο αποτελεσματικότερα θα αξιοποιεί τα χαρίσματά του στο ποιμαντικό του έργο.

Ὁ καρπός του Πνεύματος - Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ καρπός του Πνεύματος

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη…» (Γαλ. 5,22)

Χθές, ἀγαπητοί μου, ἀλλὰ καὶ σήμερα ἡ ἁ­γία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μεγάλη ἑορ­τὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἀπὸ διαπρεπεῖς διδασκάλους καὶ πατέρας χαρακτηρί­ζεται ὡς ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε ἡ Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ἐνῷ τὰ ἀνθρώπινα ἔχουν ἀρχή, ἀκμὴ καὶ τέλος, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει τέλος· μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ γι᾿ αὐτὴν «καὶ τῆς βασιλείας» αὐ­τῆς «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Ὅσο κι ἂν τὴν πο­λεμοῦν, θὰ μείνῃ ἀήττητη, διότι ἔχει μέσα της τὴ δύναμι τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς θεότητος, ὡς Θεὸς εἶνε ἀόρατο. Ἔγινε ὅμως αἰσθητὸ ἀπὸ τὶς διάφορες ἐκδηλώσεις του τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ὑπὸ δύο μορφὲς ἔγινε αἰσθητὸ σήμερα, ὅπως λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Ὄχι ὅπως στὸν Ἰορδάνη «ἐν εἴδει περιστερᾶς» (ἀπολυτ. Θεοφαν.· βλ. Λουκ. 3,22). Αὐτὴ τὴ φορὰ ἦλθε ὡς πύρινες γλῶσσες, καὶ ὡς πνοὴ βιαίου ἀνέμου. Γιατί; Συμβολικὰ εἶνε αὐ­τά. Ἐμ­φανίσθηκε ὡς γλῶσσες πυρός, γιὰ νὰ δείξῃ ὅτι τὸ μόνο ὅπλο ποὺ διαθέτει ὁ χριστιανισμὸς εἶνε ἡ ἰσχυρὴ γλῶσσα, ὁ ζωντανὸς λόγος τοῦ Θεοῦ στὸ στόμα τῶν ἁγίων ἀποστόλων. Ἔγινε δὲ αἰσθητὸ ὡς βιαία πνοὴ ἀνέμου, διότι σὰν σφοδρὸς ἄνεμος ξερρίζωσε, ναὶ ξερ­ρίζωσε, τὸ πεπαλαιωμένο δέντρο τῆς εἰδωλο­λατρίας, ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ ξερριζώσῃ κανείς ἀπὸ τοὺς σοφοὺς τῆς ἀρχαιότητος. Τὸ ἁπλὸ κήρυγμα τῶν ἁλιέων τῆς Γαλιλαίας, ποὺ εἶχαν φωτιστῆ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, αὐτὸ ξερρίζωσε τὴν εἰδωλολατρία.

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν Δοξολογίαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Φανερωμένης Λευκάδος

 Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν Δοξολογίαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Φανερωμένης Λευκάδος (Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, 23 Ἰουνίου 2024)

 
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης κ. Εὐστάθιε, ἐκπρόσωπε τῆς Α.Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Λευκάδος καὶ Ἰθάκης κ. Θεόφιλε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Τιμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ὁσιολογιώτατε Καθηγούμενε κ. Νικηφόρε καὶ πάντες οἱ ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς,
Εὐλαβέστατοι κληρικοί,
Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες τοῦ τόπου,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,
Ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς μεγάλης, ἐν χαρᾷ καὶ χάριτι Πεντηκοστῆς, ἐν πνοῇ αὔρας Πνεύματος Ἁγίου, ἀξιούμεθα νὰ ἔλθωμεν εἰς ἐπίσκεψιν τῆς ἐν Λευκάδι Ἐκκλησίας καὶ εἰς προσκύνησιν τῆς πανηγυρικῶς τιμωμένης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Πεφανερωμένης!

Αἶνον καὶ δοξολογίαν θερμὴν ἀναπέμπομεν πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀξιώνει τοιαύτης χάριτος! Καὶ πολλὴν εὐχαριστίαν πρὸς τὴν Θεοτόκον, τὴν Κυρίαν καὶ Ἔφορον καὶ Προστάτιν τῆς Λευκάδος, ἡ ὁποία μᾶς ἔχει εἰς τὰς ἱερὰς αὐλὰς τοῦ Σεμνείου Της καὶ ἀπὸ τὸν θρόνον Της εἰς τὸ παρὰ τὸ ἅγιον Βῆμα «Δεπόζιτόν» Της μᾶς χαρίζει ἄφθονον τὸν γλυκασμὸν τῆς μητρικῆς ἀγάπης Της καὶ τὴν παρα-μυθίαν καὶ θείαν ἐνίσχυσίν Της!
Ἐγκάρδιον ἀσπασμὸν καὶ χαιρετισμὸν ἀπευθύνομεν πρὸς τὸν λίαν ἀγαπητὸν ἀδελφὸν καὶ συλλειτουργὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον, ὁ ὁποῖος μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Ἱερᾶς Συνόδου συγκατετέθη εἰς τὴν πραγματοποίησιν τῆς ἱεραποδημίας ἡμῶν ταύτης καὶ μᾶς ἔδωκεν οὕτω τὴν εὐκαιρίαν καὶ τὴν εὐτυχίαν νὰ ἱστάμεθα ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν!

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου ἐπὶ τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ εἰς Λευκάδα

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου ἐπὶ τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ εἰς Λευκάδα (Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, 23 Ἰουνίου 2024)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης κ. Εὐστάθιε, ἐκπρόσωπε τῆς Α.Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Λευκάδος καὶ Ἰθάκης κ. Θεόφιλε,
Τιμιώτατοι Ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Εὐλαβέστατοι κληρικοί,
Ἐξοχώτατοι,
Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε,
Ὁσιολογιώτατε ἅγιε Καθηγούμενε,
Λαὲ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε!

Μὲ πολλὴν συγκίνησιν εὑρισκόμεθα εἰς τὴν ὡραίαν Λευκάδα, πραγματοποιοῦντες τὴν πρώτην εἰς τὴν ἱστορίαν ἐπίσημον ἐπίσκεψιν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν θεόσωστον ταύτην Μητρόπολιν καὶ τὴν νῆσον τῶν ποιητῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν γραμμάτων. Δοξάζομεν τὴν Παναγίαν Τριάδα, ἡ ὁποία μᾶς ἀξιώνει αὐτῆς τῆς μεγάλης χαρᾶς, ἀνήμερα τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς! Καὶ εὐχαριστοῦμεν τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τὴν Πεφανερωμένην Κυρίαν, πολιοῦχον καὶ προστάτιδα τῆς νήσου, ἡ Ὁποία μᾶς ὑποδέχεται ἤδη εἰς τὸ περίσεμνον ἀρχοντικόν Της. Ὅπως κάθε Λευκάδιος ἔξωθεν ἐρχόμενος θεωρεῖ πρώτιστον χρέος του νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὸν ἱερὸν βράχον καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὴν «Κυρούλα» του, ἔτσι καὶ ἡμεῖς μετὰ τῆς τιμίας ἡμῶν Πατριαρχικῆς Συνοδείας, ἐλθόντες ἀπὸ τὴν Θεοτοκοφρού-ρητον Κωνσταντινούπολιν, ὡς πρῶτον χρέος ἡμῶν ἐθεωρήσαμεν νὰ ἔλθωμεν ἀκριβῶς ἐδῶ εἰς τὴν περικαλλῆ Μονήν Της, νὰ βάλωμεν μετάνοιαν καὶ νὰ προσκυνήσωμεν τὴν θαυματουργὸν καὶ περίπυστον εἰκόνα Της καὶ νὰ ζητήσωμεν τὴν εὐχὴν καὶ τὴν βοήθειάν Της, πρὶν ἀκολουθήσωμεν τὸ καταρτισθὲν πρόγραμμα. Τὴν ἰδίαν στιγμὴν ὑποκλινόμεθα εὐλαβῶς ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Σωσίωνος, τοῦ καὶ πρώτου Ἐπισκόπου τῆς Λευκάδος, Ἀκύλα καὶ Ἡρωδίωνος τῶν φωτιστῶν αὐτῆς καὶ ἐξαιτούμεθα τὰς πρὸς Θεὸν πρεσβείας των.

Η εορτή της Πεντηκοστής στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας για την εορτή της Πεντηκοστής, σήμερα, 23 Ιουνίου 2024, στον Πατριαρχικό Ναό, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Γέροντος Δέρκων κ. Αποστόλου, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίου, Ικονίου κ. Θεολήπτου και Σελευκείας κ. Θεοδώρου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Παναγιώτατος προέστη της Ακολουθίας του Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος, κατά την οποία ανέγνωσε και τις ευχές της Γονυκλισίας.

Υποδοχή Α.Π.Θ. Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ι.Μ. Φανερωμένης Λευκάδας

Υποδοχή Α.Π.Θ. Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου

στην Ι.Μ. Φανερωμένης Λευκάδας

Ἡ τοῦ Παρακλήτου δὲ φωσφόρος χάρις

 

«Σύμφωνον ἐθρόησεν ὀργάνων μέλος,

Σέβειν τὸ χρυσότευκτον ἄψυχον βρέτας.

Ἡ τοῦ Παρακλήτου δὲ φωσφόρος χάρις,

Σεβασμιάζει τοῦ βοᾶν· Τριὰς μόνη,

Ἰσοσθενής, ἄναρχος, εὐλογητὸς εἶ».

Μὴ τῆς φθορᾶς διαπείρᾳ κυοφορήσασα

 Μὴ τῆς φθορᾶς διαπείρᾳ κυοφορήσασα,

καὶ παντεχνήμονι Λόγῳ σάρκα δανείσασα,

Μῆτερ ἀπείρανδρε,

Παρθένε Θεοτόκε,

δοχεῖον τοῦ ἀστέκτου,

χωρίον τοῦ ἀπείρου πλαστουργοῦ σου,

σὲ μεγαλύνομεν.

Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος (24 Ιουνίου 2024)

Σήμερα, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, η Εκκλησία μας εορτάζει τη φανέρωση στον κόσμο του Τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος. «…. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ  ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. …».
Ο Ένας Θεός αποκαλύπτεται στον κόσμο με τρεις υποστάσεις, Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, δηλ. το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός αιώνια και πέρα από τα όρια του χρόνου. Αποστέλλεται, στον κόσμο την ημέρα της Πεντηκοστής, εν χρόνω, και από το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και, σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστεως, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ - π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

Τότε στον πύργο της Βαβέλ συγχίστηκαν οι γλώσσες τους και δε μπορούσαν να συνεννοηθούν λόγω υπερηφάνειας. Τώρα στο υπερώο οι πολλές γλώσσες διατρανώνουν το μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας. Την μετάφραση την κάνει το Πανάγιόν Πνεύμα. Στο ίδιο μήκος κύματος με την Πεντηκοστή ο άγιος Πορφύριος εξομολόγησε μια Γαλλίδα χωρίς να ξέρει Γαλλικά. Κι εκείνη δεν γνώριζε Ελληνικά. Μιλάγανε όμως οι δυο τους τη ΜΙΑ γλώσσα της Αγάπης. Εσύ μαλώνεις με τον ή την σύζυγό σου και φωνάζετε απελπισμένοι: Ελληνικά σου μιλάω δεν καταλαβαίνεις; Είδες που δεν καταλαβαίνει; Λόγω εγωισμού είναι.

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

 

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Οι επίσκοποι ήταν κάποτε αρχιμανδρίτες και ήταν κάποτε και έγγαμοι

Της Πεντηκοστής οι διάδοχοι; Το παράλογο αρχιμανδριτικό σύνδρομο στον αστικό ιστό επιβραβεύεται; Αναβαθμίζεται; Εκτοξεύεται; Επίσκοποι δε γίνονται μόνο οι πρώην αρχιμανδρίτες; (Μήπως γι' αυτό ξεκίνησα τα κείμενα από τους αρχιμανδρίτες;) Έτσι, πασχίζουν για ιεραρχική αναρρίχηση αφότου διασχίζουν την κοσμική απήχηση; Συνεχίζουν τα επιρριπτάρια αστικής αποταγής και επιβάλουν αλαζονεία υποταγής;  Αντιστρέφουν την αρχιερατική σεμνότητα σε διοικητική βαρβαρότητα; Απαξιώνουν τα χαρίσματα εκάστου των μελών εν Χριστώ εφόσον καθιερώνουν αυτάρεσκα το νεποτισμό;  Αποθέτουν την ωμοφορική πατρότητα καθώς τη μεταθέτουν με ανυπόληπτη κυνικότητα; Καταπατούν την αναγωγική Συνοδικότητα ενώ προαπαιτούν με θεολογική ιδιωτικότητα;
 
Μέσα στην επανωκαλύμμαυχη  τραγελαφικότητα, ήρθε καιρός για επαναφορά του έγγαμου επισκόπου; Να σταματήσει ο φαύλος άγαμος κύκλος; Δηλαδή, οι επίσκοποι να δημιουργούν αντικανονικά αρχιμανδρίτες και μόνο αρχιμανδρίτες να γίνονται επίσκοποι; (Δεν είναι οξύμωρο ότι οι άγαμοι επίσκοποι θα πρέπει να το αποφασίσουν;;; Δεν θα είναι όμως και αναπάντεχα γενναιόδωρο να το πράξουν;;;) Είναι τυχαία αναφορά η θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου; Ιστορικά δεν υπήρχαν έγγαμοι επίσκοποι για έξι αιώνες; Στην πράξη δεν παρέμειναν μέχρι την Τουρκοκρατία, παρόλη την απόφαση της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου;

“Πρέπει” - Μ. Καραγάτσης

 

“Πρέπει”. 

Ποιος ανόητος γέννησε αυτό το λόγο, και ποιος τρελός πίστεψε σ’ αυτόν; Το πρόβλημα των πράξεών μας -της ζωής μας δηλαδή το πρόβλημα- δε βρίσκεται στη δεοντολογία, μα στο δυναμισμό.

Μ. Καραγάτσης

“Γιούγκερμαν” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Ελλάδα

 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναχώρησε το απόγευμα της Κυριακής της Πεντηκοστής, με ειδική πτήση από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Πόλεως για το Αεροδρόμιο του Ακτίου (Πρέβεζας), για πολυήμερη επίσκεψη στις Ιερές Μητροπόλεις Λευκάδος και Ιθάκης, Νικοπόλεως και Πρεβέζης, και Άρτης.

_____

Φωτό: Ν.Παπαχρήστου

Ποιου πνεύματος είστε; - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Κυριακή της Πεντηκοστής

 Ποιου πνεύματος είστε;

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 Μεγαλώνουμε όλοι μας μέσα σ’ έναν κόσμο, ο οποίος μας μαθαίνει να φτιάχνουμε ένα «κάστρο προστασίας». Θέλουμε να περιφρουρήσουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε να είμαστε εκτεθειμένοι. Σ’ ένα βαθμό αυτό είναι λογικό.

Όταν όμως φύγει απ’ τον λογικό βαθμό γίνεται ένα άγχος, το οποίο δεν μας αφήνει να συναντήσουμε κανέναν. Δεν συναντάμε ούτε τον εαυτό μας. Δεν τον γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Φανταζόμαστε τις διαθέσεις τις εποχιακές, τις διαθέσεις της στιγμής, ή τις ηλικιακές ή την νοοτροπία την οποία σιγά-σιγά αποχτάμε (αποδεχόμενοι ένα σωρό μηνύματα από ένα περιβάλλον που δεν έχει καμμία σχέση με το θέλημα του Θεού και τον Χριστό) και που διαποτίζει κι εμάς, που θεωρητικά είμαστε χριστιανοί, και έτσι μπαίνουμε κι εμείς σ’ αυτό το κλουβί να περιφρουρήσουμε τον εαυτό μας. Και δεν τον γνωρίζουμε αφ’ ενός, και δεν γνωρίζουμε και τον απέναντι, γιατί το ’χουμε πει κι άλλες φορές, τον άλλον άνθρωπο που στέκεται απέναντί μας μπορούμε να τον γνωρίσουμε τόσο όσο έχουμε γνωρίσει τον εαυτό μας.

Είμαστε όλοι στον ίδιο παρονομαστή της κοινής ανθρώπινης φύσης. Άμα δουλέψω με τον εαυτό μου και γνωρίσω τον εαυτό μου, θα γνωρίσω κατά αναλογίαν κάθε άνθρωπο. Αν δεν δουλέψω με τον εαυτό μου και δεν γνωρίσω τον εαυτό μου, δεν θα γνωρίσω κανέναν άνθρωπο.

Η εορτή της Πεντηκοστής - π. Αλέξανδρος Σμέμαν

  Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου Λάγγουρα Πατρών, έργο αγιογράφου κ. Ιωάννη Φωτεινόπουλου

«Η εορτή της Πεντηκοστής είναι η ολοκλήρωση όλων όσων έπραξε ο Χριστός.

Ο Χριστός δίδαξε για τη Βασιλεία των Ουρανών και νάτην, εδώ είναι, άνοιξε τώρα! Ο Χριστός υποσχέθηκε πως το Πνεύμα του Θεού θα αποκαλύψει την αλήθεια και αυτό τώρα εκπληρώθηκε.

Ο κόσμος, η ιστορία, η ζωή, ο χρόνος, όλα τώρα φωτίζονται αλλιώς με το τελικό, υπερβατικό φως, όλα πληρώνονται με καινούργιο νόημα.

Η τελευταία και μεγάλη ημέρα του Κυρίου άρχισε!».

π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Πεντηκοστή 2024 - Varden Erik

Πεντηκοστή 2024

Varden Erik Επίσκοπος του Trondheim

Πράξεις 2.1-11: Καθένας τους άκουσε να μιλούν στη γλώσσα του.
Α΄ Κορινθίους 12:3-13: Κανείς δεν μπορεί να πει “Ο Ιησούς είναι Κύριος” παρά μόνο με το Άγιο Πνεύμα.
Ιωάννης 15.26-16.15: Το Πνεύμα της αλήθειας θα λάμψει επάνω μου.

Η αφήγηση της Πεντηκοστής στις Πράξεις των Αποστόλων έχει δραματικά στοιχεία: Είναι κεραυνός στον αέρα, έχει γλώσσες φωτιάς, γεννιέται ενθουσιασμός, και στη συνέχεια βουητό φωνών καθώς οι απόστολοι, απλοί επαρχιώτες, διακηρύσσουν ενθουσιασμένοι τα έργα του Κυρίου σε γλώσσες που δεν ήξεραν … ότι γνώριζαν: σε γρυπώδη σημιτικά, σιβυλλικά ελληνικά, φωνητικά λατινικά και σε κάθε ενδιάμεση διάλεκτο!! Αυτές οι εκφράσεις έχουν αφήσει το στίγμα τους στη χριστιανική συνείδηση και προσδοκία- στη συνέχεια, το Πνεύμα συχνά συνδέεται με ισχυρή έμπνευση. Υπάρχουν χριστιανικά δόγματα όπου κάποιος θεωρείται πλήρες μέλος μόλις και μετά βίας μέχρι να λάβει το χάρισμα της γλωσσολαλιάς.

Με κάθε τρόπο, τέτοια φαινόμενα μπορεί να είναι αληθινά. Ήταν σαν εκείνη την ημέρα, τουλάχιστον για λίγο. Αλλά το ουσιαστικό πεντηκοστιανό θαύμα της Εκκλησίας εκτυλίσσεται με άλλους όρους, πιο αθόρυβα. Το σημάδι ότι το Άγιο Πνεύμα έχει έρθει και παραμένει στην Εκκλησία είναι πρωτίστως η ατρόμητη διάθεση που φέρνει.

Η αίρεση των ‘’Πεντηκοστιανών’’ καταδεικνύει το οικουμενιστικόν έρεβος - Του Β. Χαραλάμπους

 Η αίρεση των ‘’Πεντηκοστιανών’’ καταδεικνύει το οικουμενιστικόν έρεβος

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

___________________

Οι αιρετικοί ‘’Πεντηκοστιανοί’’ ως γνωστό συμμετέχουν  ενεργά στο καλούμενο Π.Σ.Ε.,  με την «Πεντηκοστιανή εκκλησία της Χιλής» και την «Πεντηκοστιανή Αποστολική εκκλησία».  ‘’Άνδρες (εισί) λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών’’ (Πραξ. 20,30).
 
Οι απολογητές της Συνόδου της Κρήτης, πως δικαιολογούν τη λεγόμενη ‘’εκκλησιολογική προϋπόθεση’’ της ‘’Δήλωσης του Τορόντο’’, η οποία αναφέρει ότι  ‘’οι εκκλησίες-μέλη (του Π.Σ.Ε.) εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών’’*;
 
Με τους αιρετικούς Πεντηκοστιανούς μέλη του Π.Σ.Ε., θα ‘’οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού’’, εισερχόμενοι  σε πνευματικές σχέσεις με αυτούς τους πλανεμένους;  Άπαγε της βλασφημίας.
 
‘’Τι γλωσσολαλιές;  Ασυναρτησίες είναι αυτά που λένε· ούτε οι ίδιοι τα καταλαβαίνουν…Και βλέπεις ενώ είναι κάτι το δαιμονικό, αυτόν τον δαιμονισμό τον θεωρούν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και λένε πως ζουν ό,τι έζησαν και οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής.  Είναι βλασφημίες αυτά που πιστεύουν, γι’ αυτό δαιμονίζονται», έλεγε ο Όσιος Παΐσιος**.  ‘’Από δαιμονική ενέργεια είναι’’**, τόνιζε ο Όσιος Παΐσιος. 

Απόσπασμα από τη Β΄ ευχή της Γονυκλισίας

ΟΥ ΜΗ ΠΕΡΙΠΑΤΗΣΗ ΕΝ ΤΗ ΣΚΟΤΙΑ - π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

ΟΥ ΜΗ ΠΕΡΙΠΑΤΗΣΗ ΕΝ ΤΗ ΣΚΟΤΙΑ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

 «Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ᾿Εγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ιωάν. 8,12)

Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μίλησε πάλι καὶ τοὺς εἶπε· «᾿Εγὼ εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὅποιος μὲ ἀκολουθεῖ δὲν θὰ πλανιέται στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θὰ ἔχει τὸ φῶς ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωή».  

            Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής ο Χριστός επισημαίνει έναν μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε οι άνθρωποι: είναι αυτός του να περπατάμε και να περιπλανιόμαστε στο σκοτάδι. Σκοτάδι για τον άνθρωπο του Θεού είναι η ζωή χωρίς την πυξίδα των εντολών του Θεού. Χωρίς το πρόσωπο του Χριστού ως προτεραιότητα καρδιακή. Σκοτάδι είναι η αποθέωση του εγώ μας. Σκοτάδι είναι ο μηδενισμός της αιωνιότητας και η αποθέωση του παρόντος κόσμου, η αίσθηση ότι τα πάντα τελειώνουν εδώ και, επομένως, χρειάζεται να απολαύσουμε αυτή τη ζωή χωρίς μέτρο στις επιθυμίες μας, χωρίς όρια, χωρίς ενσυναίσθηση, αλλά με κέντρο το εγώ, το τώρα, το αίσθημα ότι οι άλλοι μάς οφείλουν.

            Μπορεί ο πολιτισμός μας να χαρακτηρίζεται από την άνεση, από την προτροπή να μετέχουμε στα αγαθά του, να θεωρεί φως τη γνώση που μας παρέχει, την πληροφορία, το δικαίωμα να θεωρούμε τους εαυτούς μας αυθεντίες, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε άλλη γνώμη, σχέση, αντίληψη. Σκοτάδι για τον πολιτισμό μας βεβαίως θεωρούνται η βία, το κακό, ο θάνατος, όχι κατ’ ανάγκην επειδή είναι σκοτάδι, αλλά γιατί θίγουν τα δικαιώματα των άλλων.

Κυριακή Πεντηκοστής - κήρυγμα Δημ. Τσαντήλα

Ομιλία του ιατρού και θεολόγου Δημητρίου Τσαντήλα 

για την δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής 

σε ιερό ναό της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως.

ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ Ἁγία Πεντηκοστή, πού ἑορτάζουμε σήμερα ἀδελφοί μου, δείχνει τήν ἄνεση καί ἀπόλαυση πού θά ὑποδεχθεῖ αὐτούς πού ἔζησαν ἐδῶ στή γῆ μέ πόθο καί λαχτάρα γιά τόν Τριαδικό Θεό καί τόν Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό. Παρουσιάζει ἐπίσης ἡ ἑορτή, τήν μέλλουσα ἀνάσταση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί τήν σύμφωνα μέ αὐτήν ἀνύψωση τῶν ἀξίων στά σύννεφα καί τή θεία συνάντηση καί στήν συνέχεια τήν συνύπαρξη καί ἀνάπαυση μέ τόν Θεό, στούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Προφανῶς, ἐάν καί παραμένουμε μέ εἰλικρινή μετάνοια στήν ἀποκεκαλυμμένη Τριαδική Ὀρθόδοξη πίστη καί Παράδοση. «Ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, εἶναι ἕνας Κύριος»^[1], πού ἀναγνωρίζεται ὡς Πατέρας, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ Πατέρας εἶναι ἀγέννητος. Ὁ Υἱός ἔχει γεννηθεῖ, ἀπό τόν Πατέρα ἀνάρχως, ἀχρόνως καί ἀπαθῶς ὡς Λόγος. Αὐτός, ἐπειδή ἔχρισε ἀπό τόν ἑαυτό Του, τήν ἀνθρωπίνη φύση πού ἔλαβε ἀπό ἐμᾶς, ὀνομάστηκε Χριστός. Τό Ἅγιον Πνεῦμα προέρχεται ἀπό τόν Πατέρα, ὄχι ὅμως μέ γέννηση, ἀλλά μέ ἐκπόρευση.

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (Ιω. 7, 37-52 και 8, 12)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(κήρυγμα στο Νεοχώρι Άρτας, στις 15/6/1997)

 
«Σας συμφέρει να φύγω»
 
Πόσο μεγάλη σημασία έχει η εορτή της Πεντηκοστής και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος για να μας φωτίζει, να μας αγιάζει και να μας σώζει, ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το έλεγε στους μαθητές Του: «Σας συμφέρει, να φύγω εγώ. Γιατί άμα δεν φύγω, δεν θα ‘ρθει το Άγιο Πνεύμα. Καλύτερα να λείπω εγώ, για σας, παρά η χάρη Αγίου Πνεύματος». Φαντασθείτε αδελφοί, πόσο μεγάλο πράγμα είναι για μας το Πνεύμα το Άγιο και η χάρη Του, που μας φωτίζει, που μας καθαρίζει από κάθε κηλίδα, που μας αγιάζει.
Η χάρη Αγίου Πνεύματος είναι δώρο της καλωσύνης του Θεού. Και το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο έστειλε ο Κύριος στους αποστόλους Του την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό ενεργεί μέσα μας και μέσα στην αγία Εκκλησία για τη σωτηρία μας.
 
Ας με ξεπεράσουν όλοι
 
Για να καταλάβουμε αυτό το μεγάλο μυστήριο, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή. Όταν ο Θεός επέλεξε τον Ισραήλ για να γίνει πρόδρομος της Εκκλησίας, και να γεννηθεί από τους κόλπους του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, διάλεξε τον Μωυσή και του ανέθεσε να οδηγήσει τον λαό Του, τον Ισραήλ, στη γη της Επαγγελίας.

Μέ μιά καρδιά στό Χριστό! - Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μέ μιά καρδιά στό Χριστό!

 Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό» (Πράξ. 2,1)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μία ἀπὸ τὶς πιὸ μεγάλες ἑορτές. Σήμερα ἦρθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο στοὺς ἀποστόλους.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ νοήματα, ποὺ ἔχει σήμερα στὴ λατρεία ἡ Ἐκκλησία μας, θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ προσέξουμε τὸν στίχο τοῦ ἀποστόλου τὸν ὁποῖο καὶ προέταξα στὴν ἀρχὴ ὡς ῥητό.

* * *

Λέει· «Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό» (Πράξ. 2,1). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐ­τά; Ὅταν συμπληρωνόταν ἡ ἡμέρα τῆς πεν­τηκοστῆς, δέκα μέρες μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Κυρίου καὶ πενήντα μέρες μετὰ τὴν ἀνάστασί του, τότε ποὺ εἶχαν μαζευτῆ στὰ Ἰεροσόλυ­μα ἀπὸ παντοῦ ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι, τότε «ἦ­σαν ἅπαντες (οἱ ἀπόστολοι) ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό». Ἦταν στὸ ἀνώγειο ἐκεῖνο ὅπου ἔγινε ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, ἐκεῖ ὅπου ἐμφανίστηκε ὁ Ἰησοῦς κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καὶ εἶπε τὸ «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. 20,19).
«Ἦσαν ἅπαντες» συγκεντρωμένοι. Ὄχι ἁ­πλῶς πάντες, ἀλλὰ «ἅπαντες». Δὲν ἀπουσίαζε οὔτε ἕνας. Ἦταν πρῶτα – πρῶτα οἱ δώδεκα ἀπόστολοι· στὴ θέσι τοῦ Ἰούδα εἶχε ἐκλε­γῆ ὁ Ματθίας. Ἦταν ἔπειτα οἱ ἑβδομήκοντα ἀπόστολοι. Ἦταν ἀκόμη ὁ ὅμιλος τῶν μυροφό­ρων γυναικῶν. Καὶ κοντὰ στὶς μυροφόρες ἡ παμφαὴς σελήνη, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος.
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως νὰ εἶνε μόνο μαζεμένοι.

δοξολογῶμεν τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα

Ταχεῖαν καὶ σταθηρὰν δίδου παραμυθίαν τοῖς δούλοις σου, Ἰησοῦ,

ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὰ πνεύματα ἡμῶν,

μὴ χωρίζου τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἐν θλίψεσι,

μὴ μακρύνου τῶν φρενῶν ἡμῶν ἐν περιστάσεσιν,

ἀλλὰ ἀεὶ ἡμᾶς πρόφθασον.

 Ἔγγισον ἡμῖν, ἔγγισον ὁ πανταχοῦ,

ὥς περ καὶ τοῖς Ἀποστόλοις σου πάντοτε συνῇς,

οὕτω καὶ τοῖς σὲ ποθοῦσιν ἕνωσον σαυτὸν οἰκτίρμον,

ἵνα συνημμένοι σοι ὑμνῶμεν,

 καὶ δοξολογῶμεν τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα.

Ο αδικημένος της σημερινής εορτής

Και ο αδικημένος της σημερινής εορτής Απόστολος Ματθίας... βάζουμε τον Παύλο στην εικόνα της Πεντηκοστής αλλά ο Ματθίας μένει συνήθως απέξω... βλέπετε ο Ματθίας δεν είχε Λουκά να κάνει μανατζάρισμα...

Επείγουσα Ανακοίνωση Ιεράς Μονής Φανερωμένης περί της αφίξεως του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ι Σ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης γνωστοποιεῖται ὅτι λόγω ἀλλαγῆς τῆς ὥρας ἀφίξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὸν ἀερολιμένα Ἀκτίου,

τὸ πρόγραμμα τῆς πανηγύρεως διαμορφώνεται ὡς ἐξῆς:

• 6:30μ.μ.-8:00μ.μ. Πανηγυρικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς χοροστατοῦντος τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ἰωσὴφ

• 8:30μ.μ. ἐπίσημος ὑποδοχὴ ἔξωθεν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

 

Κυριακή της Πεντηκοστής (23 Ιουνίου 2024)

Σήμερα, Η΄ Κυριακή από το Πάσχα, η Εκκλησία εορτάζει την Πεντηκοστή. Ιστορικά θεωρείται η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Αναφωνεί ο Γρηγόριος ο Θεολόγος «Την Πεντηκοστή εορτάζουμε και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και την πραγματοποίηση της υποσχέσεως και την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο πόσο μεγάλο είναι και σεβαστό!». Σήμερα ολοκληρώνονται πενήντα ημέρες από το Πάσχα.
«Τὴν μεθέορτον, πιστοί, καὶ τελευταίαν ἑορτήν, ἑορτάσωμεν φαιδρῶς· αὕτη ἐστὶ Πεντηκοστή, ἐπαγγελίας συμπλήρωσις καὶ προθεσμίας· ἐν ταύτῃ γὰρ τὸ πῦρ τοῦ Παρακλήτου εὐθὺς κατέβη ἐπὶ γῆς, ὥσπερ ἐν εἴδει γλωσσῶν, καὶ Μαθητὰς ἐφώτισε καὶ τούτους οὐρανομύστας ἀνέδειξε. Τὸ φῶς ἐπέστη τοῦ Παρακλήτου καὶ τὸν κόσμον ἐφώτισε».
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι και ο ευρύτερος κύκλος των μαθητών, χαρούμενοι ένεκα της υποσχέσεως Του για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, επέστρεψαν από το όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, περίμεναν με προσευχή την ημέρα της φανέρωσης του Αγίου Πνεύματος. Εκεί, εξέλεξαν και το Ματθία τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Από το ημερολόγιο μιας ακτινολόγου - Υπ.

Από το ημερολόγιο μιας ακτινολόγου

Το κείμενο βασίζεται σε πραγματικές αναρτήσεις από το προφίλ της ακτινολόγου Ευτέρπης Κωνστανταρόγιαννη στα κοινωνικά δίκτυα, διασκευασμένες για τις ανάγκες της παρούσας ανάρτησης.

17 Σεπτεμβρίου, της αγίας Σοφίας

Σήμερα γιορτάζει το Νοσοκομείο μας, το δεύτερο σπίτι μας.

Όταν πρωτοήλθα εδώ κι αντίκρυσα τους πρώτους ασθενείς ένιωσα ένα σφίξιμο κι αυθόρμητα είπα: «Τι φταίνε αυτά τα παιδάκια, Θεέ μου και ταλαιπωρούνται έτσι;»

Ύστερα παρουσιάστηκα στη Μονάδα μου, την Ογκολογική Μονάδα Παίδων και το σφίξιμο έγινε κόμπος που με έπνιγε. Χαζεύοντας τις κλειστές πόρτες το μάτι μου καρφώθηκε σε μια ταμπέλα και λύγισα. «Ιατρείο πόνου, 3 κλίνες». Ιατρείο πόνου… Όχι του πόνου που είναι διάχυτος σ’ όλη την πτέρυγα κι έχει ματώσει καρδιές, μα του πόνου που δεν αντέχεται, που είναι τόσος που θέλει ειδική αντιμετώπιση…

«Το 80% των ασθενών μας θεραπεύονται» μου είπε με χαμόγελο αισιοδοξίας μια συνάδελφος στο καλωσόρισμα.

«Και το 20%;» της απάντησα. «Έχεις αντιμετωπίσει παιδί που πεθαίνει από καρκίνο;» τη ρώτησα με αγωνία, δίχως να πάρω απάντηση.

«Όταν θα κάνεις βόλτα στους θαλάμους, θα σταματήσεις να κλαψουρίζεις και να παραπονιέσαι για ανοησίες και μικροπράγματα» είπε η τραπεζοκόμος που έτυχε να είναι πιο κει και άκουσε την κουβέντα μας. «Τότε θα καταλάβεις πόσο τυχερή είσαι, που είσαι ζωντανή και υγιής. Κοίτα τα μάτια ενός άρρωστου παιδιού και δώσε του ανακούφιση. Τότε θα νιώσεις ευτυχισμένη» μου ’πε και μ’ ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη μ’ αποχαιρέτησε.