12 Σεπτεμβρίου 2024 Trondheim
Σε όλες τις εποχές άνδρες και γυναίκες αρέσκονται να μιλούν για την αγάπη. Η εποχή μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Έχει όμως αυτή την ιδιαιτερότητα: η συζήτηση για την “αγάπη” στις μέρες μας τείνει να έχει μια υποψία θυμού! Οι πανταχού παρούσες σημαίες του ουράνιου τόξου με την επιγραφή “Η αγάπη είναι αγάπη” κυματίζουν με έναν αέρα έμμεσης κατηγορίας, που εκλαμβάνεται από κάποιους ως παρηγοριά, από άλλους ως απειλή. Το τι σημαίνει να “αγαπάς” το έθνος σου έχει γίνει τόσο αμφιλεγόμενο ζήτημα σε πολλές χώρες που ορισμένες εκδηλώσεις αυτής της “αγάπης” κηρύσσονται παράνομες! Και τι να πούμε για τις μικρές “αγαπημένες” καρδούλες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να πάρουν θέση στο διαδίκτυο, κυρίως ανώνυμα; Δεν μεταδίδουν συχνά την περιφρόνηση του αντίθετου; Φαίνεται ότι μια δήλωση “αγάπης” σήμερα είναι συχνά μια έκφραση αυτοεπιβεβαίωσης, μια διεκδίκηση δικαιωμάτων, ένας τρόπος να τραβήξω μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μένα και σε εκείνους που “αγαπούν” πράγματα που εγώ δεν “αγαπώ”!!
Τι αντίθεση με την έννοια της αγάπης της Καινής Διαθήκης που τίθεται μπροστά μας στο Ευαγγέλιο!! Η αγάπη, λέει ο Άγιος Παύλος, είναι το αντίθετο της αυταρέσκειας. Συνδέει την αγάπη με την ʺοικοδόμησηʺ ενός κτιρίου! Αυτή η εικόνα είναι εύγλωττη όταν θυμόμαστε την παρομοίωση στην κλήση μας να είμαστε “ζωντανές πέτρες” ʺλίθοι ζώντεςʺ στο ναό του Θεού (1 Πετρ.2,4).