ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ ΧΡΕΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΑΓΓΕΛΙΔΗ
Βαθύτατο χρέος ευγνωμοσύνης με
υποχρεώνει να γράψω κάτι για τον αείμνηστο ΜΙΧΑΗΛ Γ. ΑΓΓΕΛΙΔΗ. Δεν είναι
κολακείες και εγκώμια. Είναι τα διδάγματα που απεκόμισα από την επικοινωνία
μαζί του και τα οποία καταθέτω «εις οικοδομήν της χρείας».
1. Ο αοίδιμος Αγγελίδης ανήκει
στους ανθρώπους εκείνους που αξίζει να ονομάζονται σοφοί και συνετοί. Σοφός είναι αυτός που σέβεται τον Θεόν
και γνωρίζει το θέλημά Του. Συνετός είναι
αυτός που αποφεύγει το κακό, εφαρμόζει τις θείες εντολές και ζει με αρετή και
δικαιοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Τέτοιον άνθρωπο είχαμε μπροστά μας.Για κάθε
θέμα ανέτρεχε στο λόγο του Θεού και απαντούσε πάντοτε φωτισμένα. Πώς το πετύχαινε
αυτό; Τροφή του και τρυφή του ήταν η μελέτη του αγιογραφικού και αγιοπατερικού
λόγου, ο οποίος λειτουργεί ως κανόνας που δείχνει την οδό της αγιότητος και
επιλύει οποιαδήποτε απορία. Απόδειξη η έκδοση πολύτομων βιβλίων, που είναι
πλήρη από την ευωδία των Γραφών και των Πατέρων της εκκλησίας.
2. Έστρεφε μακριά τα μάτια της
ψυχής του, για να μη βλέπει και να μην επιθυμεί τα μάταια και παροδικά πράγματα
των ανθρώπων που είναι προσκολλημένοι στην ύλη. Ζούσε για να αγαπά και να προσφέρει. Απόδειξη το ευγηρείο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ που ιδρύθηκε χάρη στη δική
του βοήθεια και συνδρομή. Όταν αγαπάς, έλεγε, δεν υποδουλώνεσαι στον μαμμωνά και. το κυριώτερο.
φθάνεις στον προορισμό σου, που είναι η
επιστροφή στο σπίτι του Πατέρα μας στη Βασιλεία των Ουρανών. Συγχρόνως
βοηθάς και τους άλλους ανθρώπους να βρούν
τον σκοπό της ζωής. «Ουδέν ψυχρότερον χριστιανού άλλους μη σώζοντος» (Ιερός
Χρυσόστομος).
3. Πάντοτε επεσήμανε αλλά στην
ένατη δεκαετία της ζωής του επανελάμβανε
συχνά-πυκνά το του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Συσκευαζόμεθα προς την άνω
ζωήν». Ήθελε να είναι έτοιμος και γεμάτες οι αποσκευές του για την
αιωνιότητα. Ιδού η προσευχή που
ανέπεμπε τα τελευταία χρόνια , όπως μας την εμπιστεύθηκε:
Κύριέ μου και Θεέ μου, χάρισέ μου τη μνήμη και την κρίση μέχρι το το
τέλος της ζωής μου. Βοήθησέ με να αυτοεξυπηρετούμαι και να μη γίνω βάρος σε
κανέναν. Ενίσχυσέ με κατά την ώρα του μεγάλου μου ταξιδιού και αξίωσέ με να
βρεθώ κοντά Σου και να δοξολογώ το Άγιο Όνομά Σου. Σε ευχαριστώ για τις προς
εμέ δωρεές Σου. Κύριε, ποτέ να μη με εγκαταλείψεις. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Για όλα αυτά ολόθερμη είναι η ευχή μου στον Κύριο της ζωής και του
θανάτου Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό αφ ενός
μεν να κατατάξει τον αφιερωμένο σε Εκείνον αοίδιμο Αγγελίδη στους εκλεκτούς
της Βασιλείας Του και αφ ετέρου να
παρηγορήσει τους οικείους του με την ελπίδα της Αναστάσεως.
Ας είναι μακαρία η οδός της Αναπαύσεώς του!
Ο ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΙΣ
ΗΛΙΑΣ Γ. ΣΚΟΝΔΡΑΣ
12 σχόλια:
Γνώρισα τον Αγγελίδη. Διάβασα τα όσα έγραψαν ο Σκόνδρας και Κωστόπουλος. Οι άλλοι που τον γνώρισαν αυτόν και τα έργα των χειρών του που είναι. Ας μην θυμηθώ το παράπονο του Κυρίου με το Θαύμα των λεπρών….
Μπορεί να συντάσσουν άρθρα περισπούδαστα και γιαυτό αργούν!!!
Ερχόταν στην Ζωή όταν ήμουν φοιτητής τον έβλεπα στο βιβλιοπωλείο. Καλός άνθρωπος και του άρεσε να απαντά σε ερωτήσεις πνευματικού περιεχομένου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του. Καλός άνθρωπος αλλά όχι έξυπνος κατά τα μέτρα του κόσμου. Γράφει εδώ ο καλός μας κ. Ηλίας Σκόνδρας για την μεγαλοψυχία σε δωρεές εν ζωή. Που είναι αυτοί; Στο αφιέρωμα που έγινε για τον π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη (άλλον έναν μεγάλο που τον ξέχασαν ο δικοί του άνθρωποι) διαβάστηκε μια επιστολή του Αγγελίδη.
Ο αξιότιμος ιστολόγος γράφει «Μέγας Ευεργέτης πολλών Χριστιανικών συλλόγων και Εκκλησιαστικών ιδρυμάτων.» Από αυτούς ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Με συγκίνησε η ατομική προσευχή η οποία δείχνει άνθρωπο του Θεού με περιεχόμενο.Είναι δε ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΙΜΗ. Αιωνία του η μνήμη!
Έδωσα προσοχή στην αυτοσχέδια προσευχή του. Είναι εξαιρετική. Θα την αποστηθίσω για να την λέω. Ο θεός ας τον οδηγήσει πλέον κοντά του τώρα που το έκανε το μεγάλο ταξίδι.
Ο θεός να τον αναπαύσει. Είμαι σίγουρος ότι τα λόγια αυτά δεν είναι επαινετικά μόνο αλλά πραγματικά. Προσωπικά αν και πατρινός δεν έτυχε να τον γνωρίσω ούτε αυτόν ούτε τα βιβλία του.
Έφυγε με γεμάτες τις αποσκευές από καλά έργα σε λόγια και σε πράξεις. Υπήρξε Χριστιανός αγωνιστής ο Αγγελίδης. Λίγοι έμποροι έχουν την τιμιότητα και την ντομπροσύνη ενός Μιχάλη Αγγελίδη.
Τάσο μου είχες χαρίσει προ ετών πολλών ένα βιβλίο του «Ψήγματα άνωθεν σοφίας» με ένα τέλειο ευρετήριο θεμάτων στο τέλος που μου λύνει πολλές απορίες γιατί επί των κειμένων παραθέτει ευσύνοπτες σκέψεις. Ο Κύριος της Ζωής ας του χαρίσει την αιώνια ζωή.
Η αναφορά σας κ. Σκόνδρα στην μεγάλη αυτή προσωπικότητα που πέρασε ευεργετώντας με δωρεές και με την συνεισφορά του στην Πατερική γραμματεία σας τιμά. Περνούν οι μέρες και εκτός από το κείμενο σας εδώ το οποίο δημοσίευσε και ο Εκκλησιολόγος δεν είδα κάτι άλλο. Δυστυχώς η ευγνωμοσύνη στην εποχή πας έπαυσε να υπάρχει. Μπορεί η γενιά και οι παρέες του μακαρίτη Αγγελίδη να μην υπάρχουν αλλά οι ευεργετηθέντες Σύλλογοι με του επιγόνους στα συμβούλια τους δεν γνωρίζουν να τιμούν. Εξαίρω τον πολυσέβαστο Καθηγούμενο της Μονής Γηροκομείου Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Χατζἠ που σε πρόσφατη εκδήλωση της Μονής τίμησε εν ζωή τους ευεργέτες της Μονής. Ορισμένοι άλλοι είναι μόνο του πάρε .... και μετά που τον είδαν που το απάντησαν τον ευεργέτη.
Χρήστος Αγγελόπουλος
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;;;
Ήταν έγγαμος ο κ.Αγγελιδης;
Έγγαμος ήταν. Με την σύζυγό του Μαρία (Αγγελοπούλου) είχαν μια ευλογημένη οικογένεια. Με παιδιά καταξιωμένα στην Πάτρα και την Αθήνα.
Δημοσίευση σχολίου