Η συκιά μου, τα σύκα και τα φύλλα της - Ιάκωβος

Η συκιά μου, τα σύκα και τα φύλλα της

          Τον Απρίλη η συκιά μου έβγαλε νέα, δροσερά, καταπράσινα φύλλα και τον Ιούλιο μου πρόσφερε τα ολόγλυκα, γεμάτα μέλι σύκα της. Κατέβαζε χαμηλά τα τρυφερά κλαδιά της και μου χάριζε τον θρεπτικό και εύγεστο καρπό της.

          Εγώ, όχι μόνο δεν της έλεγα ένα «ευχαριστώ» κι ούτε αισθανόμουν καμιά υποχρέωση απέναντί της αλλά μερικές φορές της έκανα και ζημιά, τραβώντας κάτω και σπάζοντας μερικά ψηλότερα κλαδιά, στην προσπάθειά μου να φτάσω τον καρπό! Ποτέ δεν παραπονιόταν, δε φώναζε ούτε γκρίνιαζε!

          Σκέφτηκα : Γιατί άραγε αυτό το άψυχο πράγμα, αυτό το δέντρο, να εργάζεται αθόρυβα, μέρα και νύχτα, λεπτό προς λεπτό, ακόμα και τις ώρες που εγώ κοιμούμαι, έχοντας σαν κατευθυντήρια γραμμή και στόχο να δουλέψει, να παράξει, να προσφέρει; Και τι της ανταποδίδω εγώ; Τίποτα σχεδόν! Απλά, κάποτε – αν θυμηθώ – την ποτίζω λίγο και τη σκαλίζω.

          Ποιος λοιπόν τη βοηθά;  Φυσικά είναι Αυτός που αγαπά, φροντίζει και τρέφει όχι μόνο τους ανθρώπους μα και τα ζώα , τα πουλιά, τα έντομα, ακόμα και τα φίδια και τα σκουλήκια.

          Είναι ο Θεός και Δημιουργός όλης της πλάσης. Είναι Αυτός που όρισε τον άνθρωπο βασιλιά στη γη και στη φύση και διάταξε όλα τα ζωντανά να τον υπηρετούν και να υποτάσσονται σ’ αυτόν. Και στα ζωντανά περιλαμβάνονται όχι μόνο τα ζώα όλων των ειδών αλλά και τα δέντρα και τα φυτά. Αυτά αν και δεν έχουν ψυχή και λογικό έχουν όμως το ένστικτο που τα βοηθά να διατηρούνται, να πολλαπλασιάζονται και να προσφέρουν  –  το κάθε είδος με τον δικό του τρόπο – όχι μόνο στη διατροφή του ανθρώπου αλλά και στην προστασία εκείνων των αγαθών που ο άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη όπως τη φύση, την ατμόσφαιρα, το περιβάλλον γενικά.

          Ας επιστρέψουμε όμως στη συκιά. Τέλειωσε το Φθινόπωρο, σώθηκαν και τα σύκα, που έθρεψαν ανθρώπους, πουλιά και ζώα. Τα φύλλα, νιώθοντας ότι έχουν συμπληρώσει την αποστολή τους κιτρινίζουν , ξεκολλούν και πέφτουν αφήνοντας γυμνό το δέντρο, που πέφτει τώρα σε χειμερινή νάρκη περιμένοντας την Άνοιξη για ν΄ αρχίσει το νέο του κύκλο. Θα στείλεις πάλι Θεέ μου από τον ουρανό όλα τα τέλεια δωρήματά σου, τον ήλιο, τον αέρα, τη βροχή για να αναζωογονήσουν ξανά όλα τα ζωντανά και να μας φέρουν πάλι τους καρπούς τους.

          Σ’ ευχαριστώ Κύριε και Σε δοξολογώ που όλα τα έκαμες με άπειρη σοφία και αγάπη για να μας προσφέρουν καρπούς και υπηρεσίες.

          Σε παρακαλώ βοήθησε κι εμένα και όλους τους ανθρώπους να βλέπουμε παντού και να μελετούμε τα θαυμάσιά Σου και ν’ αρχίσουμε κι εμείς να παράγουμε και να προσφέρουμε πνευματικούς καρπούς.

Ιάκωβος