Ὁ ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.
Ὁ ἐπίσκοπος, πού μέ τήν ὑπομονή του ἔφραξε στόματα λεόντων. …
Δέν ἄναψε γύρω του ψεύτικα φῶτα, γιά νά ἐπικεντρώση
τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων στό πρόσωπό του. Δέν ἀναζήτησε τίς τιμές. Δέν ἀγωνίστηκε
νά κοσμήση τό στῆθος του μέ ἀγορασμένη δόξα. Περπάτησε ἀθόρυβα. Mέ τόν ἀνάλαφρο βηματισμό τοῦ ὁσίου. Mέ τή διακριτικότητα τοῦ διαδόχου τῶν ἁγίων
Ἀποστόλων. Προσευχήθηκε ταπεινά. Ὡς δοῦλος Θεοῦ. Δούλεψε μέ πιστότητα. Ὡς ἐργάτης
ἔντιμος τοῦ θείου Ἀμπελῶνα. Προχώρησε μέ τό βλέμμα καρφωμένο στό θεϊκό Πρόσωπο.
Mέ τήν ἀκοή δοσμένη στόν ἀνθρώπινο
στεναγμό. Kαί μέ τό χέρι ἁπλωμένο
στά ἔργα τῆς ἀγάπης. …
Oἱ γενεές θά διαβαίνουν. Tά γεγονότα θά καταχωροῦνται στά κατάστιχα τῆς ἱστορίας. Oἱ ἄνθρωποι θά ἀντιμάχωνται. Oἱ μικρότητες θά συνωθοῦνται στό γήπεδο τῆς καθημερινῆς ἀντιπαλότητας. Ἀλλά ὁ Λαρίσης Θεολόγος θά μένη τό σύμβολο. Tό πρόσωπο τῆς ἀναφορᾶς. Ὁ ἐπίσκοπος τοῦ «χθές» καί τοῦ «σήμερα». Ὁ μαργαρίτης τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ μάρτυς ὁ πιστός καί ἀληθινός. Πού δέν λύγισε μήτε στίς τιμές μήτε στήν ἀτιμία. Mήτε στήν πάνδημη ἀναγνώρισι, μήτε στή μανιακή καταδίωξι ἐκ μέρους τῶν συνιεραρχῶν του. …
Ἡ μαρτυρική ἑλληνική Ἐκκλησία τοῦ τέλους τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα ἔζησε τή φρίκη καί τήν ὀδύνη τῶν διώξεων τοῦ Λαρίσης Θεολόγου. Kαί ἡ Oἰκουμενική Ὀρθοδοξία ἀπόκτησε τή δυνατότητα νά πρσφεύγη στίς μεσιτεῖες τοῦ ἁγίου Mάρτυρα, τοῦ Ἀρχιθύτη τῆς Λάρισας Θεολόγου.
Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
16 σχόλια:
Δεν γνώρισα τον μακαριστό Θεολόγο (γνώρισα κάποιους στενούς συγγενείς του), άκουσα όμως πολλά καλά γι' αυτόν και μάλλον όσα γράφει ο μακαριστός Νικόδημος είναι κατά βάσιν αληθινά.
Αλλά η άρνησή του και η άρνηση του Νικοδήμου να μη δεχτούν τη συμβιβαστική πρόταση της Ιεραρχίας το 1991, να αναλάβουν ένα μέρος της μητροπόλεώς τους ή κάποια άλλη, για να αποκατασταθεί η ειρήνη στην ελλαδική εκκλησία (ενώ τρεις από τους υπόλοιπους εννέα συνεπισκόπους τους που κηρύχθηκαν έκπτωτοι το 1974 το δέχτηκαν), είναι ένα μελανό σημείο της βιογραφίας τους (ο Νικόδημος απαιτούσε να καταργηθούν οι πέντε έξι μητροπόλεις στις οποίες είχε διαιρεθεί η μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος και να την αναλάβει ολόκληρη, αδιαφορώντας για την αναστάτωση που αυτό θα προκαλούσε σε μητροπολίτες, κληρικούς και ποίμνιο αυτών των μητροπόλεων!)
Με τη στάση του αυτή ο Θεολόγος δημιούργησε ένα οιονεί σχίσμα στην εκκλησία της Λάρισας, ώστε επί δεκαετίες μέρος του ποιμνίου και κάποιοι κληρικοί να μη μνημονεύουν τους εκάστοτε μητροπολίτες που είχε ορίσει η Ι. Σύνοδος και να διαμαρτύρονται δίκην όχλου. Αυτό άφησε πολλές πληγές στην τοπική εκκλησία και κοινωνία, και ο κύριος υπεύθυνος ήταν ο Θεολόγος που ούτε αποδέχτηκε τη λύση του 1991, ούτε δέχτηκε να παραιτηθεί, όπως τον θερμοπαρακαλούσε πολύ στενός συγγενής του.
Η στάση τους αυτή δείχνει έλλειψη εκκλησιολογικής συνειδήσεως.
Δείτε πώς αντέδρασε ένας Άγιος (ο Εδέσσης Καλλίνικος) στις ίδιες περιστάσεις, όπως έγραψα προ ημερών εδώ:
Αν δεν γινόταν η εισβολή στην Κύπρο κι η Μεταπολίτευση, ο Σεραφείμ θα καθαιρούσε και τους υπόλοιπους "ιερωνυμικούς" μητροπολίτες, αλλά τον πρόλαβαν τα γεγονότα.
Ένας από τους "υποψήφιους" προς καθαίρεση ήταν ο άγιος Καλλίνικος Εδέσσης. Όταν κηρύχθηκαν έκπτωτοι οι δώδεκα, μεταξύ των οποίων κι ο αδελφός του Κωνσταντίνος Διδυμοτείχου, άσπρισαν τα γένια του «ἐν μιᾷ νυκτί». Κι είπε για την προοπτική να κηρυχθεί έκπτωτος: "Η Εκκλησία με έστειλε εδώ. Αν η Εκκλησία μού το πει, παίρνω τη βαλίτσα μου και φεύγω".
Με τη μεταπολίτευση επανήλθαν οι "ιερωνυμικοί" στη σύνοδο κι επικράτησαν εντάσεις μεταξύ των δύο μερίδων. Ο άγιος Καλλίνικος δεν αντιπολιτεύθηκε ποτέ τον Σεραφείμ, όπως τ' ομολόγησε ο τελευταίος. Κι όταν κάποιος του είπε πως δεν τον ενδιαφέρει το θέμα των δώδεκα, απάντησε: "Δεν ενδιαφέρει εμένα, που έχω κάθε μέρα κηδεία στο σπίτι μου;" (φιλοξενούσε στο επισκοπείο της Έδεσσας τον αδελφό του Κωνσταντίνο, ο οποίος και τον είχε σπουδάσει και χειροτονήσει διάκονο και πρεσβύτερο). Προτιμούσε δηλαδή την ειρήνευση της Εκκλησίας από την «καλή» έκβαση οιωνδήποτε προβλημάτων, προσωπικών ή συγγενικών του.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν οι εκπτώσεις σε Αρχές και Αξίες θα πρέπει να γίνονται από Αρχιερείς. Παράνομα και αντικανονικά απομακρύνθηκαν για να γίνουν νέες Μητροπόλεις. Η δικαίωση έπεμπε να γίνει όπως πριν. Αν ο ιερός Χρυσόστομος συμβιβαζόταν δεν θα πήγαινε σε εξορίες. Ο Θεολόγος έκανε αυτό το οποίο υποσχέθηκε στην χειροτονία του την Μητρόπολη Λάρισας και όχι κάτι άλλο. Αλήθεια το μεταθετό το εγκρίνει η Εκκλησία;
Πολλά τα διλήμματα της υποθέσεως αυτής των μητροπολιτών που άδικα εκθρονίστηκαν. Έπραξαν καλά όσοι δέχθηκαν να πάνε σε άλλες μητροπόλεις προκειμένου να έχουν την εξουσία την μίτρα την πατερίτσα; Έπραξαν λάθος αυτοί οι οποίοι παρέμειναν ανένδοτοι σε εκείνα τα οποία είχαν υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της χειροτονίας τους. Νομίζω ότι οι απαντήσεις και από τις δύο πλευρές θα είναι πολλές. Το δίκιο κατά την γνώμη μου είναι με αυτούς οι οποίοι παρέμειναν στην Μητρόπολη οποία ανέλαβαν. Μπορεί εγώ για να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες μου να δεχόμουνα οποιαδήποτε μητρόπολη αρκεί να έχω το πάνω χέρι και την υπογραφή. Ο Θεολόγος και οι υπόλοιποι, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμβιβαστούν έκαναν το καλύτερο. Οι άλλοι βάλαν πάνω από όλα την θέση. Κριτής στην τελική θα είναι ο Θεός.
Όταν το Συνοδικό Δικαστήριο καταδίκασε σε αργία με τις γνωστές μεθοδεύσεις του κατά πλειοψηφία τον Θεολόγο. Έγραψα μια επιστολή μετά από παρότρυνση και του π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου προς τους αρχιερείς, οι οποίοι αποτελούσαν το Συνοδικό Δικαστήριο. Την κοινοποίησα και σε άλλους αρχιερείς φιλικά προσκείμενους προς τους 12 εκθρονισθέντες. Το αποτέλεσμα ήταν να λάβω απαντήσεις.
Θα σας γράψω για 3 από αυτές που έλαβα.
Ο Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ από αυτούς που εκθρονίστηκαν από την μητρόπολη που είχε ως Τρίκκης και Σταγών και συμβιβάστηκε με το μισό της μητρόπολης. Μου απάντησε χωρίς καμία αναφορά στην απόφαση του Δικαστηρίου με ευχές για «Καλά Χριστούγεννα». Εκεί συνειδητοποίησα ότι και ο Ιερώνυμος Κοτσώνης είχε κάνει λάθη, καλοί μεν οι αρχιερείς του αλλά όχι αγωνιστές. Ήλθαν στο νου μου οι λόγοι του π. Αυγουστίνου Καντιώτη «οι οργανωσιακοί είναι κουραμπιέδες» αν τους πιέσεις τρίβονται.
Ο Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαράς που καμία σχέση δεν είχε με τους 12 και ήταν χειροτονία του Σεραφείμ μου έγραψε χειρόγραφα «Συνεχίστε τον αγώνα. Οι λαϊκοί θα δώσουν τη μάχη»….
Ο Ηλείας Γερμανός τον οποίο γνώριζα, άρχισε να με καταδιώκει γιατί έπρεπε να υπερασπισθεί τον γέροντά του Σεραφείμ Τίκκα. Λίγα από όσα μου έκανε. Ζήτησε να απολυθώ από τη Ζωή. Πήρε τηλέφωνο τον Σεβαστιανό να με διαγράψει από τον ΠΑΣΥΒΑ, όπως ο ίδιος ο Σεβαστιανός που είπε, λέγοντάς μου μην ανακαλείς. Να διωχθώ από το οικοτροφείο που ήμουν διευθυντής. Να με αποπέμψουν από την ΓΕΧΑ που συμμετείχα στο Συμβούλιο. Έγραψε στον Πατρών Νικόδημο διάφορες γελοιότητες. Απείλησε με αφορισμό μου. Και πολλά αλλά που διασκεδάζω τώρα.
Τον Νικόδημο Αττικής τον γνώριζα. Τον Θεολόγο μόνο δια αλληλογραφίας που απέπνεαν οι επιστολές του πνευματικότητα και αγιοσύνη καθώς και όσα μου είχε πει ο Ιερώνυμος Κοτσώνης στην Τήνο και άλλοι που τον γνώριζαν.
Αιωνία του η μνήμη.
Οι δώδεκα και αντικανονικά εξελέγησαν και αντικανονικά εκθρονίστηκαν.
Να με συγχωρεί ο Θεός αλλά νομίζω πως αν είχαν το ήθος του αγίων Γρηγορίου του Θεολόγου και Καλλινίκου Εδέσσης (αντιλαμβάνονταν την αντικανονικότητα της εκλογής τους και έθεταν το συμμφέρον της Εκκλησίας πάνω από την ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους) όσοι από αυτούς αγωνίστηκαν πεισματικά να επανέλθουν στη μητρόπολη που είχαν, δεν θα το έκαναν.
Αντιγράφω μια μετάφραση των λόγων του αγίου Γρηγορίου στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο, όπως τους απέδωσε ο μοναχός Γεράσιμος Δοχειαρίτης, κατά κόσμον Στυλιανός Παπαδόπουλος:
"Πατέρες ιεροί, συναχθήκατε δω για το θέλημα του Θεού. Υψωθείτε με την ψυχή στα υψηλά. Και μη στενοχωριέστε για τη δική μου θέση. Αν θα ’μαι πρώτος, αν θα ’μαι τελευταίος. Δεν έχει σημασία. Εδώ πρόκειται για την Εκκλησία και την ειρήνη της. Θάλασσα φουρτουνιασμένη καταντήσαμε, το βλέπετε καθαρά. Ομονοήστε σεις, κι αφήστε μένα. Το αποφάσισα, για το κοινό καλό γίνομαι Ιωνάς. Πέφτω εγώ στη θάλασσα, όπως ο Προφήτης, αν και δεν έφερα εγώ τη φουρτούνα. Ειμ’ έτοιμος, μη διστάζετε, ρίξτε με στη θάλασσα, να πέφτω μόνος μου, αρκεί να ειρηνεύσετε, να σκεφτείτε μόνο την Εκκλησία!"
Κι ο Θεολόγος τι κατάφερε με το να μη συμβιβάζεται; Τις διχοστασίες δεκαετιών στη Λάρισα, τα υβρεολόγια και τον χουλιγκανισμό που ασκούσαν οι οπαδοί του εναντίον των μητροπολιτών που εξέλεξε η Εκκλησία του Χριστού; Τον σκανδαλισμό των πιστών, κλπ. κλπ;
Να προσθέσω πως γνωρίζω κάποιον με πολύ σημαντική θέση στη ΧΕΕΝ που είχε και μια σημαντική κυβερνητική θέση για ένα μικρό διάστημα και συνετέλεσε στον συμβιβασμό του 1991. Κι ο ίδιος είχε αγανακτήσει για τους έκπτωτους μητροπολίτες που δεν τον δέχτηκαν, καθώς ήταν ο μόνος εφικτός.
Tα επεισόδια κ οι σκανδαλισμός του ποιμνίου τόσα χρόνια ωφέλησαν; Ήταν πράξεις αγίων ανθρώπων;
Ο ιερός Χρυσόστομος δεν σκανδάλισε. Με όσα παρότρυνε να κάνουν οι οπαδοί του. Για διάβασε λίγο εκκλησιαστική ιστορία και θα δεις πολλούς αγίους, οι οποίοι εκδιώχθηκαν να αγωνίζονται για το δίκιο. Όταν τα διαβάσεις μετά μίλησε οι χριστιανοί δεν είναι καρπαζοεισπράκτορες
Ας το καταλάβουμε. Κ στην εκκλησία η μάχη είναι για την εξουσία... Τον θρόνο... Δυστυχώς
@Ανώνυμο 12:35
οι χριστιανοί δεν είναι καρπαζοεισπράκτορες
Ποιοι είναι αυτοί οι χριστιανοί; Μάλλον όσοι δεν υπακούν στην εντολή του Χριστού: "ὅστις σε ῥαπίζει εις την δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ και τὴν ἄλλην" (Μθ. 39).
Ο ιερός Χρυσόστομος είναι από τους μεγαλύτερους Αγίους της Εκκλησίας είχε το Άγιο Πνεύμα μέσα του και τη διάκριση να κάνει ό,τι έκανε. Είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Φοβάμαι πως αυτοί για τους οποίους λες ότι "αγωνίστηκαν" για το "δίκιο τους" (δηλαδή, την καρέκλα, το εγώ τους) από άλλο πνεύμα άγονταν και φέρονταν, όχι από αυτό της ειρήνης, της σοφίας, της συνέσεως...
Ματθ. 5, 39.
Πολύ σωστός ο theo. Ο πραγματικός χριστιανός δεν έχει δικαιώματα
Κατά το ,ένοχος ένοχον ού ποιεί , ο +Ιερώνυμος και οι Ιερωνυμικοί επίσκοποι με μ η κανονικές (αλλά συχνές) διαδικασίες εξελέγησαν αλλά και ο + Σεραφείμ με ίδιο τρόπο εξελέγη και επεβλήθη. Ο Πρεβέζης αξίως συμμετείχε της "αριστίδην" ;; Οι απομακρυνθέντες από την "αριστίνδην" αξίως διώχθηκαν ;; Η Ελλαδική εκκλησία πάσχει από τα ίδια με την πολιτική.
Πολύ σωστός ο Τheo και ο 11:54 όταν τους αρπάξουν το πορτοφόλι να μη πάνε στην αστυνομία. Όταν τους χώσουν μια μπουνιά να μην τον καταγγείλουν όταν τρακάρουν και πάνε νοσοκομείο μην ζητήσουν αποζημίωση για το αυτοκίνητο ούτε χρήματα για την αποθεραπεία. Ξέχασα όταν ο εργοδότης δεν τους δώσει τον μισθό να το βουλώσουν λέγοντας ευχαριστώ. Μα είναι λογικά αυτά; Από λόγια έχω χορτάσει. Χρωστάει ένας φουκαράς δύο ενοίκια σε σπίτι ιδιοκτησίας ναού και τον πηγαίνουν δικαστήριο. Σιχαίνομαι τα εύκολα λόγια και το ξύλο στην πλάτη του άλλου…
Δεν είχα απαίτηση να καταλάβεις το νόημα των λόγων. Αυτά που γράφεις είναι τα αναμενόμενα, χωρίς πνεύμα
@Ανώνυμο 1:02:
Όταν κανείς είναι γεμάτος από τη χάρη του Θεού, δεν ζητά τίποτ' άλλο, χαίρεται όταν τον αδικούν και προσεύχεται για όσους τον αδικούν ("Καταδιώχθητι σύ, καὶ μὴ καταδιώξῃς. Σταυρώθητι, καὶ μὴ σταυρώσῃς. Ἀδικήθητι, καὶ μὴ ἀδικήσῃς. Συκοφαντήθητι, καὶ μὴ συκοφαντήσῃς. Γίνου ἐπιεικὴς καὶ μὴ ζηλώσῃς εν τῷ κακῷ", γράφει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Κι όταν κάποιοι γόγγυσαν ακούγοντας τα λόγια του Κυρίου και είπαν "σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;" Αυτός είπε: "τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν." (Ιω. 6, 60-63).
Αυτή είναι η οδός του Ευαγγελίου και των Αγίων που οδηγεί στην αληθινή Ζωή, τον Χριστό, στον Παράδεισο εδώ και τώρα.
Σε όσους δεν έχουν γευτεί τη χάρη του Θεού, όλα τους φταίνε. (Φυσικά κάθε ένας από εμάς περνά από διάφορα στάδια πνευματικής ενηλικιώσεως. Γι' αυτό και υπάρχουν οι πνευματικοί, για να καθοδηγούν τους πιστούς ανάλογα με την πνευματική κατάστασή τους και τις περιστάσεις.)
Δημοσίευση σχολίου