Μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, και Σιλουανού, Επαινετού, Κρήσκεντος, και Ανδρονίκου (30 Ιουλίου)

Ούτοι ήτον από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους, και ο μεν Σίλας εκοπίαζε μαζί με τον Απόστολον Παύλον, τον κοπιάσαντα εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου, περισσότερον από τους άλλους Αποστόλους. Όθεν είναι γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν, εξήλθε» (Πραξ. ιε’, 40), ύστερον δε από πολύν καιρόν, έγινεν Επίσκοπος της Κορίνθου. Όθεν εβεβαίονε τας προς Κορινθίους αποσταλείσας δύω Επιστολάς του Παύλου, και τους εν Κορίνθω κατοικούντας, μετέβαλεν εις το καλλίτερον. Και ύστερα αφ’ ου εκοπίασε πολλά, και εστήριξεν όλους εις την πίστιν του Χριστού, απήλθε προς Κύριον.

Ο δε Άγιος Σιλουανός έγινεν Επίσκοπος Θεσσαλονίκης, και υπέμεινε πολλούς και αλλεπαλλήλους κινδύνους δια την του Χριστού πίστιν. Επειδή οι Θεσσαλονικείς ήτον επιτήδειοι εις τας συστροφάς και σοφίσματα των λόγων. Καλώς λοιπόν και αυτός αγωνισάμενος, απήλθε προς τον ποθούμενον Κύριον.

Ο δε Άγιος Απόστολος Επαινετός, ήτον και αυτός από τους Εβδομήκοντα, και έγινεν Επίσκοπος εις την Καρθαγένην, ήτοι εις το νυν λεγόμενον Τούνεζι. Πολλούς δε πειρασμούς και θλίψεις παθών από τους εκεί κατοικούντας Έλληνας, πολλούς μετέβαλεν από την ειδωλολατρείαν εις την θεογνωσίαν, και ούτως απήλθε προς Κύριον.

Αλλά και ο Άγιος Απόστολος Κρήσκης, ένας ήτον από τους Εβδομήκοντα, τον οποίον αναφέρει ο Παύλος εις την προς Τιμόθεον Επιστολήν λέγων· «Κρήσκης επορεύθη εις Γαλατίαν» (Β’ Τιμοθ. δ’, 10). Ούτος λοιπόν γενόμενος Επίσκοπος της Χαλκηδόνος, έδειξεν εις πολλούς πεπλανημένους την στράταν της θεογνωσίας. Και κατακρίνας εν τη σαρκί αυτού την κατάκριτον αμαρτίαν, και πολλούς ακατακρίτους ποιήσας δια της πίστεως και αρετής, προς Κύριον εξεδήμησεν.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης