Ούτος ο μακάριος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου, εν έτει ωκθ’ [829], εκατάγετο δε από γονείς ευγενείς και λαμπρούς κατά την ζωήν. Πατρίκιοι γαρ ήτον αυτοί και ορθόδοξοι, Βασίλειος και Ευδοκία ονομαζόμενοι, οίτινες εκατάγοντο από την Καππαδοκίαν, ήτοι από την Καραμανίαν. Όθεν επειδή αυτοί καλώς ανέθρεψαν και επαίδευσαν τον υιόν τους τούτον Ευδόκιμον, δια τούτο και ο βασιλεύς Θεόφιλος ετίμησεν αυτόν με το αξίωμα του Κανδιδάτου, και εδιώρισεν αυτόν να ήναι στρατοπεδάρχης, πρώτον μεν, εις την χώραν των Καππαδοκών, έπειτα δε, εις όλην την γην των Ρωμαίων. Ήτον γαρ ο Άγιος μία ζυγαρία της δικαιοσύνης, και ένας κανών, οπού εφύλαττε κάθε ισότητα. Και έκαμνε μεν καθ’ εκάστην ημέραν πολλάς ελεημοσύνας εις Εκκλησίας, εβοήθει δε εις χήρας και ορφανά, και απλώς ειπείν, κάθε είδος αρετής εμεταχειρίζετο ο αοίδιμος. Κυριευθείς δε από σωματικήν ασθένειαν, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού.
Οι δε δούλοι αυτού φυλάττοντες την παραγγελίαν οπού τοις έδωκεν, έθαψαν αυτόν μαζί με τα ρούχα και υποδήματά του. Ούτος ο αοίδιμος εδοξάσθη παρά Θεού με πολλά θαύματα, τα οποία τώρα δεν ημπορούμεν να αναφέρωμεν. Η δε του λειψάνου αυτού μετακομιδή εις την Κωνσταντινούπολιν, έγινε κατά την έκτην του παρόντος Ιουλίου. Η δε κοίμησις αυτού έγινε κατά την παρούσαν τριακοστήν πρώτην του αυτού.Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου