Ένα σύντομο σχόλιο για θέμα το οποίο οι του Κανονικού Δικαίου μπορούν να μας διαφωτίσουν περαιτέρω:
Εχθές το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακοίνωσε ότι αναγνωρίζει ως κανονικό και νόμιμο Ηγούμενο του Σινά τον Αρχιεπίσκοπο Δαμιανό. Ποιά είναι η βαρύτητα αυτής της ανακοινώσεως;
Σύμφωνα με σιγίλλιον του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β΄ του Τρανού (1575):
Επιβεβαιώνονται τα αρχαία προνόμια της Μονής Σινά, η αυτοδιοίκησή της και η μη υπαγωγή της σε άλλη Εκκλησιαστική Αρχή.
Αναγνωρίζεται το δικαίωμα του Αρχιεπισκόπου Σινά να ασκεί πλήρη εκκλησιαστική και διοικητική εξουσία στα όρια της δικαιοδοσίας του.
Κατοχυρώνεται η πνευματική προστασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δηλαδή ότι το Φανάρι είναι ο κανονικός εγγυητής των προνομίων και της ανεξαρτησίας της Μονής.
Η χειροτονία από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων είναι μια ιστορική πρακτική που δεν αναιρεί την αυτονομία της Μονής ούτε την κανονική εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πρόκειται για μια "διπλή σχέση" που έχει εδραιωθεί με την παράδοση: λειτουργική σύνδεση με τα Ιεροσόλυμα – κανονική εγγύηση από την Κωνσταντινούπολη.
Με βάση το Σιγίλλιον και την εκκλησιαστική παράδοση:
Αν προκύψει σύγκρουση μεταξύ αδελφότητας και Αρχιεπισκόπου, ο τελικός κριτής είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η αδελφότητα δεν μπορεί μονομερώς να κηρύξει «έκπτωτο» τον Αρχιεπίσκοπο· κάτι τέτοιο είναι αντικανονικό.
Η εκλογή είναι εσωτερικό δικαίωμα της Μονής, αλλά η καθαίρεση είναι συνοδικό και υπερτοπικό ζήτημα.
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
6 σχόλια:
Με λίγα λόγια δίνει απάντηση σε όσους σπεύδουν να τον ονομάσουν πρώην τον Αρχιεπίσκοπο Σινά Δαμιανό. Όλους αυτούς που προκαλούν σύγχυση στον λαό του Θεού θα πρέπει να τους αποσχηματίζουν χωρίς απολογία. Θλιβερά πρόσωπα οι πραξικοπηματίες εναντίον του Ηγουμένου τους οι μοναχοί αυτοί τους οποίους τα γνωστά ακραία ταλιμπανιστικά σάϊτ τους υποστηρίζουν και τους δίνουν λόγο για τους γνωστούς σκοπούς τους.
Άλλο καθαίρεσις, άλλο εκθρόνισις.
Ξεχωριστόν πράγμα είναι η έκπτωσις εκ της ηγουμενίας και της διοικήσεως της Αρχιεπισκοπής εκείνου της καθαιρέσεως, που είναι πράξις που εκτελούν επίσκοποι.
Η Ιερά Γενική Σύναξις της Μονής Αγ. Αικατερίνης Σινά βάσει των Θεμελιωδών Κανονισμών της Μονής δύναται να παύσει τον ηγούμενον, όπως έπραξεν εν προκειμένω.
Ο Μητροπολίτης κ. Νεκτάριος είναι δυνατόν να κάνει ένα τόσον χονδροειδές λάθος, συγχέων τας περιπτώσεις, εις το σοβαρότατον αυτό ζήτημα, όταν δημοσίως προβαίνει εις παρέμβασιν επί του θέματος;
Ν. Σελλίδης
Παρακολουθώ τον Σεβασμιώτατον Χόνκ-Κονγκ πάντοτε με ενδιαφέρον ως προς τις θέσεις και τις προτάσεις του. Στο συγκεκριμένον θέμα, ο Σεβασμιώτατος καταθέτει μιαν εύλογον άποψιν, προφανέστατα με καλήν πρόθεσιν, αλλά ενδεχομένως χωρίς επαρκή γνώσιν των παραδόξων κανονικών διαστάσεων του θέματος. Τούτο, δεδομένου ότι το καθεστώς α) της Μονής Σινά και β) της Αρχιεπισκοπής Σινά, θεσμών που συνυπάρχουν αλλά ΔΕΝ αφομοιώνει ο ένας τον άλλον, δεν έχει παρόμοιόν του στον Ορθόδοξον χώρον. Και δια τον λόγον αυτόν, όσα εύλογα και κανονικά ισχύουν σχεδόν παντού, δεν είναι κανονικά και εύλογα δια το Σινά.
Το Σιναϊτικόν Ζήτημα έχει ιστορίαν αιώνων και ουδόλως διευθετήθη τελικώς με το αναφερόμενον Σιγίλλιον του Ιερεμίου Β (1575). Είναι άλλον πράγμα ο Σιναίου ως Ηγούμενος της Αυτονόμου Βασιλικής Μονής, και άλλον ως Επίσκοπος της γύρω περιοχής. Παράδοξον, αλλά αληθές. Η μελέτη του αειμνήστου καθηγητού της σχολής μας, της Θεολογικής Αθηνών Σπ. Κοντογιάννη «Το Σιναϊτικόν Ζήτημα» είναι πολύ διαφωτιστική, εκπλήσσει δε με τις ιδιαιτερότητες του θέματος, οι οποίες είναι πέραν της πεπατημένης και ευλόγως «σκανδαλίζουν» όσους σκέπτονται “by the book”. Καλόν θα ήταν, κάθε σοβαρή συζήτησις επί του θέματος να λαμβάνει υπόψιν όλα τα εκεί αναφερόμενα τεκμήρια, είτε αποδέχεται την ερμηνείαν τους είτε όχι. (Σύνδεσμος με το σύγγραμμα του Κοντογιάννη δίδεται κατωτέρω).
Είναι δε τραγικόν να βλέπει κανείς πώς γεγονότα της δεκαετίας 1850-1860 απειλούν να επαναληφθούν και σήμερα. Τότε η Σιναϊτική Αδελφότης ΕΞΕΛΕΞΕ και «εχειροτόνησε» (όχι εις τα Ιεροσόλυμα, όπως θα έδει συμφώνως προς τα θέσμια, αλλ΄εις Κωνσταντινούπολιν) και εν συνεχεία ΕΠΑΥΣΕ (πράγμα που ανεγνώρισαν τα Ιεροσόλυμα, αλλά δυστυχώς με καθυστέρησιν η Κωνσταντινούπολις) τον Αρχιεπίσκοπον Σιναίου Κύριλλον τον Βυζάντιον, ο οποίος απεδείχθη «ὀλετήρ», με τραγικάς συνεπείας διά την Μονήν και τας διορθοδόξους σχέσεις επί μίαν δεκαετίαν τουλάχιστον. Δια να μην γίνη αναφορά εις την τότε εμπλοκήν Κυβερνήσεων χωρών τινων…
Φρονώ ότι ο χώρος του «Αναστασίου» δεν προσφέρεται προς περαιτέρω συζήτησιν του θέματος. Απλώς, επισημαίνω ότι η ερμηνεία του Κανονικού καθεστώτος του Σινά δεν είναι απλή, δεν είναι η αναμενομένη, και τούτο είναι ιδιαιτέρως κρίσιμον δια την ορθήν αξιολόγησιν όσων τραγικών συμβαίνουν και σήμερα προ των οφθαλμών μας, και ίσως επιδέχονται τελείως άλλης ερμηνείας από της προφανούς.
(Το σύγγραμμα του Σπ. Κοντογιάννη, Το Σιναϊτικόν Ζήτημα, Αθήναι 1987, στο: https://drive.google.com/file/d/1QqSfEj14rS0FO1tbo1VvFxKOclG86T1h/view )
Μετά τιμής,
Γεράσιμος Πάλλας
Πέρα από κάθε κανονική ερμηνεία, οι μοναχοί οφείλουν ισόβια υπακοή στον ηγούμενο, πράγμα που απορρέει από τους μοναχικούς όρκους.
Δεν είναι ΔΣ εταιρείας που αποφασίζει να αλλάξει CEO.
ΥΓ μετά από 50 χρόνια κατάλαβαν οι "αντάρτες" ότι ο ηγούμενος είναι διεφθαρμενος", αυτή τη χρονική στιγμή; Κάποιοι "γνωστοί" βρίσκονται από πίσω, μου φαίνεται...
Μόνο και μόνο ότι τα σκληροπυρηνικά , τάχα μου ορθόδοξα σάιτ, στηρίζουν μανιασμένα τους εξεγερμένους, είναι ύποπτο...
Οσμή Ρωσίας και Ιεροσολύμων...
Δυσοσμία μάλλον...
Δημοσίευση σχολίου