Μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (27 Νοεμβρίου) - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Ούτος ο Άγιος Ιάκωβος ήτον κατά τους χρόνους Ονωρίου και Αρκαδίου των Χριστιανών βασιλέων, εν έτει τϞε’ [395]. Ήτον δε Χριστιανός από τους προγόνους του, και εκατοίκει εις την πόλιν των Περσών την καλουμένην Βηθλαβάν εν χώρα των Ελουζησίων, έντιμος και περιφανής, και πολλά τιμώμενος και αγαπώμενος από τον Ισδιγέρδην βασιλέα Περσών. Όθεν και δια την πολλήν φιλίαν και αγάπην, οπού είχεν ο βασιλεύς προς αυτόν, αρνήθη φευ! την πίστιν του Χριστού, και εδέχθη την του βασιλέως ασέβειαν. Επειδή δε, τόσον η μήτηρ του, όσον και η γυνή του, εφανέρωσαν εις αυτόν δια γραμμάτων, ότι έχουσιν αυτόν ξένον και αλλότριον της συγγενείας και κοινωνίας των. Διατί επροτίμησε καλλίτερα την αγάπην του βασιλέως από την αγάπην του Χριστού, και δια της προσωρινής δόξης, εκέρδησε μίαν παντοτινήν καταισχύνην και κόλασιν.

Από ταύτα, λέγω, τα λόγια, επληγώθη ο αοίδιμος κατάκαρδα και ελυπήθη εις την ψυχήν. Όθεν χωρισθείς από την ασεβή θρησκείαν του βασιλέως, έκλαιε πολλά δια το αμάρτημα της αρνήσεως. Έπειτα παρασταθείς εις τον βασιλέα, ομολογεί την εις Χριστόν πίστιν. Ο δε βασιλεύς πολλά εθυμώθη κατ’ αυτού. Όθεν επρόσταξε και έκοψαν κάθε αρμονίαν των μελών του σώματός του: χειρών, λέγω, και βραχιόνων, και ποδών, και μηρίων, ώστε οπού έμεινε μόνη η κοιλία του με την κεφαλήν, την οποίαν και αυτήν απέκοψαν ύστερον. Και ούτως έλαβεν ο τρισόλβιος τον άφθαρτον της αθλήσεως στέφανον.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης