Μνήμη του Αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου (30 Νοεμβρίου) - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Ούτος ήτον από την πόλιν Βηθσαϊδάν, υιός μεν Ιωνά, αδελφός δε Πέτρου του Αποστόλου. Ούτος έγινε πρότερον μαθητής Ιωάννου του μεγάλου Προδρόμου και Βαπτιστού. Έπειτα όταν ήκουσε του Διδασκάλου του να λέγη, δακτυλοδεικτών τον Ιησούν Χριστόν· «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου»· τότε λέγω, αφήσας τον Πρόδρομον, ηκολούθησεν εις τον Χριστόν. Αλλά και προς τον αδελφόν του και Κορυφαίον Πέτρον ούτος είπεν· «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Και με τον λόγον αυτόν ετράβιξε τον Πέτρον εις τον του Χριστού πνευματικόν έρωτα. Και άλλα πολλά ευρίσκονται εις την θεόπνευστον Γραφήν, ειρημένα περί του Αποστόλου τούτου. Εις άλλον μεν ουν Απόστολον, άλλο μέρος της οικουμένης εκληρώθη. Εις τούτον δε τον πρωτόκλητον, εκληρώθη μετά την ανάληψιν του Κυρίου η Βιθυνία, και η Μαύρη Θάλασσα, και τα μέρη της Προποντίδος: ήτοι τα μέρη τα από της θαλάσσης του Μαρμαρά αρχόμενα, και εκτεινόμενα έως εις την Μαύρην Θάλασσαν.

Ομοίως και η Χαλκηδόνα, και το Βυζάντιον: ήτοι η νυν Κωνσταντινούπολις. Και η Θράκη, και η Μακεδονία, και τα μέρη οπού εκτείνονται, έως τον Δούναβιν ποταμόν. Ωσαύτως και η Θετταλία, και Ελλάς, και τα μέρη οπού φθάνουν έως εις την Αχαΐαν: ήτοι έως εις το μέρος εκείνο του Μορέως, το οποίον περιέχεται αναμεταξύ των Βασιλικών και της Γαστούνης. Ομοίως και η Αμινσός, η καλουμένη Σαμσόν και Εμήδ, και η Τραπεζούντα, και η Ηράκλεια, και η Άμαστρις, ήτις Σήσαμος ωνομάζετο πρότερον.

Αυτάς δε τας πόλεις και επαρχίας δεν τας επέρασεν ο Απόστολος έτζι ογλίγωρα, καθώς ο λόγος τας περνά. Όχι! αλλά εις κάθε πόλιν εδοκίμαζεν ο μακάριος πολλά εναντία. Και απάντα πολλάς δυσκολίας πραγμάτων. Εις όλας όμως εύρισκε και την βοήθειαν και δύναμιν του Θεού, και με αυτήν ενίκα πάντα, και εγίνετο κάθε βλάβης ανώτερος. Από τας ανωτέρω δε πόλεις μίαν μόνον θέλω ενθυμηθώ εδώ, και τας λοιπάς θέλω αφήσω. Όταν ο θείος ούτος Απόστολος επήγεν εις την πόλιν της Σινώπης, και εκήρυξε τον λόγον του Ευαγγελίου, τότε εις πολλάς θλίψεις και βάσανα υποβάλλεται από τους εκεί κατοικούντας. Διότι οι θηριώδεις εκείνοι άνθρωποι έρριπτον αυτόν κατά γης. Και πιάνοντές τον από τας χείρας και πόδας, τον ετράβιζον, και με τα οδόντιά των τον εσπάραττον. Και με ξύλα τον έδερνον και με πέτρας τον εκτύπουν και έξω της πόλεως τον έρριπτον, όταν και με τα οδόντιά των του έκοψαν ένα δάκτυλον. Αλλ’ όμως ύστερον από όλα αυτά, πάλιν υγιής και ολόκληρος έγινε παρά του Χριστού και Διδασκάλου ο θείος Απόστολος. Από την Σινώπην δε αναχωρήσας επέρασε πολλάς πόλεις, την Νεοκαισάρειαν, τα Σαμόσατα, ήτοι το κοινώς λεγόμενον Σεμψάτ, τους Αγαυούς, τους Αβασγούς τους εν τω Κρίμι ευρισκομένους, τους εν τη Κολχίδι Ζηκχούς, τους Βοσπορινούς, ήτοι τους περί τον Κιμμέριον Βόσπορον οικούντας, και τους Χερσωνίτας. Έπειτα εγύρισε πάλιν εις το Βυζάντιον, και εκεί εχειροτόνησε τον Στάχυν Επίσκοπον. Διαπεράσας δε τας λοιπάς χώρας, επήγεν εις την περηφανή Πελοπόννησον: ήτοι εις τον Μορέαν. Και ξενοδοχηθείς εν ταις παλαιαίς Πάτραις κοντά εις ένα άνθρωπον Σώσιον ονομαζόμενον, όστις ήτον πολλά ασθενής, ιάτρευσεν αυτόν. Και παρευθύς όλη η πόλις των Πατρών επίστευσεν εις τον Χριστόν. Όταν και η γυναίκα του ανθυπάτου της πόλεως Αιγεάτου, Μαξιμίλλα ονόματι, ιατρευθείσα υπό του Αποστόλου από την ασθένειαν οπού είχεν, επίστευσεν εις τον Χριστόν μαζί με τον σοφόν Στρατοκλήν, και με τον αδελφόν του ανθυπάτου. Και άλλοι δε πολλοί πάσχοντες από διαφόρους ασθενείας, έγιναν υγιείς δια της επιθέσεως των χειρών του Αποστόλου.

Όθεν ταύτα μαθών ο ανθύπατος Αιγεάτης, άναψεν από τον θυμόν. Και πιάσας τον του Κυρίου Απόστολον, εκάρφωσεν αυτόν ανάποδα εις τον σταυρόν. Δια τούτο και ο άδικος έλαβε δικαίως παρά Θεού την εκδίκησιν. Διότι πεσών εις την γην από ένα υψηλόν κρημνόν, εσύντριψε τον εαυτόν του, και κακώς ο κακός εξέψυξε. Το δε λείψανον του Αποστόλου ύστερον από πολλούς χρόνους μετετέθη εις την Κωνσταντινούπολιν με προσταγήν του βασιλέως Κωνσταντίου, του υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, υπηρετήσαντος εις την μετάθεσιν αυτού, Αρτεμίου του μεγάλου δουκός και Μάρτυρος του εορταζομένου κατά την εικοστήν Οκτωβρίου. Και κατετέθη μαζί με τα λείψανα του Ευαγγελιστού Λουκά και Τιμοθέου των Αποστόλων, εις τον περίφημον Ναόν των Αγίων Αποστόλων. Η κατάθεσις δε αύτη του λειψάνου του εορτάζεται κατά την εικοστήν Ιουνίου.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης