Μαράν Αθά - Αλεξανδρεύς

 

Μαράν αθά

 

Την ώρα που ’σερνες το χέρι να χαράξεις

γράμματα οκτώ σε δύο λέξεις χωρισμένα

νομίζω και το φως από το λυχνάρι του Ακύλα

θ’ αναθάρρεψε στη θέα της γραφής σου.

 

Στενάζει λέει, η κτίση και προσμένει

το αγκομαχητό του κόσμου να τελειώσει.

 

Μα δυο χιλιάδες χρόνια τώρα που περάσαν

τα γράμματα ανεκπλήρωτα, χωρίς το γλυκασμό

της έλευσης εμείναν.

 

Εγγύς ο Κύριος

σε τούτο το πέλαγο της θλίψης

που δεν λέει να τελέψει

και όλο πιο πικρό το ύδωρ του αποδείχνει

’κείνο που έκαμε γλυκό η είσοδος Σου

στον Ιορδάνη.

 

Αλεξανδρεύς