Το γήρας περικράτησον

 

 «το γήρας περικράτησον» Μέγας Βασίλειος

 Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων κατά την οποία τιμήσαμε την τρίτη ηλικία αναγνωρίζοντας την πολύτιμη συμβολή της στην κοινωνία μας.

Οι ευγενικές αυτές μορφές των τιμημένων αγίων γηρατειών, πολλές φορές τίθενται στο περιθώριο, αλλά στην πραγματικότητα είναι από τα πιο ζωντανά, τα πιο ενεργά κύτταρα της κοινωνίας μας, είναι οι «πτυχιούχοι» του μεγάλου Πανεπιστημίου της Ζωής. Ιδιαίτερα, στις δύσκολες εποχές που ζούμε η προσφορά τους, οι γνώσεις, η εμπειρία τους, η στήριξη η οικονομική και η ηθική, που παρέχουν με κάθε δυνατό τρόπο στις οικογένειές τους είναι ανεκτίμητη.

Το νου μας στρέφουμε και σε αυτούς που διαβιούν εκτός οικογενείας, σε οίκους Ευγηρίας. Ανθρώπους που γνώρισα, θαύμασα και διδάχθηκα πολλά από την περίοδο της άμισθης διακονίας μου σε έναν από αυτούς.  Ο Σενέκας έλεγε «τίποτε δεν είναι τόσο επονείδιστο για ένα γέρο από το να μην έχει να παρουσιάσει σαν απόδειξη του ότι έζησε, τίποτε άλλο, έκτος από τα χρόνια του», όταν καθίσεις και συζητήσεις μαζί τους, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να υποκλιθείς μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι εγκυκλοπαίδεια γνώσεων και σοφίας.

Ως κοινωνία, έχουμε βαθύτατη υποχρέωση απέναντι στους ηλικιωμένους, Έχουμε, όλοι την υποχρέωση να φροντίζουμε για την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Θα μας ζητηθεί λόγος από το Θεό για τον αν σταθήκαμε δίπλα στα άτομα της τρίτης ηλικίας, αν αφουγκρασθήκαμε τις ανάγκες τους, αν αντιμετωπίσαμε με υπευθυνότητα τα προβλήματα υγείας τους, αν τους προσφέραμε στοργή και αγάπη σε όσους έχουν ανάγκη από ένα χάδι ή μια οικονομική βοήθεια για καλυτέρευση  της ζωής τους.

Η χθεσινή ημέρα ήταν μια πρώτης τάξεως αφορμή για έκφραση της ευγνωμοσύνη μας σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που με το παράδειγμά τους μας εμπνέουν να αγωνισθούμε για ένα καλύτερο παρόν και ένα ακόμα καλύτερο αύριο. Ας μην ξεχνάμε ότι σε λίγο θα είμαστε μέλη της ομάδας τους.

Στην ευχή της Γονυκλισίας την Πεντηκοστή, ακούμε εκείνη την ικεσία του προφήτη Δαβίδ (Ψαλμός 70,9), και ζητάμε μαζί του, ο Κύριος να μη μας εγκαταλείψει στα γηρατειά, που οι σωματικές δυνάμεις μας θα φεύγουν, αλλά να μας προστατεύει όπως και όταν είμαστε νέοι, και να μας αξιώσει να επιστρέψουμε κοντά Του. «Μη απόρριψης ημάς εις καιρόν γήρως, εν τω εκλείπειν την ισχύν ημών μη εγκαταλίπης ημάς, πριν ημάς εις την γην αποστρέψαι, αξίωσον προς σε επιστρέψαι». Αμήν. 

Αναστάσιος Κωστόπουλος

Ευρισκόμενος χθες σε αεροπλάνα και αεροδρόμια δεν μπόρεσα να το δημοσιεύσω.