Τον ουρανό για σκιάσμα - Του Βασίλη Χαραλάμπους

 

Τον ουρανό για σκιάσμα

Του Βασίλη Χαραλάμπους

_____________

Κοιτώντας τις ρεματιές γιομάτες ξενόφερτους

θαρρώ πως ξεχαστήκαμε πως τάχα είν’ αρκετό

το λιγοστό ρακόζουμο της προσφυγιάς

λες κι’ ότι είναι π’αργεί να’ρθεί δεν θάρθει ποτές.

Πόσα βράδια άραγε αποκοιμήθηκε

στα βράχια του Βαβυλά ετούτος ο γεροψαράς;

Τα βράχια είχε προσκέφαλο  το πέλαγο υποπόδι

και τ’ ουρανού τ’ ολογάλανο για τ’ άλλο σκιάσμα.

Μνήμη που καθημερινά ξαποσταίνει

στα σκαλοπάτια του ερειπιώνα καταντίκρυ

εκεί από τις καστρόπετρες της Καντάρας

π’ αντηχεί ακόμη το τελευταίο τροπάρι στη Μεγαλόχαρη.