Στον Δάσκαλο Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.Σκάψε βαθιά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοίΤα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!Κωστής Παλαμάς
Δημοσίευση σχολίου
1 σχόλιο:
Στον Δάσκαλο
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Κωστής Παλαμάς
Δημοσίευση σχολίου