ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΤΑΪΜΠΕ "Taybeh"

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΤΑΪΜΠΕ "Taybeh"

Οι χριστιανικές ρίζες του χωριού Ταΐμπε (Taybeh) μπορούν να ανιχνευθούν στον Κύριο μας και Σωτήρα Χριστό τον ίδιο, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιησούς ήρθε στο χωριό Ταΐμπε με τους μαθητές του μετά την απόφαση που λήφθηκε από τους αρχιερείς και τους Φαρισαϊους να τον θανατώσουν. "Ιησούς ουν ουκέτι παρρησία περιεπάτει εν τοις Ιουδαίοις, αλλά απήλθεν εκείθεν εις την χώραν εγγύς της ερήμου, εις Εφραίμ λεγόμενην πόλιν, κακεί διέτριβε μετά των μαθητών αυτού" (Ιωάννου ΙΑ' 54). Το χωριό Ταΐμπεχ είχε το βιβλικό όνομα Εφραίμ. Το βιβλικό του όνομα αλλάκτηκε στη σύγχρονη ονομασία Ταΐμπε από τον Ισλαμικό ηγέτη Σαλαντίν το 1187 περίπου. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Σαλαντίν επισκέφθηκε το χωριό Εφραΐμ και διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι εδώ ήταν ιδιαίτερα φιλόξενοι και γενναιόδωροι,έ τσι έκανε τη δήλωση ότι είναι λαός "Ταΐμπεχν" που στα αραβικά σημαίνει "καλόψυχοι" έτσι από εκείνη την ημέρα το βιβλικό Εφραΐμ πήρε τη σύγχρονη ονομασία "Ταΐμπε". Ωστόσο, υπάρχουν τρεις τόποι που ονομάζονται "Ταΐμπε" στην περιοχή αυτή. Ένας είναι το "Ταΐμπε Ζαμάν" στην Ιορδανία, ο άλλος είναι το "Ταΐμπε", βόρεια του Ισραήλ και κοντά στη πόλη Τζενίν.
Το χωριό μας Ταΐμπε, είναι το μόνο ολοκληρωτικά χριστιανικό χωριό που έχει απομείνει στην Παλαιστίνη, και βρίσκεται είκοσι λεπτά έξω από την Ιερουσαλήμ, λίγο πριν από την Ιεριχώ με 1300 κατοίκους όλοι χριστιανοί, εκ των οποίων η πλειοψηφία είναι Έλληνες Ορθόδοξοι. Όλοι οι κάτοικοι είναι Παλαιστίνιοι με μια χούφτα ξένους. Μετά την ισραηλινή εισβολή στη Δυτική Όχθη το 1967, περίπου δέκα χιλιάδες άνθρωποι από το Ταΐμπε έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, την Αμερική και την Ευρώπη λόγο της πολιτικής συνθήκης, την κακή οικονομική κατάσταση και τα καθημερινά βάσανα που αντιμετωπίζουν υπό στρατιωτική κατοχή. Το χωριό βρίσκεται ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και την Ιεριχώ στη βιβλική γη της Ιουδαίας γνωστής ως Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, και δυστυχώς δεν υπάρχει καν σε κανένα σύγχρονο χάρτη.
Το χωριό υπάρχει εδώ ωστόσο από την εποχή του Χριστού, και κάθεται στο ψηλότερο βουνό της βιβλικής περιοχής της Ιουδαίας και Σαμάριας που ονομάζεται Όρος Ασούρ. Τις μέρες που δεν υπάρχει ομίχλη, από τον υψηλότερο λόφο του Ταΐμπε ,μπορείτε να δείτε τη μαγευτική Νεκρά Θάλασσα, την κοιλάδα της Ιορδανίας, τα βουνά της Σαμάριας, την ορεινή έρημο της Ιουδαίας, αλλά και την Ιερουσαλήμ. Είναι πραγματικά εκπληκτικό και πνευματικά ωφέλιμο να κοιτάς την ίδια κοιλάδα όπου η Αγία Μαρία η Αιγυπτία είχε δαπανήσει πάνω από σαράντα χρόνια της ζωής της μέσα στη μοναξιά. Το χωριό έχει πέντε τόπους λατρείας, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας ερειπωμένης Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου ( που χτίστηκε τον 4 ο αιώνα), τη καινούρια Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (ξανακτίστηκε το l929-1932),η ουνιτική εκκλησία (οικοδομήθηκε το 1964 αλλά ο ουνιτισμός ιδρύθηκε στο χωριό το 1869), η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία αφιερωμένη στην "τελευταία αναχώρηση του Ιησού" (εγκαινιάστηκε το 1971) και ένα μικρό μοναστήρι που οικοδομήθηκε από ένα Γάλλο μοναχό,τον αδελφό Νζακ Φραντ το 1990.
Έχουμε χαρακτηριστεί ως ζώνη Γ και έχουμε τεχνικά παραμείνει υπό ισραηλινή στρατιωτική κατοχή ακόμη και με την Ειρηνευτική Συμφωνία του Όσλο. Οι οικισμοί των εποίκων είναι ένα μεγάλο εμπόδιο για την ειρήνη επειδή οι Παλαιστίνιοι υποφέρουν προσπαθώντας να διαπεράσουν μεταξύ ΑΒΓ περιοχές για εργασία, τα σχολεία και τα νοσοκομεία. Είναι αδύνατο πάμε όπου δήποτε όταν οι Ισραηλινοί ελέγχουν όλους τους δρόμους, και το μόνο που έδωσαν στους Παλαιστίνιους είναι ο έλεγχος των κέντρων των πόλεων. Η δική μας περιοχή ποτέ δεν επιστράφηκε στη Παλαιστινιακή Αρχή, διότι έχουμε εκατοντάδες παράνομων οικισμών από εποίκους γύρω μας.Ο μεγαλύτερος οικισμός στη Δυτική Όχθη "Όφρα" βρίσκεται δίπλα στο χωριό μας. Όφρα είναι το εβραϊκό όνομα για το χωριό Εφραΐμ. Το χωριό έχει και μια κλινική που υποστηρίζεται από την οργάνωση CARITAS που διευθύνεται από τον Δρ. Ριάντ Μουάντι, ένα φαρμακείο και πολλές μικρές υπεραγορές. Από 1956 το χωριό ήταν ένα από τα πρώτα στην περιοχή που έλαβε νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεφωνικές γραμμές. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ανειδίκευτοι εργάτες με μερικούς επαγγελματίες. Κατά παράδοση, οι κάτοικοι του Ταΐμπε κερδίζουν τα προς το ζην από τη γη που καλλιεργούν κυρίως ελαιόδενδρα. Το χωριό πήρε θέσει στον χάρτη κατά τη σύγχρονη εποχή λόγω της οικογένειας Κανάν Χούρι που ίδρυσε την Εταιρία Ζυθοποιΐας της Ταΐμπε κάνοντας την" Μπύρα Ταΐμπε" μετά την Ειρηνευτική Συμφωνία του Όσλο το 1993. Αυτή η ζυθοποιία είναι το μοναδικό εργοστάσιο στην Ταΐμπεχ και είναι η μόνη μικροζυθοποιία στη Μέση Ανατολή.
Το Ταΐμπε έχει καλές σχέσεις με τα γειτονικά μουσουλμανικά χωριά. Αυτά τα χωριά είναι το Ρεϊμον στη μία πλευρά και το χωριό Ντιέρ Εζριάρ στην άλλη πλευρά.Το χωριό Ταΐμπε δεν έχει καμιά επικοινωνία με τους γειτονικούς οικισμούς των ισραηλινών εποίκων που συνεχώς στερούν το νερό του χωριού και κλέβουν όλο και περισσότερη παλαιστινιακή γη για την κατασκευή παράνομων ισραηλινών οικισμών. Οι κάτοικοι της Ταΐμπε μοιράζονται την ίδια γλώσσα, τρόφιμα, μουσική και πολιτιστικές αξίες με τα γειτονικά μουσουλμανικά χωριά έτσι η ανταλλαγές προσκλήσεων για γάμους γίνονται συχνά. Ωστόσο, δεν υπάρχει ενδογαμία μεταξύ των μουσουλμάνων και χριστιανών και είναι σχεδόν κάτι το απαγορευμένο.Τις λίγες φορές που τέτοιου είδους γάμοι διεξήχθησαν, οι οικογένειές τους αποκλήρωσαν το ζευγάρι που παντρεύτηκε. Οι μουσουλμάνοι και οι χριστιανοί είναι ενωμένοι κατά κάποιο τρόπο από τη παλαιστινιακή τους ταυτότητα και τον αγώνα τους για ανεξαρτησία και ελευθερία, αλλά προφανώς είναι πολύ διαφορετικοί στους τρόπους λατρείας και στο πώς γιορτάζουν τις γιορτινές τους μέρες.
Το χωριό Ταΐμπε ήταν πάντα υπό την προστασία του προστάτη μας Αγίου Γεωργίου, από τότε που ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας έκτισε την πρώτη εκκλησία που αφιερώθηκε ποτέ στον Άγιο Γεώργιο στους Άγιους Τόπους, εδώ στο μικρό μας χωριό. Έχουμε την ευλογία να μην έχουμε δει την καταστροφή και τις βομβιστικές επιθέσεις που συνέβησαν στη Ραμάλα που είναι σε κοντινή απόσταση, και σε άλλα μέρη της Παλαιστίνης. Για δύο χιλιάδες χρόνια αυτό το μικροσκοπικό μικρό χωριό είχε την ευλογία να διατηρήσει μια χριστιανική παρουσία στους Αγίους Τόπους. Όταν στο χωριό μας είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία στους δρόμους για μιά μόνο μέρα τον περασμένο Απρίλη, οι περισσότεροι άνθρωποι περίμεναν τους Ισραηλινούς στρατιώτες να έλθουν, έχοντας βάλει την πίστη τους στο Θεό. Μήπως ακούγεται περίεργο, αφού έχουμε δει τόση πολλή αιματοχυσία και τρόμο, ότι μπορούμε να υπερβαίνουμε πέρα από τον φόβο και την αγωνία και να περιμένουμε με πίστη στο Θεό; Στο τέλος, το τελικό μας πεπρωμένο είναι η Βασιλεία του Θεού, έτσι πρέπει να προσευχηθούμε για το έλεος του Θεού, αφού ζούμε κάτω από τα όπλα των ισραηλινών. Εν τω μεταξύ πρέπει να περπατάμε με το Σταυρό που ο Θεός μας προσέφερε και να διαφυλάξουμε τις χριστιανικές ρίζες στη γη της γεννήσεως του Χριστού.  

Δρ. Μαρία Κουρεμένου Khoury

Μετάφραση από τ' αγγλικά: NOCTOC

Για την παρουσίαση στον χώρο αυτό: Σταύρος Αράνκι