Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας από την Ι. Μητρόπολη Πατρών στη Νάουσα.
Την Πέμπτη 31 Μαρτίου το απόγευμα αφίχθη στη Νάουσα η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας από την ιερά Μητρόπολη Πατρών, κατόπιν προσκλήσεως του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Την θαυματουργή εικόνα, που εξέρχεται για πρώτη φορά από τον τόπο της, μετέφεραν ο Πρωτοσύγκελλος της ιεράς Μητροπόλεως Πατρών και Καθηγούμενος της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πατρών Αρχιμ Συμεών Χατζής, συνοδευόμενος από τον ηγουμενοσύμβουλο αρχιμ. Θεοδόσιο Τσιτσιβό, υποδέχθηκε στο προαύλιο του μητροπολιτικού ιερού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης ο σεβασμιώτατος, ο ιερός κλήρος, οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και μεγάλο πλήθος πιστών. Ακολούθησε δέηση και στη συνέχεια ο σεβασμιώτατος κατά την προσφώνησή του ευχαρίστησε πρωτίστως τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο για την ευλογία και κανομική άδεια που παρέσχε για την έλευση της εικόνος στη Νάουσα, κια στη συνέχεια ευχαρίστησε του κληρικούς που τη μετέφεραν για την θυσία τους να ταξιδέψουν τόσο μακριά ιδιαίτερα κατά την περίοδο της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο Πρωτοσύγκελλος αρχιχμ. Συμεών κατά την αντιφώνησή του ευχαρίστησε τον σεβασμιώτατο για την λαμπρά υποδοχή που επεφύλαξε στην Παναγία νας κλήρος και λαός της «ευδαίμονος και ηρωικής πόλεως της Ναούσης», όπως χαρακτηριστικά τόνισε.
Η Εικόνα θα παραμείνει στη Νάουσα μέχρι τη Δευτέρα 4 Απριλίου το πρωί, ενώ την Κυριακή θα λειτουργήσει ο σεβασμιώτατος.
Ιστορικά στοιχεία για την Εικόνα.
Η πανίερη και θαυματουρός εικόνα της Παναγίας Γηροκομήτισσας (4ος αι.) είναι η εφέστιος εικόνα της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου Πατρών, που είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδος, της οποίας κτίτωρ είναι ο άγιος μεγαλομέρτυρας Αρτέμιος. Πήρε τό όνομά της διότι την βυζαντινή περίοδο στην μονή λειτουργούσε γηροκομείο και η εικόνα ήταν η παρηγοριά των ηληκιωμένων.
Ιερά Μητρόπολις Βεροίας 
Σιωπή - π. Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης
Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης
Να αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. - π. Πορφύριος
Να µην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.
Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να µπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.
π. Πορφύριος
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Στην προσευχή το θέλημα του Θεού - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Στη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε να ενώσεις το θέλημα σου με το θέλημα του Θεού και όχι να προσπαθείς να τραβήξεις το θέλημά του Θεού στο δικό σου θέλημα.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Ταπεινοφροσύνη - Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης
Ταπεινοφροσύνη δείχνει όχι αυτός που ξευτελίζει και κατηγορεί μόνος τον εαυτό του. Γιατί πώς να μην αντέξει κάποιος αυτά που ο ίδιος κάνει; Αντίθετα ταπεινόφρων είναι εκείνος που υβρίσθηκε από κάποιον άλλο και ωστόσο δεν ελάττωσε καθόλου την αγάπη του γι’ αυτόν.
Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
ΠΡΟΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2011-2012 στα Εκπαιδευτήρια "Ελληνική Αναγέννηση"
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ-ΔΗΜΟΤΙΚΟ-ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ
Γηροκομείου 61 – Πάτρα – Τ.Κ. 26500
Τηλ. 2610-224.260, Fax: 2610-242.625
ΠΡΟΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2011-2012
Τα Εκπαιδευτήρια «Ελληνική Αναγέννηση» γνωστοποιούν στους ενδιαφερόμενους Γονείς και Κηδεμόνες
ότι για το σχολικό έτος 2011-2012 δέχονται αιτήσεις για εγγραφή νέων μαθητών και μαθητριών στα τμήματα:
Νηπιαγωγείο – Τάξη Προνηπίων και Νηπίων
Δημοτικό – Για όλες τις τάξεις
Γυμνάσιο – Για όλες τις τάξεις
Λύκειο – Για όλες τις τάξεις
Πληροφορίες και κατάθεση αιτήσεων καθημερινώς στα γραφεία των Σχολείων μας τις ώρες 8.30π.μ -14.00μ.μ.
ΤΗΛΕΦΩΝΑ:
Νηπιαγωγείου: 2610-275.995
Δημοτικού: 2610-275.992
Νηπιαγωγείου: 2610-275.995
Δημοτικού: 2610-275.992
Γυμνασίου: 2610-274.576
Λυκείου: 2610-641.946
Λυκείου: 2610-641.946
Tα Κατηχητικά του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Πατρών τίμησαν την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Την Κυριακή το απόγευμα 27 Μαρτίου 2011 τα Κατηχητικά του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Πατρών τίμησαν με σκετς, τραγούδια και ποιήματα την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Συμμετείχαν με παλμό και ζωντάνια 80 παιδιά της ενορίας.
Τα παιδιά του Κατηχητικού απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο το νόημα της επετείου και θύμισαν στους παρευρισκόμενους γονείς πως την ημέρα της 25ης Μαρτίου του 1821 ο ελληνισμός σύσσωμος ξεσηκώθηκε εναντίον του δυνάστη. Έσπασε τα δεσμά της δουλείας και οι έλληνες διακρίθηκαν από τον ηρωισμό και την αυτοθυσία. Μετά από πολλά ολοκαυτώματα, πολλούς θανάτους αθώων αγωνιστών ξαναπρόβαλε η πολυπόθητη λευτεριά στον τόπο μας.
Επιμονή - Στάχυς
Επιμονή
Το βλέμμα στης ψυχής μου τον καθρέπτη βύθισα
και πόνο μονάχα αντίκρισα, όνειδος κι αισχύνη.
Τα μάτια ευθύς το σκότος να ξορκίσω σφάλισα,
μα πιότερο ετρόμαξα απ’ της σιγής το βόμβο.
Στου σταυρωμένου ξύλου τη σκιά Tου στέκομαι
κατάματα τον Ήλιο μη τολμώντας να κοιτάξω.
Το πρώτο βήμα το ‘κανα, πoυ ως όρο εζητούσες,
στα μάτια Σου εκθέτοντας γυμνό τον εαυτό μου.
Τώρα, σειρά Σου είναι το χρέος Σου να κάμεις
και τη φθαρμένη εικόνα Σου, ψηλά ν’ ανασηκώσεις.
Κι αν κάποτε ξανά - χωρίς αιδώ - στα χαμηλά ξεπέσω,
στον βράχο αυτό τον ιερό ευθύς θα προσκυνήσω πάλι.
Στάχυς
Χριστιανική αγάπη – π. Αλέξανδρος Σμέμαν
[...] Όταν ο Χριστός θα έρθει να μας κρίνει ποιό θα είναι το κριτήριό Του; Η παραβολή [της Τελευταίας Κρίσεως] μάς δίνει την απάντηση: η αγάπη – όχι ένα απλό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για μια αφηρημένη δικαιοσύνη και για κάποιους, ανώνυμους «φτωχούς», αλλά η συγκεκριμένη και προσωπική αγάπη για τον άνθρωπο, για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο με το οποίο ο Θεός με φέρνει σε επαφή στη ζωή μου. Αυτή η διάκριση είναι πολύ σημαντική γιατί σήμερα όλο και περισσότεροι χριστιανοί έχουν την τάση να ταυτίζουν τη χριστιανική αγάπη με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές φροντίδες. Με άλλα λόγια, έχουν την τάση να μετατοπίζουν το ενδιαφέρον από το μοναδικό πρόσωπο και το μοναδικά προσωπικό προορισμό του στις ανώνυμες οντότητες όπως είναι οι «τάξεις», οι «φυλές» κ.λ.π. Όχι ότι αυτές οι φροντίδες είναι λανθασμένες. Είναι φανερό ότι οι χριστιανοί μέσα στην πορεία της ζωής τους, μέσα στις ευθύνες τους σαν πολίτες, σαν επαγγελματίες κ.λ.π., καλούνται να φροντίζουν, όσο οι δυνατότητες και η κατανόηση τούς επιτρέπουν περισσότερο, για μια δίκαιη, σταθερή και γενικά πιο ανθρώπινη κοινωνία. Όλα αυτά, σίγουρα, προέρχονται από τη χριστιανική αγάπη. Αλλά η χριστιανική αγάπη, αυτή καθαυτή είναι κάτι διαφορετικό και αυτή η διαφορά θα γίνει κατανοητή και θα διαφυλαχθεί αν η Εκκλησία διατηρήσει τη μοναδική αποστολή της και δεν γίνει μια συνηθισμένη «κοινωνική υπηρεσία» που ασφαλώς δεν είναι στη φύση της.
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό - Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Σύ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου.
Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης
Μάκαριοι όσοι έχουν στην καρδιά τους τον Χριστό - Γέρων Παΐσιος
Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως.
Γέρων Παΐσιος
«Ἡ ἀλήθεια γιά τό 1821» - Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
Κάθε χρόνο ὅταν πλησιάζῃ ἡ Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἡ Ἐπέτειος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ὅλοι μας αἰσθανόμεθα, ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί ὡς Ἕλληνες, δέος ἱερό καί ἐσωτερικό πνευματικό συγκλονισμό.
Εὐχαριστοῦμε τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν ἡμῶν διά τήν οἰκονομία καί τήν δωρεά Του πρός τό ἀνθρώπινο γένος, ἀφοῦ «κλίνας οὐρανούς κατῆλθε καί ἐσαρκώθη εἰς τά πάναγνα αἵματα τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης τοῦ κόσμου, τῆς ἡτοιμασμένης, ἵνα θρόνος τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης γένηται καί προσφερθῇ ὡς ἡ νέα Εὔα, ἡ Εὔα τῆς ὑπακοῆς πρός τόν Θεόν καί καταστῇ ἡ κλῖμαξ ἡ ἑνώσασα τόν Οὐρανόν μέ τήν γῆν».
Ὀλίγα θά ἀναφέρω περί τοῦ κοσμοσωτηρίου γεγονότος τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ πανάγνῳ μήτρᾳ τῆς Πανακηράτου Κόρης, ἀφοῦ λόγος ἐγένετο κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας ἀπ’ ἄμβωνος, περί τῆς λαμπρᾶς ἑορτῆς.
«Ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. Οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται καί δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός τόν θρόνον Δαυίδ τοῦ Πατρός αὐτοῦ καί βασιλεύσει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ εἰς τούς αἰῶνας καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. Α΄, 31-33), εἶπε ὁ Ἄγγελος στήν Παναγία, ἀποκαλύπτων τήν προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ.
«Ἡ δέ μακαρία Παρθένος οὔτε τι τῶν εἰωθότων, οὔτε φύσει προσῆκον ἐναγομένη, πᾶσαν δέ νῦν δύναμιν ὑπερβαῖνον...». «Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, φησίν, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω; Ἐγώ μέν Θεοῦ πρός ὑποδοχήν ἕτοιμος καί ἱκανῶς ἔχω παρασκευῆς. εἰ δέ καί ἡ φύσις ἀκολουθήσει, διδάσκοις ἄν». (Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας).
Καί ὁ Ἄγγελος ἀπαντᾶ: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι»(Λουκ. Α΄, 35).
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
Οδηγίες προς ναυτιλομένους - Αλεξανδρεύς
Οδηγίες προς ναυτιλομένους
Όταν θα φτάσεις να περάσεις δίπλα απ’ τις σειρήνες
πρέπει διπλά να το σκεφτείς αν προτιμήσεις
έστω δεμένος με σκοινιά γερά, το άσμα ν' απολαύσεις.
Δεν είναι που θα σπάσεις τα δεσμά
ή πως οι φίλοι σου –κουφοί για χάρη σου-
στις παρακλήσεις σου θα ενδώσουν.
Είναι κυρίως που τις μαύρες νύχτες της Ιθάκης
όταν θα σαι ανήμπορος στου γήρατος την κλίνη
κι η Πηνελόπη γριά πια μονάχα θα γκρινιάζει
Τότε ο ήχος των κοπίδι σουβλερό
την δόλια την ψυχή σου θα ματώνει
έστω κι αν ξέρεις πως την ευωχία εκείνη
με τα κομμάτια σου στα άγρια νύχια τους θα χες πληρώσει.
Αλεξανδρεύς
Ο Σταυρός σου - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Μη νομίζεις ότι τις προσευχές, τη Θεία Μετάληψη και τους άλλους πνευματικούς σου αγώνες, τα χρησιμοποιείς για να πετάξεις το σταυρό από πάνω σου, αλλά για να τον σηκώνεις με περισσότερη δύναμη και για μεγαλύτερη δόξα του Χριστού.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Κυριακή 27 Μαρτίου 2011
Σωτηρία χριστιανού - π. Δημήτριος Στανιλοάε
Σωτηρία είναι η ένωσης εν αγάπη με την Αγία Τριάδα δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γι' αυτό ό άνθρωπος πρέπει να ενώνεται με τον Χριστό μέσω των Μυστηρίων, να διατηρεί και επαυξάνει αυτή την ένωση, όσο εξαρτάται από τον εαυτό του, με την φανερωθείσα ζωή του Χριστού και τα αγαθά έργα. Το πλήρωμα της σωτηρίας αποκτά ο χριστιανός μόνο στην μέλλουσα ζωή και ιδιαίτερα μετά την ανάσταση των νεκρών.
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε
Η Σιωπηλή Σχολή
«Η Σιωπηλή Σχολή»
ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης
Τη Δευτέρα, 4 Απριλίου 2011, και ώρα 19.30 θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών προβολή του ντοκιμαντέρ «Η Σιωπηλή Σχολή», με θέμα την ιστορία της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Η εκδήλωση πραγματοποιείται προς τιμήν της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, με αφορμή την 50η επέτειο της αποφοίτησής του από τη Σχολή.
Την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε με αφορμή την 50η επέτειο της αποφοίτησης του Οικουμενικού Πατριάρχη από τη Σχολή της Χάλκης, συνυπογράφουν το Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.) και η ΕΡΤ. Το ντοκιμαντέρ «Η Σιωπηλή Σχολή» παρουσιάζει μια αναδρομή στην ιστορία της Σχολής από την ίδρυσή της το 1844 μέχρι και το κλείσιμό της το 1971. Για τις ανάγκες των γυρισμάτων, η ερευνητική ομάδα του ΙΔΙΣΜΕ, έπειτα από πολύμηνη ιστορική έρευνα, ταξίδεψε σε Χάλκη, Κωνσταντινούπολη, Κάλυμνο και Θεσσαλονίκη, συνάντησε και πήρε συνέντευξη από πρώην μαθητές της Σχολής, καθηγητές αλλά και από τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής. Συνέντευξη παραχώρησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος αποφοίτησε από τη Σχολή το 1961. Το ντοκιμαντέρ πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων ιστορικών. Τη σκηνοθεσία συνυπογράφουν η Ειρήνη Σαρίογλου και η Μαρίνα Λεοντάρη, ενώ την πρωτότυπη μουσική συνέθεσε ο Βασίλης Δημητρίου.
_______________________________________
_______________________________________
Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εἰς τήν ἐπίσημον προβολήν τοῦ ἱστορικοῦ ντοκυμαντέρ ῾Ἡ σιωπηλή Σχολή῾ (28 Φεβρουαρίου 2011).
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Φιλόμουσος ὁμήγυρις,
Ὅσον καὶ ἐὰν ὁ Ἐντιμότατος Γενικὸς Πρόξενος κ. Βασίλειος Μπορνόβας μᾶς ἔχῃ συνηθίσει εἰς ἐπαλλήλους εὐχαρίστους ἐκπλήξεις, τὸ ἀποψινὸν γεγονὸς εἶναι μία ἀπὸ τὰς μεγαλυτέρας τοιαύτας καὶ ἡ συγκίνησις τὴν ὁποίαν χαρίζει εἰς τὰς καρδίας ὅλων, καὶ μάλιστα ὅσων ηὐτύχησαν νὰ σπουδάσουν εἰς τὴν περίπυστον Σχολὴν τῆς Χάλκης, ἐν οἷς καὶ ὁ ὁμιλῶν, εἶναι κυριολεκτικῶς ἀπερίγραπτος.
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Εκκοσμίκευση και Εκκλησία - Νικ. Ματσούκας
Η ορθόδοξη θεώρηση της Εκκλησίας, που τονίζει τον οικουμενικό και καθολικό χαρακτήρα της με τρόπο σχεδόν ανεπανάληπτο, εξοβελίζει δια μιάς κάθε ιεροκρατική, εγκοσμιοκρατική, πνευματοκρατική και ειδωλολατρική αντίληψη για την Εκκλησία, που πολλές φορές αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο εκκοσμικεύσεως της χριστιανικής διδασκαλίας. Και όταν λέμε εκκοσμίκευση πρέπει πάντοτε να νοούμε την ταύτιση της Εκκλησίας με ένα μέρος του κόσμου, με μια επιδίωξη ή την εξυπηρέτηση μιάς ομάδας αποκλειστικά, μιάς κάστας ή μιάς ιστορικής σκοπιμότητας. Η Εκκλησία είναι κόσμος και ο κόσμος Εκκλησία. Αλλά το έργο της είναι η δυναμική προώθηση της δημιουργίας ολόκληρης κατά το σχέδιο της θείας οικονομίας. Έτσι η Εκκλησία δεν μπορεί να εξυπηρετήσει κανένα αυτονομημένο κομμάτι ή θραύσμα του διασπασμένου κόσμου, αν πρώτα δεν το εντάξει στην ενότητα της δημιουργίας. Με άλλα λόγια, τίποτε δεν μπορεί να ξεφύγει από το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι εικόνα του Θεού και του σύμπαντος, ενώ συνάμα είναι εικόνα και του κάθε μέρους (μέλους) της δημιουργίας. Κάθε τι που αυτονομείται και επιδιώκει να ταυτιστεί με την Εκκλησία αποτελεί εκκοσμίκευση που σημαίνει τη ρίζα κάθε αιρετικής ζωής και διδασκαλίας. Αντίθετα όταν η Εκκλησία είναι μία, αγία, καθολική και αποστολική αυτό σημαίνει ότι έχει διαστάσεις και προεκτάσεις σε ολόκληρη τη δημιουργία. Κάθε τι χάνει την αυτονομία του και μπαίνει μέσα στην ενότητα του Θεού και της δημιουργίας. Δεν θα μπορούσε δηλ. η Εκκλησία να είναι μία, ή με άλλα λόγια, να έχει την κατά φύση ενότητα, ούτε να εξαγιάζει την κτίση, συντρίβοντας το διασπαστικό στοιχείο του κακού, ούτε να κατέχει ως καθολική το πλήρωμα της αλήθειας και της ζωής, ούτε να στηρίζεται στο θεμέλιο των αποστόλων, αν ήταν μια συσπειρωμένη, εγωκεντρικά κλεισμένη και αμυνόμενη ομάδα, για την επιβίωσή της. Τότε θα μπορούσε να γίνει λόγος για οποιοδήποτε είδωλο, για οποιαδήποτε αλλοτριωμένη μορφή ζωής, αλλά ποτέ για Εκκλησία του Χριστού, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού και συνάμα εικόνα του σύμπαντος κόσμου, όπως την ορίζει ο άγ. Μάξιμος.
Νικ. Ματσούκας
(Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στον Γ.Δ.Μαρκάκη, για την ερμηνευτική προσέγγιση που μας δίνει στην επανάσταση του 1821).
Υάκινθος.
Ο Σταυρός του Χριστού - Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
«Και δεν θα προσκυνήσεις μόνο την εικόνα του Κυρίου, αλλά και τον τύπο του Σταυρού Του. Γιατί είναι σημείο πανίσχυρο και τρόπαιο του Χριστού κατά του διαβόλου και όλης της δαιμονικής παρατάξεως. Γι’ αυτό τους πιάνει φρίκη και τρέπονται σε φυγή, όταν βλέπουν να γίνεται το σημείο του σταυρού. Και πριν τη Σταύρωση ακόμα, ο τύπος του Σταυρού δοξάστηκε πολύ από τους προφήτες και έκανε μεγάλα θαύματα. Αλλά και στη δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, που καρφώθηκε στον Σταυρό και που θα έρθει να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, θα προπορεύεται αυτό το μεγάλο και φοβερό σημείο Του, με δύναμη και λαμπρότητα πολλή. Δόξασε, λοιπόν, τώρα τον Σταυρό, για να τον ατενίσεις τότε με θάρρος και να δοξαστείς μαζί Του».
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Το σημείο του σταυρού - Άγιος Μακάριος Μόσχας
Πολλές φορές ένα και μόνο σημείο του σταυρού, πού γίνεται με πίστη και έντονα βιώματα, είναι ισχυρότερο από πολλά λόγια προσευχής μπροστά στο θρόνο του Ύψιστου. Σ' αυτό υπάρχει το φως πού καταυγάζει την ψυχή, ή ιαματική δύναμη πού θεραπεύει τα ασθενήματα των ψυχών και των σωμάτων, ή μυστική δύναμη πού αντιδρά σε κάθε βλάβη. Ταράζουν την ψυχή σου ακάθαρτοι λογισμοί και επιθυμίες; Περιτειχίσου με το σημείο του σταυρού, διπλασίασε και τριπλασίασε αυτό το τείχος, και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα δαμαστούν. Κατατυραννιέται ή καρδιά σου από τη μελαγχολία και τη θλίψη; Σε κυριεύει ο φόβος ή σε περιστοιχίζουν οι πειρασμοί; Αισθάνεσαι τις πονηρίες των αοράτων εχθρών; Κατάφυγε σ' αυτή τη δύναμη του σταυρού, και ή ειρήνη της ψυχής θα ξαναγυρίσει, οι πειρασμοί θ' απομακρυνθούν, ή παρηγοριά της χάριτος του Θεού και ή πνευματική ευφροσύνη θα πλημμυρίσουν την καρδιά σου.
Άγιος Μακάριος Μόσχας
Ό σταυρός είναι εικόνα του εσταυρωμένου Χριστού - Άγιος Ιωάννης της Κροντάνδης
"Ό σταυρός είναι εικόνα του εσταυρωμένου Χριστού, του Υιού του θεού. Γι' αυτό και το σημείο του, και ή σκιά του ακόμα μόνη, προκαλούν τρόμο στους δαίμονες, γιατί είναι το σημείο του Χριστού, γιατί είναι ή σκέπη του εσταυρωμένου. Γι' αυτό αρκεί να βυθίσει κανείς το σταυρό στο νερό για να το αγιάσει. Μετά απ' αυτό, το νερό γίνεται ιαματικό και διώχνει τα δαιμόνια".
Άγιος Ιωάννης της Κροντάνδης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
(Μαρκ. Η΄ 34 – Θ΄ 1)
Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, διαθέτει από τον δημιουργό του, εκτός των άλλων, και ένα καταπληκτικό δώρο. Αν το χρησιμοποιήσει σωστά, φθάνει στην αγιότητα. Αν αντιθέτως κάνει κακή χρήση του δώρου αυτού, καταντά μια τραγική προσωπικότητα στο διηνεκές. Και το ανεκτίμητο αυτό δώρο, είναι η Ελευθερία. Ποια Ελευθερία; Η δυνατότητά του να επιλέξει μεταξύ του Χριστού και του μακράν του Θεού κόσμου που ζει μέσα στα πάθη της ατιμίας, στην αδικία, στην καταστροφή και τέλος στην οριστική απομάκρυνση από τον Θεό.
Αυτή ακριβώς την πραγματικότητα της ελευθερίας και της συνειδητής επιλογής, θα ακούσουμε τον ίδιο τον Κύριο να την εκφράζει στο Ιερό Ευαγγέλιο την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως: « Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. Η΄ 34). Ερμηνεία: « Εκείνος που θέλει να γίνει οπαδός μου και να με ακολουθεί ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε φιλία και σχέση προς τον διεφθαρμένον από την αμαρτία εαυτόν του και ας λάβει την στερεά απόφαση να υποστεί για εμένα όχι μόνο κάθε θλίψη και δοκιμασία, αλλά και θάνατο σταυρικό ακόμα. Και τότε ας με ακολουθεί μιμούμενος το παράδειγμά μου».
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Μπροστά στους ήρωες. 25 Μαρτίου 2011 - Γ. Δ. Μαρκάκης
Κάθε φορά που -εδώ κι 190 χρόνια- πλησιάζει η επέτειος της εθνικής μας επανάστασης του 1821 τρέχουμε να ξεσκονίσουμε τη μνήμη μας, να θυμηθούμε εκείνα που συνέβησαν τότε για να αλλάξει ο ρους της ιστορίας μας.
Φοράμε την φορεσιά της αγάπης στην πατρίδα, κρεμάμε πάνω στο στήθος μας τα στολίδια της συγκίνησης, ασκούμε το μυαλό και το λόγο μας σε λόγους εθνικής περηφάνιας και στεκόμαστε δίπλα σε κείνους που πολέμησαν για να μας χαρίσουν τη λευτεριά μετρώντας το μπόι μας δίπλα στο δικό τους σαν τα παιδιά που κοιτάζουν πόσο μεγάλωσαν μετρώντας το ύψος τους με μέτρο το μπαμπά τους.
Έπειτα, βάζουμε ξανά τις φορεσιές της ψυχής μας στη ντουλάπα της λήθης και βιαστικά ξαναχωνόμαστε στα ρούχα της καθημερινότητας με την ίδια συστολή και ενοχή με την οποία θα εμφανιζόμασταν σε μια τράπεζα με φουστανέλα για να διαπραγματευτούμε το δάνειό μας.
Μεγάλοι λόγοι, μικρά ή καθόλου έργα. Ιδανικά που ξέμεινα απελπιστικά άδειες λέξεις, ήρωες που μοιάζουν να μιλούν μια ακαταλαβίστικη διάλεκτο, ιδέες που μοιάζουν να μας είναι τόσο χρήσιμες στην καθημερινότητά μας όσο και οι μαγικές ικανότητες των ηρώων των παραμυθιών. Ίσως γι αυτό στις μέρες μας βαλθήκαμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως οι πατεράδες μας, οι άνθρωποι που γέννησαν, που πραγμάτωσαν το 21 δεν ήταν στ’ αλήθεια τίποτε διαφορετικό από το κακομοίρικο παρόν μας.
"ου δε το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία".
Ο συνδυασμός των δυο γεγονότων που γιορτάζομε σήμερα, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Ελληνικής Επαναστάσεως, αποτελεί βαθύτατο συμβολισμό της εννοίας της ελευθερίας, που δεν είναι ό,τι απλώς λέμε πολιτική ελευθερία κι εθνική ανεξαρτησία, αλλά "της σωτηρίας ημων το κεφάλαιον". Η ελευθερία στην ουσία της είν' έννοια ηθική και πνευματική, ρίζα της προσωπικότητος του ανθρώπου. Η πολιτική ελευθερία κι η εθνική ανεξαρτησία είν' εξωτερικές καταστάσεις• η ηθική και πνευματική ελευθερία είναι εσωτερική στον άνθρωπο ζωή και δύναμη. Όσοι μπόρεσαν ν' αντιταχθούν σε βαρβαρικές επιδρομές, όσοι στάθηκαν ικανοί να ιδρύσουν ελεύθερα πολιτεύματα ξεκίνησαν πρωτ' αρχή από έναν ευαγγελισμό που άκουσαν μέσα τους και στηρίχθηκαν επάνω σε μια εσωτερική ελευθερία, στην ηθική και πνευματική ελευθερία, που είναι πνοή του Θεού μέσα στον άνθρωπο - "ου δε το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία".
Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ημερήσιος Συναξαριστής
Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί - Γιάννης Μακρυγιάννης
Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί.
Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζωνται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέη «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».
Γιάννης Μακρυγιάννης
Σκύψτε με ευλάβεια στον Αγώνα της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας - Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
Καθὼς ἐφέτος συμπληρώνονται ἑκατὸν ἐνενήντα (190) χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἡ σκέψη μας γυρίζει στὸ ἱστορικὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας. Ἐκεῖ, στὶς 25 Μαρτίου 1821, μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ ὁπλαρχηγοὶ τῆς περιοχῆς Βοστίτσας (Αἰγίου) καὶ Καλαβρύτων καὶ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν φλογερὸ πατριώτη, Μητροπολίτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, ἐκήρυξαν τὴν Ἐπανάσταση ἐναντίον τῶν Τούρκων, ποὺ τοὺς καταδυνάστευαν τετρακόσια (400) ὁλόκληρα χρόνια, ἀφ' ὅτου ἔγινε ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453).
Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτοῦ τοῦ μακροῦ χρονικοῦ διαστήματος, οἱ Ἕλληνες ἔκαναν πολλὲς ἐπαναστάσεις γιὰ ν' ἀποτινάξουν τὸν τουρκικὸ ζυγό. Ὅλες, ὅμως, ἀπέτυχαν. Καὶ κατεπνίγησαν στὸ αἷμα τῶν Ἐπαναστατῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπέφεραν τὴν καταστροφὴ τῶν περιοχῶν, ὅπου αὐτὲς ἐκδηλώθηκαν. Ἡ πιὸ σημαντικὴ ἦταν ἐκείνη τοῦ 1770, ποὺ ἔγινε μὲ τὴν παρακίνηση τοῦ Ρώσου ναυάρχου Ὀρλώφ, ποὺ ὅμως καὶ αὐτή, ἀπέτυχε. Τότε, ἀκριβῶς, συνέβησαν τὰ περιβόητα "Ὀρλωφικά", οἱ πρωτοφανεῖς, δηλαδή, σφαγὲς καὶ λεηλασίες τῶν Τούρκων σὲ βάρος τῶν ἐξεγερθέντων Ἑλλήνων. Τότε, ἐπίσης, καταστράφηκε ἐκ θεμελίων καὶ ἡ ἱστορικὴ Μοσχόπολις τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους Τουρκαλβανούς.
Θεοτόκου, γι' αὐτὸ ἡ ἡμερομηνία αὐτὴ καθιερώθηκε ὡς ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Καί, πραγματικά, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ ὡραιότερος συμβολισμὸς ἀπὸ αὐτόν : Ὅτι, δηλαδή, ὁ τιτάνιος ἐκεῖνος Ἀγώνας ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας.
Όλοι μαζί κληρικοί και λαϊκοί, προύχοντες και λαός, αδελφωμένοι και συναθλούντες. - Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς
Εορτάζουμε σήμερα ως Χριστιανοί την σωτηρία μας και ως Έλληνες την Ελευθερία μας. Ζούμε το θαύμα της αποκαλύψεως του μυστηρίου της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, αλλά και το θαύμα της Παλιγγενεσίας του Ελληνικού μας έθνους.Εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Μυστήριο με άπειρο βάθος, το οποίο ως ορθόδοξοι Χριστιανοί νιώθουμε και δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό μας.
Αισθανόμαστε σήμερα ως πιστά μέλη της Εκκλησίας μας την άπειρη αγάπη του Θεού Πατέρα μας, ο οποίος χρησιμοποίησε σαν γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης την Παναγίας μας, για να κατέβει ο Σαρκωθείς Θεός ως άνθρωπος στη γη και να σώσει τον άνθρωπο.
Χαίρουμε και πανηγυρίζουμε γιατί πλέον όλοι μας, ως αμαρτωλοί, μπορούμε με την σάρκωση του Κυρίου μας να ελευθερωθούμε από την δουλεία της αμαρτίας, από την φθορά και τον θάνατο, να γίνουμε κατά χάριν Θεοί.
Χαίρουμε και δοξάζουμε τον Θεό μας, ευγνωμονούμε την Παναγία μητέρα μας για την ουράνια δωρεά.
«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…»
Στην Χριστιανική Ένωση Αγρινίου θεατρικό έργο για τον Μακρυγιάννη
Σέ κείνους πού προσβάλλουν τήν πατρίδα μας, σέ κείνους πού στραγγαλίζουν βάναυσα τήν ἱστορική ἀλήθεια, σέ κείνους πού χωρίς φόβο καί ντροπή γκρεμίζουν τούς ἥρωές μας, οἱ νέοι τῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως Ἀγρινίου ἀπαντοῦν δυναμικά. Τήν Παρασκευή 25 Μαρτίου στίς 5 μ.μ. καί τό Σάββατο 26 Μαρτίου στίς 7 μ.μ. θά παρουσιάσουν τό θεατρικό ἔργο ὁ Στρατηγός Μακρυγιάννης στήν αἴθουσα τῆς Χριστιανικῆς Ἑνώσεως, Χαριλάου Τρικούπη 35. Στίς δύσκολες καί ἐπικίνδυνες ὥρες πού ζεῖ ἡ πατρίδα μας ὅλοι ὅσοι πονοῦν γι’ αὐτήν προσκαλοῦνται σ’αὐτή τήν ἑορτή γιά νά ἀναθερμάνουν τήν ἀγάπη τους πρός τήν γλυκειά μας πατρίδα. Νά ἀφυπνισθοῦν ἀπό τίς ἀλήθειες πού εἶπε ὁ ἥρωάς μας καί τίς ὁποῖες θά δραματοποιήσουν οἱ νέοι μας. Γιατί «...ἐμεῖς ἀγωνιστήκαμε γιά νά ζήσουνε τά παιδιά μας λεύτερα. Νά προσκυνᾶνε Θεό καί πατρίδα... Χωρίς Αὐτόν οὔτε λευτεριά, οὔτε δικαιοσύνη, οὔτε πατρίδα δέ θά ΄χαμε...»
Η ενορία της Αγίας Μαρίνης στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας
Αντιπροσωπία 55 ενοριτών της ενορίας Αγίας Μαρίνης Πατρών μετέβησαν στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας για την Ακολουθία της Β’ Στάσεως των Χαιρετισμών. Της Ιεράς ακολουθίας χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος. Την Β΄ Στάση των Χαιρετισμών με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου έψαλε ο π. Παναγιώτης Θωμάς.
Στους Δ΄ Χαιρετισμούς θα επαναληφθεί η ιδία εξόρμηση στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Τριταίας.
Η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει προσκυνημένους και υποταγμένους - Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος
«Κάτι άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες. Η αθλιοποίηση της ζωής δεν περιορίζεται στον εαυτό μας, επεκτείνεται στο παρελθόν, επιχειρείται μια υπομείωση, ένα κατέβασμα του χθες για να μη φαίνεται το δικό μας νανικό ανάστημα. Χτίζουμε όχι κάτι δικό μας αλλά γκρεμίζουμε ο, τι έχτισαν με θυσίες και αίματα οι πρόγονοί μας»
«Διερωτώνται πολλοί συμπολίτες μας γιατί τέτοιο μένος κατά του 1821, γιατί τέτοια μανία κατά των ηρώων και των μαρτύρων του. Το1821 παραμένει το μεγάλο σχολείο του απροσκύνητου ήθους. Και η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει προσκυνημένους και υποταγμένους».
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος
Τι ποιήσει μοι άνθρωποι; - Στέφανος Μπολέτσης
Αφιερωμένο με αγάπη
στους ψευδαδέλφους του 189 και του 61.
Αναστάσιος πρώην συνεργάτης
Τι ποιήσει μοι άνθρωποι;
(Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι)
Δε θα μ’ αφήσεις Θεέ μου να χαθώ
σε δύσκολες ημέρες.
Ξέρω πως σ’ έχω βοηθό
Δε θα μ΄ αφήσεις να χαθώ.
Τι κι αν οι εχθροί γύρω, πολλοί
και πειρασμοί με τριγυρίζουν
Δεν έχω πια να φοβηθώ
Ξέρω πως σ’ έχω βοηθό.
Δεν θα χαθώ.
Στέφανος Μπολέτσης
Ὁ Χριστὸς δὲν ἀπαντᾶ πάντοτε - Μητροπολίτης Αχελώου Ευθύμιος (Στύλιος)
«Ὁ δὲ Ἰησοῦς οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον» (Ματθ. ιε´ 22-23).
Ὁ Χριστὸς δὲν ἀπαντᾶ πάντοτε. Συχνὰ σιωπᾶ. Ἡ σιωπή, ὅμως, τοῦ Ἰησοῦ εἶναι πάντοτε πιὸ εὔγλωττη ἀπὸ τὸν λόγο του. Ὁ Ἰησοῦς δὲν ἀπαντᾶ γιὰ πολλοὺς λόγους:
Πρῶτον, ὅταν ὁ ἐρωτῶν δὲν εἶναι ἄξιος ἀπαντήσεως. Ὁ Χριστὸς ἐπίσης διακόπτει τὴν συζήτηση, ὅταν ὁ διάλογος εἶναι ἄκαρπος.
Δεύτερον, ὁ Χριστὸς σιωπᾶ μπροστὰ στὴν ἁμαρτωλότητα τῶν ἀνθρώπων. Στὸ περιστατικὸ τῆς ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ συλληφθείσης γυναικὸς καὶ ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι ἦταν ἕτοιμοι νὰ τὴν λιθοβολήσουν, Ἐκεῖνος «κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν» (Ἰω. η´ 6). Τί ἔγραφε ὁ Χριστὸς στὸ χῶμα; Τίποτε. Τὸ γράψιμο αὐτὸ τοῦ Ἰησοῦ ἦταν ἁπλῶς ἀποτύπωση τῆς σιωπῆς του. Χαράσσοντας, μὲ τὸ δάκτυλό του τὸ χῶμα, κατανοοῦσε τὴν χοϊκότητα καὶ ἁμαρτωλότητα τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου, «ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλᾶσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν» (Ψαλμ. ρβ´ 14). Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἁμαρτάνει δὲν γράφει ἱστορία, χαράσσει ἁπλῶς τὴν χοϊκότητα τῆς μεταπτωτικῆς ὕπαρξής του. Οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων εἶναι καταγραφὲς πάνω στὸ χῶμα, «ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσει» (Γεν. γ´ 19).
Τρίτον, ὁ Χριστὸς σιωπᾶ, γιὰ νὰ δώσει στὸν συνομιλητή του τὴν δυνατότητα νὰ ἐνισχύσει τὸ αἴτημά του…Ὅταν ἀπευθυνόμαστε στὸν Χριστό, πρέπει νὰ εἴμαστε βέβαιοι γι᾽ αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε. Ἡ σιωπὴ τοῦ Χριστοῦ σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς ἀναγκάζει. Νὰ διατυπώνουμε καλύτερα καὶ ἐντονώτερα τὸ αἴτημά μας, νὰ μὴ ταλαντευόμαστε, νὰ μὴ ἀμφιβάλλουμε.
Τέταρτον, ὁ Χριστὸς σιωπᾶ, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ ἐπιμένουμε στὸ αἴτημά μας. Ἐκεῖνο ποὺ ἐπιδιώκει ὁ Χριστὸς εἶναι κυρίως νὰ σταθεροποιήσει τὴν σχέση μας μαζί του. Ὁ Χριστὸς δὲν σηκώνει τὸ τηλέφωνό του, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ τὸν καλοῦμε μὲ συνεχεῖς κλήσεις. Ἡ σιωπὴ τοῦ Χριστοῦ σταθεροποιεῖ τὴν σχέση μας μαζί του, ἐνισχύει τὴν πίστη μας, αὐξάνει τὸν πόθο μας καὶ τὴν ἀγάπη μας γι᾽ Αὐτόν. Στὸ Ἆσμα Ἀσμάτων, ἡ Νύμφη δὲν ἡσυχάζει, μέχρις ὅτου συναντήσει τὸν ἀγαπημένο της. Ἐκεῖνος κρύβεται στὶς φυλλωσιὲς τοῦ κήπου καὶ ἐκείνη τὸν ψάχνει: «Ἐζήτησα ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν. Ἐκάλεσα αὐτὸν καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου. Ἀναστήσομαι δὴ καὶ κυκλώσω ἐν τῇ πόλει, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις καὶ ζητήσω ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου…μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε;» (γ´ 1-3).
Μητροπολίτης Αχελώου Ευθύμιος (Στύλιος)
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Creece to let - Θεόδωρος Παντούλας
Έχω-λόγω τύχης αγαθής και ηλικίας-την μνήμη ενός κόσμου διαφορετικού. Άνθρωποι ολιγαρκείς, φιλόξενοι, με αξίες, με όνειρα για το μέλλον και τον κόσμο. Μπορεί να είχαμε τρύπιο βρακί αλλά το κεφάλι μας ήταν ψηλά.
Ξαφνικά έπρεπε να προσαρμοστούμε σ' έναν κόσμο που μας ήθελε με σκυμμένο το κεφάλι.
Δεν βρίσκαμε πλέον λόγους να είμαστε καλοί.
Παραδοθήκαμε σε μια καταναλωτική ευωχία και αρχίσαμε να υποληπτόμεθα τους νεόπλουτους απατεώνες και όχι τους έντιμους πένητες. Μια νέα γενιά ελλήνων μεγαλώνει μ' ένα φτηνό όραμα ζωώδους ευζωίας και ανοικονόμητης κονόμας. Μια εθελόδουλη αποικιοποίηση που υπόσχεται την άμετρη καταναλωτική μας αποχαύνωση.
Δεν ξέρω πότε άρχισε το κακό. Και δεν είναι του παρόντος να ψάξουμε. Η Δικτατορία ξεπούλησε τα ιερά και τα όσια. ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. Μόνο που ούτε χριστιανοί ούτε έλληνες πια είμαστε. Το παρελθόν σαν να μας βαραίνει.
Η Δεξιά που την διαδέχθηκε είτε από έλλειψη ιδεολογίας, είτε από προσπάθεια να αποποιηθεί το παρελθόν της-πρόσφατο και απώτερο- και να πλειοδοτήσει σαν δύναμη προόδου δεξιώθηκε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τη επινεύσει ή εμπνεύσει τους βλαστημούσαν την πατρίδα.
Διότι εν Ελλάδι τον προοδευτισμό μας τον μετράγαμε και ακόμη τον μετράμε βρίζοντας τα γονικά μας.
Παλαιότερα έφταιγαν οι ξένες δυνάμεις. Οι λαϊκές δυνάμεις απελευθερώθηκαν αλλά έκαναν πλιάτσικο στο κράτος.
Ο εκσυγχρονισμός-όποιο όνομα κι αν είχε- δεν ήταν ένα ειλικρινές αίτημα, αλλά ένα πολιτικό σύνθημα που μεταφράστηκε σε αρπαχτές σοσιαληστών μάνατζερ και αριστερών γιάπηδων.
Όσο όμως εμείς τσακωνόμασταν για το ποιά αδελφοκτονία ήταν η καλύτερη, ο κόσμος μας προσπερνούσε και η συνακόλουθος αναμέτρησή μας μαζί του μας σόκαρε. Η διάλυση των ψυχροπολεμικών συνασπισμών μας άφησε χωρίς ρόλο. Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου αλλά βαλκάνιοι επαρχιώτες. Ντρεπόμασταν-όχι πια από συστολή-αλλά από ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που μας γονάτιζε. Κι αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης οδήγησε στα πολλά υπερτροφικά, καθότι ανασφαλή, εγω που αναρωτιόταν ρητορικά και συχνάκις:" Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;".
Η αυτοεικόνα μας κλονίσθηκε.
Ξεχνάμε ότι την ιστορική μας συνείδηση δεν την διαμορφώνει η "πραγματική" ιστορία αλλά η συνείδηση της ιστορίας. Προχωρήσαμε στην απομυθοποίηση του ίδιου μας του παρελθόντος και βρεθήκαμε ξαφνικά σ' έναν κόσμο απομαγευμένο. Απαξιώσαμε το παρελθόν μας και παριστάναμε τα προοδευτικά ασπόνδυλα μαλάκια.
Το κατόρθωμα ή ακριβέστερα η αποτυχία της μεταπολίτευσης είναι ότι αλλάξαμε παράδοση. Πετάξαμε την πολύτιμη εμπειρία αιώνων και καμαρώναμε για τα καθρεφτάκια που αγοράσαμε κοψοχρονιά. Επήλθε μια θανατογόνος λήθη του θανάτου. Ο κόσμος μας έπαψε να είναι θανατοκεντρικός. Έγινε ανόητος, φτωχός κι ανέλπιδος. Από το αρχοντικό "τί ψυχή θα παραδώσουμε;" περάσαμε στο βλαχομπαρόκ" ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας".
Στην αποιέρωση του κόσμου μας θα μπορούσε να αντισταθεί η Εκκλησία μας. Δεν το έκανε. Προτίμησε να βαράει παλαμάκια στην εκάστοτε εξουσία. Δε φιλοδόξησε να μεταμορφώσει τον κόσμο-ούτε καν να τον ερμηνεύσει. Της αρκούσε και της αρκεί που έχει ένα ρολάκι στη συντήρησή του.
Εάν βεβαίως είχαμε μια στοιχειώδη εντιμότητα θα είχαμε από καιρό ομολογήσει τον πάνδημο θρησκευτικό αποχρωματισμό και θα είχαμε εγκαταλείψει τα περί επικρατούσης θρησκείας. Θα ομολογούσαμε ότι η θρησκειοποιημένη "ορθοδοξία" μας, καλύπτει κάποιες ψυχολογικές και συναισθηματικές ανάγκες μας αλλά πέραν τούτου ουδέν. Δεν σηματοδοτεί την ύπαρξή μας και τον κόσμο. Δεν αντιπροσωπεύει έναν τρόπο ζωής διαφορετικό απο αυτόν της τεχνολογίας και της κατανάλωσης.
Θεόδωρος Παντούλας
(Περ."Manifesto", τ.4, Φθινόπωρο 2005,σελ. 4-5).
Υάκινθος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)