ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ
Σεργκέι Τσάπνιν (Sergei Chapnin)
Είναι δύσκολο να μιλήσεις. Είναι
δύσκολο να σκεφτείς. Είναι πολύ δύσκολο να προσευχηθείς. Είναι ένα σοκ. Και
τρομάζω όταν συνειδητοποιώ ότι έκανα λάθος που δεν πίστευα ότι θα γινόταν
πόλεμος. Όχι, δεν το πίστευα διόλου. Νόμιζα ότι η συζήτηση για τον πόλεμο θα
παρέμενε απλώς συζήτηση, μια από αυτές τις ιστορίες τρόμου που οι ενήλικες δεν
τις πιστεύουν. Ούτε οι περισσότεροι φίλοι μου το πίστευαν.
Την Πέμπτη το πρωί, ξυπνήσαμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Σε αυτόν τον νέο κόσμο, το Κρεμλίνο διεξάγει ταυτόχρονα δύο πολέμους: έχει εξαπολύσει έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και ξανάρχισε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι συνέπειες αυτών των πολέμων θα είναι σοβαρές για τους λαούς και των δύο χωρών. Η επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας είναι ένας ανοιχτός πόλεμος, με βομβαρδισμούς, στρατεύματα στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους και απώλειες στρατιωτικών και αμάχων, αλλά ο πόλεμος του Κρεμλίνου εναντίον της Ρωσίας είναι λιγότερο προφανής. Συλλήψεις, πολιτικές δολοφονίες, δίκες που μετατράπηκαν σε παρωδίες, βασανιστήρια κρατουμένων, καταστολή ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, πιέσεις σε δικηγόρους και ακτιβιστές· όλα αυτά μπορεί να μη συγκρίνονται με την ανοιχτή ένοπλη επίθεση, και όμως είναι ένας πόλεμος που το Κρεμλίνο διεξάγει σκληρά και με συνέπεια εναντίον του λαού του.
Νέα έκκληση να τερματιστεί αμέσως ο πόλεμος και κάθε πράξη βίας στην Ουκρανία απηύθυνε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στην ομιλία του, σήμερα, Κυριακή των Απόκρεω, 27 Φεβρουαρίου 2022, μετά τη Θεία Λειτουργία κατά την οποία χοροστάτησε στον προσφάτως πανηγυρίσαντα Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους της Κοινότητος Βεβεκίου. Ο Παναγιώτατος επεσήμανε ότι τα τελευταία εικοσιτετράωρα εκτυλίσσεται μία τραγική ανθρωπιστική καταστροφή στην Ουκρανία και εξέφρασε την συμπαράστασή του προς τις οικογένειες όλων των θυμάτων και των τραυματιών.
Όπως τόνισε στις παρούσες δυσμενείς περιστάσεις, “όπου η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί εμβρόντητη την πέραν κάθε έννοιας δικαίου και ηθικής πολεμική επίθεσι και απρόκλητη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ή μάλλον ακόμη περισσότερο τώρα, την στιγμή που εξελίσσεται στην Ευρώπη, στη γειτονιά μας, η σφοδρότερη σύγκρουσι από την εποχή του Β´ Παγκοσμίου πολέμου, κατευθύνουμε την προσευχή μας στον Κύριο Ιησού, τον Άρχοντα της ειρήνης, ζητώντας Του με ζέσι ψυχής, όπως «ισχύν τω λαώ αυτού δώση» και όπως «ευλογήση τον λαόν αυτού εν ειρήνη» (πρβλ. Ψαλμ. κη´, 11). Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ψάλλει αδιαλείπτως διά μέσου των αιώνων τον ύμνο των αγγέλων: «επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία»”.
Και στη συνέχεια πρόσθεσε:
Even in the most unfavorable circumstances, such as today, where the world community is following with horror Russia’s, beyond every sense of law and morality, military attack and unprovoked invasion of Ukraine, an independent and sovereign state, or perhaps even more so now as the fiercest conflict since the time of World War II unfolds in Europe, in our neighborhood, we direct our prayers to the Lord Jesus, the Ruler of peace, asking Him with a fervent soul that He “will give strength to His people” and “bless His people with peace” (cf. Psalm 27:11). The Holy Great Church of Christ unceasingly chants the angelic hymn throughout the ages: “peace on earth and good will to men.”
Παλαιότερο κείμενο για την
Τσικνοπέμπτη, την Κυριακή των Απόκρεω και την Εβδομάδα της Τυρινής...
Διαβάζω κείμενα όπου κάποιοι
προσπαθούν να συνδέσουν την Τσικνοπέμπτη με τις αρχαίες ελληνικές εορτές για
την άνοιξη και την γονιμότητα και τις ρωμαϊκές οργιαστικές εορτές.
Διαβάζοντας αυτά τα κείμενα
σχηματίζεις την αντίληψη ότι από τον πρώτο μ.Χ αιώνα μέχρι και τον έβδομο,
οπότε έχουμε και την ανάπτυξη και καθιέρωση της εκκλησιαστικής
προπαρασκευαστικής περιόδου του Τριωδίου, υπήρξε μία μακρά περίοδος ενός είδους
χειμερίας νάρκης...
Αν μελετήσουμε τα όσα αφορούν την
ανάπτυξη της περιόδου των τριών εβδομάδων του Τριωδίου πριν την έναρξη της
Μεγάλης Τεσσαρακοστής τότε θα κατανοήσουμε ότι ορισμένα πράγματα έχουν μία απλή
και πρακτική εξήγηση.
Γνωρίζουμε ότι τον 6ο αιώνα υπήρχε μία μεγάλη διαμάχη, κυρίως στον χώρο της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης, μεταξύ μονοφυσιτών και Ορθοδόξων για την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οι Μονοφυσίτες προσέθεταν μία ακόμα εβδομάδα νηστείας ενώ οι Ορθόδοξοι είχαν καθιερώσει μία προπαρασκευαστική εβδομάδα με αποχή μόνο από την κρεωφαγία.
Παρέστησαν η Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζέτα Μακρή, ο Βουλευτής Μαγνησίας κ. Κώστας Μαραβέγιας και πλήθος πιστών, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην πρόσκληση που απευθύνει ο Κύριος και ακούσαμε και πάλι στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, να Τον συναντήσουμε στα πρόσωπα των ελάχιστων αδελφών μας: «μπορούμε να Τον δούμε εκεί που βρίσκεται, στο πρόσωπο εκείνου που πεινάει, που γυμνητεύεται, που ξενιτεύεται, που σκοτώνεται στον πόλεμο. Γι’ αυτό, και στην μέλλουσα Κρίση, για ένα πράγμα θα ερωτηθούμε, όχι για τις νηστείες και τις προσευχές μας, που εμείς έχουμε ανάγκη, αλλά, αν Τον συναντήσαμε στον ελάχιστο αδελφό. Ο Χριστός μίλησε, περιγράφοντας κάθε εποχή.
Η πρώτη φλερτάρει τα ενενήντα.
Η δεύτερη πάτησε πρόσφατα τα
επτά.
Προγιαγιά η Λευκή.
Δισέγγονη η Αλεξία.
Τεχνίτισσα η μάνα Λευκού, από τις
πρώτες, φημισμένες κεντίστριες της Μοδίτικης πιπίλλας [*].
Φιλότεχνη η μικρή Αλεξία. της
αρέσουν πολύ τα χρώματα, τα σχήματα, η κίνηση...
Στο στρογγυλό μας τραπεζάκι που
περήφανα φιλοξενεί την καλλιτεχνική σφραγίδα της μαστόρισσας, η μικρή
καλλιτέχνιδα δημιούργησε το δικό της έργο !
Κάτω λεπτό βελονάκι και άσπρη
κλωστή, πάνω πλαστελίνη και έντονα χρώματα !
Όταν κεντούσε η Λευκή, έκανε
πνευματική εξάσκηση.
«Κάθε κομπούδι, γιέ μου,
λαλούμεν δόξα Σοι τζιαι Κύριε ελέησον !»
Η αθωότητα ενός παιδιού πολύ εκφραστική:
Όσοι δηλώνουμε πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί,
ας μάθουμε να σκεπτόμαστε και τους άλλους τους εγγύς και τους μακράν. Να ζούμε
με την σκέψη του πόνου, της δυστυχίας, της συμφοράς του άλλου. «Ει πάσχει εν
μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη».
Σκεπτόμαστε ότι είμαστε μέλη του
ιδίου σώματος, του σώματος του Θεανθρώπου Χριστού;
Ότι ανήκουμε στην Εκκλησία και
δεν επιτρέπεται δεν είναι σωστό εμείς να καλοπερνάμε και οι άλλοι να υποφέρουν;
Η αγάπη απευθύνεται προς όλους. Όχι μόνο προς τον ισχυρό, αλλά και στον αδύνατο. «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους». Ανεξάρτητα από κοινωνική θέση, φυλή, χρώμα.
Η Παραβολή της Κρίσεως είναι μία
παραβολική ιστορία, η οποία μέσω συμβολισμών διδάσκει τα περί της Δευτέρας
Παρουσίας του Χριστού. Η Παραβολή δεν αποτελεί μια λεπτομερή καταγραφή
γεγονότων πού πρόκειται να συμβούν.
Μερικά ενδιαφέροντα σημεία στα
οποία πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας.
Μοναδικός και απόλυτος Κριτής θα
είναι ο Χριστός. Το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ενανθρώπησε και απέκτησε
πλήρη εμπειρία της ανθρώπινης πραγματικότητας. Ακόμη και της πικρής γεύσης του
θανάτου!
Ο Χριστός θα έρθει για δεύτερη φορά όχι για να καταστρέψει τον κόσμο αλλά για να τον μεταμορφώσει. Οι ιεροί πατέρες όρισαν να ενθυμούμαστε την Κυριακή των Απόκρεω το τέλος του κόσμου της φθοράς, το οποίο θα συμβεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Ο Κύριός μας θα καταργήσει τον θάνατο και την φθορά, πάν δάκρυον όπως αναφέρει στην Αποκάλυψη ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Δεν θα έρθει να καταστρέψει την δημιουργία Του.
Η μεγάλη συνάντηση
π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Σε κάποιο χωριό, μια μέρα, ο
Χριστός «ειδοποίησε» μια ευσεβή κυρία, ότι θα πάει στο σπίτι της επίσκεψη την
τάδε του μηνός. Και όπως είναι φυσικό, η κυρία «σκίστηκε» να καθαρίσει, να
συγυρίσει, να περιποιηθεί τα πάντα, να ασβεστώσει, να καθαρίσει ακόμα και τον
δρόμο.
Τις παλιότερες εποχές οι δρόμοι
ήταν «στα χάλια τους τα μαύρα». Και έφτασε και η ορισμένη ημέρα, και αφού
ξημέρωσε (σχεδόν δεν είχε κοιμηθεί από την αγωνία της επισκέψεως), περίμενε
κάποια στιγμή να χτυπήσει η πόρτα ή να ακούσει το μάνταλο της αυλόπορτας για να
υποδεχθεί τον Χριστό.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, κάποιος θόρυβος ακούστηκε, και κείνη πετάχτηκε έξω από την αγωνία της και… συνάντησε μια γύφτισσα! «Βιάζομαι, βιάζομαι, τώρα έχω δουλειά, μη με ενοχλείς, σε ξέρω, θα τα βρούμε μια άλλη μέρα, θα τα πούμε, θα τα πούμε, φεύγα, φεύγα, προχώρα, προχώρα τώρα». Ξαναγύρισε μέσα και περίμενε.
Ένα αλλοιώτικο δικαστήριο
Ακούγοντας το ευαγγελικό
ανάγνωσμα που αναφέρεται στη δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, είναι φυσικό να
μας απασχολήσει το ερώτημα: «Πώς θα μας κρίνει ο Θεός; Τι απόφαση θα πάρει για
μας;»
Μια πρώτη απάντηση είναι: Θα μας
κρίνει σαν Θεός! Δηλαδή με δικαιοσύνη, με αγάπη, με ελευθερία.
Τι σημαίνει ότι ο Θεός θα μας
κρίνει με δικαιοσύνη;
Σημαίνει χωρίς δικαστικές πλάνες.
Όταν ένα ανθρώπινο δικαστήριο βγάζει μια απόφαση, μπορεί να γίνει κάποιο λάθος.
Γι' αυτό ο κατηγορούμενος αρχίζει μερικές φορές να φωνάζει: «είμαι αθώος, ό,τι
και αν λένε οι δικαστές. Θα κάνω έφεση μέχρι τον Άρειο Πάγο, να βρω το δίκιο
μου». Επειδή πρόκειται περί ανθρώπων δικαστών, το κατανοούμε όλοι, ότι μπορεί
να δουλεύει και λίγη παλιανθρωπιά, που κάνει την απόφαση λίγο ή πολύ άδικη.
Στην κρίση όμως του Θεού μπορεί να υπάρχει τέτοιο θέμα;
-Χμ! Κάνω εγώ που ενδιαφέρομαι. Το αποκλείεις να γίνει κανένα λάθος και για μένα; Που είμαι τόσο… καλοδιάθετος άνθρωπος.
Σαράντα τέσσερα έτη αρχιερατικής διακονίας και προσφοράς συμπληρώνονται σήμερα Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022 για τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Β΄, αφού τέτοια μέρα ο παφιακός λαός τον υποδέχθηκε ως τον νέο ποιμενάρχη του, μετά από την εκλογή του προκατόχου του, τού από Κωνσταντίας και μετέπειτα Πάφου Χρυσοστόμου Α΄, σε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου.
Η τιμητική Εκδήλωση προς τιμήν του σεπτού ποιμενάρχη τής κατά Κύπρον Εκκλησίας έγινε σήμερα Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, με ιερατική σύναξη στο Μέγα Συνοδικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, όπου παρέστησαν, πλην των ενδημούντων στην Αρχιεπισκοπή αρχιερέων και των κληρικών της αρχιεπισκοπικής περιφέρειας, φίλοι και συγγενείς τού Μακαριωτάτου καθώς και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, τον οποίο αδελφικοί δεσμοί αγάπης και συμπαράστασης ενώνουν με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Χρυσόστομο Β΄ επί δεκαετίες.
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
«Θυμήσου με, Κύριε, στην Βασιλεία
Σου». (Λουκ. 23,42)
Αυτή είναι η γνωστή κραυγή –
προσευχή προς τον Χριστό τού ενός ληστή στον Γολγοθά. Είναι στις τελευταίες
ώρες της ζωής του.
Ξανάρχονται μπροστά στα μάτια της
ψυχής και της συνείδησής του όλα τα γεγονότα της ζωής του. Καλά και άσχημα.
Σωστά και λαθεμένα. Άγια και αμαρτωλά! Κανένας δεν ενοχλείται από τα καλά, τα
σωστά και τα άγια. Η συνείδηση διαμαρτύρεται για τα άσχημα, τα λανθασμένα και
τα αμαρτωλά. Τέτοια ώρα όμως δεν διαμαρτύρεται μόνον, αλλά και φοβάται.
Κάθε άνθρωπος διαισθητικά αντιλαμβάνεται ότι δεν γίνεται να βρεθεί κοντά στον Χριστό με μια ψυχική διάθεση εγωκεντρική, γεμάτη σωματοψυχικά εκδηλώματα αυτού του εγωισμού… Αισθάνεται και ζει ότι με μίσος, κακία, απαιτήσεις, εγωισμό που εκφράστηκε με υπερηφάνεια, φιλαργυρία, εκμετάλλευση των άλλων, φθόνο και εαυτουλίστικη αδιαφορία για όλους και για όλα, έχει χωρίσει τον εαυτό του από την κοινωνία με τον Θεό. Ακόμα και αν όλα αυτά ήταν σε… light εκδοχή, ακόμα και τότε ζει την κρυάδα του ξένου, σ’ ένα περιβάλλον το οποίο υπάρχει ως πληρότητα και έκφραση της Αιμορραγούσας Φιλανθρωπίας και της Σταυρικής Αγάπης του Χριστού. Η μεγαλύτερη αμαρτία, το ξέρει απ’ όλη την ζωή του, είναι η αμαρτία ενάντια στην αγάπη.
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Λόγοι εις πρωθυπουργόν
Μετάφραση-σχόλια ΣΚΟΝΔΡΑΣ Γ.
ΗΛΙΑΣ
Εκδόσεις «Έαρ»
«Κανένας ηγέτης δεν μπορεί να
φανεί και να αποδειχθεί ανώτερος από την Εκκλησία. Όποιος πολεμεί και διώκει
την Εκκλησία, κάνει όχι ένα απλό λάθος, αλλά ανόητο και εν πολλοίς ακατανόητο
λάθος. […] Ασφαλώς οι κοινωνίες χρειάζονται τους άρχοντες. Ο σωστός, όμως, άρχοντας
γνωρίζει και προσπαθεί να συναλγεί, δηλαδή να πονάει μαζί με τον λαό. Το
κυριότερο, γίνεται διάκονος Θεού και παιδαγωγός του λαού».
Δυο υπέροχοι λόγοι του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου προς τον Ύπατο Ευτρόπιο αλλά και προς όλους εμάς! Δυο λόγοι επίκαιροι ακόμα και σήμερα!
Την Παρασκευή το μεσημέρι, διερχόμενος με το αυτοκίνητο προς τη Λεωφόρο Αθηνών (Φοινικούδες) της Λάρνακας, απέναντι από το αστυνομικό τμήμα, είδα ενώ ήμουνα εν κινήσει, έναν νέο γυμνό από την μέση και πάνω. Έκανα διάφορες υποθέσεις με το μικρό μυαλό μου.
Χθες το βράδυ στο ίδιο σημείο 23.15
μετά από μια βροχερή ημέρα με αισθητό κρύο, βλέπω ξανά στο ίδιο σημείο ακίνητο τον
νεαρό. Γυμνός από την μέση και πάνω, να στέκεται στην ίδια πολυσύχναστη
διάβαση, έκανα ένα γύρο και επέστρεψα για να τον παρατηρήσω καλύτερα και να δω
τι έκανε και τι έγραφε μπροστά στο στήθος του ακίνητος στο ίδιο σημείο για
δεύτερη ημερα.
Ο νεαρός αυτός έδινε την μαρτυρία του γράφοντας στα αγγλικά «Όχι πόλεμο». Άνοιξα το κλειστό λόγω ψύχρας και υγρασίας παράθυρο του αυτοκινήτου και με το χέρι μου πέρασα ξανά από μπροστά του σχηματίζοντας αυτή την φορά το σημάδι της νίκης «V».
Πρίν τρία σχεδόν χρόνια δηλαδή, τό ἔτος 2019,
διάβασα ἕνα ἐνδιαφέρον βιβλίο πού ἀναφερόταν στίς σχέσεις μεταξύ τῆς Ρωσίας καί
τῆς Οὐκρανίας μέσα στήν ἱστορία καί ἔγραψα ἕνα ἄρθρο γιά νά τό
παρουσιάσω.
Τό ἄρθρο αὐτό μέ τίτλο «Ρωσία καί Οὐκρανία» ἀναρτήθηκε τότε στήν ἱστοσελίδα τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας, ἀπό ὅπου τό πῆραν καί ἄλλες ἱστοσελἰδες.
Ἐπειδή τό θέμα αὐτό στίς ἡμέρες
μας εἶναι πολύ ἐπίκαιρο, λόγω τῆς εἰσβολῆς τῶν Ρώσων στήν Οὐκρανία, τό ἐπαναφέρω
γιά νά φανοῦν οἱ ἀρνητικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας καί Οὐκρανίας διά μέσου τοῦ
χρόνου μέχρι τήν ἐποχή μας.
Πάντως, ἡ ἀντίσταση τοῦ Οὐκανικοῦ
λαοῦ στή Ρωσική εἰσβολή ἐπιβεβαιώνει τήν ἔρευνα πού ἔκανε ἡ συγγραφεύς τοῦ
βιβλίου αὐτοῦ, καθώς ἐπίσης καί τά συμπεράσματά της.
Γεγονός εἶναι ὅτι ἡ ἱστορία τοῦ θέματος αὐτοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Οὐκρανικός λαός ἀπό τήν Τσαρική ἀκόμη Αὐτοκρατορία ἀγωνιζόταν νά διαφυλάξη τήν ἐθνική του ταυτότητα καί νά ἐπιτύχη τήν ἀνεξαρτησία του, ἀλλά δυστυχῶς οἱ προσπάθειες του καταπνίγονταν στό αἷμα.
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος παρέστη συμπροσευχόμενος από το Ι. Βήμα του π. Πατριαρχικού Ναού, στην Θ. Λειτουργία του Σαββάτου των Ψυχών, 26 Φεβρουαρίου 2022, μετά την οποία τέλεσε το καθιερωμένο Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων στον υπό εξέλιξη πόλεμο στην Ουκρανία και όλων των απ᾽ αιώνος κεκοιμημένων Ορθοδόξων Χριστιανών, μνημονεύοντας τα ονόματα εκείνων υπέρ των οποίων προσκομίσθηκαν τα κόλλυβα.
Συμπροσευχήθηκαν οι Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος και ο νέος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Πρόδρομος, μαζί με κληρικούς της εν Κρήτη Εκκλησίας, Άρχοντες Οφφικιάλιοι και πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό.
Εβδομάδες πριν, ο φονικός ιός που
είχε εμφανιστεί στην Κίνα, ήδη από τα τέλη του 2019, εξαπλώθηκε και στην
ευρωπαϊκή ήπειρο, προκαλώντας έντονη ανησυχία στις υγειονομικές αρχές και στους
πολίτες. Μετά από μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών, που επιβεβαίωσαν τον εντοπισμό
του κορωνοϊού στην επικράτειά τους, έφτασε και η σειρά της Ελλάδας να
καταγράψει το πρώτο επίσημο κρούσμα. Την ημέρα εκείνη το ημερολόγιο έδειχνε 26
Φεβρουαρίου 2020 και σήμερα συμπληρώνονται δύο ακριβώς χρόνια.
Θετική στον κορωνοϊό είχε εντοπιστεί μία 38χρονη Ελληνίδα από τη Θεσσαλονίκη, η οποία είχε επιστρέψει από το Μιλάνο της Ιταλίας και είχε εμφανίσει με ήπια συμπτώματα.
Αφιερωμένο στους παρανοϊκούς που
ονειρεύονται να κατακτήσουν τον κόσμο και τον βυθίζουν στο πένθος. Γραμμένο από
τον Κόντογλου τόσα χρόνια πριν κι όμως τόσο επίκαιρο σήμερα...
(Από το βιβλίο Ευλογημένο Καταφύγιο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Πορφύρα-Ακρίτας).
"Πέτρες!
Τί είναι οι πέτρες;
Πέτρες! Δηλαδή, τίποτα!
Ποιος δίνει σημασία σ᾿
αυτές;
Ποιος χάνει τον καιρό του με τις
πέτρες;
Δεν αξίζει τον κόπο μηδέ να
μιλήσει κανένας γι’ αυτές.
Είναι τα πιο καταφρονεμένα
πράγματα της πλάσης.
Ωστόσο, μού φαίνεται, πως αυτές
οι τιποτένιες πέτρες θ᾿ απομείνουνε μονάχα, όποτε χαλάσει ὁ κόσμος και λείψει κάθε
ζωή απάνω στη γη.
Αυτές είναι ἡ πρώτη σύσταση του
κόσμου, κι αυτές θα ῾ναι το τελευταίο απομεινάρι του.
Δεν κουνιούνται από τον τόπο τους, δεν μιλάνε.
«Γεώργιος Παπαδογιάννης, ἐγεννήθη
στίς Ρίζες Τριπόλεως στίς 7 Ὀκτωβρίου τό 1981. Ἐφοίτησε στήν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστική
Σχολή Κρήτης (2000-2003) καί στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐκοιμήθη
ἐν Κυρίῳ στίς 24 Φεβρουαρίου 2022.
Ἀπό τίς 6 Μαρτίου 2011 (Κυριακή τῶν
Ἀπόκρεω) ἒζησε καθηλωμένος, σέ ἀναπηρικό καροτσάκι. Ἒμεινε τετραπληγικός μετά ἀπό
αὐτοκινητιστικό δυστύχημα. Ἀνέβαινε μέρα νύχτα τόν δικό του Γολγοθᾶ, γιά νά
φθάσῃ μετά ἀπό ἓνδεκα χρόνια σκληρῆς δοκιμασίας, στήν Ἀνάσταση.
Πρόσωπο γεμᾶτο χαρά, μάτια πού ἒλαμπαν ἀπό οὐράνια χάρη, στόμα ἀπό τό ὁποῖον οὐδέποτε ἐξῆλθεν λόγος κακίας, γλῶσσα πού μόνο νά δοξολογῇ τόν Θεόν ἐγνώριζε, καρδία φλεγομένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ οὐρανίου Νυμφίου, τόν ὁποῖον ἐξ’ ἁπαλῶν ὀνύχων ἐπεπόθησε».
