«ΣΥ ΤΙΣ ΕΙ Ο ΚΡΙΝΩΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟΝ ΙΚΕΤΗΝ»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
24 Φεβρουαρίου 1957- Καπνικαρέας Ιερός Πανεπιστημιακός Ναός - Πρωτόλεια Άσκηση στην Ομιλητική, απαρχή και επέκταση. Καθηγητής Έδρας ο αείμνηστος Π.Ν.Τρεμπέλας, ο πολύς.
Δεν θα ήταν, αδελφοί μου,
υπερβολή να πει κανείς ότι σπάνια θα βρεθεί ανθρώπινη γλώσσα που να μην
ασχολείται με το τι έκανε ή κάνει στη ζωή του ο Α ή ο Β, που να μην κρίνει,
επικρίνει, κατακρίνει την κάθε του πράξη, συχνά μάλιστα σκληρά και άσπλαχνα.
Κάτι, παραπλήσιο, λοιπόν, έπιασε φαίνεται και να συμβαίνει και πρόβλημα να
δημιουργεί στην εκκλησιαστική κοινότητα της Ρώμης. Όταν μερικοί χριστιανοί με
εβραϊκές καταβολές, και συνείδηση μάλλον περιδεή, φοβική, «οι ασθενείς τη πίστει», ακολουθώντας ό,τι συνήθιζαν παλιά, απέφευγαν να τρώνε ορισμένα φαγητά. Πράγμα
από μια άποψη ανεκτό, αν μη και σεβαστό. Θέλησαν όμως να επιβάλουν σε όλους
τους χριστιανούς αυτό, αλλά αντιστάθηκαν ιδιαίτερα όσοι χριστιανοί δεν έκαναν
διάκριση μεταξύ των φαγητών, «οι δυνατοί
τη πίστει».
Τότε, «οι ασθενείς τη πίστει», άρχισαν να τους κατηγορούν, να τους κρίνουν, επικρίνουν, κατακρίνουν. Καταλαβαίνει καθένας πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί αυτό, να σταματήσει αυτή η άδικη κρίση, επίκριση, κατάκριση των μεν προς τους δε. Ο Απόστολος Παύλος λοιπόν δεν αργεί, πιάνει και απευθύνει σ’ αυτούς, και μέσω αυτών σε όλους τους χριστιανούς την ανωτέρω αδυσώπητη ερώτηση.