Στὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στὶς 6 Αὐγουστου 2010, παρακολούθησα τὴν Θεία Λειτουργία στὸ Ὀρφανὸ τῆς Αἰτωλοακαρνανίας. Λειτούργησε ὁ Μητροπολίτης Εὐρίπου κ. Βασίλειος, ὡς ἁπλὸς ἱερεύς, μὲ δυὸ ἱερεῖς. Ὁ ναὸς ὅπου ἔγινε ἡ Θεία Λειτουργία κτίσθηκε ἀπὸ τὴν ἀδελφὴ του Κα Σωτηρία Ἀποστολοπούλου καὶ τὴν παρακολούθησαν γύρω στὶς 50 ψυχές.
Ἡ Θεία Λειτουργία γιὰ ὅσους ἤμασταν στὸ Ναό, ἦταν μιὰ ἀληθινὴ μυσταγωγία, γιατί ὁ Σεβασμιώτατος, ἔνδακρυς, ἱερούργησε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Κυριολεκτικὰ ὁ μικρὸς καὶ ἀπέριττος αὐτὸς Ναὸς ἔγινε ἕνα ἄλλο ὅρος Θαβώρ, ὅπου ὁ Κύριος ἀποκάλυψε μία ἀκτίνα ἀπ' τὴν Θεότητά Του καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἔγιναν «ἐπόπται της αὐτοῦ μεγαλειότητος».
Γνωρίζω ὅτι προσκρούω στὴν ταπεινοφροσύνη του, ἀλλὰ ἡ καθημερινὴ ἐπικοινωνία μαζί του μὲ βοηθάει νὰ συνειδητοποιήσω τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός. Καὶ αὐτό, γιατί: 1) Ἔγινε ἐπίσκοπος χωρὶς νὰ τὸ ζητήσει. Μαθήτευσε παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν ὀραματισμῶν καὶ τῆς εὐθύνης, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Κοτσώνη, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία μας μεγαλούργησε.
Ὁ Εὐρίπου Βασίλειος δὲν παρακάλεσε Μητροπολίτες, δὲν ἔδωσε χρήματα, οὔτε «φίλησε ποδιές» γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος. Γιὰ τὴν ἐκλογὴ του ἰσχύει ἡ περιλάλητη φράση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο «οὐκ ἐπιδιώξας τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς ἀρχῆς ἐπιδιωχθείς».
Ἡ κλήση του στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα ἔγινε μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 2) Εἶναι διαμάντι ἠθικῆς.
Ὅταν συναναστρέφεσαι τὸν ἅγιο Εὐρίπου θαυμάζεις τὸ ἦθος του, τὴν ἀκεραιότητά του καὶ τὴ σωφροσύνη του. Καὶ στὴν Ἀθήνα ὅταν βρισκόταν καί ἀσκοῦσε τά ἐπισκοπικά του καθήκοντα, καὶ στὸ Ἀγρίνιο ποὺ μένει τώρα μὲ τὴν ἀδερφὴ του, ζεῖ ὡς ἁπλὸς καλόγηρος, χωρὶς ἀνέσεις καὶ περιποιήσεις, μὲ αὐτάρκεια καὶ λιτότητα, μὲ ἀσκητικὸ ἦθος καὶ φρόνημα.
Χαίρεται ὅταν βλέπει παλαιοὺς καὶ νέους κληρικοὺς νὰ ὑπηρετοῦν τὴν Ἐκκλησία μας μὲ ζῆλο Θεοῦ, μὲ πίστη καὶ καθαρότητα, μὲ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση, μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἀγωνιστικὴ διάθεση. Ἀντίθετα λυπᾶται καὶ ἀντιδρᾶ ὅταν στὴν ἱεραρχία καὶ στὸν ἱερὸ κλῆρο, χειροτονοῦνται πρόσωπα διαβεβλημένα καὶ ἀνάξια νὰ ὑπηρετήσουν τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο.
Εἶναι παλαιὸς ἱεράρχης καὶ ξέρει πολλά, καὶ γι' αὐτὸ ὁ πόνος του ἐπιτείνεται. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο στενοχωρεῖται, ὅταν γίνονται κληρικοὶ μὲ κωλύματα ἰερωσύνης.
Συνεχῶς ἔχει στὸ νοῦ του, τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου πρὸς κάθε κληρικό. «Ἠξιώθης, ἀδελφέ, κομίσασθαι βαθμοῦ ἱερωσύνης, σπουδὴν ἔχε εὐαρεστεῖν τῷ στρατολογήσαντί σε, ἐν ἁγνείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ σοφίᾳ πνευματικῇ καὶ ἐν λαμπρᾷ παρθενίᾳ» (ΡG 48,1070) 3) Ἀδικημένος Ἱεράρχης.
Ἡ ἀνάδειξή του σὲ ἐπίσκοπο δὲν ἀλλοίωσε τὸν χαρακτήρα του καὶ τὴν συμπεριφορά του. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὡς Ἱεράρχης εἶναι πάντοτε εὐθὺς καὶ σταθερὸς στὶς πεποιθήσεις του καὶ τὶς ἀρχές του. Ὡς ἐκ τούτου μισεῖ τὴν κολακεία καὶ τὴν ὑποκρισία. Θέλει σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς πνευματικῆς του ζωῆς καὶ διακονίας νὰ συμπεριφέρεται μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ διαφάνεια. Ἐὰν ὁπωσδήποτε ἔκλεινε τὸ στόμα του καὶ συμβιβαζόταν θὰ γινόταν Μητροπολίτης χωρὶς καμμιὰ δυσκολία.
Μπορεῖ νὰ μὴν διώχθηκε ὅπως οἱ 12 Μητροπολίτες, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν βοηθὸς ἐπίσκοπος τῶν μακαριστῶν Ἀρχιεπισκόπων Σεραφεὶμ καὶ Χριστόδουλου, ζοῦσε ἐπιτακτικὰ καὶ καθημερινὰ τὸ μαρτύριο τῆς συνειδήσεως. Τὴν ἴδια τακτικὴ, τοῦ παραγκωνισμοῦ του, ἐφάρμοσε καὶ ὁ νῦν ἐν δυναστείαις Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος.
Εἶναι φοβερό! Τρεῖς Ἀρχιεπίσκοποι δὲν στάθηκαν ἱκανοὶ νὰ τοποθετήσουν πρός ὠφέλεια τῆς Ἐκκλησίας τὸν ἄξιο ἰεράρχη σὲ μία μητρόπολη,...
... Ὁ ἀδικημένος ἰεράρχης ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ ἦρθε γιὰ νὰ ζήσει στὴν γενέτειρά του, στὸ Ἀγρίνιο, μακρυὰ ἀπὸ τὶς ἴντριγκες, τὰ ἀδελφικὰ μαχαιρώματα, τὰ μαγειρέματα τῆς Συνόδου,...
Γι' αὐτὸν ἰσχύουν τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου ὅταν παραιτήθηκε ἀπὸ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως:
«Ζητῶ τίν' οἰκεῖν ἐκ κακῶν ἐρημίαν οἱ μοὶ τὸ θεῖον νῷ μόνον ζητούμενον ἐλπὶς τε κούφη τῶν ἄνω γηροτρόφος» (Ζητῶ κάποιον ἔρημο τόπο μακρυὰ ἀπ' τὴν κακία ὅπου θὰ ἀναζητῶ μόνο μὲ τὴν σκέψη τὸ Θεὸ καὶ τὴν ἐλπίδα ποὺ δίνει φτερὰ στὰ γηρατειὰ γιὰ τὰ οὐράνια.)
Ἀρχιμιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς
