26 Μαρτίου του 1993. Ώρα 2 και 10 το μεσημέρι. Στον Πύργο της
Ηλείας. Ή καλύτερα στον Πύργο του αγίου Χαραλάμπους, του αγίου που αγαπάνε πολύ
οι Πυργιώτες κι ας μην είναι από τα μέρη τους. Κι ας είναι από τη Μικρασία. Τον
έφεραν σε εικόνα θαυματουργή οι πρώτοι κάτοικοι του Πύργου -οι Βιλαέτηδες από
την Ήπειρο- και του ’χτισαν εκκλησιά στη θέση Κανούλια για να έρχονται και να
προσκυνάνε και να παίρνουν την ευλογία του Μικρασιάτη αγίου.
Στα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για να περνά στη Ζάκυνθο, χρησιμοποιούσε τις παραλίες της περιοχής: τον Άγιο Ανδρέα, τον Άγιο Ηλία, την Κυλλήνη. Ο ιστορικός Χρυσανθακόπουλος αναφέρει ότι κάθε φορά που ο Γέρος του Μοριά περνούσε από την περιοχή, έκανε οπωσδήποτε στάση στο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους στον Πύργο και προσευχόταν εμπρός στη θαυματουργή εικόνα. Μια από αυτές τις φορές ήταν και το 1806, οπότε παρευρέθηκε στη λειτουργία και η οικογένεια Βιλαέτη.