Εν τω κόσμω εργαζόμενοι Κληρικοί - π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

«Οι εν τω κόσμω εργαζόμενοι Κληρικοί προσφέρουν έργον σπουδαιότατον το οποίον ουδεις επιτρέπεται να υπoτιμά και νά περιφρονή. Είνε όργανα της Χάριτος. Είνε "υπηρέται Χριστού και οικονόμοι Μυστηρίων Θεού". Συνεχίζουν εις τούς αιώνας τό έργον των Αγίων Αποστόλων. Κηρύττουν Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα, διδάσκουν μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών "επί τω ονόματι Αυτού". Διά της διδασκαλίας και της τελέσεως των Αγίων Μυστηρίων οδηγουν πλήθoς ανθρώπων εις την ανέσπερον Βασιλείαν του Θεού. "Χωρίς τούτων Εκκλησία ού καλείται", κατά τόν θείον Ιγνάτιον (Τραλλ. Γ´, 1). Αλλ' αν δέν επιτρέπεται νά υποτιμάται η αποστολή και τό έργον των εν τω κόσμω διακονούντων Κληρικών (και των ζηλωτών και χαρισματούχων λαϊκών), εξ ίσου δέν έπιτρέπεται νά υποτιμάται η αποστολή και το έργον των Μοναχών. Την Εκκλησίαν οδηγεί απλανώς το Πνεύμα το Άγιον. Αν ο Μοναχισμός ήτο περιττόν τι καί άχρηστον βάρος, αν ητο μία κατάστασις ανευ ουσίας καί νοήματος, δεν θα εγίνετο θεσμός εν τη Εκκλησία, δεν θα ησχολούντο περί αυτόν Άγιαι Οικουμενικαί καί Τοπικαί Σύνοδοι, δεν θα έγραφον περί αυτού μεγάλοι και θεοφόροι Πατέρες.
Αν ο Μοναχισμός δεν ητο "έργον Θεού", αν δεν ήτο "καρπός του Αγίου Πνεύματος", αν δέν ήτο "φυτεία ήν εφύτευσεν ο Πατήρ", θα απεβάλλετο, αμα τη εμφανίσει αυτού, εκ του Οργανισμού της Εκκλησίας ως "ξένον σώμα". Αλλ' ο Μοναχισμός εβλάστησεν εν τω "γεωργίω' Αυτού, τη αγιωτάτη Εκκλησία, και εν αυτώ ηνδρώθη και εκαρποφόρησεν, ακριβώς διότι ήτο "φυτεία Θεού". Αμφισβήτησις της αξίας του Μοναχισμού είναι αδιανόητος απ' Ορθοδόξου σκοπιάς. Πάσα κατ' αυτού, ως "θεσμού", καταφορά είναι καθαρά θεομαχία. Καί εγώ αδελφοί μου, είς τούς εν τω κόσμω διακονούντας Κληρικούς ανήκω. Αλλ' ως ευπειθές τέκνον της Ορθοδόξου Εκκλησίας οφείλω να έπωμαι τη διδασκαλία αυτής καί νά μή αμφισβητώ ή, πολλώ μάλλον, να επικρίνω ό,τι εκείνη, "υπό Πνεύματος Αγίου φερομένη", επεκρότησε και ενηγκαλίσθη. Αγνοούμεν ότι τό Αγιολόγιον βρίθει Μοναχών; Οι Μάρτυρες καί οι Μοναχοί (Μάρτυρες και αυτοί "τη προαιρέσει") απαρτίζουν τά οκτώ η ίσως καί τα εννέα δέκατα του "Καταλόγου"των αγίων μας! Δεν είμεθα ημείς θεολογικώτεροι και σοφώτεροι της Εκκλησίας. Δέν γνωρίζομεν κάλλιον αυτής τί συμβιβάζεται καί τί δέν συμβιβάζεται πρός τό πνεύμα του Ευαγγελίου. Ο αρνούμενος τόν Μοναχισμόν, ως μή συμβιβαζόμενον πρός τό πνεύμα του Χριστιανισμού, καθίσταται αιρετικός, διότι θέτει εαυτόν υπεράνω της αυθεντίας της Εκκλησίας. Ουδείς επιβάλλει εις τούτον η εις εκείνον να γίνη Μοναχός. Αν τις έχη πόθον (αλλα καί κλήσιν!) νά διακονήση την Εκκλησίαν εν τω κόσμω, τό έργον είναι ιερόν και η πρός αυτό οδός ανοικτή και ο κωλύων ουδείς. Οσοι όμως έχουν τήν έφεσιν να τραπούν πρός τόν Μοναχισμόν, ας μή δεχθούν τάς επιθέσεις μας, ας μή συναντήσουν τά εμπόδια μας. Αγία η επιθυμία των και μακαρία η εκλογή των. Τό Πνεύμα το Αγιον διαιρεί τα χαρίσματα "ιδία εκάστω καθώς βούλεται".  

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος