Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αναστάσιου Κ. Γκοτσόπουλου με το
φλέγον, αλλά παρεξηγημένο, εκκλησιολογικό θέμα: «Αποτείχιση: “δικαίωμα” στο σχίσμα ή καθήκον ενότητος;».
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη
20 Μαρτίου 2019, στην ιστορική αίθουσα της Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών.
25 σχόλια:
Ευχαριστούμε τον π. Αναστάσιο και εσάς για την ανάρτηση την παρούσα!
Είμαστε μια ομάδα Αποτειχισμένων Ορθοδόξων Χριστιανών από Πάτρα και Αίγιο. Μέλος της ομάδας μας εις το κτήμα του έχει ιδιόκτητο Ναό. Αν ο π. Αναστάσιος το αποφασίσει θα είναι ευλογία για εμάς και για την για την περιοχή να είναι ο Ιερέας μας.
Η αποτείχιση είναι δαιμονικής προελεύσεως διότι αποκόπτει τον πιστό από την Εκκλησία και την σωτηρία. Η αποτείχιση είναι προέκταση του προτεσταντισμού και σόφισμα του οικουμενισμού για διαίρεση και αποκοπή των αγωνιστών χριστιανών για να μην υπάρχει αγώνας για τα δόγματα και την παράδοση της Ορθοδοξίας μας μέσα σε Αυτή.
Φουρτουνάτος
Το δεύτερο σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση μας αποδεικνύει τι φαινόμενα καλλιεργεί ο π. Αναστάσιος...
Ζει Κύριος ο Θεός!
Οι Μητροπολίτες Πατρών και Αιγίου κηρύττουν κατεγνωσμένες αιρέσεις γυμνή τη κεφαλή και αποφασίσατε να προχωρήσετε σε "Αποτείχιση"; Είσαστε αδικαιολόγητοι και εκτός Εκκλησίας. Φροντίστε να επιστρέψετε...
Η Αποτείχιση είναι θεσπισμένη από την ΑΒ Σύνοδο προεδρίας αγίου Φωτίου του Μεγάλου.
παπα-Τάσο,
άκουσα προσεκτικά την ομιλία σου. Όπως πάντα, δομημένη με απλά και αληθινά λόγια και συνάμα με επιχειρήματα ικανά να πείσουν τους καλοπροαίρετους.
Να σε στεριώνει ο Θεός και να σου δίνει δύναμη και αγωνιστικό φρόνημα να συνεχίζεις να μας ενημερώνεις αντικειμενικά και νηφάλια, επόμενος τοις Αγίοις Πατράσι.
Ευχαριστώ.
παπα-Παύλος Καλλίκας
Φουρτουνάτε είσαι αδιάβαστος στα εκκλησιαστικά. Άνοιξε να διαβάσεις λίγο ιερούς Κανόνες και άφησε τις εκλογές των μητροπολιτών. Περισσότερο καλό θα κάνεις ν΄ ανοίξεις κανένα Πηδάλιο να διαβάσεις.
Αυξέντιος
Ανώνυμε 8:41 μ.μ. αν είσαι άνθρωπος με κακή διάθεση απέναντι στον π. Αναστάσιο θα βρεις αφορμές άσχετες για να τον κατηγορήσεις.
Ο π. Αναστάσιος δεν έγκρινε ποτέ τις αδικαιολόγητες αποτειχίσεις και δεν έχει ευθύνη για το τί λέει το καθένας.
Αυξέντιος
Αφού είναι θεσπισμένη διάκο-Γεράσιμε από τον Μέγα Φώτιο ας την ακολουθήσουν αυτοί που το παίζουν αγωνιστές μόνο στα λόγια και όχι στην Αγία Αναφορά. Γιατί από ότι γνωρίζω και ο Καλαβρύτων και ο Πατρών μνημονεύουν στα αρχιερατικά Συλλείτουργα τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο που τον κατηγορούν ως οικουμενιστή. Τι ίδιο κάνουν και όλοι ο Αρχιερείς των Νέων και Παλαιών χωρών της Ελλάδας.
Απλές κατανοητές αλήθειες. Δεν κινδυνεύει κανείς όταν ορθοτομει. Μην φοβάστε τις λέξεις. Χρειάζεται μελέτη όμως γιατί η άγνοια δυστυχώς χαρακτηρίζει τους χριστιανούς
Βρήκαν κάποιοι ευκαιρία να αποτειχιστουν ένεκα προσωπικών επιδιώξεων. Ντροπή... Μετάνοια
Οι αποτειχισμένοι είναι αιρετικοί που έφυγαν από την μάνδρα του Χριστού την Αγία Εκκλησία και με αυτούς ούτε το χαίρε δεν πρέπει να λένε οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.
Με πόνο καρδιάς μίλησε σήμερα στην χειροτονία του νέου επισκόπου ο Μητροπολίτης μας στην Κόρινθο λέγοντας ότι στην Μητρόπολή μας υπάρχουν 7 ψευτομητροπολίτες παλαιοημερολογίτες. Έκανε αναφορά σε διαφόρους αιρετικούς που προσπαθούν να παραπλανήσουν πιστούς. Μπροστά σε αυτούς του κινδύνους έρχονται τώρα να μας πουν ρασοφόροι ότι έχουν δικαίωμα στην αποτείχιση. Ε! όχι παπάδες μου κανένα τέτοιο δικαίωμα δεν υπάρχει. Να πετάξτε το ράσο με την κανονική σας ιεροσύνη και να πάτε στους αποτειχισμένους δεσποτάδες τύπου Αρτεμίου να σας ξανακάνουν παπάδες. Δεν είναι δυνατόν πίσω από δικαιολογίες οικουμενισμού ή ουκρανικού να παρασέρνετε το ποίμνιο του Χριστού. Κανένα δικαίωμα αποτείχησης δεν υπάρχει παρά μόνο υπακοή στους Επισκόπους που σας χειροτόνησαν και τους διαδόχους τους.
Αγαπητοί μου
5:43 το σχόλιο του π. Γερασίμου με καλύπτει πλήρως.
6:06 Φουρτουνάτε, είναι "δαιμονικής προελεύσεως" μία πράξη την οποία υπό προϋποθέσεις συνιστούν και επικροτούν οι Άγιοι και οι ίδιοι την εφάρμοσαν πολλάκις; Δεν είναι επικίνδυνες από πνευματική άποψη τέτοιες απόψεις; Υποψιάζομαι πως δεν άκουσες την ομιλία...
8:41 αν άκουγες την ομιλία μου θα έλεγες ακριβώς το αντίθετο: ότι τέτοια φαινόμενα τα κατηγορεί ο π. Αναστάσιος.
11:53 η απάντηση στην ένστασή σου βρίσκεται στην ομιλία.
11:57 και 12:07 τα γλωσσικά λάθη στα σχόλιά σας φανερώνουν ότι δεν ακούσατε την ομιλία, αλλά παράλληλα δεν δυσκολεύεστε καθόλου να αποφανθείτε...
2:53 Τα περί ουκρανικού δεν τα καταλαβαίνω. Προφανώς φαντάζεσαι ότι θα μίλησα και για το ουκρανικό και με ...αντικρούεις. Ενδεικτικό της σοβαρότητας - τύπου καφενείου - με την οποία προσεγγίζετε, αγαπητέ, τόσο σοβαρά ζητήματα.
Πρωτοδευτέρα Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως
Κανὼν ιε’ (15):
Περὶ σχίσματος μητροπολιτῶν ἀπὸ τῶν ἰδίων Πατριαρχῶν.
Τὰ ὁρισθέντα ἐπὶ πρεσβυτέρων καὶ ἐπισκόπων καὶ μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καὶ ἐπὶ πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκοπος ἢ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον πατριάρχην κοινωνίας καὶ μὴ ἀναφέρει τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ὥρισται καὶ ἐσφράγισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι.
Ευχαριστούμε τον π. Αναστάσιο για τις κατατοπιστικές απαντήσεις του και για την ομιλία του.
Δεν άκουσα την ομιλία ακόμα αλλά θα προσπαθήσω να βρώ χρόνο να την ακούσω. Είμαι σίγουρος ότι είναι αξιόλογη ομιλία και αναγκαία.
Ο π. Ανάστασιος για μια ακόμη φορά, θεολόγησε ορθώς και κανονικώς, σύμφωνος εις ολα με την Ορθόδοξη διδασκαλία των Θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας, και τις αποφάσεις των Οικ. Συνοδών, μπροστά σε ενα θέμα που πολλοί βιώνουν ''ταραχή''. Ευχαριστούμε θερμά για την ομιλία τον καλό ποιμένα του Χριστού. Ο Θεός να τον δυναμώνει και να τον φωτίζει. Εύχεστε πάτερ μου.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα (σε 2-3 σχόλια) απο μια επίσεις εξαιρετική Πατερική παρουσίαση του θέματος, πρός βοήθεια όσων δεν έχουν πιθανόν μια πλήρη εικόνα. Καλό υπόλοιπο Σαρακοστής, καλόν αγώνα,καλή Ανάσταση Χριστού εντός της καρδιών μας...
Ἀκοινωνησία καί Ἀποτείχισις σύμφωνα μέ τή διδασκαλία καί τόν Βίο τῶν ἁγίων Πατέρων ~ Αἰδεσιμ.πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου:
Ἡ θέση τῶν λαϊκῶν μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ δυναμική στάση τους ἔναντι τῶν αἱρέσεων εἶναι ἀπαραίτητη, καθώς στηρίζουν ἐν τῇ πράξει τήν θεοφώτιστη διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Συνόδων, οἱ ὁποῖες ὀφείλουν νά ἐκφράζουν μέ τή σειρά τους τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Δέν πρέπει ὅμως νά ὑπάρχει πνεῦμα μειονεξίας ἤ ἀνταρσίας ἔναντι τῶν πρεσβυτέρων καί τῶν ἐπισκόπων οὔτε πάλι καί τῶν πρεσβυτέρων ἔναντι τῶν ἐπισκόπων.
Σύμφωνα μέ τόν ΛΑ΄Κανόνα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὁ πρεσβύτερος μπορεῖ νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν κοινωνία τοῦ ἐπισκόπου, ὅταν ὁ τελευταῖος σφάλλει περί τήν εὐσέβεια καί τήν δικαιοσύνη[3].
Ἑρμηνεύοντας συσταλτικά τόν Κανόνα αὐτόν, ὁ ΙΕ΄τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπιτρέπει τήν ἀπομάκρυνση ποιμένων ἀπό τούς ἐκκλησιαστικῶς προϊσταμένους τους - τήν ἀποτείχισή τους - ὅταν αὐτοί κηρύσσουν αἵρεση «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ»[4]. Καί στίς δύο περιπτώσεις τόσο τοῦ ΛΑ΄ὅσο καί τοῦ ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας ἡ θεσμική ἀπομάκρυνση ἀπό τούς αἱρετικούς ἐνεργεῖται ἀπό τούς κληρικούς.
Πολλές φορές μέ την ἐμφάνιση τῆς πλάνης ἀντιδρᾶ πρῶτος ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὅπως στήν περίπτωση τοῦ Νεστοριανισμοῦ. Μόλις ἀκούστηκε μέσα στήν ἐκκλησία ἡ βλασφημία «εἴ τις Θεοτόκον εἶναι λέγειν τήν Μαρίαν, οὗτος ἀνάθεμα ἔστω» ὅπως περιγράφει ὁ ἅγιος Κύριλλος, «γέγονε μέν κραυγή μεγάλη παρά παντός τοῦ λαοῦ καί ἐκδρομή» καί ἔπαυσαν τήν κοινωνία μέ τόν αἱρετικό Πατριάρχη Κων/πόλεως Νεστόριο διότι «οὐ γάρ ἤθελον ἔτι κοινωνεῖν αὐτοῖς τοιαῦτα φρονοῦσιν»[5].
Τό ἴδιο συνέβη μέ τήν ἔναρξη τῆς εἰκονομαχίας ὅπου πολλοί ὀρθόδοξοι ἀντέδρασαν βίαια στήν ἀποκαθήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί ἄλλοι «ἀθυμοῦντες» ἔφυγαν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη καί «ἐπί τάς ὀρθοδόξους κωμοπόλεις μετώκησαν»[6].
Ἄλλοτε πάλι ἔχουμε ἐξ ἀρχῆς τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως ἀπό μία τοπική Σύνοδο ὅπως τήν Σύνοδο πού κατεδίκασε πρώϊμα τόν Ἄρειο στήν Ἀλεξάνδρεια ὑπό τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο, καί τίς Συνόδους στά Ἱεροσόλυμα καί τή Ρώμη πού καταδίκασαν τήν εἰκονομαχία.
Πάντοτε ὅμως, ὅταν ἐμφανισθεῖ μιά αἵρεση ἔχουμε κυριαρχοῦσα στόν ἀγῶνα κατά τῶν αἱρέσεων, τήν παρουσία ἑνός τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅπως, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου μέ τήν ἐμφάνιση τῆς πλάνης τοῦ Νεστορίου, τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου στή Β΄φάση τῆς εἰκονομαχίας..
ἤ τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ κατά τήν ἐμφάνιση τοῦ Μονοθελητισμοῦ, τοῦ ἁγίου Φωτίου στή μάχη κατά τοῦ Φιλιόκβε καί τῆς παπικῆς ἐπιβουλῆς, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ κατά τήν περίοδο τοῦ Βαρλααμισμοῦ ἤ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατά τήν περίοδο τῶν προσπαθειῶν ἑνώσεως μέ τόν Παπισμό.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν τήν ἀσφαλιστική δικλεῖδα διά τῆς ὁποίας τηρεῖται ἡ μεσότης στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι καί ὁ θεόσταλτος κόμβος, ὅπου συναντᾶται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ καί οἱ Ἅγιες Σύνοδοι. Παρόντες σέ κάθε ἐμφάνιση αἱρέσεως καί φωτιζόμενοι ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα ἐκφράζουν λόγῳ καί ἔργῳ τή συνείδηση τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Σέ κάθε κρίσιμη στιγμή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἕνας Ἅγιος κατέχει αὐτό πού ἔλεγε ὁ μακαριστός καθηγητής μας Στυλιανός Παπαδόπουλος, «τό πρωτεῖο τῆς ἀληθείας», εἶναι φορεύς τῆς Ἀληθείας ἐν ἁγίῳ Πνεύματι καί ὅλοι τόν ἀκολουθοῦν.
Ὅπως συνέβαινε καί μέ τον Χριστό, ὅταν ὁμιλοῦσαν οἱ Ἅγιοι «πάντων ...[ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ] οἱ ὀφθαλμοί ἦσαν ἀτενίζοντες» εἰς αὐτούς( Λουκ. 4, 20).
Τό ὅτι ἡ συμβολή τῶν Πατέρων εἶναι sine qua non προϋπόθεση στήν ἀντιμετώπιση καί καταδίκη τῶν αἱρέσεων ἀπεικονίζεται στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Πχ. διακηρύττεται στήν Ζ΄Οἰκουμ. Σύνοδο : «Οὕτω γάρ κρατύνεται ἡ τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν διδασκαλία, ἤτουν Παράδοσις τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Φαίνεται ἐπίσης καθαρά στούς βίους τῶν ἁγίων.
Στόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τέλος ἀποτυπώνεται ἡ ἐπί αἰῶνες ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θεωρεῖ τούς ἁγίους Πατέρες ὁδηγούς μας στά θέματα τῶν σχέσεων μέ τούς αἱρετικούς.
Ὁ Κανόνας αὐτός ὁρίζει ὅτι ὁ πρεσβύτερος ἤ ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ Μητροπολίτης εἶναι ἄξιος ἐπαίνου ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἄν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν κοινωνία τοῦ προϊσταμένου του καί παύσει τή μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του στή Θ. Λειτουργία στήν περίπτωση πού δημόσια κηρύσσει καί «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» διδάσκει ἐπ’ Ἐκκλησίας αἵρεσιν «παρά τῶν ἁγίων Συνόδων ἤ Πατέρων κατεγνωσμένην».
Ἡ ὑπό τῶν Πατέρων «κατάγνωση» τῶν αἱρέσεων, ὅπως φαίνεται στή διδασκαλία καί στό βίο τους, ἐννοεῖται ὡς ἐντόπιση, ἔρευνα ἐκ μέρους τῶν ἁγίων μιᾶς κακοδοξίας, ὡς θεολογική της ἀναίρεση καί καταδίκη της ἔργῳ καί λόγῳ.
Δηλ. ὅταν παρουσιαζόταν, ὅταν καί μόλις ἐκκολαπτόταν μιά αἵρεση, διά τοῦ φωτισμοῦ τοῦ ἁγίου Πνεύματος οἱ Πατέρες ἐντόπιζαν τήν αἱρετική διδασκαλία, ὁριοθετοῦσαν διά τῆς θεολογίας τους ἔναντι αὐτῆς τήν ὀρθή πίστη, διαλέγονταν καί κατετρόπωναν τούς αἱρετικούς καί προεκτείνοντας στήν πράξη τήν ἀποστροφή πρός τήν πλάνη προχωροῦσαν σέ ἀκοινωνησία τῶν αἱρετικῶν.
Ἄς δοῦμε τώρα πῶς καί πότε ἐφήρμοζαν οἱ Πατέρες στήν πράξη τόν ΙΕ΄Κανόνα.
Η συνέχεια στόν σύνδεσμο για όποιον επιθυμεί:
https://logosfotos.blogspot.com/2017/01/blog-post_8
- Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἀπευθυνόμενος στό Νεστόριο μέ ἐπιστολή του, τοῦ ζητεῖ νά ἐπανέλθει στήν ὀρθή πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλιῶς, τοῦ γράφει : γίνωσκε σαυτόν οὐδένα κλῆρον ἔχοντα μεθ’ἡμῶν, οὐδέ τόπον ἤ λόγον ἐν τοῖς ἱερεῦσι τοῦ Θεοῦ καί ἐπισκόποις[10].
Ἐδῶ ἡ αἵρεση τοῦ Νεστοριανισμοῦ καταγινώσκεται θεολογικῶς, μέ τή συμφωνία καί τῶν λοιπῶν Πατριαρχῶν, ὑπό ἑνός ἁγίου Πατρός, τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, καί ὁ Νεστόριος ἀπειλεῖται μέ ἀκοινωνησία. Ὁ θεσμικός χαρακτήρας τῆς ἐπιστολῆς του μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος δέν ἔπαυσε τή μνημόνευσή του ἕως ὅτου κατεδικάσθη ἀπό τήν Γ΄Οἰκουμ. Σύνοδο.
- Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής φυλακισμένος καί ἀνακρινόμενος ὑπό τῶν αἱρετικῶν μονοθελητῶν ἐρωτᾶται:οὐ κοινωνεῖς τῷ θρόνῳ Κωνσταντινουπόλεως;»
Καί ἀπαντᾶ: οὐ κοινωνῶ...ὅτi τάς ἁγίας τέσσαρας συνόδους ἐξέβαλον[11].
Ἐδῶ ὁ ἅγιος προβάλλει ὡς αἰτία τῆς ἀκοινωνησίας του πρός τόν μονοθελήτη πατριάρχη τήν οὐσιαστική ἀθέτηση ἀπό τούς Μονοθελῆτες τῶν δογμάτων, τήν στρέβλωση τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐκφράζεται στίς πρῶτες τέσσαρες οἰκουμενικές Συνόδους ἀφοῦ μέ τήν κακοδιδασκαλία τοῦ Μονοθελητισμοῦ κολοβώνεται ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλά δέν ἀρκεῖται σ΄ αὐτό. Προσθέτει: οἱ τοίνυν ὑφ΄ ἑαυτῶν κατακριθέντες καί ὑπό τῶν Ρωμαίων καί τῆς μετά ταῦτα...γενομένης Συνόδου καθαιρεθέντες, ποίαν ἐπιτελέσουσι μυσταγωγίαν ∙ ἤ ποῖον πνεῦμα τοῖς παρά τῶν τοιούτων ἐπιτελουμένων ἐπιφοιτᾶ ;[12] Ἐδῶ τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ Ἁγίου προηγεῖται συνοδική κατάκριση καί τῆς αἱρέσεως καί τῶν αἱρετικῶν ποιμένων ὑπό τῆς τοπικῆς Συνόδου τῆς Ρώμης.
- Ὁ Μ. Φώτιος συνιστᾶ: «Αἱρετικός ἐστίν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί...φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως», ἐννοῶντας κάθε αἱρετικό : Μανιχαῖο, εἰκονομάχο ἤ λατινίζοντα, αἱρετικούς, ὅλους καταγνωσθέντες ὑπό τῶν Συνόδων.
Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ὁ ὑπό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ συγγραφείς «Ἁγιορειτικός Τόμος», κείμενο, ὅπου ἐκτίθενται μέ βεβαιότητα ἡ διδασκαλία περί τοῦ ἀκτίστου φωτός καί τῆς θεοποιοῦ ἀκτίστου Χάριτος, ὅπως τήν βίωνε καί τήν βιώνει τό ἅγιο Ὄρος καί ὅλη ἡ Ἐκκλησία. Τόν Τόμο ἐπισφραγίζει ὑπογράφοντάς τον ὁ ἐπίσκοπος Ἱερισσοῦ καί διακηρύσσει ὅτι τόν μή συμφωνοῦντα τοῖς ἁγίοις καθώς καί ἡμεῖς καί οἱ μικρῷ πρό ἡμῶν πατέρες ἡμῶν, ἡμεῖς τήν αὐτοῦ κοινωνίαν οὐ παραδεξόμεθα[14]. Παρά ταῦτα σπεύδει ὁ ἅγιος Γρηγόριος στή Σύνοδο τοῦ 1341, στήν ὁποία ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἁγιορειτικοῦ Τόμου, καταδικάζονται οἱ πλάνες τοῦ Βαρλαάμ. Ἀργότερα ἀποτειχίζεται ἀπό τόν Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα πρίν καταδικασθεῖ ἐκεῖνος προσωπικῶς ἐφόσον ἀκολουθοῦσε τίς κατεγνωσμένες συνοδικά πλάνες τοῦ Βαρλαάμ. Ἀκολουθοῦν καί ἄλλες Σύνοδοι τό 1347 καί τό 1351 μέ τή διαρκῆ παρουσία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.
Η συνέχεια στόν σύνδεσμο για όποιον επιθυμεί: (πιθανό να μην έχω αντιγράψει σωστά τον πρώτο σύνδεσμο, όποτε τον παραθέτω εκ νέου, να με συγχωράτε.)
https://logosfotos.blogspot.com/2017/01/blog-post_83.html
Ευχαριστούμε τον κ. Δημήτρη Ρόδη για τα πολύ εποικοδομητικά του σχόλια.
Ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος μας φωτίζει να ξεφύγουμε από τον οικουμενιστικό κρημνό που μας σπρώχνουν άνθρωποι που αρνήθηκαν την Πίστη.
Νοήμων
Εύγε π. Αναστάσιε!
Θα θέλαμε ο π. Αναστάσιος να βγάζει πιο συχνά ομιλίες για τον επάρατο οικουμενισμό που δίνει και παίρνει στον καιρό μας.
Δημοσίευση σχολίου