Η Διεθνής κατάστασις στα χρόνια του Ελληνοϊταλικού πολέμου και η σημασία του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΟΥΒΑΛΑΣ Αντ/γος ε.α. ΣΣΕ 1950

 

Η Διεθνής κατάστασις στα χρόνια του Ελληνοϊταλικού πολέμου και η σημασία του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΟΥΒΑΛΑΣ Αντ/γος ε.α. ΣΣΕ 1950  

Επίτιμος Διοικητής XVI Μ/Κ ΜΠ 

 
 

Στα χρόνια του Σαράντα ολόκληρος ο κόσμος ζούσε στον απόηχο της οικονο- μικής κρίσης των ετών 1929-30 και είχε διαιρεθεί εις τους έχοντας και μη έχον- τας. Εις τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής εφηρμόζετο το νέο πρόγραμμα του προέδρου Ρούσβελτ με εμφανή τα σημεία ανάκαμψης ενώ εις την Ευρώπη η κατάστασις παρέμενε συγκεχυμένη. Η Γερμανία από της ανόδου του Χίτλερ εις την εξουσίαν, ήρ- ξατο μεθοδικώς διεκδικούσα την αναθεώρησιν της συνθήκης των Βερσαλλιών και προητοιμάζετο δια την βιαίαν κατάλυσιν των όρων της, τους οποίους θεωρούσε ταπεινωτικούς δια το Γερμανικόν έθνος. Εις εφαρμογήν αυτών των μεθοδεύσεων ανακατέλαβε το έτος 1935 την περιοχήν του Σάαρ κατόπιν διεξαχθέντος δημοψηφίσματος. Τον Μάρτιον του 1936 ανακατέλαβε την Ρηνανίαν. Τον Νοέμβριον του 1936 συνέπηξε το ΓερμανοΙαπωνικόν σύμφωνον. Το έτος 1937 συνεκροτήθη ο άξων Βερολίνου-Ρώμης. Τον Μάρτιον του 1938 προσήρτησε την Αυστρίαν (Άνσλους). Την 29 Σεπτεμβρίου 1938 συνήφθη η συμφωνία του Μονάχου μεταξύ των Χίτλερ (Γερμανίας), Τσάμπερλαιν (Μεγ.Βρεταννίας), Νταλαντιέ (Γαλλίας), Μουσσολίνι (Ιταλίας). Οι Τσάμπερλαιν και Νταλαντιέ υπήρξαν διαλλακτικοί προς τις αξιώσεις του Χίτλερ και συνεφώνησαν εις την παραχώρησιν της περιοχής Σουδητίας εκ της Τσεχοσλοβακίας προς την Γερμανίαν, αφού παρέσχον εγγύησιν δια τα νέα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας. Τον Μάρτιον του 1938 προσήρτησε την Τσεχοσλοβακίαν Την 23 Αυγ. 1939 συνέπηξε το περίφημον Γερμανοσοβιετικόν Σύμφωνον μη επιθέσεως , το οποίον υπέκρυπτε διαμελισμόν εδαφών που θα κατελάμβανον οι συμβαλλόμενοι.  
Την 1ην Σεπτεμβρίου 1939 εισέβαλε εις την Πολωνίαν. Ηκολούθησε η Σοβιετική ΄Ενωσις κατά τα συμπεφωνημένα μεταξύ των, και, μέχρι της 28ης Σεπτεμβρίου είχε πραγματοποιηθεί ο διαμελισμός της Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών. Η ΕΣΣΔ ελάμβανε και την Βεσσαραβίαν από την Ρουμανία. Η Γερμανία συνελάμβανε 694.000 Πολωνούς αιχμαλώτους και η ΕΣΣΔ 217.000, συμπεριλαμβανομένων και δεκάδος χιλιάδων αξιωματικών, τους οποίους εξόντωσε εις το δάσος του Κατύν. Από του Απριλίου 1940 ενήργησε επίθεσιν κατά των Σκανδιναβικών χωρών επί των οποίων επέβαλε την κυριαρχίαν της. Από της ενάρξεως της Γερμανικής επιθέσεως κατά της Πολωνίας, η Γαλλία και Αγγλία που είχον εγγυηθεί την ακεραιότητα της Πολωνίας, εκήρυξαν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Από της 7ης Σεπτ. 1939 η Γαλλία ήρξατο επιθετικών επιχειρήσεων εις την συνοριακήν της γραμμήν μετά της Γερμανίας, αλλά την 30ην του ιδίου μηνός διέταξε την απαγκίστρωση των τμημάτων της, τα οποία επανήλθον εις τας αρχικάς των θέσεις.  
Την 10ην Μαΐου 1940 η Γερμανία εισέβαλεν εις το Βέλγιον και την Ολλανδίαν άνευ προειδοποιήσεως και από της 5ης Ιουνίου επετέθη κατά της Γαλλικής γραμμής, επιτυχούσα το ρήγμα εις την περιοχήν του Σεντάν. Την 22 Ιουνίου 1940 υπεγράφη ανακωχή μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας στο ίδιο όχημα που ο Στρατάρχης Φος είχε υπο- χρεώσει την Γερμανίαν να δεχθεί τους όρους των συμμάχων μετά την λήξιν του Α’Παγκοσμίου Πολέμου (1918). Η Γερμανία ευρίσκετο εις το απόγειον της ισχύος της κατά τους θερινούς μήνας του έτους 1940. Η Ρουμανία παρητήθη της Βρετανογαλλικής εγγυήσεως που της είχε δοθεί και προ- σεχώρησε την 23 Νοεμβρίου 1940 εις τον άξονα. Ηκολούθησε η Βουλγαρία την 1ην Μαρτίου 1941 και η Γιουγκοσλαβία την 25ην Μαρτίου 1941, με εδαφικά ανταλλάγματα δι’αμφότερα τα κράτη, εις βάρος της Ελλάδος. Η Ιταλία επετέθη την 30 Οκτωβρίου 1935 εναντίον της Αιθιοπίας, κατέλαβε την Αλβανία την 7 Απριλίου 1939 και επετέθη κατά της ψυχοραγούσης Γαλλίας την 10η Ιουνίου 1940. Υπεχρέωσε την Γαλλία να υπογράψει εις Ρώμην ανακωχήν την 24 Ιουνίου μετά την υπογραφείσαν μετά της Γερμανίας τοιαύτην, την 22 Ιουνίου. Εις την Αφρικήν τα Ιταλικά στρατεύματα επετέθησαν την 4 Αυγούστου 1940 και κατέλαβον την Βρεταννικήν Σομαλίαν, την 13 Σεπτεμβρίου 1940 επετέθησαν κατά μήκος της ακτής της Βορείου Αφρικής και κατέλαβον το Σίντι Μπαράνι και την 4 Ιουλίου 1941 κατέλαβον τμήματα του Αγγλοαιγυπτιακού Σου- δάν. Εις την ζοφεράν αυτήν εικόνα εις την οποίαν ευρίσκετο η Ευρώπη ολίγαι ελπίδες φωτός ανεφάνησαν. Η μία προήρχετο από την Αγγλίαν, όπου ο αναλαβών την διακυβέρνησιν της χώρας Ουΐνστον Τσώρτσιλ διεκήρυξε την μάχην μέχρις αισχάτων και την βεβαιότητα εις την νίκην και από την Γαλλίαν των αποικιών από όπου ο Στρατηγός Ντε Γκωλ εξήγκειλε την 18 Ιουνίου 1940 την συνέχισιν του αγώνος.  
Η Ελλάς υπό την διακυβέρνησιν του Ιωάννου Μεταξά (εκείνη την εποχή ανώτατος Άρχων ήταν ο Βασιλεύς Γεώργιος Β'), ο οποίος είχεν επιβάλλει περιορισμόν ελευθεριών, ηγωνίζετο δια κοινωνικήν ηρεμίαν, παραγωγικήν ανασυγκρότησιν και αυ- τάρκειαν αγαθών. Επεθύμει όπως παραμείνει μακράν του πο- λέμου και διεκήρυττε τούτο προς πάσαν κατεύθυνσιν. Παραλλήλως όμως δεν άφηνε καμίαν αμφιβολίαν ως προς το ότι θα ηγωνίζετο δια το δίκαιον και την ανεξαρτησίαν της, εάν εδέχετο επίθεσιν παρ’οιασδήποτε δυνάμεως. Ο Ιωάννης Μεταξάς έβλεπε τον πόλεμον ερχόμενον και προπαρασκεύαζε ψυχολογικώς και εις τον πρακτικόν τομέα το έθνος. Όταν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, πλην της Μεγ.Βρεταννίας υπέκυπτον το ένα μετά το άλλο εις την χαλυβδίνην ισχύν του Γερμανικού άξονος και η Σοβιετική Ένωσις συμμαχούσε μετά της Χιτλερικής Γερμανίας, εχρειάζετο ισχυρά δύναμις θελήσεως και βαθεία ανάλυσις των ιστορικών δεδομένων δια να κατευθύνει ένας ηγέτης την πατρίδα του προς την ορθήν απόφασιν. Ο Ιωάννης Μεταξάς αντελαμβάνετο ότι με νίκη της Γερμανίας θα έχανε η Ελλάς την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Θράκην υπέρ της Βουλγαρίας την ΄Ηπειρον και την Κέρκυραν υπέρ της Ιταλίας και ενδεχομένως νήσους του Ανατολικού Αιγαίου υπέρ της Τουρκίας. Ως πεπειραμένος στρατιωτικός αναλυτής εξετίμησε ότι αι Ηνωμέναι Πολιτείαι Αμερικής θα εξήρχοντο τελικώς εις τον πόλεμον παρά το πλευρόν της Αγγλίας και η Γερμανία θα ηττάτο. Δεν υπέκυψε εις τας πιέσεις της Γερμανίας, αι οποίαι ενεφανίζοντο ως φιλικαί διαθέσεις προς τον παλαιόν και σύγχρονον ελληνικόν πολιτισμόν, αλλά υπέκρυπτον μιαν μορφήν ειρηνικής υποταγής. Επέλεξε την οδόν των προσκαίρων θυσιών υπέρ της τιμής της Ελλάδος και της τελικής νίκης. Δεν ηφνιδιάσθη ο Ιωάννης Μεταξάς από το τελεσίγραφον της Ιταλίας την χαραυγήν της 28ης Οκτωβρίου 1940 και μετά λόγου γνώσεως είπε το κοσμοϊστορικόν ΟΧΙ προς τον Ιταλόν πρέσβυν. Ο Ιωάννης Μεταξάς εδικαιώθη απολύτως δια την επιλογήν του και ανεδείχθη άξιος των παραδόσεων της Ελληνικής Ιστορίας. Το “ΟΧΙ” του Ιωάννου Μεταξά και ο εν συνεχεία διεξαχθείς αγών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα όρη της Ηπείρου, στις Ελληνικές θάλασσες και στον αέρα έδωσαν μια πνοή αι- σιοδοξίας στους καθημαγμένους λαούς της Ευρώπης και ολοκλήρου του κόσμου. Επέφεραν την πρώτην και πλέον αποφα- σιστικήν ρωγμήν εις το ανίκητον του άξονος και το ακαταμάχητον του αστραπιαίου πολέμου. Κατερράκωσε την υπεροψίαν και υπεροπλίαν του ιταλού δικτάτορος και επεβράδυνε την Γερμανικήν επίθεσιν κατά της Σοβιετικής Ενώσεως.  
Αυτή η επιβράδυνσις με τους αγώνες ορόσημα που εδόθησαν από τον Ελληνικό Στρατό στην Πίνδο και τον Καλαμά, στα Υψώματα 731 – Μπούμπεσι, στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά και στην νήσο Κρήτη από τον Οκτώβριο 1940 ως το τέλος Μαΐου 1941 ανέτρεψαν πλήρως τους σχε- διασμούς του Γερμανικού άξονος, ανέτρεψαν την ως τότε ροήν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, απέτρεψαν την επίτευξιν συμφωνίας μεταξύ της Ισπανίας του Φράνκο και του Χίτλερ και διευκόλυναν τους Βρεταννούς να ενισχύσουν το μέτωπο της Αφρικής με στρατεύματα εκ των Ινδών και της Κοινοπολιτείας. Έδωσε την νίκην η Ελλάς εις την συμμαχικήν παράταξιν με τους αγώνες και τις θυσίες των τέκνων της. Την συμβολήν της Ελλάδος εις την συμμαχικήν νίκην ανε- γνώρισαν, διαρκούντος του πολέμου και ευθύς μετά την λήξιν αυτού, σύμμαχοι και αντίπαλοι κατ’εξακολούθησιν. Αυτή ήτο η δόξα της Ελλάδος, το αθάνατο ΟΧΙ . Αυτήν την δόξαν κοντέψανε μερικοί που διεκδικούν το αλάθητον να εν- ταφιάσουν προς χάριν του «διεθνιστικού των καθήκοντος» που πίστευαν ότι εξυπηρετούσαν. Και ενώ όλα τα κράτη τέλειωσαν τον Β΄ Π.Π. το έτος 1945 στην Ελλάδα τον φθάσαμε ως την 30 Αυγούστου 1949. Επί τη επετείω της 28ης Οκτωβρίου 1940 καλόν είναι να ενθυμούμεθα τα ιστορικά εκείνα γεγονότα διότι ο περίγυρος δεν είναι ξάστερος στις ημέρες μας.