ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ-80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ. Ιωάννης Μεταξάς – Ο Θάνατος του Εθνικού Κυβερνήτη την 29-01-1941.

 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ-80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ.

 

Ιωάννης Μεταξάς 

 Ο Θάνατος του Εθνικού Κυβερνήτη την 29-01-1941.  

 
Ο πρωθυπουργός του "ΟΧΙ" και στυλοβάτης της εθνικής τριανδρίας (Γεώργιος Β', Ι. Μεταξάς-Αλ. Παπάγος) που δόξασε την Ελλάδα με το Έπος του 1940, την 29η Ιανουαρίου 1941, με τον θάνατο του, πέρασε το κατώφλι της αθανασίας.
 

Την Τρίτην 28 Ιανουαρίου 1941 ο Βασιλεύς προήδρευσε στο Υπουργικό Συμβούλιο και ανακοινώνοντας με βαθειά συγκίνηση την κατάσταση  της υγείας του Ιωάννη Μεταξά, ζήτησε από τους Υπουργούς να παραμείνουν εις τας θέσεις των υπηρετούντες την πατρίδα. Την επομένη το πρωί ανακοίνωσε ότι ανέθεσε την κυβέρνηση στον Αλέξανδρο Κορυζή, Διοικητήν της Εθνικής Τράπεζας, τέως Yπουργό Κοινωνικής Προνοίας της Κυβερνήσεως του Ιωάννη Μεταξά.
Ο Ιωάννης Μεταξάς απεβίωσε, σε ηλικία 70 ετών, την 94η ημέρα του πολέμου, στην οικία του στην Κηφισιά, στις 6 τα χαράματα, την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 1941, αφού την προηγουμένη κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων. Το ιατρικό ανακοινωθέν υπογεγραμμένο από 12 Έλληνες ιατρούς ήταν το εξής:
"Ο θάνατος του Ιωάννου Μεταξά εβύθισε την Ελλάδα εις απέραντον θλίψιν. Κανείς δεν επερίμενεν ένα τέτοιο κτύπημα από μέρους της Μοίρας....Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ένας εξαιρετικός άνθρωπος πλήρης δυνάμεως και ζωτικότητος. Κανείς Έλλην δεν άμφέβαλλε δια την ξεχωριστήν φύσιν του. Αι υπηρεσίαι τας οποίας προσέφερεν εις την χώραν, πρώτον ως στρατιωτικός και ως πολιτικός έπειτα, είνε επίσης σπουδαιόταται. Η νεώτερη ελληνική ιστορία του επιφυλάσσει ιδιαίτερον και τιμητικόν κεφάλαιον. Τα τελευταία τέσσερα και μισό χρόνια επληρώθησαν εξ' ολοκλήρου με την μορφήν του. Και δεν υπάρχει κανείς που δεν θα αναγνωρίσει ότι εις την εσωτερικήν κατάστασιν και στην εξωτερικήν θέσιν της χώρας, επέθεσεν βαρεία την σφραγίδα του πνεύματος του. Το έργον του εκτείνεται προς όλας τας κατευθύνσεις της ζωής της ελληνικής κοινωνίας, την οποίαν επεδίωξε να αναδιοργανώσει και να τρέψει προς συγχρονισμένας κατευθύνσεις, με αντικειμενικό σκοπόν την ανύψωσιν των λαικών τάξεων και την υποστήριξιν των αδυνάτων και των πτωχών. Η κοινωνική αρμονία και η εθνική ενότης του ελληνικού λαού ήσαν οι δύο πόλοι περί τους οποίους εστράφη η εσωτερική του προσπάθεια. Και είδαμεν τους καρπούς της να ωριμάζουν και να αυξάνωνται εις τας ημέρας μας..."    
 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ:
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών, ήτοι το προπαρελθόν Σάββατον, φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του, ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν, και απέθανεν σήμερον, 6 π.μ.
Εν Αθήναις τη 29η Ιανουαρίου 1941
 
ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ της 29ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941
Οι θεράποντες ιατροί:
Μ. Γερουλάνος, Β. Μπένσης, Μ. Γεωργόπουλος, Μ.Μακκάς, Ε.Φωκάς,
Δ. Δημητριάδης,  Ι. Χρυσικός, Γ.Καραγιαννόπουλος, Δ. Κομνηνός, Ν. Λωράνδος,
Γ. Οικονομίδης, Ν. Γεωργόπουλος.  
 
Το ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ της
30ης Ιανουαρίου με τον τίτλο:

Ο ΛΑΟΣ ΠΕΝΘΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΠΕΝΘΟΥΝ ΚΙ' ΔΑΦΝΕΣ

 

Στερνά, στ' ανθένιο φέρετρό Σου

Σε συντροφεύουμε μ' οδύνη.

Τώρα κι' ο φίλος μα κι' ο εχτρός Σου

Πύρινο δάκρυ μπρος Σου χύνει

 

Πενθούν και οι δάφνες τη θανή Σου

Γιατί μορφή δεν θαύρουν άλλη

Τώρα που χάνουν τη δική σου

Να στεφανώσουν πιο μεγάλη

 

«Όλοι εξυμνούν το τι έχεις κάνει

Κι' όλοι ποτέ -ποτέ της, λένε,

τέτοια μορφή δεν θα αποθάνη».

 

Κι' νέοι εκεί με δάφνης κλώνια

Σου ψιθυρίιχουνμε και κλαίνε

«θα ζης Πατέρα μας αιώνια».

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΕΡ

Νεολαία  15-2-1941

 

Η ασθένεια του Εθνικού Κυβερνήτου για λόγους ευνόητους δεν δημοσιοποιήθηκε στον ημερήσιο τύπο προ της 29^ης  Ιανουαρίου 1941.  

 
|  
Τον Ιωάννη Μεταξά πένθησε στο θάνατό του τότε όλη η Ελλάδα.  
Ο Μίκης Θεοδωράκης που βρισκόταν στην Τρίπολη με την οικογένειά του, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην τηλεόραση είπε ότι:
" Oι θρήνοι και τα κλάματα του κόσμου την ώρα της επιμνημόσυνης δέησης στην Τρίπολη ακούγονταν από την μία εκκλησία ως την άλλη".
Απόηχος αυτής της μνήμης είναι το κάτωθι ποίημα: 
Ποίημα εις μνήμην Ιωάννη Μεταξά Ιανουάριος 1941. Στην εκκλησιά του μικρού χωριού Αγία Μαρίνα Στυλίδας, όπου φεύγοντας από τη Λάρισα, έχει καταφύγει η οικογένεια Πιπινοπούλου, αμέσως μετά την κήρυξη του Πολέμου του 1940, ψάλλεται επιμνημόσυνη δέηση για το θάνατο του Ιωάννη Μεταξά.  Η Έφη Πιπινοπούλου, 10 ετών τότε, απαγγέλει το κάτωθι ποίημα που βρήκε ο πατέρας της Αθανάσιος Πιπινόπουλος σε κάποια εφημερίδα της εποχής.

Δεν θέλησε η μοίρα να σου δώσει

τη νικηφόρα της ειρήνης τη χαρά

κι η δόξα που περίμενε για να σε στεφανώσει

σκυμμένη κλαίει θλιβερά.

        

Πατέρα της σε ήθελε η Πατρίδα

μα τώρα πια που σ' έχασε

στην τόση της τη θλίψη,

ας έχει μια τουλάχιστον παρηγοριά κι ελπίδα,

η Πατρική σου η στοργή

Ποτέ δεν θα της λείψει

 
ΠΗΓΗ:
 
http://www.ioannismetaxas.gr/Thanatos.html