.jfif)
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Τελικά, φαίνεται πως και οι σημερινοί χριστιανοί δεν είμαστε για τίποτε άλλο, παρά μόνο
για την ανωτέρω ευχή-προσευχή ! Αυτό γράφεται γιατί με το που πήγε ν’
ανοιχτεί από Καθολικό Ιερέα συζήτηση με θέμα μια συμβιβαστική ανά-διατύπωση της
περιβόητης δογματικής προσθήκης «και εκ του Υιού»,“Filio que” στο Σύμβολο της Πίστεως με ενδεχόμενο το
ξεπέρασμα των εκκλησιαστικών διχασμών και την επέλευση μιας εν αγάπη αδελφικής αλλήλων
περιχώρησης επήλθε ραγδαία γραπτό υποταγμένο ευδιάκριτα στην ιδεοληψία. «η Ορθόδοξη Ανατολή, το φως», «η Καθολική
Δύση και τα εξ αυτής, το σκότος» ! Και από τούτο Σήμα. «Κίνδυνος, Θάνατος ! Στοπ» ! Πράγμα που επαναλήφθηκε οκτώ φορές σε σχόλια
που ακολούθησαν. Κατά τα άλλα ας διαμηνύει ο Απ. Παύλος ότι, η Αγάπη είναι μείζων από
την πίστη και την ελπίδα, «νυνί» !
Ή με την ευκαιρία και αλλιώς. Όταν ο Απ. Παύλος
γράφει. «Αληθεύοντες εν αγάπη»-Εφ.4,15-τι
άλλο λέει, υποδείχνει κι επισημαίνει απλά μεν, καίρια, καθαρά, και ρητά δε,
παρά ότι : Σε καμιά περίπτωση, και για
τίποτε να μη χάνεται η επαφή με τον πολικό αστέρα του. «Ο Θεός Αγάπη -ανεξιχνίαστα
άπειρη- εστί»-1Ιω.4,16. Και ως συμπληρώνει Ιωάννης της Αγάπης
προσθέτων αμέσως μετά. «Και ο μένων εν
τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ». Απλά μεν, καίρια, καθαρά,
και ρητά δε, επέρχεται κι επισημαίνει ότι, όποιος μένει-ακολουθεί-σ(τ)ην αγάπη,
μένει-ακολουθεί σ(τ)ο Θεό, και ο Θεός
μένει μ’ αυτόν, ή πιο απλά, όποιος
αγαπάει είναι του Θεού, και ο Θεός είναι μαζί του !
****** *** ******
Έχουν μεσολαβήσει χίλια, και αντίστοιχα πεντακόσια χρόνια, κι έχουν γίνει πολλά αρνητικά και κάποια θετικά. Κι έχει φαίνεται παγιωθεί το πράγμα, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Ευαγγελικοί, έχουν επεξεργαστεί τα δικά τους αντιθετικά «δίκια», όχι του Θεού, και είναι σε στεγανή αυτάρκεια, στεγανή αυτό δικαίωση, και τελικά σε στεγανή μοναξιά.
Ενδεικτικά εμείς οι Ορθόδοξοι πολύ πριν το
ανακύψαν γραπτό. «Σαν μέλος και ιερεύς της ορθοδόξου Εκκλησίας, πιστεύω ότι η
Εκκλησία μέσα στην οποία βαπτίστηκα και ανατράφηκα, είναι η Εκκλησία, η αληθινή Εκκλησία, η μόνη αληθινή Εκκλησία … Είμαι
υποχρεωμένος, λοιπόν, να θεωρώ όλες τις
υπόλοιπες χριστιανικές Εκκλησίες ελαττωματικές
… Γι αυτό, λοιπόν, η ένωσις των χριστιανών, για μένα σημαίνει, ακριβώς την παγκόσμια επιστροφή στην Ορθοδοξία. Δεν έχω
καμία απολύτως ομολογιακή πεποίθηση, η πεποίθησις μου ανήκει αποκλειστικά στην
“Una Sankta”, «Μια
Αγία»-π. Γεώργιος Φλορόφσκυ.
Και πιο επίσημα. «Η Ορθόδοξη Εκκλησία
αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των
μη ευρισκομένων εις κοινωνίαν μετ’
αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών
και Ομολογιών»-Πανορθόδοξη Σύνοδος Κρήτης 2016. Με άλλα λόγια. Άντε, σας
χάνουμε αυτή τη χάρη, δεχόμαστε αυτό που μας λέτε ότι είσαστε, Εκκλησία ή Ομολογία ! Και μπορεί αυτό
να είναι κάποιο βήμα, μπορεί όμως να πηγαίνει κι αλλού ! Γιατί εκτός από τα «περιστέρια», υπάρχουν και «γεράκια» σε όλες τις πλευρές και βέβαια καιροφυλακτούν.
****** *** ******
Το θέμα ανοίχτηκε ως σημειώθηκε με
αφορμή κάποια πρόταση για συμβιβαστική ανά-διατύπωση της κύριας δογματικής
διαφοράς, της προσθήκης εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος «και εκ του Υιού», το γνωστό και περιβόητο “Filio que”. Για το οποίο
αντιγράφω ελεύθερα και από μακαριστό Κάλλιστο Γουέαρ τα εξής. Η ιστορία
ξεκίνησε από ιερό Αυγουστίνο, αυτόν που άρπαξε κυριολεκτικά το χέρι του Θεού
από την άβυσσο της κόλασης και τον έστησε εντελώς δικό του μεγάλο στα θεολογικά
τρανό κατά τη Δυτική της Εκκλησίας μεριά. Κι έγραψε, και είπε ότι, «το Άγιο Πνεύμα δεν εκπορεύεται από τον Υιό
με τον ίδιο τρόπο που εκπορεύεται από τον Πατέρα … Το Άγιο Πνεύμα, ενώ από
τον Πατέρα εκπορεύεται, “principaliter”, «πρωταρχικά»
και «κύρια», από τον Υιό όμως
εκπορεύεται μόνο “per donum Patris”, «μέσω δωρεάς του
Πατρός». Η Εκπόρευση του Αγίου
Πνεύματος από τον Υιό, δηλαδή, είναι κάτι που ο ίδιος ο Πατήρ έχει με ιδιαίτερο
τρόπο μεταδώσει στον Υιό … Κατ’ αυτόν τον τρόπο για τον Αυγουστίνο, όπως και
για τους Καππαδόκες-προσέχουμε εδώ, επισημαίνει και καταλήγει- ο Πατέρας παραμένει η πηγή της θεότητος …
πράγμα ή διδασκαλία «που δεν διαφέρει
και τόσο από την άποψη του Γρηγορίου Νύσσης, πως το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από
τον Πατέρα μέσω του Υιού …»- «Η Ορθόδοξη Εκκλησία», σ.342/343 Προσθέτω και
το αν δεν κάνω λάθος Αθανασιανό. «Ο
Πατήρ, δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι ποιεί τα πάντα».
Εδώ παρεμβάλλω κάτι που έχω διαβάσει,
αν θυμάμαι καλά σε Ευδοκίμωφ ότι, στα
εσωτερικά άδυτα της θεότητας ανθρώπινη διείσδυση δεν χωρεί, μόνο το Άγιο Πνεύμα εισέρχεται και τα
γνωρίζει καλά, λέει η Γραφή-«Το γαρ
Πνεύμα πάντα ερευνά και τα βάθη του Θεού»-1Κο.2,11. Αλλά και προχωρώ. Από
Αυγουστίνο, λοιπόν-Αφρική 4ος 5ος αιώνας-το «Και εκ του Υιού», δώρο του Πατέρα
βέβαια, πέρασε στην Ισπανία-επίσημα,
Σύνοδος Τολέδου 589-και από κει, με ανάμειξη και της πολιτικής εξουσίας που ήταν μεν χριστιανική, αλλά, αυτοκρατορική, ήτοι κατά τα σημερινά
ολοκληρωτική, πέρασε σε άλλες Εκκλησίες της Δύσης.
«Οι μεγάλοι όμως και αντιπροσωπευτικοί
θεολόγοι σε Ανατολή και Δύση δεν έσπρωξαν στα άκρα το θέμα», επισημαίνει ο μακαριστός Κάλλιστος. Ήτοι ως τον 9ο και 10ο
και δεν του έδωσαν σημασία, και το πιο
σπουδαίο, δεν το έκαναν εργαλείο διχασμού. Όπως έγινε τότε, εκκλησιαστικού
συν και πολιτικού ! Και … άρχισε η όλη περί το σχίσμα εκκλησιαστική τραγωδία με
ευθύνη αμφοτέρωθεν γυμνής της
ανθρώπινης πλευράς, και κρατάει μέχρι σήμερα ! Δεν είναι άγνωστα αυτά, είναι
γραμμένα φαρδιά πλατιά πια !
****** *** ******
Επανέρχομαι, λοιπόν, και μένω εκεί που άρχισα. «Υπέρ της των πάντων ενώσεως. Αυτό μόνο αυτό» ! Δεν τολμώ να μιλήσω, ούτε για μια σιωπηρή
έστω και εκ των κάτω αδελφική Αλλήλων περιχώρηση με Αγάπη. Είναι και τα υπάρχοντα
αμφοτέρωθεν «γεράκια», που εύκολα
πνίγουν τα αμφοτέρωθεν «περιστέρια», από
μόνα τους και χωρίς γραπτό τύπου. «Κίνδυνος,
θάνατος. Στοπ»!
Κλείνω, λοιπόν, πρώτα με μια προσωπική
εμπειρία, που κατά ένα τρόπο βάζει στο πλάι τα περί χαλασμένου ήθους των
Καθολικών χριστιανών, και περί … αγίου περίπου των ορθόδοξων, Θεέ μου, γράφεται
και τι διαβάζει κανείς !
Λοιπόν, πριν αρκετά χρόνια της Παναγίας,
«Πάσχα του Καλοκαιριού» -Σπέτσες πάντα- στη Λειτουργία πλάι μου ήταν μια
Οικογένεια Καθολικών, Πατέρας, Μητέρα, και δυο μεγάλα παιδιά. Παρακολουθούσαν την
πανηγυρική ορθόδοξη Λειτουργία με ευδιάκριτη ευλάβεια. Μετά πλησίασαν και κοινώνησαν
το ίδιο επίσης ευλαβικά. Η Καθολική Εκκλησία το επιτρέπει στους πιστούς της
αυτό, δηλαδή, αναγνωρίζει de facto ότι κοινωνούν Σώμα και Αίμα Χριστού. Ευτυχώς βέβαια που το
θέμα πέρασε απαρατήρητο, δεν το έμαθε δηλαδή ο τότε Ύδρας, Σπετσών … Ιερόθεος, γιατί
αλίμονο κι ο Θεός μόνο ξέρει πού θα έστελνε τον παπά. Εμείς, βλέπετε, δεν το
επιτρέπουμε αυτό !
Δεν προσθέτω άλλο τι, και δε θέλω να
σκανδαλίσω κανέναν. Συμπληρώνω όμως, ας πούμε και αναιρώντας τον τίτλο. «Υπέρ της των πάντων ενώσεως. Αυτό μόνο
αυτό» ! Και τη σειρά των σκέψεων που ακολούθησαν. Ο Χριστός λέει και βεβαιώνει.
«Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις,
δυνατά παρά τω Θεώ εστί»-Λκ.18,27. Μόνος ο Χριστός και ξέρει και κρατάει πάντα
την ελπίδα ζωντανή και, ανοιχτή.
Αυτό και Αμήν !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
46 σχόλια:
Δεν κάνατε τον κόπο να απαντήσετε στο δικό μου κείμενο που αλλού το χαρακτηρίσατε φοβικό. Ας είναι!
Αυτό που προσπάθησα να πω εκεί είναι ότι (άσχετα από τις ιστορικές συγκυρίες που οδήγησαν στο Σχίσμα) οι πλάνες των Ρωμαιοκαθολικών έχουν διαμορφώσει διαφορετικό ήθος από το δικό μας κι ότι ένωση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν συμπέσουμε στην ίδια θεώρηση Θεού και ανθρώπου, στο ίδιο ήθος.
Το αυθεντικό ήθος το ενσαρκώνουν οι άγιοι της κάθε πλευράς, κι εκεί φαίνονται οι διαφορές μας. Κι η πρότασή μου είναι να γίνει μια προσπάθεια να διαδοθεί το Ορθόδοξο ήθος στους απλούς Ρωμαιοκαθολικούς πιστούς.
Επ' αυτού δεν βλέπω κάποια απάντηση στο άρθρο σας. (Κι εγώ εύχομαι υπέρ της των πάντων ενώσεως, αλλ' αυτό δεν αρκεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη.)
Μια ερώτηση κ Κοτταδακη.
Ποιο είναι το νόημα της ευχής" υπέρ της των πάντων ενώσεως";
Αν εννοούσε εκκλησίες δε θα έπρεπε να λέει " πασών ";
Βοηθήστε λίγο
Οι απόψεις του κ. Κοτταδάκη για τις σχέσεις και την επικοινωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσης είναι πάντα σωστές. Και είναι αυτές οι οποίες εφαρμόζονται από τους χριστιανούς. Όλα τα υπόλοιπα. Είναι λόγια τα οποία λέγονται από τον άμβωνα και κανένας δεν τα τηρεί από τους χριστιανούς ή για να μην τους πάρω όλους παρανάλωμα τα τηρούν μια μικρή μειοψηφία.
Ο Ύδρας Ιερόθεος μπορεί να φαινόταν ασυμβίβαστος με ορισμένα ζητήματα αλλά δεν ήταν των άκρων την Κάρα του Αγίου Ανδρέα αυτός την μετέφερε από την Ρώμη. Ακόμα τον καιρό που ήταν πρωτοσύγκελος στην Πάτρα και ιεροκήρυκας στην Ευαγγελίστρια γνώριζε ότι στον Αγιο Διονύσιο διπλανή του ενορία κοινωνούσαν πολλοί Καθολικοί από μικτούς γάμους. Συνηθισμένο το φαινόμενο να βγαίνουν τότε τα ζευγάρια από την Ευαγγελίστρια και να πηγαίνουν στον Καθολικό αγιο Ανδρέα μια γωνία παραπέρα για τα διπλά μυστήρια του γάμου. Δεν άκουσα ο Ιερόθεος να κάνει κάτι αλλά ούτε ο γέροντάς του σήμερα άγιος Γερβάσιος. Στην Πάτρα και σήμερα συνηθισμένο να κοινωνάνε καθολικοί σε Ορθόδοξους ναούς. Προ ημερών είδα καθολικούς τους κατάλαβα από τον σταυρό που έκαναν στον εσπερινό στο Μοναστήρι του Γηροκομείου με την εκκλησιαστική ηγεσία παρούσα δεν είδα να τους κάνουν παρατήρηση. Το πρωί που πήγα είδα περισσότερους. Εδώ ισχύει το παπαδιά για τους άλλους τα έλεγα όχι για εμάς.
Η ευχή-προσευχή λέει. "Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου(1) ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών(2) και της των πάντων ενώσεως(3). ΄Ήτοι παρακαλούμε για την ειρήνη όλου του κόσμου, τη σταθερότητα των αγίων του Θεού Εκκλησιών-τι άγιες και τι του Θεού είναι άμα δεν είναι σταθερές. Και δεν είναι σταθερές όταν δεν βασιλεύει το πρωτείο της αγάπης, αλλά άλλα. Κι αυτά τα δυο να αποφέρουν έναν ενωμένο και ειρηνικό κόσμο-αίτημα με εύρος-εκεί πάει το "της των πάντων ενώσεως", στο όλο του κόσμου όπως θέλει και για τούτο ήρθε και για τούτο θυσιάστηκε ο Χριστός. Πάει αλυσίδα το πράγμα, αλλά εμείς όπου δε μας βολεύει βρίσκουμε υποκατάστατα και το γυρίζουμε αλλιώς ! Αθαν. Κοτταδάκης
Από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού άρχισαν να δημιουργούνται πλάνες καί αιρέσεις. Η Εκκλησία δέν δίστασε να χρησιμοποιήσει δραστικά μέτρα αποκοπής των Αιρετικών από τό Σώμα της για δύο λόγους, α) από αγάπη προς αυτούς, για να μετανοήσουν, καί β) από αγάπη πρός τούς πιστούς της, για να μήν παρασυρθούν καί αυτοί στην πλάνη.
Οι Αγιοι Πατέρες μέσω Οικουμενικών καί Τοπικών Συνόδων απέκοψαν χιλιάδες αιρετικών, τούς αρχηγούς των αιρέσεων καί τους οπαδούς τους. Μπορούμε να κατηγορήσουμε τους Πατέρες, ότι δέν είχαν αγάπη ; Μπορούμε να τούς κατηγορήσουμε ότι δέν προσηύχοντο "υπέρ της των πάντων ενώσεως" ;
Σε αυτά τα ερωτήματα αποφεύγουν να απαντήσουν οι σύγχρονοι αγαπολόγοι.
Ομοίως δέν απαντούν στο ερώτημα, γιατί οι διάφοροι αιρετικοί δέν διορθώνουν έστω 1 - 2 πλάνες, ώστε να κάνουν πιό εύκολο το πλησίασμα με τους Ορθοδόξους.
Κάποιος είχε μετρήσει, ότι παραδείγματος χάριν, οι ρωμαιοκαθολικοί έχουν 19 εξακριβωμένες πλάνες.
Καί όμως μέσα σε 1000 χρόνια διαλόγων, διαβουλεύσεων, επαφών, συζητήσεων, δέν υποχώρησαν ούτε σε ΜΙΑ !
Προφανώς περιμένουν εμείς να τούς αποδεχθούμε καί να ενωθούμε μαζί με αυτούς καί τις πλάνες τους !
Καί τό περιμένουν αυτό, διότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, το 1441 στη Φλωρεντία όπου υπεγράφη Ενωση !
Γνωρίζουν επομένως, ότι οι Ορθόδοξοι είναι ενδοτικοί καί υποχωρητικοί καί δέν έχουν πολλές δυνάμεις αντιστάσεως.
Παράλληλα έχουν καί ανθρώπους μέσα στον Ορθόδοξο χώρο, που ομιλούν συνεχώς για "αγάπη - αγάπη - αγάπη", χωρίς ποτέ να ομιλούν για "Αλήθεια", επίσης ωθούν καί τούς πιστούς τους να Κοινωνούν τα Ορθόδοξα Μυστήρια για να γίνεται σύγκραση (βέβαιοι όντες ότι αυτά φυσικά είναι εγκυρα), καί απομένουν οι Ορθόδοξοι που ακολουθούν την γραμμή της Εκκλησίας καί των Πατέρων να αποκαλούνται "γεράκια¨.
Τολμά άραγε κανείς να αποκαλέσει τον Αγιο Μάρκο Ευγενικό "γεράκι" ;
Οποιος τολμά, ας τό κάνει.
Ακριβώς λίαν αγαπητέ Χ αδελφέ μου το τελευταίο-"αλλ' αυτό δεν αρκεί"-το και ουσιαστικό, ήθελα να τονίσω με την όλη ανάλυση "per donum Patre" κλπ. τη μη εργαλειοποίηση ως τον 10ο αιώνα και τα λοιπά για τα οποία μάλλον θα μας λυπάται αν δεν θα μας οικτίρει ή δεν ξέρω τι άλλο, όλους ο Χριστός, που με τούτο και με κείνο κάναμε την Εκκλησία Του-το βάρος στο "Του"΄-κουρελού. Και ούτε μας περνάει από το μυαλό μια κάποια ενοχή-ταπείνωση-μετάνοια, μόνο ξέρουμε να πετάει ο ένας στον άλλο την ευθύνη γι αυτό. Και ένα τελευταίο. Ποιος είπε ότι ο Χριστός θέλει οδοστρωτήρα το ήθος των απανταχού χριστιανών; Και πώς ξεχνάμε ότι τα δικά του κριτήρια-βουλές, οδοί-είναι εντελώς άλλα, κι αλλιώς από αυτά που ακολουθούμε εμείς. Ήγουν πολλά τα δεινά αλλ' όσες αυτό-δικαιώσεις κι αν αποτολμούμε "ου μυκτηρίζεται ο Θεός»-Γαλ.6,7. Πάντα αδελφικά. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Ακριβώς λίαν αγαπητέ Χ αδελφέ μου το τελευταίο-"αλλ' αυτό δεν αρκεί"-το και ουσιαστικό, ήθελα να τονίσω με την όλη ανάλυση "per donum Patre" κλπ. τη μη εργαλειοποίηση ως τον 10ο αιώνα και τα λοιπά για τα οποία μάλλον θα μας λυπάται αν δεν θα μας οικτίρει ή δεν ξέρω τι άλλο, όλους ο Χριστός, που με τούτο και με κείνο κάναμε την Εκκλησία Του-το βάρος στο "Του"΄-κουρελού. Και ούτε μας περνάει από το μυαλό μια κάποια ενοχή-ταπείνωση-μετάνοια, μόνο ξέρουμε να πετάει ο ένας στον άλλο την ευθύνη γι αυτό. Και ένα τελευταίο. Ποιος είπε ότι ο Χριστός θέλει οδοστρωτήρα το ήθος των απανταχού χριστιανών; Και πώς ξεχνάμε ότι τα δικά του κριτήρια-βουλές, οδοί-είναι εντελώς άλλα, κι αλλιώς από αυτά που ακολουθούμε εμείς. Ήγουν πολλά τα δεινά αλλ' όσες αυτό-δικαιώσεις κι αν αποτολμούμε "ου μυκτηρίζεται ο Θεός»-Γαλ.6,7. Πάντα αδελφικά. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Με τον μακαριστό Ύδρας Ιερόθεο-Τσαντίλη συνεργάστηκα ως Δ/ντης Γυμνασίου-Λυκείου Σπετσών άμεσα, πολύ στενά και με υπερβάλλουσα αμφοτέρωθεν αγάπη από το 1968 που ήρθε μέχρι και το 1980 που μετατέθηκα-"θα σας τον πάρω τον Αθανάσιο", έλεγε στη σύζυγο όταν ερχόταν στις Σπέτσες-οπότε η συνεργασία μας έγινε αραιή και διακριτική, όχι όμως η αμφοτέρωθεν αγάπη. Δε θέλω να πω περισσότερα, αλλά έχω βάσιμο λόγο γι αυτό που λέω. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Συγγνώμη, αλλά άλλο η συναίσθηση της αμαρτίας μας, η μετάνοια κι η ταπείνωση σε προσωπικό επίπεδο, κι άλλο το χρέος να διαφυλάξουμε την αλήθεια που παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες μας. Το να ξέρουμε ότι η πίστη μας είναι η σωστή (κάτι που ο Θεός το επιβεβαιώνει εμπειρικά σε πολλούς) δεν είναι έπαρση αλλά κάτι που μας καθιστά υπεύθυνους απέναντι στους πλανεμένους αδελφούς μας. Και να τους το λέμε αυτό με διάκριση είναι πράξη αγάπης.
Αυτό με τους Ορθόδοξους ιερείς και επισκόπους που μεταλαβαίνουν Ρωμαιοκαθολικούς δεν το καταλαβαίνω. Έχουμε μυστηριακή κοινωνία μαζί τους; Το κάνουν γιατί έχουν μεσάνυχτα από Ορθόδοξη θεολογία ή παραβαίνουν ελαφρά τη καρδία τις υποσχέσεις που έδωσαν στη χειροτονία τους, για να το "παίξουν" καλοί με αυτούς; Και νομίζουν πως θα ωφελήσουν έτσι τους Ρωμαιοκαθολικούς; Ή θεωρούν τη θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ένα απλό σύμβολο, και τη θεία μετάληψη μια ευσεβή τελετή που θα καθησυχάσει συναισθηματικά όσους δεν μπορούν να εκκλησιαστούν σε δικούς τους ναούς; Αλλά δεν μπορούμε να παίζουμε εν ου παικτοίς.
Σαφώς αυτό το απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες. Καμία Σύνοδος δεν έχει λάβει απόφαση που να το επιτρέπει, και σε τέτοια θέματα ιερείς και επίσκοποι οφείλουν να υπακούν στις τοπικές συνόδους.
Γνώρισα μια Ιταλίδα παντρεμένη με Έλληνα. Μέχρι να ενθρονιστεί ο τωρινός μητροπολίτης, μεταλάμβανε σε Ορθόδοξη εκκλησία, ούσα ρωμαιοκαθολική. Ο προηγούμενος μητροπολίτης τής το είχε επιτρέψει. Ο τωρινός τής το απαγόρευσε. Κι όταν ζήτησε να μάθει το γιατί, την κατήχησε και την έκανε Ορθόδοξη (δεν θυμάμαι το πώς. Στην Έδεσσα μια Ρωμαιοκαθολική Γερμανίδα που παντρεύτηκε ένα γείτονά μας βαφτίστηκε στην ενορία μας). Από τότε ευγνωμονεί τον μητροπολίτη γιατί γνώρισε σε βάθος την Ορθοδοξία, την ασπάστηκε, γεύτηκε τη χάρη του Χριστού, ενώ προηγουμένως νόμιζε πως είχαμε την ίδια πίστη.
Ο εν λόγω μητροπολίτης έκανε το καθήκον του. Δίδαξε την αλήθεια σ' ένα καλοπροαίρετο κάτοικο της επαρχίας του. (Αυτή είναι πράξη αληθινής αγάπης.) Όσους δεν το κάνουν αυτό και αποστερούν από τη γνώση της αλήθειας τους δύστυχους Ρωμαιοκαθολικούς συμπολίτες τους εύχομαι να τους συγχωρήσει ο Θεός.
«Κι έχει φαίνεται παγιωθεί το πράγμα, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Ευαγγελικοί, έχουν επεξεργαστεί τα δικά τους αντιθετικά «δίκια», όχι του Θεού, και είναι σε στεγανή αυτάρκεια, στεγανή αυτό δικαίωση, και τελικά σε στεγανή μοναξιά.»
Ἀπό τό κείμενο τοῦ κ. Κοτταδάκη θά σχολιάσω μόνο τήν παραπάνω πρόταση, πού ἀποτελεῖ τό ἐφαλτήριο θά ἔλεγα καί τόν κεντρικό ἄξονα τῆς σκέψης του γιά τά ὅσα ἀκολουθοῦν.
Χωρίς αὐτή τήν πρόταση καί μέ τήν διατύπωση - διευκρίνιση «όχι του Θεού» δέν θά μποροῦσε νά ξεδιπλώσει καί νά στηρίξει τό ἀφήγημά του περί περιστεριῶν (εἰρήνης, ἀγάπης) καί γερακιών (πολέμου) πού «καιροφυλακτούν».
Τά «δίκια» λοιπόν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν κατά τόν συγγραφέα δέν εἶναι καί «δίκια» τοῦ Θεοῦ!
Κι ὅποιος ἀντιδρᾶ σέ κάθε προσπάθεια, σέ κάθε βῆμα γιά συμβιβασμούς σέ θέματα Πίστεως παρομοιάζεται μέ γεράκι πού καιροφυλακεῖ.
Ὅποιος ἀκολουθεῖ τήν παρότρυνση καί συμβουλή τοῦ Χριστοῦ «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες.» (Ματθ. ζ΄15), ἤ τό «ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων» (Ματθ. στ΄6 ), τότε αὐτοπροσδιορίζεται γεράκι πού καιροφυλακτεῖ νά πνίξει τό περιστέρι τῆς εἰρήνης.
Ἑνῶ παράλληλα παραθεωρεῖται ὁ Κυριακός λόγος «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. ι΄34).
Ὁ Χριστός, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, Αὐτός πού μακάρισε τούς εἰρηνοποιούς, ὁμιλεῖ γιά μάχαιρα καί διχασμό, γιά πόλεμο καί ταραχές μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἀκόμη καί μεταξύ συγγενῶν.
Καί πότε θά γίνεται αὐτό, κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες καί γιά ποιά αἰτία;
Ὅταν ὁ ἕνας θά εἶναι πιστός καί ὁ ἄλλος ἄπιστος.
Ὅταν ὁ ἕνας θά εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησία Του καί ὁ ἄλλος θά ἀκολουθεῖ τό σχῖσμα καί τήν αἵρεση.
Τότε θά διαταράσσεται καί θά φυγαδεύεται ἡ εἰρήνη καθώς θά ἐπέρχεται ἡ ὁμολογία τῆς ἀληθινῆς, τῆς ὀρθῆς Πίστεως.
Καί ἡ ὁμολογία τῆς ὀρθῆς Πίστης θά ἐκλαμβάνεται καί θά καταγράφεται ἀπό τούς θιασῶτες μιᾶς ἐπίπλαστης καί ἐγκόσμιας εἰρήνης -μακράν βεβαίως τῆς εἰρήνης πού ἐπαγγέλεται ὁ Χριστός- ὡς κινήσεις γερακιοῦ πού θέλει νά καταπνίξει κάθε προσπάθεια πού γίνεται πρός τοῦτο.
Καί φυσικά ἀποσιωπᾶται τό ἀποστολικό «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (Β΄ Κορ. στ΄14-15).
Ἀκόμη παραθεωροῦνται λόγοι καί παρεναίσεις τῶν Ἀγίων μας:
«Ταύτα λέγω, ἴνα μηδέν νόθον δόγμα τῶ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε»
(Ἱ. Χρυσόστομος – Ε.Π.Ε. 21, 390).
Καί ὀρθοτομεῖ περί ἀγάπης:
«Ἀγάπην δείκνυσι γνησίαν οὐ κοινωνία τραπέζης, οὐδέ πρόσρησις ὑψηλή, οὐδέ κολακεία ρημάτων, ἀλλά τό διορθῶσαι καί σκοπῆσαι τό συμφέρον τοῦ πλησίον καί τόν πεπτωκότα διαναστῆσαι...» Εἰς τήν Γένεσιν 9,2· PG 54, 623.
«Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον» διακηρύττει ὁ κατεξοχήν ἐκθειάσας καί μετ’ἐγκωμίων πολλῶν τήν εἰρήνην καταστολίσας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.
Καί κάτω ἀπό αὐτή τή διακήρυξη ἔρχεται νά ὑποδηλώσει τό ἀσυμβίβαστο πλάνης καί ἀληθείας, τήν ἀκλόνητη καί σταθερή στάση στά δόγματα τῆς Πίστεως καί τήν πιστότητα στή Παράδοση καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας μέ ὅποιο τίμημα.
Κάτω ἀπό αὐτή τήν διακήρυξη - ἐξαγγελία, κάτω ἀπό αὐτή τή γνωστοποίηση - ἀνακοίνωση δόθηκαν καί δίνονται καθημερινά ἀπό τούς ὀρθοδόξους οἱ ἱερότεροι ἀγῶνες καί οἱ μεγαλύτερες μάχες καί θυσίες μέχρι θανάτου ὥστε νά διαφυλαχθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀνόθευτη καί καθάρια χωρίς προσμίξεις καί ἀφαιρέσεις γιά νά δύναται νά παρέχει ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων τά πρός τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων Ἱερά Μυστήρια ὅπως αὐτά παραδόθηκαν ἀπό τόν Κύριο στούς Μαθητές Του καί συνέχεια στούς Ἁγίους Πατἐρες.
Αὐτή ἡ ἀκολουθία εἶναι πού παρέχει τά ἐχέγγυα πώς στήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί μόνο σέ αὐτή τά «δίκια» της ταυτίζονται μέ τά «δίκια» τοῦ Θεοῦ.
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.
Θα έλθει η ώρα που η ενότητα θα γίνει πραγματικότητα. Το Πνεύμα του Θεού θα δώσει την λύση. Τα αδέλφια θα βρούμε ξανά τον κοινό βηματισμό μας.
π. Νεόφυτος
Σε όλους σας απαντώ ότι : Το να βγάζετε αιρετικούς περίπου όλους τους άλλους, εκτός από τους εαυτούς σας είναι δικαίωμα σας, και να το χαιρόσαστε, να βυθιζόσαστε σ' αυτό, ακόμα και να το απολαμβάνετε ηδονικά. Προσωπικά όμως πιστεύω ότι εδώ ο Χριστός στέκει και μένει αλλιώς. Έτι δε ότι μου ηχεί και μου μοιάζει με το ακόλουθο που γράφει ο άρτι εκδημήσας στον Κύριο αδελφός και φίλος διαπαντός Χρήστος Γιανναράς. «Όμως ο πιο αρρωστημένος ευτελισμός είναι να εξωραΐζουμε τη δική μας μετριότητα με θωρακίσεις υπεράσπισης της «θείας αλήθειας» ή «της δόξας του Θεού» ! Αθανάσιος Κοτταδάκης
Τους αιρετικούς δεν τους "βγάζουμε" εμείς, αλλά οι οικουμενικές σύνοδοι που τις καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα.
Πάντα ρηξικέλευθος ο Κοτταδάκης, με γνήσια ανησυχία για τους αδελφούς σε όλο τον κόσμο.
Υπερασπίστηκα πάντα τη δογματική ορθοδοξία, αλλά σήμερα τι γίνεται; Νομίζω οι μεγάλοι γεμάτοι ελαττώματα, οι νέοι δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθούν με την πίστη. Οι σημερινοί πιστοί έχουμε αποδεχτεί την άνευ ιερολογίας συμβίωση των παιδιών μας σαν κάτι φυσικότατο (πρώην αυστηρός ζωικός: "ευτυχώς φέτος η σύντροφος του γιού μου πήρε μετάθεση στην ίδια πόλη, για να μένουν μαζί").
Κυρίως οι νέοι βλέπω ότι οι πιο προχωρημένες μορφές του διαδικτύου, Instagram, tiktok, που προσφέρουν πλήθος soft γυμνό, τους έχουν παρασύρει. Δεν κάνουν τίποτε άλλο απ'το να βλέπουν συνεχώς αυτά. Πού διάθεση για λίγη νηστεία, εγκράτεια. Νομίζω πρέπει να φτάσουν στο απροχώρητο, κάτι να συμβεί για να στραφούν στα πνευματικά.
Τι θα τους πούμε αυτούς; Περί Filioque?
Ποιός πιστεύει πλέον στο αλάνθαστο ή δίνει σημασία στο πρωτείο; Είναι οι καθολικοί αρτηριοσκληρωτικοί και ηθικιστές;
Νομίζω μια τίμια εξήγηση ότι το εκ του Πατρός εννοούμε την εσωτερική σχέση του Θεού, ενώ το στάλσιμο εκ του Υιού εννοεί τη σχέση Θεού - κόσμου, θα ήταν αρκετό σήμερα.
Ο Θεός να μας φυλάει, γιατί δεν πάμε όλοι καλά σήμερα, και καλύτερα θα ήταν να ήμαστε ενωμένοι.
Προσθέτω στο σχόλιο του Theo 1 - 59, ότι δέν εισηγηθήκαμε εμείς στούς Λατίνους να επινοήσουν το Filioque, το Πρωτείο, το Αλάθητο, την Κτιστή Χάρι, τα Αζυμα, καί τά υπόλοιπα. Μόνοι τους τό έκαναν.
Δέν έχουμε εμείς ευθύνη.
Τουναντίον, τούς καλούμε επί αιώνες τώρα να τα διορθώσουν καί αρνούνται πεισματικά.
Μήπως θά ήταν χρήσιμο να αρχίσει ο κ. Κοτταδάκης, να δίνει συμβουλές στούς Δυτικούς, αντί να ψέγει τους Ορθοδόξους ;
Δεν ψέγω κανέναν. Αντιπαθώ την αιρεσιομανία, αιρεσιολαγνεία, τον ομφαλοσκοπισμό, πίσω από κάθε λέξη να αναζητάμε, να βρίσκουμε και να καταδικάζουμε κάποιον ως αιρετικό. Είναι εύκολη η αυτοδικαίωση και παγερή η στεγανή μοναξιά. Αθ. Κοττ.
Κι εγώ δεν αντέχω όσους δεν απαντούν στα επιχειρήματα και τις τεκμηριωμένες απαντήσεις των συνομιλητών τους, βάσει αυτών που πρεσβεύει η Εκκλησία μας, αλλά καταφεύγουν σε ad hominem επιθέσεις και χαρακτηρισμούς, όπως φοβικός, αιρεσιομανής αιρεσιολάγνος, ομφαλοσκόπος, αυτοδικαίωση και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Ως ελεγε ο μακαριστος Πειραιως Καλλινικος εναν απο καθεδρας αλαθητο εχει η Δυση πολλους και σε ολα να απαντουν η Ανατολη και να κανουν το Χριστο ολο και πιο ξεμακρο και ακαταλαβιστικο. Αθ. Κοττ.
'Ο,τι πείτε!!
Αραγε ο κ. Κοτταδάκης, που κατηγορεί τούς άλλους για αλάθητους, σε τόσα άρθρα καί σχόλια που έχει γράψει, παραδέχθηκε ποτέ ότι έκανε κάποιο λάθος ;
«Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Α΄ Τιμ. δ΄1)
Ἄραγε, ποιούς νά ἐννοοῦσε ὁ μακαριστός Πειραιῶς Καλλίνικος;
Αὐτούς πού ἀκολουθοῦν τή φωνή τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐκφράστηκε ἐν Ἁγίω Πνεύματι διά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, πού κρατοῦν καί τηροῦν τίς Παραδόσεις, πού περιβάλλουν, φροντίζουν καί φυλάττουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη ὡς τόν πιό πολύτιμο θησαυρό τους, ἀνόθευτη καί ἀκηλίδωτη μακράν ἀπό συμβιβασμούς, ὑποχωρήσεις, προσμίξεις καί ἀφαιρέσεις,
ἤ αὐτούς πού ἐρμηνεύουν τίς ἀλήθειες τῆς Πίστεως κατά τό δοκοῦν, πού καταργοῦν Ἱερούς Κανόνες, πού ὑποτιμοῦν καί ὑποβιβάζουν τό ἀδιαμφισβήτητο κῦρος τῶν ἁγίων Πατέρων, πού σπέρνουν καί διαδίδουν «βεβήλους καὶ γραώδεις μύθους»;
Ἀναρωτιέμαι.
Θεόδωρος Σ.
Πλειστα οσα και ανθρωπινα πολυ ανθρωπινσ. Αθ. Κοττ.
Μου λειψατε. Λετε να μην καταδικασε ο Χριστος το νομικισμο τυπου Θεο.Σ. η τη δογματικη ψιλολογια Theo ενω μιλαμε για αποφατισμο. Ευτυχως που ολα αυτα ειναι μεταξυ μας και δεν αγγιζουν τους απλους πιστους. Θα μας ειχαν στειλει... Αθ. Κοττ.
Σοβαρευτείτε επιτέλους!
Τα μόνα που κάνετε είναι 1) να γράφετε αόριστες συναισθηματικές αγαπολογίες, χωρίς ειρμό, χωρίς καμία αναφορά στους Πατέρες μας που έχυσαν αίμα για να λάβουν Πνεύμα και στα όσα είπαν σχετικά, 2) να "στολίζετε" με ο,τι μπορεί ένας κακόψυχος να φανταστεί όσους δεν ασπάζονται αυτές τις ακατάσχετες φλυαρίες σας (αυτά λέγονται δίκες προθέσεων και τέχνασμα του αχυράνθρωπου) και 3) να αυτοπροβάλλεστε ως ο μόνος νηφάλιος και άνθρωπος αγάπης.
Έλεος!!
Ευχαριστώ για όλα. Καληνύχτα σας. Αθαν. Κοτταδάκης
Δεν μου αρέσουν οι κόντρες. Τα σχόλια τα διαβάζω μια να μάθω κάτι περισσότερο. Ποτέ δεν παρακολούθησα μεσημεριάτικες εκπομπές. Προτιμότερο να μην υπάρχουν σχόλια όταν κατεβάζουν το επίπεδο.
Ευχαριστώ για τη σύσταση και για το στόλισμα που ακολουθεί, "ασόβαρος", "αγαπολόγος", "φλύαρος', "αχυράνθρωπος". Στα πέρα από, "στους Πετέρες μας ... ένας κακόψυχος", σας πρόλαβε Δεσπότης πριν 12 χρόνια χαρακτηρίζοντάς με "θεομάχο και αγιομάχο". Τα γραπτά σας και τα γραπτά μου είναι δείγματα του κόσμου σας, και του κόσμου μου, είχα γράψει σε επιφανή κληρικό, που είχε πάρει μια παρόμοια φόρα. Αλλά αργότερα του έγραψα βιογραφική δοκιμή καρδιάς-κάτι σαν Συναξάρι ως τα τόσα άλλα-και έλαβα ευχαριστήριο γράμμα από τον αδελφό του με παραπλήσιο όνομα αρχαιοελληνικό. Σε ποια επιχειρηματολογία σας να αντιπαρατεθεί κανείς, στη μονοδιάστατη, ρηματικής αοριστίας, και εκ προοιμίου αυτοδικαιωμένη. Για ξανακοιτάξτε το ερώτημα μου για την αλλιώτικη σιωπή του αοίδημου πια Γιανναρά. Ευχαριστώ για όλα αυτά, ευχαριστώ. Αθανάσιος Κοτταδάκης ο αχυράνθρωπος και όλα τα πρότερα.
Έγραψα: "αυτά λέγονται δίκες προθέσεων και τέχνασμα του αχυράνθρωπου", σχετικά με την τακτική σας στον διάλογο, με το πώς συνηθίζετε να "απαντάτε" στον τεκμηριωμένο λόγο των συνομιλητών σας, γιατί μάλλον δεν έχετε ανάλογη τεκμηρίωση να αντιπαραθέσετε.
Δίκη προθέσεων σημαίνει να εικάζετε ότι ο συνομιλητής σας ξεκινά με την τάδε ή τη δείνα πρόθεση, για να τον εκθέσετε έτσι στους αναγνώστες.
Το τέχνασμα του αχυράνθρωπου είναι όταν, αντί να απαντάτε όχι σε αυτόν που έχετε απέναντί σας και σ' αυτά που προκύπτουν απ' όσα γράφει, φτιάχνετε ένα σκιάχτρο που δήθεν είναι ο συνομιλητής σας (πχ, όταν τον χαρακτηρίζετε αιρεσιομανή, αιρεσιολάγνο ομφαλοσκόπο και το κακό συναπάντημα) κι αυτό πολεμάτε, προς δημιουργίαν εντυπώσεων και πάλι. (Δεν σας χαρακτήρισα αχυράνθρωπο.)
Τα παραπάνω, όπως και η συχνή περιαυτολογία σας, δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Κάποια στιγμή κάποιοι πρέπει να μάθουν τους κανόνες του κόσμιου και ευπρεπούς διαλόγου, να με συμπαθάτε.
Συγγνώμη που σας σκανδαλίζουμε. Αλλά, όπως γράφω και σε άλλο σχόλιο, κάποιοι πρέπει να μάθουν τους κανόνες του κόσμιου και ευπρεπούς διαλόγου. Όταν τους το επισημαίνεις ευπρεπώς μια, δυο και τρεις φορές και συνεχίζουν τις ad hominem επιθέσεις, αντί ν' απαντούν στα επιχειρήματα των άλλων, κάποτε νομίζω πως οφείλει κανείς να υψώσει τους τόνους, μήπως και καταλάβουν πως πληγώνουν τους άλλους και σταματήσουν.
Η άλλη λύση είναι η αποχώρηση από τη συζήτηση ή το ιστολόγιο, που δεν την προκρίνω προς το παρόν.
"Τόν υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη καί Μετανοία εκτελέσαι παρά του Κυρίου αιτησώμεθα."
"Χριστιανά τά τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά καί Καλήν Απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα."
Απολυτα σεβαστο και ευχαριστω. Αθαν. Κοττ.
Είμαι επισκέπτης και δεν μου αρέσουν οι διαπληκτισμοί από ανθρώπους πνευματικούς που μας διδάσκουν τα λόγια του Χριστού. Αυτές οι διελκυστίνδες δεν καταλήγουν πουθενά. Ας έχει ο καθένας την γνώμη του δεν είναι σωστό σαν τις γυναίκες των ταινιών να τα λένε στην γειτονιά. Εκεί που πάω να ωφεληθώ και να διορθωθώ λέω -γιατί όχι- αφού και οι πνευματικοί άνθρωποι τα λένε ας τους μοιάσω. Ειρηνεύστε.
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Εἰ δέ ἀλλήλους δάκνετε καί κατεσθίετε, βλέπετε μή ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε" Γαλάτας ε΄ 15
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐάν ὅμως ἀντί νά ἀγαπᾶσθε, δαγκώνετε καί κατατρώγετε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, προσέχετε, μήπως ἀφανισθῆτε μεταξύ σας, ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον" ( Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
Δέν ὑπάρχει χειρότερο θέαμα ἀπό ἀνθρώπους πού φιλονεικοῦν μέ πεῖσμα, πού τρώγονται μεταξύ τους καί ζητοῦν ὁ ἕνας τήν καταστροφή τοῦ ἄλλου. Τό θέαμα ὅμως αὐτό γίνεται πολύ πιό θλιβερό, ὅταν παρατηρεῖται καί μεταξύ ἀνθρώπων πού φέρουν τό ὄνομα τῶν χριστιανῶν. Κύριο γνώρισμα τοῦ χριστιανοῦ καί κανόνας τῆς συμπεριφορᾶς του πρός τόν πλησίον δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη ποτέ δέν ἀδικεῖ, ἀλλά εἶναι πρόθυμη σέ κάθε ὑποχώρηση καί θυσία γιά χάρη τῆς εἰρήνης. Φιλονικεῖες ὅμως καί διαμάχες καί ἐχθροπάθειες δέν φανερώνουν τίποτε ἄλλο, παρά ἀκριβῶς τό ἀντίθετο τῆς ἀγάπης. Ὅπου λείπει ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ πραγματικά γίνεται ἀδύνατη ἡ συνεννόηση, ὁ συμβιβασμός, ἡ συνεργασία, ἡ δίκαιη λύση ὅλων τῶν ζητημάτων. Καί ποιό εἶναι τό τέλος; Ἐνῶ μέ τή δικαιοσύνη καί τήν ἀγάπη θά ἦταν εὔκολο νά κανονιστοῦν οἱ διαφορές, ἡ μέθοδος τῆς ἐχθρότητας, τῆς βίας, τοῦ σπαραγμοῦ, ἑπόμενο εἶναι νά ὁδηγήσει στήν ἀμοιβαία ἐξόντωση καί καταστροφή ( Ἀπό τό βιβλίο "Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
Για το πώς μου απάντησε ο αείμνηστος επιτρέψτε να το ξέρω καλύτερα, ο αυτόπτης και αυτήκοος, από σας, τον απόντα, που το υποθέτετε.
Διόρθωση:
αντί να απαντάτε σε αυτόν που έχετε απέναντί σας και σ' αυτά που προκύπτουν απ' όσα γράφει, φτιάχνετε ένα σκιάχτρο που δήθεν είναι ο συνομιλητής σας (πχ, τον χαρακτηρίζετε αιρεσιομανή, αιρεσιολάγνο ομφαλοσκόπο και το κακό συναπάντημα) κι αυτό πολεμάτε, προς δημιουργίαν εντυπώσεων και πάλι.
Ἀντιγράφω ἀποσπασματικά ἀπό τή διεύθυνση:
https://anastasiosk.blogspot.com/2022/08/blog-post_967.html#more
ὀλίγα τινά περί «μπουλβερισμοῦ».
«......
Μόλις καταλάβουμε την πλάνη του μπουλβερισμού, αρχίζουμε να τη βλέπουμε παντού. Ο μπουλβερισμός στις ημέρες μας είναι ανεξέλεγκτος και αχαλίνωτος. Ζει και βασιλεύει. Για παράδειγμα, ένας πολιτικός αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα επιχειρήματα του πολιτικού του αντιπάλου και τότε, ως γνήσιος μπουλβεριστής, επιτίθεται στο χαρακτήρα ή τη νοημοσύνη ή την προσωπικότητα του αντιπάλου του. Με την πλάνη αυτή επιχειρεί να υπερασπιστεί τη γνώμη του και τα πιστεύω του.
Ασφαλώς η πλάνη του μπουλβερισμού είναι κυρίαρχη και στον εκκλησιαστικό χώρο. Υποθέστε ότι λέω σε κάποιον πως η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία και πως καταδικάζεται από την Αγία Γραφή και την πατερική διδασκαλία. Αμέσως λαμβάνω ως απάντηση: «αυτό το λες επειδή είσαι συντηρητικός χριστιανός και προσκολλημένος στο παρελθόν. Άλλωστε ομοφυλόφιλοι υπάρχουν και στους κόλπους της Εκκλησίας». Αυτή η απάντηση δεν επικεντρώνεται ουσιαστικά τον ισχυρισμό μου, ότι δηλ. η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται από την εκκλησιαστική γραμματεία, αλλά ξαφνικά υποθέτει ότι κάνω λάθος και στη συνέχεια επιτίθεται προσωπικά στο χαρακτήρα μου, χωρίς να αντικρούει το κύριο επιχείρημα. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Οποιοσδήποτε κληρικός ή λαϊκός επιχειρηματολογεί για οποιοδήποτε θέμα, πέφτει θύμα του μπουλβερισμού. Δεν αντιμετωπίζονται τα παρατιθέμενα επιχειρήματα, αλλά ευθέως προσβάλλεται ο χαρακτήρας ή το κίνητρο του προσώπου που παρουσιάζει τα επιχειρήματα.
Η ιστορία είναι πολύ παλιά. Θύμα του μπουλβερισμού έπεσε ο Χριστός. Ποτέ οι Φαρισαίοι δεν απαντούσαν στα επιχειρήματά Του, αλλά επιτίθονταν στο χαρακτήρα Του, χαρακτηρίζοντάς Τον φάγο, οινοπότη, φίλο των αμαρτωλών[3] και δαιμονισμένο.[4] Τα ίδια έπαθε και ο Απόστολος Παύλος. Στα συντριπτικά επιχειρήματα υπέρ του χριστιανισμού που παρέθεσε ο Παύλος, ενώπιον του ηγεμόνος Φήστου, δεν έλαβε καμία απάντηση απ’ αυτόν, παρά μόνο επίθεση στο χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, ότι δήθεν τα πολλά γράμματα του σάλεψαν το μυαλό.[5] Τα ίδια πάθαιναν και οι άγιοι που σύρονταν στα δικαστήρια να δικαστούν. Δέχονταν προσωπική επίθεση για το χαρακτήρα τους ενώ τα επιχειρήματά τους αγνοούνταν επιδεικτικά. Ανάλογα παραδείγματα είναι πολυάριθμα και είναι περιττή η απαρίθμησή τους.
Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας από την πλάνη του μπουλβερισμού; Μάλλον θα συνεχίσει να υφίσταται και να διογκώνεται με την γιγαντώδη εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο αγωνιζόμενος χριστιανός ουδέποτε επιτίθεται προσωπικά στο χαρακτήρα και την προσωπικότητα κάποιου, αλλά αντίθετα προσπαθεί να αντικρούσει τα προβαλλόμενα επιχειρήματα με ανάλογα επιχειρήματα. Αν πέσει θύμα του μπουλβερισμού, τότε με ευγένεια παρουσιάζει την πλάνη και παραμένει πιστός στις θέσεις του, που τις στηρίζει με λογικά επιχειρήματα.
.....»
Ἀφιερωμένο μέ πολύ σεβασμό κι ἐκτίμηση πρός ὄλους μας.
Θεόδωρος Σ.
Ευχαριστώ.
Δεν τον ήξερα αυτόν τον όρο.
Αυτό το κείμενο συμβάλλει τα μέγιστα στο θέμα μας και εκφράζει καλύτερα από μένα όσα προσπαθώ ν' αρθρώσω για το πώς πρέπει να γίνεται ένας έντιμος κσι ευπρεπής διάλογος.
Σε ποιο λεξικο βρισκεται ο ορος μπουλβερισμος. Στο παπυρος, λαρους, μπριτανικα δυο φορες που εψαξα παντως οχι. Οποτε για την ωρα εξω το για ολους μας. Αθαν. Κοτταδακης
Η Wikipedia σας κάνει;
Bulverism is a type of ad hominem rhetorical fallacy that combines circular reasoning and the genetic fallacy with presumption or condescension. The Bulverist assumes a speaker's argument is invalid or false and then explains why the speaker came to make that mistake or to be so silly (even if the opponent's claim is actually right) by attacking the speaker or the speaker's motive.[1]
The term Bulverism was coined by C. S. Lewis after an imaginary character[2] to poke fun at a serious error in thinking that, he alleged, frequently occurred in a variety of religious, political, and philosophical debates.
Similar to Antony Flew's "subject/motive shift", Bulverism is a fallacy of irrelevance. One accuses an argument of being wrong on the basis of the arguer's identity or motive (real or presumed), but these are irrelevant to the argument's validity or truth.
Και στα ελληνικά:
Ο μπουλβερισμός είναι μια ρητορική τεχνική κατά την οποία η εγκυρότητα ενός επιχειρήματος απορρίπτεται με βάση την προέλευση ή το κίνητρο του ατόμου που το παρουσιάζει, αντί να αναφέρεται στο ίδιο το επιχείρημα. Ο όρος επινοήθηκε από τον συγγραφέα CS Lewis για να περιγράψει μια κοινή πλάνη κατά την οποία κάποιος «εξηγεί» τη θέση ενός αντιπάλου αποδίδοντάς την σε μια ψυχολογική ή συναισθηματική προδιάθεση. Ο μπουλβερισμός μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή ad hominem επίθεσης που επικεντρώνεται στην απαξίωση του ομιλητή αντί να ασχολείται με την ουσία του επιχειρήματός του. Μετατοπίζοντας το επίκεντρο από το περιεχόμενο του επιχειρήματος στις προθέσεις ή τις προκαταλήψεις του ομιλητή, ο μπουλβερισμός μπορεί να υπονομεύσει τον παραγωγικό λόγο και την κριτική σκέψη (https://el.opentran.net/dictionary/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.html).
Υπάρχει στην Ψηφιακή Εγκυκλοπαίδεια μέ πλήρη επεξήγηση, αλλά είναι γραμμένο στα Αγγλικά.
Τόν επενόησε ο Αγγλος συγγραφέας C. S. Lewis το 1941 καί τό νόημα τού όρου είναι αυτό που εξηγεί ο Θεόδωρος.
https://en.wikipedia.org/wiki/Bulverism
Ἀξιότιμε κ. Κοτταδάκη,
καλημέρα σας, καλό μῆνα καί καλό ἐκκλησιαστικό ἔτος.
Ὅταν παραθέτω ἀποσπάσματα ἀπό κάποιο ἄρθρο ἔχω σάν ἀρχή μου ἀλλά καί λόγοι δεοντολογίας τό ἐπιβάλλουν νά μνημονεύω πάντοτε τήν προέλευσή του.
Στήν διεύθυνση λοιπόν πού ἀνέγραψα:
https://anastasiosk.blogspot.com/2022/08/blog-post_967.html#more
ὁ σεβαστός π. Χριστὀφορος Χρόνης σέ ἕνα ἄρθρο του μιλάει γιά τήν λογική πλάνη πού λέγεται «μπουλβερισμός».
Προφανῶς καί εἶναι νεολογικός ὅρος πού ἔχει εἰσαχθεῖ ὡς δάνειο ξένης γλώσσας, πού σημαίνει τή λογική πλάνη ὅπου ἀντί να γίνεται κριτική στά ἐπιχειρήματα πού καταθέτει κάποιος, τοῦ ἀσκεῖται προσωπική κριτική (ad hominem).
Περισσότερα στήν ἀνωτέρω διεύθυνση.
Τώρα , ἄν αὐτό δέν σᾶς ἀγγίζει ἐσᾶς προσωπικά, «ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν»!
Ἐγώ τό κατέθεσα γιά τόν προβληματισμό ὅλων μας.
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.
«Χαράς ευαγγέλια» για μένα, συν ευχαριστίες σε σας αγαπητοί με το ψευδώνυμο Theo και Θεοδ.Σ.. Που, αποκαλύψατε ότι, κατείχα ανεπίγνωστα και ασκούσα ανεπαίσθητα καθ’ υμών τέχνη του λόγου πονηρή, καταχωρημένη στη ΒίκιΠίντια, όχι στην έγκριτη Πάπυρος- Λαρους -Μπριτάνικα, την «πιστοποιημένη» ελληνιστί από π. Χριστόφορο Χρόνη με τον τίτλο «μπουλβερισμός». Προσέφυγα στη σχετική παραπομπή, και δεν είδα σχόλιο δικό μου ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Ενώ θυμάμαι καλά, πρότερα γραπτά του π. Χρ.Χρ.-όχι ότι είμαι τίποτα- είχα σχολιάσει πολύ θετικά. Απαραίτητη η επισήμανση εδώ ότι ιδιαίτερα ο με ψευδώνυμο Theo δέχτηκε θετικά-«Ευχαριστώ δεν τον ήξερα …συμβάλλει τα μέγιστα …»- τον «πιστοποιημένο» πια «Μπουλβερισμό». Ικανόν εστί.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, ελεύθερα ο καθείς στη δική του γραμμή. Εσείς, ως νομίζω, θέτοντας σε «τείχη υψηλά» τις «ορθόδοξες» αυτοδικαιώσεις σας, και εκτός κάθε κατά τα μέτρα σας μη ορθόδοξο χριστιανό. Κι, ο υπογράφων στοιχισμένος στην παραβολή του χαμένου πρόβατου, το λόγο του Χριστού για να άλλα πρόβατα της ποίμνης και, στην άνοιξη του: «Μείζων δε τούτων-πίστης κι ελπίδας-η Αγάπη»1Κο.13.13. Όλα βέβαια ανοιχτά σ' αυτό. «Όμως ο πιο αρρωστημένος ευτελισμός είναι να εξωραΐζουμε τη δική μας μετριότητα με θωρακίσεις υπεράσπισης της «θείας αλήθειας» ή «της δόξας του Θεού» ! Καίριος, κοφτερός, και εύστοχος ο αοίδημος πια Χρήστος Γιανναράς-Αθανάσιος Κοτταδάκης ο φλύαρος …
"Εσείς, ως νομίζω, θέτοντας σε «τείχη υψηλά» τις «ορθόδοξες» αυτοδικαιώσεις σας."
Με λύπη μου βλέπω πως συνεχίζετε να μας στοχοποιείτε ad hominem και να μας τσουβαλιάζετε, χωρίς καμιά τεκμηρίωση, με το τέχνασμα του αχυράνθρωπου. Σοβαρή συζήτηση δεν γίνεται έτσι, να με συμπαθάτε.
Να είστε καλά!
Δημοσίευση σχολίου