Με τη μετάνοια ο άνθρωπος γίνεται αληθινός, καθώς πλέον αναγνωρίζει πλήρως την αμαρτωλότητα της εκπεσμένης φύσεώς του. Όπως λέει ο απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης, «εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν». Η αμαρτωλότητα, εξαιτίας των κοσμικών διαστάσεων των συνεπειών της, συνιστά παγκόσμιο γεγονός, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα κληρονομιά και θλιβερή «συμβολή» κάθε ανθρώπου. «Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». Μόλις ο πιστός διαγνώσει την αμαρτία του δεν την κρύβει, αλλά ομολογεί την πτώση του ενώπιον του Προσώπου του Θεού. Φέρει την αμαρτία του στο φως, και αυτό την εξαλείφει. Εδώ έγκειται και η δύναμη του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Ο άνθρωπος που μετανοεί και εξομολογείται την πτώση του ενώπιον του Θεού ομολογεί μια παγκόσμια αλήθεια. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι, αν υπάρχει μια περίπτωση κατά την οποία ο άνθρωπος γίνεται αλάθητος και μάλιστα ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου, είναι εκείνη κατά την οποία ομολογεί την αμαρτωλότητά του. Όταν όμως αληθεύει, ελκύει το Πνεύμα της Αληθείας, το Οποίο φέρνει τον πιστό σε βαθειά συναίσθηση της πνευματικής του πτώχειας και στη συνέχεια τον οδηγεί σε μετάνοια. Το Ίδιο Άγιο Πνεύμα παρέχει ταυτόχρονα τη θεραπεία και τη δικαίωση.
Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου