Ὁ οὐρανός μένει ἀνοικτός - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Α´Νηστειῶν

Ὁμιλία εἰς τό Εὐαγγέλιον

Ὁ οὐρανός μένει ἀνοικτός

 (Ἰω. α´44-52)

Α´. «Ἔρχου καί ἴδε»

Β΄ Ὁ οὐρανός μένει ἀνοικτός

                ˜˜˜˜˜˜˜˜  

        Ὁ Κύριος ξεκινᾶ τή δημόσια δράση Του μέ τήν ἐκλογή τῶν πρώτων Μαθητῶν Του. Ἤδη ἔχει συνάψει γνωριμία μέ τόν Ἀνδρέα καί τόν Ἰωάννη. Οἱ δύο ἄδολοι ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας τόσο ἐνθου­σιάστηκαν καί σαγηνεύτητκαν ἀπό τήν πρώτη ἐ­κείνη συνάντηση καί ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό, ὥστε τήν ἴδια μέρα ἔτρεξαν κι ἔφεραν κοντά Του τά ἀδέλφια τους. Τόν Πέτρο καί τόν Ἰάκωβο ἀντίστοιχα.

*****

Α´. «Ἔρχου καί ἴδε»

        Τήν ἑπόμενη ἡμέρα καθώς ὁ Κύριος  ἀπο­φασίζει νά ἀναχωρήσει γιά τήν Γαλιλαία, ἀπευθύ­νεται πρός τόν Φίλιππο καί τοῦ λέγει: «Ἀκολού­θησέ με». Ἡ πρόσκληση συγκλόνισε τήν ὕπαρξη τοῦ ὑποψήφιου Μαθητῆ  τόσο, ὥστε ἀμέσως ἔ­τρεξε νά βρεῖ τόν φίλο του Ναθαναήλ καί νά τόν καταστήσει κοινωνό τῆς προσωπικῆς του εὐτυ­χίας. Μόλις τόν ἀντικρύζει τοῦ λέγει μέ ἐνθουσι­ασμό: «ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ προφῆται εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν... τόν ἀπό Ναζαρέτ». «Εὑρήκαμεν Αὐτόν, γιά τόν Ὁποῖο ἔγραψε ὁ Μωϋσῆς στόν Νόμο καί προφήτευσαν οἱ Προ­φῆτες, τόν Μεσσία: Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ «υἱός» τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τήν Ναζαρέτ.

        Ἡ εἴδηση προξένησε κατάπληξη στόν Ναθαναήλ πού αὐθόρμητα ἐρωτᾶ: Μά εἶναι δυνατό ποτέ νά βγεῖ κάτι καλό ἀπ᾽αὐτό τό ἄσημο καί κακόφημο χωριό;

        «Ἔρχου καί ἴδε»! Ἔλα νά δεῖς μέ τά μάτια σου τόν παροτρύνει ὁ Φίλιππος. Εἶναι μιά πρόταση πού προκαλεῖ τόν Ναθαναήλ νά ἀποβάλει τίς προκαταλήψεις καί νά ἔρθει νά διαπιστώσει μέ τά ἴδια του τά μάτια τήν μεγάλη αὐτή εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό ἔθνος τους.

        Ἔλα καί θά ἰδεῖς! Κυριακή τῆς Ὀρθοδο­ξίας σήμερα. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει τήν ὀνομα­στική της ἑορτή. Ἑορτάζει τήν συντριβή τῶν φοβερῶν αἱρετικῶν, τῶν Εἰκονομάχων, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἄλλων αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι τήν πολέμησαν διά μέσου τῶν αἰώνων.

        Αἰτία τοῦ πολέμου στάθηκε ὁ ἀμύθητος θη­σαυρός της. Γι᾽αὐτό τήν πολέμησαν καί τήν πολεμοῦν τήν Ὀρθοδοξία οἱ αἱρετικοί. Θέλησαν νά τῆς ἁρπάξουν τόν πολύτιμο, τόν ἀτίμητο θησαυρό της. Θέλησαν νά τῆς στερήσουν τόν Χριστόν. Διότι ὁ Χριστός εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς Ὀρθό­δοξης Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι ἡ πνοή της, ἡ ζωή της, τό ἀγαλλίαμά της, ἡ χαρά της. Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν γιά τήν Ἐκκλησία. Οἱ αἱρετικοί λοιπόν θέλησαν νά νοθεύσουν τήν ἀλήθεια γιά τόν Χριστό. Τήν ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ταυτοχρόνως τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος.

        Ὅμως αὐτό τό ἀτίμητο μαργαριτάρι, αὐτή τήν ἀλήθεια, τήν λυδία λίθο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ Ἐκκλησία τό πῆρε ἀπό τά τίμια χέρια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί δέν δέχεται, ἀλλά καί δέν ἔχει τό δικαίωμα  μέ κανένα τρόπο καί μέ κανένα ἀντάλλαγμα νά τό βεβηλώσει. Δέν δέχεται νά ἀλλάξει ἔστω καί ἕνα γιῶτα ἀπό τήν θεόπνευστη διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων. Γι᾽αὐτό καί ἀγωνίστηκε καί δέν δίστασε νά δεχθεῖ νά ρεύσει  ποτάμι τό αἷμα τῶν πιστῶν παιδιῶν της, γιά τήν διαφύλαξη τῆς λυτρωτικῆς παρακαταθήκης. Γι᾽ αὐτό καί σέ κάθε ἐποχή, καί ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία ἀποπροσανα­τολι­σμένοι καί ἀβοή­θητοι οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν ἐδῶ κι ἐκεῖ γιά μιά σταγόνα χαρᾶς καί εἰρήνης καί γαλήνης ἐσωτε­ρικῆς καί δέν τήν βρίσκουν, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας αὐτό τό μήνυμα ἔχει καί μπορεῖ καί ὀφείλει νά ἀπευθύνει σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους. Γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα τοῦ κόσμου τώρα καί πάντα μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.

        «Ἔρχου καί ἴδε»! Ἔλα νά δεῖς. Ἄνθρωπε τοῦ 21^ου αἰώνα  ψάχνεις νά βρεῖς τή χαρά; «Ἔρ­χου καί ἴδε»! Ἔλα, ἔλα ἐδῶ, σ᾽ἐμένα. Στήν Ὀρθό­δοξη Ἐκκλησία, δηλαδή στόν Χριστό. Αὐτό φωνάζει ὁ Χριστός μέ τό στόμα τῆς Ἐκκλησίας στόν κάθε πονεμένο, προβληματισμένο καί ταλαιπωρημένο ἄνθρωπο. Ἔλα σ᾽ἐμένα, λέγει ἡ Ἐκκλησία, στόν Χριστό, τόν Ὁποῖο κατέχω ὡς ἀτίμητο μαργαριτάρι, ἤ μᾶλλον Ἐκεῖνος μέ κατέχει καί μέ τήν θεϊκή παρουσία Του γεμίζει τά πάντα ἐντός μου καί ζωογονεῖ ὅλο τόν θεανθρώπινο ὀργανισμό μου. Ἐδῶ λοιπόν θά τά βρεῖς ὅλα καί περισσότερα μάλιστα ἀπό ὅσα ἐπιθυμεῖς, καί ἀπείρως ἀνώτερα ἀπό ὅσα μπορεῖς νά φαντα­σθεῖς. Μόνο νά ἔρθεις. Νά πάρεις τήν ἀπό­φαση. Ἔλα, ἄνθρωπε, ἔλα καί θά δεῖς. Τί ψάχνεις στόν θόρυβο, τούς χορούς καί τίς διασκεδάσεις νά βρεῖς τή χαρά;  Τί ἐρευνᾶς στούς θολούς καί ἀδιέξοδους δρόμους τῆς ἀφιλόσοφης φιλοσοφίας καί τούς σκοτεινούς μυστικισμούς τῆς Ἀνατολῆς, στίς πλάνες τῶν αἱρετικῶν, τούς ἀστρολόγους, τούς μάγους καί τά μέντιουμς;  Μή ψάχνεις στήν ματαιότητα τοῦ κόσμου νά βρεῖς τήν εὐτυχία. Ἁπλῶς βασανίζεσαι καί ἀδίκως τα­λαιπωρεῖσαι.   Αὐτό πού ζητᾶς, ἀδελφέ μου, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐδῶ εὑρίσκεται. Στήν Ἐκκλησία. Ἔλα, καί μή κολλᾶς σέ προκαταλήψεις, μήν ἐπηρεάζεσαι ἀπό συκοφαντίες ἤ ἀπό τίς ἀδυ­ναμίες καί σκάνδαλα ἀκόμη κάποιων παιδιῶν μου. Ξεπέρασέ τα ὅλα αὐτά καί: «Ἔχρου καί ἴδε». Ἔλα νά ἰδεῖς. Θά ἰδεῖς Αὐτόν τόν Ζωντανό Θεόν, τόν Ζωοδότη Κύριο, τόν Σωτήρα σου καί Σωτήρα ὅλου τοῦ κόσμου.

****

Β΄ Ὁ οὐρανός μένει ἀνοικτός

        Γνήσιος καί εἰλικρινής ἀναζητητής τῆς Ἀλή­θειας ὁ Ναθαναήλ πείθεται ἀπό τά λόγια τοῦ Φιλίππου, τόν ἀκολουθεῖ καί βρίσκεται μπροστά στήν μεγάλη ἔκπληξη. Μόλις πλησιάζει, ἀκούει τόν Κύριο νά τοῦ λέγει: Νά ἕνας γνήσιος καί ἀλη­θινός Ἰσραηλίτης, στήν καρδιά τοῦ ὁποίου δέν ὑπάρχει δολιότητα καί πονηριά. Ὁ Ναθαναήλ ἀπορεῖ καί ἐρωτᾶ:  Ἀπό ποῦ μέ γνωρίζεις; Ἡ ἀπο­ρία του εἶναι δικαιολογημένη, γίνεται ὅμως ἀκόμη μεγαλύτερη καθώς ἀκούει τήν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου: «Πρίν ἀκόμη σέ φωνάξει ὁ Φίλιππος, σέ εἶδα ἐκεῖ πού ἤσουν κάτω ἀπό τή συκιά. Οἱ ἑρμη­νευτές λένε ὅτι ὁ Ναθαναήλ προσευχόταν κρυμμένος κάτω ἀπό τή συκιά, γι’αὐτό καί ἡ ἀπορία πού διατύπωσε στήν ἀρχή τώρα μετατρέπεται σέ θαυμασμό καί ἔκπληξη. Κατάλαβε ὅτι ὁ Φίλιππος εἶχε δίκηο. Ἤδη βρισκόταν μπροστά στόν μεγάλο Ἀναμενόμενο. Μπροστά στόν Μεσσία. Μέ ἐνθου­σιασμό καί πίστη προβαίνει στήν μεγάλη ὁμολο­γία. Κύριε, Σύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιάς τόν ὁποῖο μέ τόση λαχτάρα περίμενε ἐπί αἰῶνες τό ἔθνος μας. Καί ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾶ: πίστεψες μόνο καί μόνο ἀπ’ αὐτό πού σοῦ εἶπα ὅτι σέ εἶδα κάτω ἀπό τή συκιά; Θά ἰδεῖς στή συνέχεια πράγματα πολύ μεγαλύτερα καί πολύ πιό θαυμαστά ἀπ’αὐτό. Σᾶς διαβεβαιώνω, πρόσθεσε, ὅτι ἀπό ἐδῶ καί πέρα θά βλέπετε τόν οὐρανό ἀνοικτό καί τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ νά ἀνεβο­κατεβαίνουν γιά νά ὑπηρετοῦν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε καί Υἱός ἀνθρώπου, ἄνθρωπος πραγματικός γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου.

        «Ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τόν οὐρανόν ἀνεωγότα». Ἀπό τώρα θά βλέπετε τόν οὐρανό ἀνοικτό. Καί πράγματι μέ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου ἄνοιξε ὁ οὐρανός. Ἄνοιξε τή νύχτα τῆς Γεννήσεώς Του, ὅταν ὁλόκληρη στρατιά ἀγγέλων ξεχύθηκε στή γῆ ψάλλοντας τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ἄνοιξε κατά τήν ὥρα τῆς Βάπτισής Του στόν Ἰορδάνη, ὅταν τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς περιστέρι κατέβηκε ἐπάνω Του καί ἀκούσθηκε ἡ φωνή τοῦ οὐράνιου Πατέρα: «Ἐσύ εἶσαι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός». Ἄνοιξε καί ἔμενε ἀνοικτός καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου καί ἀπό τότε μένει ἀνοικτός σέ ὅλους τούς αἰῶ­νες.

        Αὐτό, ἀδελφοί μου, εἶναι τό μεγάλο καί μόνιμο θαῦμα. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ἐλπίδα καί παρηγοριά μας. Αὐτή ἡ πραγματικότητα δέν μᾶς ἀ­φήνει νά μελαγχολήσουμε καί νά ἀπογοητευ­θοῦ­με μπροστά ἀκόμη καί στίς μεγαλύτερες δυσκολίες, ἀλλά καί αὐτό τό μαρτύριο. Ὁ οὐρανός εἶναι ἀνοικτός γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.

        Καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι ἀσυμβίβαστη στήν πίστη της καί τήν ἀλήθεια της, τήν ὁποία παρέλαβε ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μένει ἀσυμβίβαστη καί ἀνυποχώρητη, διότι ἀκριβῶς θέλει νά κρατήσει τόν οὐρανό ἀνοι­κτό. Νά μπορεῖ δηλαδή νά προσφέρει στούς πιστούς της ὅλων τῶν αἰώνων τήν δυνατότητα νά συναντοῦν τόν Θεόν καί νά ἑνώνονται μαζί Του αἰώνια.

        Ἐπανερχόμαστε δηλαδή  σ’αὐτό πού εἴπαμε καί στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας μας, ὅταν μιλήσαμε γιά τόν ἀτίμητο θησαυρό, πού κατέχει ἡ Ὀρθοδοξία μας. Καί αὐτός ὁ θησαυρός εἶναι ὁ Χριστός. Ὄχι ὅμως γιά νά μένει ἀπρόσιτος στόν οὐρανό, ἀλλά γιά νά μπορεῖ νά προσφέρεται στόν καθένα μας. Καί αὐτό ἀκριβῶς μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ μέ τό νά μένει ἀνοικτός ὁ οὐρανός, δηλαδή ζωντανή, γνήσια καί ἀνόθευτη ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

****

        Δυό χιλιάδες χρόνια τώρα, ἀδελφοί μου, ὁ οὐρανός μένει ἀνοικτός. Ἀνοικτός  καί ὁ δρόμος πρός τόν Θεόν  μέσα ἀπό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία. Αὐτό βέβαια εἶναι θαῦμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἀποτέλεσμα τῶν ἡρωϊκῶν ἀγώνων τῶν Ἁγίων πατέρων, πού μέ θυσίες καί αἷμα κράτησαν τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ ἀνοικτή, τήν ὥρα πού οἱ φάλαγγες τῶν αἱρέσεων ἐπιχειροῦσαν νά τήν κλείσουν, νοθεύοντας τόν ἀτίμητο θησαυρό της. Ἄς κρατήσουμε λοιπόν κι ἐμεῖς τόν οὐρανό ἀνοι­κτό γιά μᾶς καί τούς συνανθρώπους μας μένοντας στάθεροί στήν ἀλήθεια τῆς πίστεως.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,

  Κυριακή  01.03.2015