ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΣΥΒΜΟΥΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΟΚΑ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ  

ΣΥΒΜΟΥΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΟΚΑ

 ΠΕΜΠΤΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015.

Με αισθήματα θαυμασμού  στρέφομε σήμερα τους νοητούς οφθαλμούς τής ιστορικής μας μνήμης προς τον ένδοξο απελευθερωτικό μας Αγώνα τού 55-59 και με ευγνωμοσύνη αναπολούμε όλους εκείνους, οι οποίοι με αυτοθυσία  έγραψαν με το αίμα τους   το έπος τής ΕΟΚΑ.

Η έννοια τής Ελευθερίας είναι όντως ένα ύψιστο αγαθό. Δοσμένο με αγάπη από τον Θεό προς τον άνθρωπο. Ο κυπριακός λαός ταύτισε το νόημα τής ζωής του με το ουράνιο τούτο δώρο. Οι αγώνες του για τη διατήρηση ή και ανάκτηση τής ελευθερίας βυθίζονται στα βάθη τού ιστορικού του γίγνεσθαι.  

Επομένως, δεν θα ήταν δυνατό ο Κυπριακός λαός να ανέχεται την υποδούλωσή του στον οιονδήποτε κατακτητή∙ και ιδιαίτερα στους Άγγλους με τους οποίους πολέμησε μαζί κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τη προάσπιση τού πολύτιμου τούτου αγαθού τής ελευθερίας των λαών.

Τούτο το αναφαίρετο δικαίωμα τού κυπριακού λαού για ελευθερία το αναγνώρισε και ο Άγγλος πρωθυπουργός, ο Ουΐνστων  Τσιώρτσιλ, όταν ήταν υφυπουργός Αποικιών και επισκέφτηκε την Κύπρο από τις 9 έως 13 Οκτωβρίου 1907. Σε προσφώνησή του προς τους Έλληνες Κυπρίους αντιπροσώπους δήλωσε σαφώς.

«Νομίζω ότι είναι απολύτως φυσικόν, εφ' όσον ο Κυπριακός λαός είναι ελληνικής καταγωγής, να αποβλέπη εις την ένωσίν του μετά της χώρας εκείνης, η οποία δύναται να ονομασθή μητρική του χώρα, όπως εις εν περιπόθητον ιδανικόν».    

Επομένως, όταν ο κυπριακός λαός είδε τα όνειρά του να διαψεύδονται, δικαιολογημένα  αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την ελευθερία του  την 1^η Απριλίου 1955 κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία τού Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου του Γ΄ και του Γεωργίου Γρίβα-Διγενή. Η αρχαία ρήση «τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δὲ ἐλεύθερον   τὸ εὔψυχον». ( Θουκυδίδου, Περικλέους Ἐπιτάφιος 2,43,4 ) έγινε συνείδηση για τον λαό μας.  

 Στον τιτάνειο εκείνο απελευθερωτικό μας αγώνα ο κυπριακός λαός  έγραψε  ομολογουμένως χρυσές σελίδες ηρωισμού και δόξας. Το «αγωνίζεσθαι και θνήσκειν υπέρ φίλης Πάτρης» αποτέλεσε το ιδανικό τής νεολαίας μας.  Σε όποιο μέρος τής πατρίδας μας και αν αφήσουμε τη σκέψη μας να πετάξει θα διαπιστώσουμε ότι τούτο το ιδανικό μετουσιώθηκε σε βίωμα και πράξη.

Αν ξεκινήσουμε από το βουνό τού μύθου και της ιστορίας, τον  Πενταδάκτυλο,  θα σταθούμε με θαυμασμό μπροστά στην υπέροχη θυσία τού Κυριάκου Μάτση. Και αν με τη σκέψη μας μεταφερθούμε στην απέναντι οροσειρά τού  Τροόδους, τότε θα διαπιστώσουμε ότι τα περίφημα βουνά του δεν ευωδιάζουν μόνον με το μυρωμένο αγέρα τους αλλά διαλάμπουν και με  την ασύλληπτη σε μεγαλείο θυσία τού υπαρχηγού του απελευθερωτικού μας αγώνα, τού Γρηγόρη Αυξεντίου.

Αν αφήσουμε τη μνήμη μας ν’ αγκαλιάσει  τον κάμπο τής Μεσαορίας,  τότε θα γονατίσουμε με θαυμασμό, μπροστά στη θυσία των τεσσάρων ηρώων τού Αχυρώνα τού Λιοπετρίου. Τον Χρήστο Σαμάρα, τον Ανδρέα Κάρυο, τον Ηλία Παπακυριακού και τον Φώτη Πίττα.

Αν πάμε στην περίφημη πόλη τού Ευαγόρα,   θ’ αναπολήσουμε  με συγκίνηση τη θυσία του σημαιοφόρου τού Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, τού Πετράκη Γιάλλουρου. Κι’ αν συνειρμικά,  με τα μάτια τής ιστορικής μας μνήμης, ταξιδεύσουμε στο άλλο άκρο τής Κύπρου, στην πόλη των Αρκάδων, την Πάφο, εκεί θα συναντήσουμε και πάλιν ήρωες μαθητές μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση κατέχει ο μαχητής και ποιητής της Λευτεριάς, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Αυτός,  που στην ηλικία των δεκαεννέα χρόνων, λίγες μόνον ώρες προτού ανέλθει με το εφηβικό του χαμόγελο στο ικρίωμα τής αγχόνης, έγραψε στο τελευταίο του γράμμα «Ώρα 7.30΄ μ. μ. Η πιο όμορφη μέρα τής ζωής μου, η πιο όμορφη   ώρα.  Μη ρωτάτε γιατί…». Γιατί απλούστατα θα συναντούσε    Ε κ ε ί ν η ν,   για την οποίαν πήγε ως εκεί.  Θα συναντούσε   Ε κ ε ί ν η ν,   για την οποίαν έγραψε ο Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του.  Ε κ ε ί ν η ν,  την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα…  θα συναντούσε μέσω τής αγχόνης την πολυπόθητη
 Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α.

Να μιλήσουμε και για το προσκυνητάρι τής Λευτεριάς! Τα φυλακισμένα μνήματα! Ο χώρος αυτός αποτελεί ένα από τα ιερότερα μνημεία τού κάλλους  των ελληνικών αρετών και της χριστιανικής υπέρβασης τού φόβου του θανάτου. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στις ανεπανάληπτες εκείνες επιστολές των απαγχονισθέντων, οι οποίες αποτελούν ανυπέρβλητα μνημεία ευψυχίας και ηρωισμού.    Ο ηρωικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τον θάνατο οι λεβεντονιοί τής αγωνιζόμενης πατρίδας μας, μάς κάνουν να αναφωνήσουμε μαζί με τον προφήτη Ησαΐα και τον Απόστολο Παύλο. «Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρο; Ποῦ σου Ἅδη τὸ νῖκος;».  Ναι, γιατί οι τότε άλκιμοι νέοι μας όχι μόνο δεν επτοήθησαν μπροστά στην αγχόνη και τον θάνατο αλλά τον ανέμεναν «σαν άγια ώρα Λευτεριάς».  

Έκτοτε παρήλθαν εξήντα ολόκληρα χρόνια. Δυστυχώς, οι εκατόμβες των θυσιών  των ηρώων μας  και τού λαού μας, όχι μόνο δεν δικαιώθηκαν αλλά  οι ευγενικοί του οραματισμοί για την ελευθερία, καταβαραθρώθηκαν από τους ισχυρούς και αδίστακτους άρχοντες τού αιώνος τούτου σε μία τελματώδη εθνική τραγωδία, την οποία όλοι μας βιώνουμε, εδώ και σαρανταένα ολόκληρα χρόνια, με  ανείπωτη οδύνη.

Η Εκκλησία Κύπρου, η οποία ηγήθηκε τού ένδοξου απελευθερωτικού μας αγώνα,  και πάντοτε δια μέσου τής Ιστορίας, πρωτοστατούσε στους υπέρ πίστεως και ελευθερίας αγώνες τού ποιμνίου της, ίσταται και τώρα στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για τη σωτηρία της Κύπρου μας. Και θα συνεχίσει σαν στοργική Μητέρα να γαλουχεί  και να εμπνέει τον λαό της με την πίστη προς τη θεία Δικαιοσύνη  τού Κυρίου και τη δικαίωση των αγώνων του.

Ας μην μάς πτοεί η δυναμική υπεροπλία του αντιπάλου. Ο Κύριος δια μέσου του προφητάνακτος Δαβίδ μάς υπόσχεται: «οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα»  (Ψαλμ. 19,8).

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

26 Μαρτίου 2014

                                                                      Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ  Β΄