Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. κ. Χρυσόστομος στό 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μεταμοσχεύσεων.

 Προσκεκλημένος στό 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μεταμοσχεύσεων, πού πραγματοποιήθηκε στό Συνεδριακό Κέντρο τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν στίς 23.10.2015, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἀπηύθυνε χαιρετισμό κατά τήν ἔναρξη τοῦ ὡς εἴρηται συνεδρίου.

Κατά τόν χαιρετισμό του ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν Πρόεδρο τοῦ Συνεδρίου κ. Διονύσιο Καραβία καί τόν Πρόεδρο τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς κ. Δημήτριο Γούμενο, καί τούς ἐπήνεσε, ὅπως καί ὅλο τούς συνεργάτες τους, γιά τήν ἐπιστημονική τους κατάρτιση καί τήν προσφορά τους στό Πανεπιστήμιο Πατρῶν, στό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο καί γενικά στήν κοινωνία μας.

Ἀναφερόμενος στό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων ὁ Σεβασμιώτατος ὡμίλησε γιά τήν μεγάλη σημασία καί λεπτότητα τοῦ ζητήματος, ἀλλά καί γιά τό ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἒχει ἱδρύσει τήν ἐπιτροπή Βιοηθικῆς, μέ εἰσήγηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ὥστε μέσα ἀπό τήν ἐν λόγῳ ἐπιτροπή καί συγκεκριμένες ἐπιστημονικές εἰσηγήσεις καί συζητήσεις νά παρακολουθῇ τό θέμα καί νά συμμετέχῃ ἐνεργά στήν ὃλη ὑπόθεση.

          Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει ὅτι τό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων δέν παραμένει στά πλαίσια τῆς ἰατρικῆς εὐθύνης μόνο, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα ἐπίπεδα, ὅπως κοινωνικό, βιοηθικό, νομικό καί θεολογικό.

          Τήν ζωή ἡ Ἐκκλησία τήν θεωρεῖ δῶρο Θεοῦ καί ὡς εὐκαιρία γιά τόν ἀγῶνα τοῦ ἀνθρώπου πρός ἐπίτευξη τῆς κατά Θεόν τελειώσεώς του, τῆς ἁγιότητος δηλαδή. Γι’ αὐτό καί τήν ὅποια παράταση ζωῆς, τήν θεωρεῖ καί τήν ἐξετάζει κάτω ἀπό αὐτό τό πρῖσμα, τῆς σωτηρίας δηλαδή, τοῦ ἀνθρώπου, σεβομένη πάντοτε τό ἀναφαίρετο δικαίωμα νά ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος, καί νά φθάσῃ ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ.

 «Ἡ Ἐκκλησία αἰσθάνεται τό φιλάνθρωπο χρέος της ἔναντι στό λήπτη – ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνάγκην νά ζήσῃ – ἀντιλαμβάνεται ὅμως περισσότερο καί τόν ρόλον της στό πλευρό τοῦ δότου – ὁ ὁποῖος μπορεῖ ἐλευθέρως νά προσφέρῃ. Ἐπ’ οὐδενί λόγῳ καί μέ κανένα τρόπο δέν θυσιάζει τόν σεβασμό πρός τόν δότη στήν ἀνάγκη ἐπιβιώσεως τοῦ λήπτη. Ὁ σκοπός μας δέν πρέπει νά εἶναι νά ζήσῃ ὁ λήπτης, ὁ σκοπός πρέπει νά ἑστιαστεῖ στό νά δώσῃ ὁ δότης. Ἐάν κάποιος ἐπιθυμῆ νά γίνη δωρητής τόν εὐλογεῖ. Ἐάν δυσκολεύηται τόν κατανοῆ. Αὐτή εἶναι ἡ προστασία τοῦ προσώπου. Τό πνεῦμα της δέν ὑποτάσσεται στήν ἀνάγκην τῶν μεταμοσχεύσεων, ἀλλά ὑπηρετεῖ τόν σεβασμόν τοῦ προσώπου» (Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Βασικαί θέσεις ἐπί τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων, Ἀθήνα 2001).

Σέ ἄλλο σημεῖο  ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε ὅτι σεβόμαστε τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί ἐπικροτοῦμε κάθε προσπάθεια γιά τήν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν καί γιά παράταση τῆς ζωῆς, ἐπί τῷ τέλει τῆς πνευματικῆς ὁλοκληρώσεως, ἀρκεῖ ἡ ἰατρική ἐπιστήμη καί οἱ ὅποιες ἔρευνες νά εὐρίσκωνται καί νά κινοῦνται μέσα στά πλαίσια τῶν κανόνων δεοντολογίας πού προστατεύουν τόν ἄνθρωπο ὡς προσωπικότητα. Βεβαίως πρέπει οἱ ἐπιστήμονες καί ἐν προκειμένῳ οἱ ἰατροί, νά μή ἀγνοοῦν τήν ἀνθρώπινη σχετικότητα, ἀλλά καί νά ἔχουν τήν βαθύτατη αἴσθηση ὅτι ἐξυπηρετοῦν ὡς συνεργάτες τοῦ Θεοῦ τόν ἄνθρωπο, εἴτε αὐτός εἶναι δότης, εἴτε λήπτης, σεβόμενοι πάντοτε τό θεοσδοτον ἀγαθόν της ζωῆς.

          Πάντως ὅλα αὐτά ὑπό τήν προϋπόθεση τῆς ἀγάπης, ὅπως σαρκώθηκε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε στόν Σταυρό, κατέβηκε στόν Ἅδη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Τέλος καλωσόρισε στήν Πάτρα τούς Συνέδρους ἀπό τίς ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί εὐχήθηκε καλή ἐπιτυχία στό Συνέδριο.