Ἡ καθ᾽ὑπερβολήν ὁδός - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Ζ´Ἐπιστολῶν

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ καθ᾽ὑπερβολήν ὁδός

 ( Ρωμ. ιε´1-7)

        ˜˜˜˜˜˜˜˜  

Α´ Παίρνουμε δύναμη

Β´ Ἄρση βαρῶν

Ἡ πιό θαυμαστή κοινωνία σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο εἶναι ἡ κοινωνία Ἐκκλησίας μας. Καί τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι κοινωνία ἀγάπης. Εἶναι κοινωνία μέσα στήν ὁποία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γινόμαστε ἀδέλφια μεταξύ μας. Αὐτό στήν πράξη σημαίνει ὅτι ἀπολαμβάνουμε σάν μία οἰκογένεια τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι Πατέρας ὅλων μας.

****

Α´ Παίρνουμε δύναμη    

        Σ᾽αὐτή τήν ἀγάπη ἀναφέρεται τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Γράφοντας στούς χριστιανούς τῆς Ρώμης ὁ θεῖος Παῦλος τούς τονίζει πρωτίστως ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία οἱ πνευματικά δυνατοί καί θερμοί στήν πίστη χριστιανοί ὀφεί­λουν «τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καί μή ἐαυτοῖς ἀρέσκειν». Ὀφείλουν νά ἀντιμε­τωπίζουν τίς ἀδυναμίες τῶν ἀδυνάτων κατά τήν πίστη ἀδελφῶν τους  μέ ὑπομονητική ἀνοχή, μέ συμπάθεια καί νά μήν ἐπιδιώκουν μόνο αὐτά πού ἀρέσουν στόν ἑαυτό τους. Νά φροντίζουν δηλαδή νά γίνονται ἀρεστοί καί εὐχάριστοι στόν πλησίον τους ὑπό τόν ὅρο ὅτι αὐτή ἡ συμπεριφορά θά ἀποβλέπει «εἰς τό ἀγαθόν πρός οἰκοδομήν». Θά συντελεῖ  στό καλό του καί θά τόν οἰκοδομεῖ στήν ἀρετή.

        Νά προσαρμόζονται στήν πνευματική ἀσθένεια καί ἀτέλεια τοῦ πλησίον ὄχι γιά νά τόν καλοπιάσουν καί νά τόν εὐχαριστήσουν ἁπλῶς, ἀλλά γιά νά τόν ὠφελήσουν πνευματικά, νά τόν βοηθήσουν νά πλησιάσει τόν Θεόν, νά ἀγαπήσει καί νά ἐφαρμόσει τό θεῖο θέλημα, νά ποθήσει καί νά ἐπιδιώξει τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς καί τῆς τελειότητας.

        Προκειμένου τώρα νά μᾶς ἐνισχύσει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος σέ μιά τέτοια θεάρεστη συμπεριφορά πρός τόν πλησίον μας, προβάλλει τό παράδειγμα τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Καί γάρ ὁ Χριστός, προσθέτει, οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν»  Ἐνῶ ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ὡς ἀναμάρτητος καί πανάγιος εἶχε κάθε  δικαίωμα νά μή πάθει ὅσα ἔπαθε, νά μή χλευασθεῖ, νά μή βασανισθεῖ, νά μή σταυρωθεῖ, ἐν τούτοις ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς δέν ἔκαμε ὅ,τι τόν εὐχαριστοῦσε, ἀλλά ὅπως ἔχει γραφεῖ στόν ψαλμό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐπέρασε ὅλες αὐτές τίς θλίψεις, πού τοῦ πρόσφεραν οἱ ἁμαρτωλοί καί φθονεροί ἄρχοντες τοῦ λαοῦ του. Ἔτσι λοιπόν ἴσχυσεν ὁ λόγος: «οἱ ὀνειδισμοί τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾽ἐμέ»(Ψαλμ. 68, 10). Οἱ βρισιές καί οἱ βλασφημίες ἐκείνων πού σέ βλασφημοῦν, οὐράνιε Πατέρα, ἔπεσαν ἐπάνω μου. Καί προσθέτει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος: σᾶς φέρνω τήν μαρτυρία αὐτή τῆς Ἁγίας Γραφῆς, διότι ὅσα ἔχουν γραφεῖ στά θεόπνευστα βιβλία της, «εἰς τήν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεφράφη». Γράφτηκαν γιά τή δική μας διδασκαλία, γιά ἔχουμε τήν ὑπομονή καί τήν παρηγοριά καί τήν ἐνίσχυση πού δίνουν οἱ Ἅγιες Γραφές καί νά μένουμε σταθεροί στή χριστιανική μας ἐλπίδα.

        Εἶναι πραγματικά δύσκολος ὁ στόχος τόν ὁποῖο καθόρισεν ὁ Ἀπόστολος γιά τούς «δυνατούς», τούς πλέον καταρτισμένους στά πνευματικά χριστιανούς. Παράλληλα ὅμως τούς δίνει καί σπουδαιότατο ἐφόδιο γιά τήν κατάκτηση αὐτοῦ τοῦ στόχου. Καί τό ἐφόδιο εῑναι τά μηνύματα καί τά παραδείγματα τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Αὐτή εἶναι μία εὐλογημένη πραγματικότητα, ἀδελφοί μου. Τά ἱερά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης, τά ὁποῖα εἶναι γραμμένα μέ τόν φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί τά ὁποῖα ἡ Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλη­σίας μας τά κρατεῖ μέ εὐλάβεια καί ἄγρυπνη προσοχή, μᾶς ἐνισχύουν πάρα πολύ στίς δυσκολίες τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ἕνα ἀπέραντο εὐῶδες λιβάδι τό ὁποῖο μᾶς φέρνει σέ ἐπαφή μέ τίς ζωηρές προτροπές τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλά καί μέ τά παραδείγματα ἁγίων ἀνθρώπων, πού παρελεύνουν μέ σεμνότητα μέσα ἀπό τίς σελίδες της. Πραγματικά: ποιός ἀντιμετωπίζει θλίψεις καί θανάτους προσφιλῶν προσώπων καί ζημίες οἰκονομικές καί ἀρρώστιες βασανιστικές καί δέν θά παρηγορηθεῖ μελετώντας τό θεόπνευστο βιβλίο τοῦ Ἰώβ;  Ποιός ἄνθρωπος ποὐ ἀντιμετω­πίζει συκοφαντίες καί ἀδικίες, δέν θά πάρει κουράγιο στόν ἀγώνα του ἀτενίζοντας τήν ἡρωϊκή μορφή τοῦ παγκλαλου Ἰωσήφ πού λάμπει ἀπό ἀνεξικακία καί ἀντικατοπτρίζει τή δόξα τοῦ οὐρανοῦ;  Ποιός ἄνθρωπος, πού ζεῖ τή βαρυχειμωνιά τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν καί τόν πειρασμό τοῦ πλούτου τῆς γῆς, δέν θά συνέλθει ἀπό τή ζάλη καί τόν σκοτασμό τοῦ νοῦ καθώς θά παρατηρεῖ μέ εὐλέβεια τό ἱερό πρόσωπο τοῦ πατριάρχου τῆς πίστεως, τοῦ Ἀβραάμ;  Καί τέλος ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού ποθεῖ τήν τελειότητα καί δέν θά βρεῖ στό θεανδρικό Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τό μέτρο κάθε ἀρετῆς πού θά τόν καθοδηγεῖ καί θά τόν ἐμπνέει στόν ἀγώνα του;

        Λοιπόν, ἀδελφοί μου! Ἄς πάρουμε δυνατή τήν ἀπόφαση: ἀντί νά χάνουμε τόν χρόνο μας μπροστά στήν ὀθόνη τοῦ Η/Υ, τοῦ κινητοῦ, τοῦ ιpad ἤ ὅποιου ἄλλου μέσου τῆς λεγόμενης κοινωνικῆς δικτύωσης, ἄς ἀνοίξουμε τήν τηλεόραση τοῦ Θεοῦ. Στροφή καί ἐντρύφηση καί μελέτη καί μαθητεία στήν Ἁγία Γραφή. Αὐτό μᾶς φωνάζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ. Μελετώντας προσεκτικά τό περιεχόμενο τῆς Ἁγίας μας Γραφῆς, νά τό φέρνουμε ὡς ὁδηγό στή ζωή μας. Αὐτός ὁ λόγος τῆς Γραφῆς ἄς διαμορφώνει τή ζωή μας. Ἀλλά καί ἀντιστρόφως: Ἀντιμετωπίζον­τας διάφορες περιστάσεις καί δυσκολίες, νά ἀνατρέχουμε σ᾽αὐτήν ἀναζητώντας παραδείγματα καθοδηγητικά. Καί δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι θά βρίσκουμε στήριγμα καί βοήθεια οὐσιαστική. Καί θά προετοιμάζουμε ἔτσι τήν ψυχή μας νά δεχθεῖ τήν παντοδύναμη Χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία  μᾶς εὔχεται στή συνέχεια  ὁ Ἀπόστολος.

***

Β´ Ἄρση βαρῶν

        «Ὁ δέ Θεός τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως», εἴθε νά σᾶς χαρίσει «τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν Ἰησοῦν». Θά δίνει τό αὐτό φρόνημα καί τίς ἴδιες σκέψεις σέ ὅλους. Καί τήν ὁμόνοια καί τήν ἀγάπη πού θέλει ὁ Χριστός. Αὐτή τήν κατάσταση τῆς ὁμοφροσύνης θά τήν ἀκολουθεῖ ἡ ἀπό κοινοῦ καί μέ μιά ψυχή δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι μαζί μέ ἕνα στόμα θά δοξάζετε τόν Κύριο καί Θεό μας.

        Γι᾽αὐτό τό λόγο, ἐπαναλαμβάνει συμπερασματικά ὁ Ἀπόστολος «προσλαμβάνεσθε ἀλλή­λους», δέχεσθε μέ ἀγάπη καί κλείνετε στήν καρδιά σας ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Χριστός «προσελάβετο ὑμᾶς». Σᾶς πῆρε κοντά του μέ τόση ἀγάπη «εἰς δόξαν Θεοῦ».

        Εἶναι πολύ πρακτικό σύνθημα καί καθημερινό ἀγώνισμα ά τελευταῖα αὐτά λόγια τῆς σημε­ρινῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς. Οἱ δέ εὐκαιρίες πού μᾶς δίδονται γιά τήν πιστή ἐφαρμογή του εἶναι πάρα πολλές. Μέσα στήν οἰκογένεια ὅπου ὑπάρ­χουν οἱ σύζυγοι καί τά παιδιά, στό ἐπάγγελμα ὅπου εὑρίσκονται οἱ ἄλλοι συνεργάτες μας, ἔχου­με νά κάνουμε μέ ἀνθρώπους πού ὅλοι ἔχουν ἐλαττώματα καί ἀτέλειες. Ἄν κλείσουμε τήν καρδιά μας πρός ὅλους αὐτούς, ἄν τούς ἀπομακρύ­νουμε ἀπό κοντά μας καί δέν τούς προσλάβουμε, τότε, ἀναρωτηθήκατε τί θά γίνει;  Τά πάντα θά διαλυθοῦν. Γι᾽αὐτό οἱ χριστιανοί ἔχουμε καθῆκον νά ἀνεχόμαστε τούς ἄλλους. Νά τούς δεχόμαστε μέ μεγάλη καρδιά. Τόν καθένα μέ τίς ἀδυναμίες του καί νά προσπαθοῦμε νά τόν βοηθήσουμε νά διορθωθεῖ. Ὁ σύζυγος τήν σύζυγο καί ἀντιστρό­φως. Οἱ γονεῖς τά παιδιά. Τά ἀδέλφια τό ἕνα τό ἄλλο. Ἀλλά καί τόν συνεργάτη, τόν συνάδελφο, τόν γείτονα, τόν φίλο. Βέβαια ἀντιδρᾶ ὁ ἐγωϊ­σμός μας καί θέλουμε νά εἶναι ὅλοι καί νά γίνουν ὅπως ὁ ἑαυτός μας. Κάτι τέτοιο ὅμως δέν εἶναι κἄν χριστιανικό. Τό χριστιανικό εἶναι νά ἀνεχό­μαστε τούς ἄλλους μέ ἀγάπη καί καλωσύνη. Θά μᾶς βοηθήσει πολύ πρός αὐτή τήν κατεύθυνση τό νά σκεπτόμαστε τήν εὐλογημένη πραγματικότητα πού ζοῦμε στήν προσωπική σχλεση μας μέ τόν Θεόν. Καθημερινά καί σέ κάθε στιγμή ἁμαρ­τάνουμε ἐνώπιόν Του. Εἴμαστε τόσο δύσκολοι νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας, νά διώχνουμε τήν ἁμαρτία καί νά ἐφαρμόζουμε τό θέλημά του. Καί ὅμως μᾶς ἀνέχεται. Μᾶς δέχεται κοντά Του. Μᾶς συμπαραστέκεται καί μᾶς βοηθεῖ μέ ὑπομονή. Ζη­τεῖ λοιπόν τό ἴδιο νά κάνουμε καί ἐμεῖς στούς ἀδελφούς μας.

****

        Κάποτε στά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἕνας χριστιανός εἶδε ἄλλον χριστιανό πού βάσταζε στούς ὤμους του ἕνα νεκρό καί πήγαινε νά φροντίσει τά τῆς ταφῆς του καί τοῦ λέει: «νεκρόν βαστάζεις;  ὕπαγε βάσταζε τούς ζῶν­τας». Μή τό θεωρεῖς σπουδαῖο πρᾶγμα τό ὅτι σηκώνεις ἕνα νεκρό. Αὐτό δέν εἶναι κάτι τό δύσκολο. Τό πραγματικά δύσκολο εἶναι νά βαστάζεις, νά ἀνέχεσαι μέ ἀγάπη τούς ζωντανούς.

          Αὐτό λοιπόν εἶναι τό χρέος ὅλων μας. Νά βαστάζουμε τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων. Νά ὑπομένουμε μέ ἀγάπη τίς ἰδιοτροπίες τους, νά προτιμοῦμε ἀκόμη καί νά ἀδικηθοῦμε, προκειμένου νά κρατήσουμε ἀναμμένη τή φλόγα τῆς ἀγά­πης στίς καρδιές μας καί νά ἀποτελοῦμε τήν εὐ­λογημένη οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, τήν κοινωνία τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας

  Κυριακή  07.08.2016