ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΠΡΩΝ)
ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Όλες
οι διατάξεις της Π. Διαθήκης “τυπικά ην και συμβολικά και σκιώδη”, δηλαδή ήταν
συμβολικές και είχαν τη σημασία τους. Π. χ. η λέπρα ήταν αρρώστια αποτρόπαιη,
γι’ αυτό και ο Μωσαϊκός Νόμος όσοι είχαν προσβληθεί στην πόλη απ’ αυτήν να μη
κατοικούν μέσα σ’ αυτήν, όπως επίσης δεν επιτρεπόταν να πλησιάσει ένας
υγιής τους λεπρούς. Το ίδιο συνέβαινε
και με εκείνους που είχαν πυορροούσες
πληγές ή ακόμη και με τους νεκρούς. Για να αποτινάξουν το μίασμα όσοι
είχαν έλθει σε επαφή με αυτούς , έπρεπε να υποστούν καθαρμούς ή να κάνουν εξιλαστήριες θυσίες και προσευχές.
Στη σημερινή ευαγγελική διήγηση βλέπουμε τον Χριστό να θεραπεύει δέκα λεπρούς
και να τους αποδίδει υγιείς μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό όμως μας δίνει την ευκαιρία να
προσεγγίσουμε το φαινόμενο της αρρώστιας και τις αιτίες που την προκαλούν.
Οι
αρρώστιες δεν προέρχονται από τον Θεό. Ο Θεός είναι δημιουργός καλών και όχι
δυσάρεστων και οδυνηρών. “Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησεν, και ιδού
καλά λίαν”. Κατά συνέπεια η αρρώστια έχει την αιτία και τη ρίζα της στην αμαρτία. Αιτία των
σωματικών ασθενειών είναι “ η πονηρία
της γνώμης” κατά ον ιερό Χρυσόστομο. Τα περισσότερα νοσήματα έχουν αιτία την
αμαρτία. Αρχικά ο Θεός μας δημιούργησε
χωρίς φροντίδες και αρρώστιες. Λόγω όμως της αμαρτίας διεφθάρη η ανθρώπινη φύση και το σώμα του
ανθρώπου άρχισε να εμφανίζει ατέλειες κι αρρώστιες. Αργότερα, όταν γίναμε
αδύναμοι, ο διάβολος βρήκε την ευκαιρία να προκαλέσει κι αυτός αρρώστιες στον
άνθρωπο. Λ. χ. ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει χαρακτηριστικά: “Ταύτην- την
συγκύπτουσα- θυγατέρα του Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ
έτη”. Επίσης λόγω των αμαρτιών του ο παραλυτικος
έμεινε καθηλωμένος τριάντα οκτώ έτη.
Ο
Χριστός διήλθε ιώμενος και θεραπεύων. Κατά τους πατέρες, “πάσαν την λυτρωθείσαν
φύσιν” θεράπευσε. Ο ίδιος γεύτηκε τον θάνατο για να μας λυτρώσει από τον θάνατο
και τα κακά της ανθρώπινης φύσεως μας,
ένα από τα οποία είναι η αρρώστια. Κατά τον προφήτη Ησαΐα “τας ασθενείας ημών
έλαβε και τας νόσους εβάστασεν” . Αυτός θεράπευσε “τους κακώς έχοντας”. Και
θεράπευσε σωματικά τους αρρώστους αλλά και ψυχικά.
Πράγματι
ο Χριστός μπορεί να θεραπεύσει τα σωματικά και ψυχικά μας νοσήματα. Το θέμα
όμως είναι: Αξίζουμε να θεραπευθούμε; Εδώ μπορούμε να πούμε πως πολλές φορές οι
ασθένειες του σώματος έχουν επίδραση στην ψυχή μας και οι αμαρτίες μας έχουν
αντίκτυπο στο σώμα. Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων είναι ο Χριστός, και ένας
αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας τον ονομάζει “αρχίατρον επιστήμονα” . Όπου
υπάρχει ο Χριστός, εκεί είναι και η σωτηρία του ανθρώπου.
Είναι
παρατηρημένο πως οι πνευματικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν καλύτερα την ασθένεια με την ελπίδα και με
εμπιστοσύνη στον Θεό. Ενώ όσοι βρίσκονται σε απόσταση από τον Θεό βασανίζονται
πιο πού. Είναι σκληροί και ιδιοτελείς. Αμαρτία
και αρρώστια συνδέονται στενά.
Η
Εκκλησία μας με τα μυστήρια της είναι ένα αδάπανο ιατρείο. Δεν καταργεί βέβαια
την ιατρική επιστήμη. Αντίθετα τη βοηθεί πολύ στο έργο της. Η πίστη στο πρόσωπο
του Χριστού και η μετάνοια μας αφαιρούν τις αμαρτίες και μας προσεγγίζουν με
περισσότερο θάρρος στο Χριστό για να θεραπευθούμε. Σε όλους μας ακούγεται η
φωνή που Κυρίου: “Πιστεύεται ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;”. Και περιμένει να του
πούμε: “Ναι Κύριε”. Με αυτόν τον τρόπο να πλησιάζουμε τον θεραπευτή Ιησού
Χριστό στην Εκκλησία μας.
Πρωτοπρεσβύτερος
Γερασιμάγγελος Στανίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου