Νεκρολογία για τον ομότιμο Καθηγητή Γεώργιο Γαλίτη (1926-2022) - Κωνσταντίνου Νικολακόπουλου

Του Κωνσταντίνου Νικολακόπουλου

Καθηγητή Βιβλικής Θεολογίας

Πανεπιστημίου Μονάχου

 

† Γ ε ώ ρ γ ι ο ς   Α.   Γ α λ ί τ η ς (1926-2022)

Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ

 

Την Πέμπτη, 28^η Ιουλίου 2022, εκδήμησε εις Κύριον ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Α. Γαλίτης (1926-2022). Υπήρξε ένας από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες Θεολόγους, με διεθνή απήχηση και αναγνώριση κατ’ εξοχήν στο χώρο της Βιβλικής Θεολογίας με ειδίκευση την Καινή Διαθήκη. Ο μακαριστός δάσκαλος γεννήθηκε στον Βόλο το 1926, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών (1943-1950) και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές κυρίως  στη Γερμανία, στα Πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ, της Βόννης και του Μάιντς.

Αφού αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1959, το 1963 ανέβηκε τη βαθμίδα του Υφηγητή. Το 1969 εξελέγη τακτικός Καθηγητής της Ιστορίας των Χρόνων και Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε έως το 1979, όταν μετακλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στη Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ δίδαξε έως το 1994 ως τακτικός Καθηγητής της Εισαγωγής και Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης. Στον Ερμηνευτικό Τομέα του Τμήματος Θεολογίας στην Αθήνα εξελέγη τρεις φορές Διευθυντής και τα χρόνια της υπηρεσίας του δίδαξε τα μαθήματα Εισαγωγή και Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης, Ιστορία της Εποχής της Καινής Διαθήκης και Ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης (κατ’ ανάθεσιν). Επίσης δίδαξε σε Πανεπιστήμια του Εξωτερικού, ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ορθοδόξου Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Ακαδημία καθώς επίσης και σε εθελοντικούς συλλόγους και οργανισμούς, όπως η Ανάπλασις και η Εταιρεία των Φίλων του Λαού.

Η διεθνής απήχηση του εκλιπόντος ήταν μεγάλη, καθώς για πολλές δεκαετίες ήταν μέλος σε πολλές επιστημονικές εταιρίες και οργανισμούς, όπως στη μεγαλύτερη διεθνή επιστημονική εταιρία Καινοδιαθηκολόγων Studiorum Novi Testamenti Societas, στη Διορθόδοξο Εταιρία Βιβλικών Θεολόγων και στην Ελληνική Βιβλική Εταιρία. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Συλλόγου «Ανάπλασις» και διευθυντής του ομωνύμου ιστορικού περιοδικού, το οποίο οδήγησε σε χρόνια άνθησης. Ο μακαριστός καθηγητής τιμήθηκε ακόμη από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο με το τιμητικό οφφίκιο του «Άρχοντος Μεγάλου Διδασκάλου του Ευαγγελίου» και με άλλους τίτλους και μετάλλια από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, την Εκκλησία της Ελλάδος κλπ.

Πέρα από την πολυετή συμμετοχή του σε πολυάριθμα διεθνή επιστημονικά Συνέδρια, σημαντική για την Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία εκτιμάται η συμμετοχή του και η συμβολή του στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, καθώς επίσης σε πολλές επιτροπές διαχριστιανικών Θεολογικών Διαλόγων, κυρίως εκπροσωπώντας το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Αλλά και την Εκκλησία της Ελλάδος υπηρέτησε ποικιλοτρόπως, όντας μέλος σε διάφορες Επιτροπές της Ιεράς Συνόδου.

Η συγγραφική του παραγωγή είναι αξιοθαύμαστη, καθώς έχει συγγράψει πάνω από 18 βιβλία και μεγαλύτερες μελέτες σε διάφορες γλώσσες, γύρω στα 270 επιστημονικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, χρονικά και νεκρολογίες και περί τα 210 λήμματα σε Εγκυκλοπαίδειες και Λεξικά. Ως βασικό βοηθητικό έργο μέχρι σήμερα παραμένει η νεοελληνική μετάφραση της Καινής Διαθήκης που για λογαριασμό της Βιβλικής Εταιρίας είχε καταρτιστεί με την ευθύνη του και σε συνεργασία με τους Καθηγητές Σ. Αγουρίδη, Β. Στογιάννο, Ι. Καραβιδόπουλο, Ι. Γαλάνη και Π. Βασιλειάδη. Σπουδαία είναι επίσης η παρουσία του στη γερμανόφωνη βιβλιογραφία (χαρακτηριστικό και διαχρονικής αξίας παραμένει το εισαγωγικό εγχειρίδιο στην Ορθοδοξία «Πίστη εκ καρδίας» που συνέγραψε μαζί με τον Γ. Μαντζαρίδη και τον Paul Wiertz), αλλά και η συμβολή του στην παραγωγή ντοκιμαντέρ και άλλων ταινιών για την γερμανική Τηλεόραση.

Ως μαθητής «παρά τους πόδας» του αειμνήστου διδασκάλου ο υπογραφόμενος εβίωσε το διδακτικό και παιδαγωγικό χάρισμα του εκλιπόντος δια ζώσης. Αναμφισβήτητα ήταν επίσης το εκκλησιαστικό του ήθος, η υγιής ευσέβειά του, το μειλίχιο και μετριοπαθές του χαρακτήρα του, αλλά και το θάρρος της γνώμης του που υπερασπιζόταν πάντοτε με πάθος το δίκαιο. Το πνεύμα των Πατέρων, ως οδοδείκτης για τους νεότερους Θεολόγους – όπως έλεγε και έγραφε – διαπερνούσε απ’ άκρη σ’ άκρη τη βιβλική ερμηνεία, η οποία διακρίνεται ανέκαθεν από τον ανόθευτο εκκλησιαστικό της χαρακτήρα.

Η Ορθόδοξη Θεολογία – και ιδίως η Βιβλική – χρωστούν ευγνωμοσύνη στον αείμνηστο καθηγητή Γεώργιο Α. Γαλίτη, ο οποίος μέσα από το ερευνητικό και διδακτικό του έργο και την ευρύτητα των πνευματικών του οριζόντων συνέβαλε στην ευρεία γνωστοποίηση στα διεθνή δεδομένα. Με την απέραντη αγάπη του και την αμέριστη υποστήριξη του προς τους νέους και τις νέες συναδέλφους στο χώρο της Καινής Διαθήκης άνοιξε νέες ατραπούς στην έρευνα και άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στο χώρο αυτό. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας αναπαύεται στους κόλπους του Αβραάμ κοντά στον αγαπημένο του Νυμφίο.