Άλλοι κοπίασαν και άλλοι μπήκανε και αναπαύονται στους κόπους αυτών. - π. Χριστόδουλος Φάσσος

Αδελφοί μου, αυτοί οι πατέρες και αδελφοί μας, για τους οποίους τελούμε σήμερα για τρίτη χρονιά μνημόσυ­νο – τη μία χρονιά πήγαμε επάνω στον Ομπλό, την άλλη στον Αγιο Κωνσταντίνο, εφέτος εδώ – αποτελούν για μας ιεραποστολικά πρότυπα. Έχει πάρα πολλή σημασία το ότι ήρθαμε εδώ εφέτος. Δεν θα επεκταθώ σ’ αυτό το θέμα. Θα δοθεί ευκαιρία όσοι θέλετε να πείτε και δικές σας σκέψεις επάνω, όταν θα ανέβουμε στο χώρο της Κατασκήνωσης.

Αλλά εδώ που είμαστε, είμαστε κάτω από τη σκιά μίας βασιλικής δρυός. Και η βασιλική δρυς, αυτό το δένδρο το πλατύκλαδο και σκιερό, υπήρξε ο πατήρ Γερβάσιος. Υπήρξε ο πρώτος κατηχητής. Πριν έλθουν οι δικοί μας μεταγενέστεροι κατηχητές, ο π. Γερβάσιος ήταν κατηχητής εδώ και εβδομήντα και πλέον χρόνια στην πόλη αυτή. Και ήταν ιεραπόστολος, όπως η Σαμαρείτισσα. Και όσοι μετά κάτω από τη σκιά του και δροσίστηκαν και διδάχτηκαν, κληρικοί και λαϊκοί, τους θυμάστε και θα ακούσετε τα ονόματά τους στο μνημόσυνο που θα κάνου­με, όλοι αυτοί κάτω από τη σκιά του ετράφησαν και αναπαύθηκαν και αναζωογονήθηκαν. Όλοι αυτοί, με επικε­φαλής τον π. Γερβάσιο, υπήρξαν ιεραπόστολοι χωρίς να κουβαλάνε πάνω τους στάμνες και βάρη. Θυμηθείτε τους έναν-έναν. Πόσο ανιδιοτελείς, πόσο αφιλοχρήματοι και πόσο άνθρωποι θυσίας υπήρξαν! Αληθινοί ιεραπόστολοι που μεσ’ την καρδιά τους έκαιγε, όπως λέει ο Χρυσόστο­μος, αυτή η φλόγα, η οποία, άπαξ και άναψε, τους έκανε όλα τα άλλα να τα βλέπουν σαν δευτερεύοντα.

Λοιπόν, αν θέλουμε να τους κάνουμε μνημόσυνο, να μην περιοριζόμα­στε στα κόλλυβα και στα κεριά, αλλά να είμαστε μιμητές όλοι της ζωής τους και του ιεραποστολικού τους έργου. Αυτά μας δίδαξε σήμερα η Σαμαρείτιδα. Αυτά μας διδά­σκει ο δίσκος με τα κόλλυβα. Αυτά μας διδάσκει η θρη­σκευτική ιστορία αυτής της πόλεως. Έχει μία ένδοξη ιστορία, θρησκευτική και εκκλησιαστική, αυτή η πόλη. Και μέσα σ’ αυτή την ιστορία είμαστε γεννημένοι. Μέσα σ’ αυτή την ιστορία είμαστε ποτισμένοι. Μέσα σ’ αυτή την ιστορία είμαστε βαπτισμένοι. Λοιπόν,  γεννημένοι, βαπτισμένοι και ποτισμένοι μ’ αυτή την ιστορία και μ’ αυτά τα ιδανικά που και η Σαμα­ρείτιδα και οι πατέρες μας και οι λαϊκοί διδάσκαλοί μας μας δίδαξαν, μ’ αυτά να πορευόμαστε. Και αυτά να τα λέμε και στα παιδιά μας. Να τα διδάσκουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Και πιστεύω πως η ευχή όλων αυτών, οι προσευχές τους, που είναι μέσα στην αγκαλιά του Θεού και απολαμβάνουν τα αγαθά του παραδείσου, θα ευλογήσουν το έργο το δικό μας. Δε θέλω να επε­κταθώ. Εμείς μπήκαμε σ’ ένα χωράφι που το έσπειραν αυτοί. Το είπε σήμερα το ευαγγέλιο. Άλλοι σπέρνουν και άλλοι θερίζουν. Άλλοι κοπίασαν και άλλοι μπήκανε και αναπαύονται στους κόπους αυτών. Εμείς είμαστε μέσα σ’ αυτούς. Ας προσπαθούμε τουλάχιστον να φανούμε αντά­ξιοι των κόπων που έκαμαν για μας. Αμήν.

Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος

Πηγή: Εκδόσεις «ΤΑΩΣ»

 

__________________________

Ορισμένα πράγματα δεν είναι τυχαία.
Σήμερα το πρωί ακούγοντας στο Αποστολικό Ανάγνωσμα: «τῆς θλίψεως τῆς γενομένης» ήλθε το νου μου ο καλός προϊστάμενος μου στην "Ζωή Πατρών" Κωνσταντίνος Καντζιούρας. Όταν έκανε αναφορά στα γεγονότα του χωρισμού της Ζωής χρησιμοποιούσε αυτά τα λόγια «τῆς θλίψεως τῆς γενομένης».
Ακούγοντας το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Σαμερείτιδος πάντα έρχεται στο νου μου η ομιλία του π. Χριστοδούλου Φάσσου με τίτλο «Η στάμνα της Σαμαρείτιδος». Αμέσως το είπα στον καλό φίλο Γιώργο Μ. που αξιώθηκε να γευθεί την Πνευματική στοργή του π. Χριστοδούλου. Ένα μικρό απόσπασμα παρέθεσα παραπάνω.
Στο νου μου ήλθαν πολλά... Ο Λύσανδρος Φάσσος «τῆς θλίψεως τῆς γενομένης», απευθύνθηκε στο σοφό Γέροντα της Πάτρας π. Γερβάσιο τον σήμερα Άγιο, και τον ρώτησε τι να κάνει με ποιους να πάει; Πνευματικό είχε τον π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη που προσχώρησε στον Σωτήρα.  Ο π. Γερβάσιος του απάντησε «με κανένα, θα τους αγαπάς όλους, θα συνεχίσεις να έχεις πνευματικό τον π. Χριστόδουλο, μην γραφτείς σε σύλλογο αλλά να συνεργάζεσαι με την Ζωή». Αυτό έκανε ο π. Χριστόδουλος (Λύσανδρος) Φάσσος, και έτσι ως λαϊκό τον γνώρισα και τον έζησα στην Ζωή. Καθημερινά  η ‘’τριάδα’’ Λύσανδρος Φάσσος, Κωνσταντίνος Καντζιούρας και Γεώργιος Δούβρης (ο άγιος τσαγκάρης ο ελεήμων και φιλομόναχος) τα πρωϊνά πηγαίναι στον Όσιο Λουκα για Εκκλησιασμό, τα απογεύματα τελούσαν τον Εσπερινό μαζί, και μελετούσαν την Αγία Γραφή κλπ. Αυτό το συνέχιζαν και μετά την ιεροσύνη του π. Χριστοδούλου όταν ερχόταν από τον Ομπλό. Να σημειώσω ότι η ‘’τριάδα’’ στις Μεγάλες γιορτές πήγαινε πάντα στον Ομπλό προ της Κουράς του π. Χριστοδούλου από πολλά χρόνια, και το συνέχισαν και μετά. Ο Λύσανδρος Φάσσος, πρωτοπήγε στον Ομπλό όταν συνόδευσε τον αδελφικό φίλο του Καλλίνικο Καρούσο, που τότε εργαζόταν στην "Ζωή Πατρών", μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς στην Κουρά του.
Σταματώ για να μην σας κουράσω, και συνεχίζω... ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το μεσημέρι μου τηλεφώνησε ο αγαπητός φίλος από την Καλαμάτα  Νίκος Κ. μέσα σε όλα μου είπε ότι πήρε το βιβλίο με τις Ευαγγελικές περικοπές του π. Χριστοδούλου και συνέχισε να μου λέει τα όσα θυμόταν από τον π. Χριστόδουλο.
Δοξάζω τον Θεό για τα πνευματικά αναστήματα που γνώρισα, στην "Ζωή Πατρών" και για τους καλούς μου φίλους. Μόνον οι καλοί φίλοι μένουν. Κλείνω λέγοντας ότι μετά τον θάνατο του π. Χριστοδούλου, σταμάτησε η μνημόνευση και αναφορά σε ανθρώπους που ευεργέτησαν την Πάτρα ονομαστικά από την εποχή του Αρχιεπισκόπου Ιεροθέου Μητρόπουλου. Όλα αλλάζουν και δεν υπήρξε μορφή ενωτική ως ο π. Χριστόδουλος σήμερα.
Ο π. Χριστόδουλος στο κλείσιμο της ομιλίας του στην Κατασκήνωση του Αγίου Γερβασίου μας λέει: «Δε θέλω να επεκταθώ. Εμείς μπήκαμε σ’ ένα χωράφι που το έσπειραν αυτοί. Το είπε σήμερα το ευαγγέλιο. Άλλοι σπέρνουν και άλλοι θερίζουν. Άλλοι κοπίασαν και άλλοι μπήκανε και αναπαύονται στους κόπους αυτών. Εμείς είμαστε μέσα σ’ αυτούς. Ας προσπαθούμε τουλάχιστον να φανούμε αντάξιοι των κόπων που έκαμαν για μας. Αμήν.»

Α.Κ.Κ.