"..Αμαρτωλοὺς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ"
Όταν ο Απόστολος Παύλος γράφει τις επιστολές του είναι φανερό ότι η Αλήθεια
στη ζωή του προέρχεται από την αποκάλυψι του ίδιου του Θεού. Διότι όλα όσα
αναφέρει δεν αποτελούν ιδεολογήματα ή φιλοσοφίες τις οποίες καλείται να
υποστηρίξει με ισχυρά ή σαθρά επιχειρήματα αλλά περιγράφουν τις διαφορετικές
εκφάνσεις και παραμέτρους αυτής της μιας και αμετάβλητης Αλήθειας που στην
πίστι μας έχει όνομα, πρόκειται για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Γι΄αυτό και γράφοντας προς τον Επίσκοπο της Εφέσου και μαθητή του Απόστολο
Τιμόθεο στην πρώτη Επιστολή του ένα από τα παραγγέλματα που του δίνει είναι η
γνώσι όχι μόνο του Θεανδρικού προσώπου του Κυρίου μας αλλά και η ορθή πίστι
στον σκοπό για τον οποίον ένας Θεός αποφασίζει να γίνει και άνθρωπος.
Σημειώνει, λοιπόν, ότι ο Ιησούς Χριστός σαρκώθηκε για να σώσει τους αμαρτωλούς
στον..."ανιερό" κατάλογο των οποίων κατατάσσει στην πρώτη θέσι τον εαυτό
του!
Των περισσότερων ο λογισμός ίσως σκεφτεί ότι η έκφρασι αυτή είναι μία
καθαρή ταπεινολογία ή στην καλλίτερη περίπτωσι μια ποιμαντική διατύπωσι για να
μην απαγοητευθούν οι αναγνώστες από το πέλαγος των αμαρτιών της
καθημερινότητας. Όμως επειδή δεν πρέπει ποτέ να κρίνουμε και μάλιστα
χρησιμοποιώντας ως οδηγό μας το περίσσευμα της γεμάτης πάθη καρδιάς μας, ο
λόγος αυτός του Θείου Παύλου αποτελεί την πρώτη και ακατανίκητη απόδειξι πως ο
Θεός του αποκαλυπτόταν διαρκώς και τον είχε καταστήσει κυριολεκτικά
"σκεύος της εκλογής" Του.
Όχι μόνον ήταν βέβαιος για ποιον λόγο ήρθε ο Χριστός στον κόσμο αλλά
αμέσως, δίχως δεύτερη σκέψι, έκανε βίωμα αυτήν την φιλανθρωπία του Θεού και
"τρέχει" να λάβει τα...πρωτεία του στο έλεος και στη σωτηρία. Ξέρει
ότι όσο κανείς παραδέχεται ενώπιον του Χριστού την αμαρτία του και μετανοεί
τόσο Εκείνος τον ελεεί και τον οδηγεί αδιαμφισβήτητα στη Βασιλεία Του. Γίνεται
ο πρώτος των αμαρτωλών και ταυτόχρονα θέτει τον εαυτό του ως πρότυπο για τους
νέους Χριστιανούς, για την έμπνευσι και το υπόδειγμα. Πώς συμβαίνει αυτό;
Βλέπει μέσα στο έλεος του Θεού τον αληθινό προορισμό του ανθρώπου μέσα από τον
οποίον οδηγείται στην αληθινή Ζωή. Με την περιγραφή αυτού του προσωπικού
βιώματος, από τη μια με την ίδια τη βεβαιότητά του και από την άλλη με την
Αλήθεια και την εγκυρότητα της πίστης του, προτρέπει τον Τιμόθεο να βαδίσει
στην ίδια οδό και έτσι να καταστεί πρότυπο στο δικό του ποίμνιο.
Αδελφοί μου,ο λόγος των Αποστόλων εκφράζει το πνεύμα της Εκκλησίας, είναι η
φωνή του Θεού. Ο λόγος τους, δηλαδή, δεν έχει ως κέντρο μια ανώτερη τάξι
Χριστιανών αλλά το αντίθετο! Εκλέγει τον αμαρτωλό, τον βαπτίζει στα ύδατα της
πίστης μας και τον μεταμορφώνει και από εκεί που είναι
"αρχιαμαρτωλός" να μπορεί γίνει με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και
το Πνεύμα το Άγιο ο πρώτος των Αγίων. Συνεπώς ο λόγος αυτός δεν αφορά σε
κάποιον άλλον αλλά σε εμάς τους ίδιους, στους Χριστιανούς κάθε εποχής, στον
καθένα μας. Με τον τρόπο αυτό η σωτηρία θα εμπνέεται από τον Ιησού στο πρόσωπο
του ενός και θα παραδειγματίζει το σύνολο των αδελφών μας. Για τη σωτηρία μας
αυτή "Παντοτινή, λοιπόν, τιμὴ και δόξα στον αἰώνιο βασιλιά, τὸν άφθαρτο,
τον αόρατο, τον μόνο σοφὸ Θεό. ᾿Αμήν."
δ. Γρηγόριος Φραγκάκης
Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου