«Ἀμφιλόχιον τόν ὅσιον εὐσεβῶς τιμήσωμεν» - π. Χριστοφόρου Ἰ. Μυτιλήνη

«Ἀμφιλόχιον 

τόν ὅσιον εὐσεβῶς τιμήσωμεν»

Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Ἰ. Μυτιλήνη

Ἱεροκήρυκος

Ἀνέλπιστη ἡ εὐλογία, μεγάλη ἡ συγκίνηση, ἔντονα τά συναισθήματα πού κατέκλυσαν τίς καρδιές μας ὅταν σέ προγαμματισμένη ἀπό μηνῶν ἐπίσκεψή μας στό ἱερό νησί τῆς Πάτμου βρεθήκαμε στό ἐπίκεντρο τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου (Μακρῆ)

Καί οἱ δύο ἱερές Μονές τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ὅσο καί ἡ γυναικεία Ἱ. Μονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ «Μητρός ἠγαπημένου» λαμπροφορεμένες μέ καύχηση σεμνή πραγματοποίησαν ἱερά πανήγυρη γιά τήν ἐπίσημη ἁγιοκατάταξη ἀφοῦ ἡ 19^η Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ ἀνάμνηση τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου πού ἔλαβε χώρα τό 1980.

          Τήν Δευτέρα τό ἀπόγευμα ἔγινε ἐπίσημη ὑποδοχή τῆς τιμίας κάρας τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου στήν Ἱ. Μονή Ἁγ. Ἰω. τοῦ Θεολόγου, τήν ὁποία ἔφεραν οἱ μοναχές ἀπό τήν Ἱ.Μονή τοῦ Ευαγγελισμοῦ.

Οἱ ἑορτασμοί ξεκίνησαν μέ τήν ἀνάγνωση τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδικῆς Πράξεως τῆς Ἁγιοκατατάξεως αὐτοῦ καί στή συνέχεια μέ τόν πανηγυρικό ἑσπερινό, στόν ὁποίο χοροστἀτησε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἐλαίας κ. Θεοδώρητος, ὁ ὁποῖος γνωρισε τόν ὅσιο ὡς μαθητής τῆς Πατμιάδος Σχολῆς καί συμπροσευχομένων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἰεραρχῶν, Κυδωνιῶν καί Ἀποκωρώνου Δαμασκηνοῦ, Βερατίου καί Αὐλῶνος Ἰγνατίου καί Γάνου καί Χώρας, πρ. Ν. Ζηλανδίας Ἀμφιλοχίου (σημ.οἱ δύο τελευταίοι πνευματικά παιδιά τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου).    

           Τήν ἑπομένη ἡμέρα Τρίτη 18/09/2018 τελέστηκε ὁ Ὄρθρος καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐλαίας κ. Θεοδωρήτου.

          Τήν Ἱερά Μονή Ἀγ. Ἰωάννου κατέκλυσαν πλῆθος κόσμου ἀλλά καί ἀντιπροσωπείες κληρικῶν, μοναχῶν καί μοναζουσῶν Ἱ. Μητροπόλεων καί Ἱ. Μονῶν μέ προεξάρχοντα τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σιμωνος Πέτρας Ἀρχιμ. Ἐλισσαῖο. Ἔψαλαν ὁ ἁγιορείτης μοναχός Ἀντύπας καί πάτμιοι ἱεροψάλτες.

Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας στίς 08.00 μ.μ. κλῆρος καί λαός παρατεταγμένοι ἔξω ἀπό τήν Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ Μητρός Ἠγαπημένου ὑποδεχθήκαμε τήν Ἁγία κάρα καί ἄρχισε ἱερά Ἀγρυπνία στή μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀμφιλοχίου χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐλαίας κ. Θεοδωρήτου.

          Μέ τήν πανηγυρική δοξολογία περίπου στίς 02.00 τή νύχτα διακόπηκε ἡ ἀγρυπνία γιά νά συνεχιστεῖ τό πρωΐ στίς 08.00 π.μ. μέ τήν ἀκολουθία τῶν ὡρῶν καί τήν πανηγυρική Θ. Λειτουργία ἱερουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐλαίας κ. Θεοδωρήτου καί συμπροσευχομένων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἰεραρχῶν, Δωδώνης Χρυσοστόμου, Κυδωνιῶν καί Ἀποκωρώνου Δαμασκηνοῦ, Βερατίου καί Αὐλῶνος

Ἰγνατίου καί Γάνου καί Χώρας, πρ. Ν. Ζηλανδίας Ἀμφιλοχίου.

          Σέ ὅλες τἰς ἀκολουθίες ἔψαλαν μοναχές ἀπό τό Ἁγιορείτικο μετόχι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου γνωστό ὡς μοναστήρι τῆς Ὀρμύλιας Χαλκιδικῆς,τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Μαψός Κορινθίας καί ἀπό ἄλλες γυναικεῖες Ἱ. Μονές.Τἰς ἀκολουθίες συνέγραψε πρό δεκαετίας, ὅπως σημειώνει στό πρόλογο τοῦ τευχιδίου τῶν ἀκολουθιῶν ὁ Μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος «ἐξ εὐλαβείας πρός τόν Ὅσιον Ἀμφιλόχιον, πρῶτον μέν ἀποδίδοντες τά τῆς πνευματικῆς συγγενείας, Πνευματικοῦ Πατρός αὐτοῦ χρηματίσαντος τοῦ Γέροντος ἡμῶν, ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κυροῦ Τιμοθέου,παρ΄ οὖ πολλά περί τοῦ Ὁσίου τούτου ἠκούσαμεν καί παρ΄οὗ ἐν τῇ συνειδήσει ἡμῶν παιδιόθεν  ἡ βεβαιότης τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ ἐνεφυτεύθη δεύτερον δέ ἐκφράζοντες τήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρόδου δι΄ὅσα οὗτος προσέφερεν ἐπί δεκαετίας πρός πνευματικόν καταρτισμόν τοῦ έν αὐτῇ χριστεπωνύμου πληρώματος, ἰδιαιτέρως δέ διά τήν κενωτικήν προσφοράν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ Ὀρφανοτροφείου Θηλἐων Ρόδου, τῆς μέχρι σήμερον ἀρίστης λειτουργίας αὐτοῦοὔσης ἔργον καί κατόρθωμα τῆς πατρικῆς ἀγάπης καί μερίμνης αὐτοῦ καί τῶν Μοναχῶν τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ...».

          Ἡ πανηγυρική τράπεζα πού ἀκολούθησε ἐπισφράγισε τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις μέσα σέ κλἰμα συγκινἠσεως, χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης πρός τόν Πανοικτίρμονα Κύριο γιά τήν μεγάλη εὐλογία πού μᾶς χάρισε, ἄλλος ἕνας ἅγιος νά συναριθμηθεῖ στό ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νά ἑορτάζει στίς 16 Ἀπριλίου, ἡμέρα τῆς μακαρίας κοιμήσεως αὐτοῦ ὡς καί τήν 19^η Σεπτεμβρίου ἡμέρα μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς ἐκ τοῦ τάφου τῶν τιμἰων λειψάνων αὐτοῦ. Τόσο ὁ πνευματικός τῆς μονῆς π. Ἠλίας Καλατζῆς (πνεματικό παιδί τοῦ Ὁσίου Ἀμφιλοχίου) ὅσο καί οἱ μοναχές εὐχαρίστησαν ὅλους τούς παρευρισκομένους.

          Ἀλλά ποιός εἶναι ὁ «διαπρέψας ἐπ΄ὁσιότητι βίου καί ἱεραποστολικῷ ζήλῳ» Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς;

Εἶναι ὁ ἀγαπημένος υἱός τοῦ ἀγαπημένου μαθητοῦ

Γεννήθηκε  στήν Πάτμο στίς 13 Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1889  ἀπό ταπεινούς καί εὐλαβεῖς γονεῖς τόν Ἐμμανουήλ Μακρῆ ἀπό τούς Λειψούς καί τήν Εἰρήνη Γαλάνη από την Πάτμο. Ἀθανάσιος τό βαπτιστικό του ὄνομα. Ἀπό μωρό ἡ μητέρα του διέκρινε ὅτι το παιδί της θά βάδιζε τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ γιατί δέν δεχόταν νά θηλάσει τήν Μ. Παρασκευή καί οὐδέποτε σάν παιδί δέν κατέλυσε τήν νηστεία τῆς Τετάρτης καί Παρασκευῆς. Κάτω ἀπό τήν σκιά τοῦ Θεολόγου καί προσευχόμενος στό σπήλαιο τῆς ἀποκαλύψεως πῆρε τήν μεγάλη ἀπόφαση νά ἀφιερωθεῖ. Σέ ἡλικία μόλις 16 ἐτῶν ἀνεβαινει στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγ. Ἰω. τοῦ Θεολόγου καί τό ἴδιο ἔτος κείρεται μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἀμφιλόχιος.  

          Οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες, ἡ μέλετη πνευματικῶν βιβλίων καί οἱ ὁλονύκτιες προσευχές καί νηστεῖες  τόν προετοιμάζουν καί τόν ἀνεβάζουν στά μάτια τῶν πατέρων τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου τῆς Μονῆς, οἱ ὁποίοι ἀποφασίζουν νά τόν χειροτονίσουν διάκονο πρἰν ἀκόμα συμπληρώσει τό ὅριο ἡλικίας τά 25 χρόνια ὅπως προβλέπουν οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ μοναχός Ἀμφιλόχιος δέν δέχεται νά παραβεῖ τόν Κανόνα γι’ αὐτό καί χειροτονεῖται ὅταν συμπλήρωσε τό 25 ἔτος. Στή συνέχεια σέ ἡλικία 30 χρονῶν χειροτονεῖται Πρεσβύτερος. Ὑπηρετεῖ στό Καθολικό τῆς Μεγάλης Μονῆς,καί ὅταν λαμβάνει τήν πνευματική πατρότητα περιοδεύει τά Δωδεκάνησα μέ σκοπό νά κηρύξει καί νά ἐξομολογήσει. Ὅλοι ὅσοι πηγαιναν νά ἐξομολογηθοῦν ἔνιωθαν τήν χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν γλυκύτητα, τήν καλωσύνη καί τήν ἄπλετη ἀγάπη πού ἔδειχνε σέ κάθε ἁμαρτωλό.  Διατηροῦσε ἀλληλογραφία μέ πολλούς ἐξομολογουμένους καί ἀκούραστα ἔγραφε πνευματικές ἐπιστολές πού κατέκλυζαν τό ταχυδρομεῖο τῆς Πάτμου.

Τὸ 1935 ψηφίζεται, ὑπὸ τῆς Πατμιακῆς Ἀδελφότητος, Καθηγούμενος καὶ Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος Πάτμου. Τά χρόνια εἶναι δύσκολα διότι οἱ Ἰταλοί  κατακτητές προσπαθοῦσαν νά ἐξιταλίσουν τά Δωδεκάνησα καὶ νά ἐπιβάλουν τήν ὑπαγωγή αὐτῶν στὸν Πάπα τῆς Ρώμης.

Μέ σθένος ἀντιστέκεται γι’αὐτό καί οἱ Ἰταλικές ἀρχές τόν ἐξορίζουν ἀπὸ τὴν Πάτμο. Ἡ παλαιά γνωριμία του μέ τόν  ἱδρυτή τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» π. Εὐσέβιο Ματθόπουλο, τοῦ ὁποίου θαύμαζε τήν πραότητα, τήν ταπεινοφροσύνη καί τά ὀργανωτικά προσόντα τόν ὁδηγοῦν στό κοινόβιο τῆς «ΖΩΗΣ»ὅπου δέχεται τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν.  Ἡ Ἀδελφότης καί ἰδιαιτέρως ὁ π. Σεραφείμ Παπακώστας ἐκτιμώντας τά πνευματικά του χαρίσματα, τήν ὁσιότητα καί καθαρότητα τοῦ βίου του, τόν χρησιμοποιεῖ ὡς πνευματικό στήν Ἀθήνα, στά Ἰωάννινα στήν Κρήτη.Ἰδιαίτερο σύνδεσμο ἀποκτᾶ μέ τόν καθηγητή Π. Τρεμπέλα μέ τόν ὁποίο καί διετήρησε ἀργότερα ἀλληλογραφία μαζί του. Μάλιστα ὁ ἀείμνηστος Τρεμπέλας σέ κάποια ἐπικοινωνία του μέ τό πνευματικό τέκνο τοῦ π. Ἀμφιλοχίου τόν π. Παῦλο Νικηταρᾶ -ἀργότερα  Καθηγούμενο καὶ Πατριαρχικὸ Ἔξαρχο Πάτμου- τοῦ εὶπε «ἀποκαλύπτομαι μπροστά στόν γέροντά σου Ἀμφιλόχιο».

Τό 1939 ἀνακαλεῖται ἀπό τήν ἐξορία του καί ἐπιστρέφει στήν Πάτμο. Μαζί του ἐπιστρέφουν καί οἱ μοναχές τοῦ  ἱεροῦ γυναικείου κοινοβίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τό ὁποίο μέ πολλές δυσκολίες καί ὑπὸ ἀντίξοες συνθῆκες ἵδρυσε μέ τήν πολύτιμη βοήθεια καί  ἄμεση συνεργασία τῆς πνευματικῆς του κόρης, τῆς δασκάλας ἀπὸ τὴν Κάλυμνο, Καλλιόπης Γούναρη, τῆς μετέπειτα πρώτης Ἠγουμένης τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, Εὐστοχίας μοναχῆς.

Ὁ ὅσιος Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου ἀνεδείχθη μιά ἀπό τίς ὡραιότερες μορφές τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ. Ἵδρυσε μονές,  πῆρε τοῦ ἀποστόλου τό ραβδί  κήρυξε προσπάθησε νά μορφώσει τόν Χριστό στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, ἀναζωπύρωσε τὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως, καλλιέργησε τὴ νοερὰ προσευχή, ἵδρυσε ὀρφανοτροφεῖο, σπούδασε παιδιά, ἵδρυσε πρῶτος κατηχητικὰ σχολεῖα, προσέφερε στὴν Ἐκκλησία ὡς πνευματικός πού ἦταν στήν Πατμιάδα ἑκατοντάδες νέους ἄλλοι ὡς κληρικοί, ὡς μοναχοί καὶ λαϊκοί.

Στὶς 16 Ἀπριλίου τοῦ 1970 ἀφοῦ ἔδωσε συμβουλές καί εἰρήνευσε τίς καρδιές τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν πού τόν παρακαλοῦσαν νά μή φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό καί ἀφοῦ ἐκμυστηρεύτικε στόν π. Παῦλο Νικηταρᾶ τούτη τήν ὁπτασία λέγοντάς του «Εἶδα τήν Παναγία καί τόν Θεολόγο καί τούς παρεκάλεσα νά μείνω μαζί σας κι αὐτό τό Πάσχα, άλλά μοῦ εἶπαν:Δέν γίνεται ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις Πάσχα θά κάνεις μαζί μας στούς Οὐρανούς» πέταξε ἡ μακαρία του ψυχή, ὁλοφώτεινη καὶ λαμπερή, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μετά ἀπό 10 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του στίς 19 Σεπτεμβρίου 1980 ἔγινε καί ἡ ἀνακομιδή τῶν τιμίων λειψάνων του καί ἡ ἐναπόθεσή τους σέ ξύλινη λάρνακα στό ὀστεοφυλάκιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἡ εὐωδία ἡ θαυματουργία τους ἀλλά καί ἡ συνείδηση τῶν πιστῶν περί τῆς ἁγιότητός του κρατοῦσαν ζωντανή τήν λαχτάρα καί τήν βεβαιότητα ὅτι θά ἔρθει ἡ ἡμέρα ἡ εὐλογημένη καί ἦρθε ἡ 29^η  Αὐγούστου 2018 πού ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου προεδρευομένη ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί ὑπό τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων  ὁμόφωνα συμπεριέλαβε τό ὄνομα τοῦ ὁσίου Γέροντος Ἀμφιλοχίου στά Ἀγιολόγια τῆς Ὀρθόδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Οἰ πρεσβεῖες τοῦ ὁσίου ἄς μεταφέρουν στόν θρόνο του Θεοῦ τίς ταπεινές μας προσευχές.

 .