ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΓΟΥΕΑΡ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ  ΣΕ  ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ΑΓΙΟΥ  ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ  ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ  ΓΟΥΕΑΡ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 
       Μικρή ανάρτηση -«Αναστάσιος Πάτρα»- από βιβλίο Αγίου Διοκλείας Κάλλιστου Γουέαρ με τον τίτλο : «Ο κίνδυνος όταν υπερτονίζεται ο ρόλος του πνευματικού». Λόγος μεστός, όπως πάντα, και ουσιαστικός, σε καίριο θέμα χριστιανικής ζωής. Και με βαθύτατο σεβασμό, και ισοδύναμη αγάπη στον πατέρα Κάλλιστο οι κάποιες προεκτάσεις που ακολουθούν.
 
Α. Γράφει ο πατήρ Κάλλιστος για τη σχέση Πνευματικού-Εξομολόγου και εξομολογούμενου. «Οι ιερείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν είναι σε ενορία και δέχονται εξομολογήσεις εγγάμων ζευγαριών … Δεν θα πρέπει ως ιερείς να βιαζόμαστε να αποκτήσουμε την αυθεντία ενός χαρισματικού στάρετς-Γέροντα … Επομένως θα έβλεπα ως πρωταρχικό στόχο ενός πνευματικού πατέρα-ειδικά μεταξύ λαϊκών … να βοηθά τους ανθρώπους να βρουν την ελευθερία τους. Να μην τους λέει τι να πουν-δ. προσθ. «ή τι να κάνουν»-αλλά να τους βοηθά μέσω της χρήσης της δικής τους ελευθερίας ν’ αποκτήσουν συνείδηση ενώπιον του Θεού, ώστε να καταλήξουν σε μια λογική απόφαση  …  Εάν έρθει κανείς σε μένα και μου πει, «πες μου τι πρέπει να κάνω», η απάντηση μου θα είναι, «αυτό δεν είναι σωστή ερώτηση». Μπορείς απλά να ανακαλύψεις τι θα πρέπει να κάνεις εάν κοιτάξεις πιο προσεκτικά ποιες είναι οι πιθανότητες και τι επιλογές υπάρχουν … Ο πνευματικός πατέρας δεν εκδίδει διαταγές, δεν είναι νομοθέτης».
    Αυτά σε απλή, πολύ απλή ως και λαϊκή, και ευρύτερα κατανοητή γλώσσα επισημαίνουν πόσο εύκολο, όσο και επικίνδυνο είναι να διολισθήσει ο Πνευματικός-Εξομολόγος σε ένα διδακτισμό, σε ένα «πνευματικό» καπέλωμα του εξομολογούμενου ! Να μην του ανοίξει κι αφήσει χώρο έκφρασης, πράγμα που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την πορεία του στην προσωπική χριστιανική πνευματική αυτοσυνειδησία-ενηλικίωση-ωριμότητα. Με άλλα λόγια-πόσο εύκολο, όσο και επικίνδυνο είναι να ετοιμάζει ανεπαισθήτως ένα χριστιανό παθητικό δέκτη, υποταχτικό, πειθήνιο, ανώριμο ον-πρόσωπο, κοινώς ένα … «φυτό».
       Αυτά επί τω ευγενέστερον εκφραστικά και ακριβέστερον θεολογικά καταγράφονται και υποδείχνονται ωραιότατα στην πρώτη από τις τρεις Αγίες που προτείνει Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης να έχει κάνει φίλη του, επί του προκειμένου ο Πνευματικός-Εξομολόγος. «Η πρώτη είναι η Αγία Απόσταση. Σημαίνει να έχεις διάκριση. Να μην τον πνίγεις τον άλλον με την παρουσία σου. Καμιά φορά ξέρεις, το να πάρεις απόσταση από κάποιον, είναι η μόνη λύση για να μην χαλάσει η σχέση».
 
Β.  «Ο σκοπός της εξομολόγησης είναι ότι πρόκειται για ένα σχολείο θεραπείας» ! Μεταφέρω εδώ ως λίαν διαφωτιστικό εξομολογητικό εκ βαθέων του αείμνηστου θεολόγου και συγγραφέα Βασίλη Μουστάκη. «Ο π. Σεραφείμ-Παπακώστας-είχε τη θεόσδοτη δυνατότητα να διαβλέπει την ψυχή σωστά μέσα από τα ανομήματα και τις πτώσεις της, και να τη μεταχειρίζεται χωρίς να τον παρασύρουν οι επιφάνειες των γεγονότων … Είχα αλλεπάλληλες διακυμάνσεις και μεταπτώσεις … Σε όλη αυτή την ιστορία κουράστηκε όσο κι ο ίδιος ο Θεός, δηλαδή, καθόλου. Δεν έδειξε την παραμικρή αντίδραση, την ελάχιστη ταραχή από το ατέλειωτο πήγαινε-έλα της ψυχής μου ανάμεσα στο Διάβολο, τον κόσμο και τη σάρκα αφενός, και το Χριστό αφετέρου. Η κίνηση αυτή που έμοιαζε με εκκρεμές και κράτησε, όχι εβδομάδες, όχι μήνες, αλλά σχεδόν δυο χρόνια δεν απόκαμε την υπομονή του. Ούτε μια φορά δεν άκουσα από τα χείλη του ένα λόγο ιεράς οργής, μια φράση αγίας αγανακτήσεως»-Αθ. Κοτταδάκης, «Μορφές Μεγάλων Ωρών», Σεραφείμ Παπακώστας, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος σ.89, εκδόσεις «Τήνος»
       Ο π. Σεραφείμ, οι παλιοί ξέρουν, είναι ο δεύτερος μετά τον π. Ευσέβιο κορυφαίος της «Ζωής». «Είχε στην «κίνηση» φήμη ανυπέρβλητης αγιότητας … και με αυτόν «προϊστάμενο» η «Ζωή» θα εγνώριζε-και γνώρισε- τέτοια εκπληκτική ανάπτυξη που σίγουρα ξεπερνούσε κάθε προσδοκία του ιδρυτή της»-Χ. Γιανναράς. Ο Θεός δίνει το χάρισμα όπου Αυτός μόνος και η Αγάπη του κρίνει. Και εδώ φαίνεται σε ποιον το έδωσε πριν τον Όσιο Πορφύριο, ο οποίος εδώ τώρα που προτείνει τη δεύτερη αγία φίλη επί του προκειμένου για Πνευματικό-Εξομολόγο προς Εξομολογούμενο «σ’ αυτό το «σχολείο θεραπείας», την Εξομολόγηση. «Η δεύτερη, λέει, είναι η Αγία Υπομονή. Μεγάλη Αγία. Ανθρώπους να δεις που έχει βάλει αυτή η Αγία στον Παράδεισο. Αν την κάνεις φίλη, να το ξέρεις, θα σε βοηθάει ν’ αντιμετωπίζεις όλες τις δυσκολίες της ζωής. Όσο μεγάλες ή τρομαχτικές κι αν μοιάζουν.
Γ.  Τώρα, δεν ξέρω αν συμφωνούσατε μαζί μου, αλλά έχω την αίσθηση ότι τα ανωτέρω Α και Β έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα στην τρίτη και ίσως πιο κρίσιμη Αγία φίλη Οσίου Πορφυρίου «σ’ αυτό το σχολείο θεραπείας»-Εξομολόγηση του πατρός Καλλίστου. «Και η τρίτη είναι η Αγία Σιωπή. Δύσκολα την πιάνεις φίλη. Ακόμα πιο δύσκολα την κρατάς. Είναι τέχνη να ξέρεις να μιλάς. Είναι όμως τέχνη μεγαλύτερη να μπορείς να σιωπήσεις. Να μην πληγώσεις. Να μην απελπίσεις. Να μην προδώσεις. Να μην περηφανευτείς. Αυτά που βγαίνουν από το στόμα, αυτά είναι που μας κάνουν ακάθαρτους …  Απόσταση, Υπομονή και Σιωπή. Τρεις Αγίες που αξίζει να τις κάνεις φίλες.!!!» Και επίσης έχω την αίσθηση ότι είναι ακόμα πιο σπουδαία για άπαντες η τελική και επικυρωτική Οσίου Πορφυρίου συναγωγή ! «Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη Χάρη. Υπάρχουν μυστικά. Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις απ’ τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία. Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη».
Δ.   Προσέχουμε πιο πολύ αμέσως μετά πώς και πόσο κρατούν ρίζα ή αλλιώς αντλούν από τη μεγάλη πηγή, την Αγία Γραφή-Καινή Διαθήκη. Όλα αυτά. «Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα». Αξιοπρόσεκτη εδώ η ευθεία προειδοποίηση. «Όσοι κάνουν το Δάσκαλο, να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι θα κριθούν πιο αυστηρά ! Και ιδού γιατί. «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες». Κρατάμε καλά το «άπαντες» ! Και οι Δάσκαλοι, δηλαδή, πλην όμως γι αυτούς το πράγμα βαραίνει πιο πολύ-Ιακ. 3,1 Και ιδού πάλι γιατί. Ο Δάσκαλος της Αλήθειας, ο Πνευματικός, ο Εξομολόγος προ-υποτίθεται ότι γνωρίζει πως. «Η άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή εστίν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος»-Ιακ.3,17.  Και, το γνωρίζει εδώ θα πει, αυτή την «άνωθεν σοφία» έχει κάνει βίωμα, αυτήν αποπνέει και εμπνέει !
      Τέλος δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι πάντα ταύτα τα είπε, τα επεσήμανε, τα έδειξε στην πράξη νωρίτερα λιτά, ρητά, ανοιχτά, ξεκάθαρα Χριστός ο Θεός τρία ολόκληρα χρόνια και ως άνθρωπος απλός ! Και σφράγισε με αιμάτινη Αγάπη πάνω στο Σταυρό ! «Διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσεν, και εχαρίσατο όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη …»-Φλπ.2,9κε. Είπε, δηλαδή. «Υμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ἐστιν ὑμῶν ὁ διδάσκαλος, πάντες δὲ ὑμεῖς αδελφοί εστέ ... Μηδέ κληθήτε καθηγηταί εις γαρ υμών εστίν ο καθηγητής, ο Χριστός»-Ματθ,23,8-9

******   ***   ******

    Εδώ όμως αν πιάσουμε να δούμε και απλώς να αναλογιστούμε πόσοι, και ποιοι, και πόσο  φιλοδόξησαν να κάνουν και έκαναν το … «Δάσκαλο», μάλιστα τον … «Πολύ», πριν λίγο καιρό-Πανδημία Κοβιτ19. Και, κατά πού τράβηξαν κόσμο και κοσμάκη ! Και τι άφησαν πίσω τους, τι πίκρα, τι δοκιμασία, τι πνευματικά τραύματα, τι κοινωνικά προβλήματα … κανείς δεν ξέρει αν κι αυτή η ανεξιχνίαστη φιλανθρωπία Χριστού του Θεού θα έφτανε για κάποια έστω συγχώρεση …
     Για τον επί πλέον λόγο ότι είχαν πνευματικό οδηγό ακολουθητέας πορείας, τη Συνοδική Απόφαση, και την καταφρόνησαν ! Ένιωσαν, βλέπετε, πιο πάνω «των ηγουμένων αυτών» ! Κι αν θέλετε να μάθετε και να καταλάβετε πόσο βαρύ είναι αυτό, δεν έχετε παρά να διαβάσετε στην ίδια τη  βασική πηγή, την Καινή Διαθήκη, τον Απ. Παύλο ! Ο οποίος δε δίστασε να καταγγείλει δημόσια, ενώπιον της Εκκλησίας, ποιον; Τον κορυφαίο, τον Απ. Πέτρο ! Όταν στην Αντιόχεια τον είδε να παρασπονδεί, να κινείται αντίθετα από όσα είχαν πρόσφατα στην Αποστολική Σύνοδο αποφασιστεί ! «Ότε δε ήλθε Πέτρος εις Αντιόχειαν κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην ότι κατεγνωσμένος ην», Γαλ.2,11κε αναλυτικά.
     Ώρα όμως τα τελευταία να μείνουν πίσω ανεπιστρεπτί ! Ώρα να κρατηθεί μέσα μας καλά η μεστή και ουσιαστική Αγίου Διοκλείας Καλλίστου συμβουλευτική ! Συν, οι χαριτωμένες τρεις Άγιες φίλες, «Απόσταση, Υπομονή και Σιωπή», Όσίου Πορφυρίου ιερά φυλαχτά ! Ιδιαίτερα η καίρια τελική επισήμανση αυτού. «Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη Χάρη. Υπάρχουν μυστικά. Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις απ’ τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία. Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη». Πάντα ταύτα είναι κατά πάντα, δια πάντα, και δια πάντας, λίαν διδακτικά και επωφελή ! Αμήν !

Αθανάσιος Κοτταδάκης