ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἅγια Θεοφάνεια σήμερα, σεβαστή γερόντισσα· εἴθε νά δεχτοῦμε τό σωτήριο
κήρυγμα τό ὁποῖο ἀκριβῶς στόν Ἰορδάνη ποταμό ἔχει γίνει πρόσκληση μετανοίας καί
σωτηρίας. Χρονικά, ἄν καί ἡ ἑορτή τῆς Ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος, ἔχει περάσει, ἐν
τούτοις ἐκκλησιαστικά, ἡ Ἄκτιστος Χάρις μένει γιά πάντα καί καθιστᾶ τήν ἑορτή εἰς
τούς αἰῶνας τωρινή, ἐπίκαιρη.
Ἐλᾶτε λοιπόν ἀδελφοί, ὅπως φθάσουμε στόν Ἰορδάνη. Κλῆρος καί λαός τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἀναγεννηθοῦμε σέ ἐκεῖνα τά ἁγιασμένα ὕδατα. Ὁ Βασιλέας τῶν οὐρανῶν, ἐπείγεται. Τρέχει πρός τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο καί τίθενται σέ ἐπιφυλακή τά στρατεύματα τῶν Ἀγγέλων· ἡ φωνή τοῦ Πατρός συνταράσσει μαζί μέ τά ἐπουράνια καί τά ἐπίγεια καί τά καταχθόνια. «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα».[1] Καί ὦ τοῦ θαύματος! Εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰορδάνης στρέφει τή ροή του πρός τά ὀπίσω, κηρύττοντας στόν κόσμο, ὅτι σταματάει ἡ ὁρμή πρός τήν Νεκρά θάλασσα καί ἐπιστρέφει ἡ ἀνθρωπότης, διά τῆς μετανοίας, ὀπίσω εἰς τόν Παράδεισο. Ἀλλάζει ἡ διάταξη τῶν πραγμάτων. Ὁ Δεσπότης λαμβάνει δούλου μορφήν καί ὁ Ἀναμάρτητος διορθώνει τό κτίσμα Του. Τό γιατρεύει ἀπό τήν ἀνίατον ἀσθένεια, τό πλουτίζει, τό ἐλευθερώνει ἀπό τήν δουλεία τοῦ Σατανᾶ.
Ἀρκεῖ, ἡ ὑπακοή στόν Σωτῆρα, Μεσσία, Ἰησοῦ. Ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ καί
Πατρός, δίνει τό πρόσταγμα γιά τήν γνώση τῆς μοναδικῆς ἀλήθειας ὑπό τόν ἥλιον· ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν. Τό Ἅγιον Πνεῦμα
συμμαρτυρεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα στόν οὐρανό καί στή γῆ, ὅπου δύναται ὁ
κάθε ἕνας νά σωθεῖ. Ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός· καί ἡ σωτηρία
προέρχεται ἀπό τήν ὑπακοή στό θέλημά Του.
Δοκίμασε ἄνθρωπε νά ὑπακούσεις στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ἐμπειρικά θά
ἀποκτήσεις τήν τέλεια γνώση ὅτι εἶναι πρᾶος καί ταπεινός γιά νά νιώσεις ἐλεύθερος,
εἰρηνικός, δίκαιος καί τέλος σεσωσμένος. Ὁ Δεσπότης δέν ἐντράπηκε νά γίνει
μέλος τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων, νά προσλάβει τήν ἀνθρωπίνην φύσιν φανερούμενος
κατά πάντα, ὁμοούσιος μέ τό πλάσμα Του, χωρίς ἁμαρτία. Κύριος καί ἀναμάρτητος, ἁγιάζει
τόν ἀέρα, τά ὕδατα καί βυθίζει τόν ἀρχέκακο δράκοντα, στά καταχθόνια τοῦ Ἅδη.
Πουθενά τόπος γιά τόν πονηρό, ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνο. Ὁ κόσμος ἁγιασμένος
καί ἐλεύθερος δύναται στό ἐξῆς νά συμπορεύεται μέ τόν Πλάστη καί Δημιουργό, ἀναγεννημένος
γιά πάντα. Ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός, ἀπολαμβάνει στό ἐξῆς τίς ἴδιες τιμές μέ τούς
Ἀγγέλους, ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα.
Ἰησοῦ μου,ποιά προσευχή νά ἀπευθύνω σέ Σένα γιά τήν εὐεργεσία Σου, ὅπου
προνοεῖς ἀκόμη καί γι’ αὐτούς πού Σέ ἀγνοοῦν καί γι’ αὐτούς πού Σέ ἀρνοῦνται;
«Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι».[2]
Φώτισέ μας, τόν κόσμο ἄπαντα, ὥστε νά προσευχόμαστε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι,
νά ἐμπιστευόμαστε τό Πανάγιο θέλημά Σου, νά ζοῦμε ἐν δικαιοσύνῃ, εἰρήνῃ, ἀληθείᾳ
καί ἀγάπῃ. Στεφάνωσε μέ τό ἄγγιγμά Σου τήν κεφαλήν μας, καθάρισε τήν καρδιά ἑνός
ἑκάστου· φώτισε τόν νοῦν· ἕνας γιά ὅλους καί ὅλοι γιά τόν ἕναν, ἐν Χάριτι.
Κύριε Ἰησοῦ, Θεέ, ἀρκετά ὡς ἐδῶ· σκληρή ἡ μοναξιά, ἡ κακία, ὁ πόνος. Τό ρεῦμα
τοῦ Ἰορδάνη, ἄς πνίξει ὁριστικά στήν Νεκρά θάλασσα τήν εἰδωλολατρεία καί τήν ἀσχημοσύνη
τῆς ἐποχῆς μας. Καινούργια γῆ καί καινούργιοι οὐρανοί, εἴθε νά ἀνατείλλουν. Ἐσύ
Θεάνθρωπε, ἑτοίμασες αὐτούς τούς οὐρανούς, γιά τούς ἀγαπῶντάς Σε, πρό καταβολῆς
κόσμου. Ἐνίσχυσέ μας, νά ἐκπληρώσουμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔπλασες.
Χάρισε τό φῶς στόν καθέναν, νά γίνει πνευματική ἀσπίδα, ὥστε ὅταν πλησιάζει ὁ
πονηρός καί μισόκαλος νά λαμβάνει θανατηφόρο τό χτύπημα. Εἶναι βέβαια μυστήριο
αὐτό· ἀλλά τά ἁγιασμένα ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη καί ἡ φανέρωσις θεοπρεπῶς τῆς Ἁγίας
Τριάδος δυναμώνουν τήν προαίρεσή μας.
Χρειάζεται ἐν τούτοις καί ἐμεῖς ὅλοι καθώς καί ὁ καθένας χωριστά, ὅπως
μᾶς δίδαξες, νά ἀνεβοῦμε στόν Σταυρό· ἐκεῖ πού θεραπεύεται ἡ πληγή τῆς παρακοῆς,
ἐκεῖ πού γιατρεύτηκε τό τραῦμα τῆς ὑπερηφανείας καί ἀνταρσίας. Συνεπῶς ὀφείλουμε,
ἁγία γερόντισσα, νά ἐπανέλθουμε ἐκεῖ πού εἶναι ὁ Μεσσίας, Πρόδρομος πολλῶν ἀδελφῶν·
δηλαδή, «κρυμμένοι σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ».
«Φωνάζει», ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος· «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ Ἀγαπητός,
στόν ὁποῖο εὐαρεστήθηκα· Υἱός ἀπό τήν ἴδια οὐσία μέ μένα κατά τρόπο ἀόρατο καί ἀπό
τήν ἴδια οὐσία μέ ἐσᾶς κατά τρόπο πού φαίνεται, χωρίς ἁμαρτία. Αὐτός εἶναι πού
μαζί μέ μένα, ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ Ἀγαπητός, στόν Ὁποῖο
εὐαρεστήθηκα. Δέν εἶναι ἄλλος ὁ δικός μου Υἱός καί ἄλλος ὁ υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας· ἀλλά αὐτός εἶναι ὁ Υἱός
μου ὁ Ἀγαπητός, στόν Ὁποῖο εὐαρεστήθηκα, αὐτόν νά ἀκούετε. Ἐάν πεῖ· ἐγώ καί ὁ
Πατήρ εἴμαστε ἕνα, αὐτόν νά ἀκοῦτε. Ἐάν πεῖ· αὐτός πού ἔχει δεῖ ἐμένα, ἔχει δεῖ
καί τόν Πατέρα, αὐτόν νά ἀκοῦτε. Ἐάν πεῖ· ποιός λέγουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγώ
ὁ υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, νά ἀποκριθεῖτε σ’ Αὐτόν· σύ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ υἱός τοῦ
Θεοῦ τοῦ ζῶντος».
Μακάρι, Ἰησοῦ μου γλυκύτατε, νά εἴμαστε πάντοτε, στή θύμισή σου καί Σύ
στήν καρδιά μας. Στόν Σωτῆρα Χριστό, στόν Πατέρα, στό Πανάγιο καί Ζωοποιό Πνεῦμα,
ἡ Δόξα, τό Κράτος, ἡ Ἐξουσία, ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου