Ωδή - Αλεξανδρεύς

 

Ωδή

Αλεξανδρεύς

Σαν παιδί πάντα με ξεσήκωνε ο Αβράαμ. Τόσο μακρινός χωροχρονικά και ταυτόχρονα τόσο κοντινός, τόσο βαθιά ανθρώπινος. Τόσο αληθινός στην χωρίς όρια αναζήτησή του και τόσο απλόχερος στα ανταλλάγματα που ήταν έτοιμος να πληρώσει. Θα μου πεις, δεν είναι τυχαία ο άνθρωπος που σύναψε τη μόνη συμφωνία με τον αληθινό Θεό! (Η άλλη συμφωνία, η καινή, υπογράφτηκε με αίμα αλλά από τον ίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού οπότε αποτελεί εντελώς διαφορετικής τάξεως γεγονός).

«Άφησέ τα όλα για χάρη μου! Εσύ, ο άρχοντας, ο γέρος, ο καθώς πρέπει. Εσύ που στην αναζήτησή σου για μένα δεν έχεις ούτε ένα εχέγγυο. Που δεν δικαιούσαι να νιώθεις ευλογημένος ούτε με αυτό που όλοι θεωρούν αυτονόητο: ένα παιδί. Εσύ που, παρ’ όλες τις θυσίες σου και την απόλυτη υπακοή σου, θα αναγκαστείς να υποστείς τον εξευτελισμό -όντας πιστός στη γυναίκα σου- να κοιμηθείς με τη δούλα σου για χάρη ενός παιδιού.

Εσύ που θα χρειαστεί να πείσεις τη γελώσα Σάρα πως αξίζει –για άλλη μια φορά- να κοιμηθεί μαζί σου μετά τα πιάτα που ‘πλενε κάτω από την βελανιδιά.

Εσύ που θα χρειαστεί να περπατήσεις ώρα πολλή δίπλα στο μοναχογιό σου, που γνώριζε –και γνώριζες ότι γνώριζε- ποιο είναι το σφαχτό της θυσίας και να κρατάς το καντήλι με το φως για την πυρά χωρίς να τρέμει το χέρι σου. Να σηκώνεις το χέρι με το μαχαίρι χωρίς να διστάσεις να υπακούσεις σ’ εκείνον το Θεό που, από την ώρα που σε ξεσήκωσε στη γη σου, δε σταμάτησε να σε δοκιμάζει μέχρι τώρα."

Θα θελα, τελειώνοντας ο βίος μου, πάτερ Αβραάμ, να αξιωθώ να κουρνιάσω στην αγκαλιά σου. Όχι ως εχέγγυο σωτηρίας μα για να ακούσω την καρδιά σου να χτυπά. Να καταλάβω πώς τα άντεξε όλα!

Καλά Χριστούγεννα!

 

Αλεξανδρεύς