Βίντεο (ΑΙ) με αγίους Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο, Ιωσήφ Ησυχαστή και Νεκτάριο Αιγίνης

 

 Κυκλοφόρησε τὶς γιορτινὲς μέρες 
τῶν Χριστουγέννων 
ἕνα ἐπεξεργασμένο βίντεο 
μὲ τεχνολογία ΑΙ 
ποὺ δείχνει σύγχρονους Ἁγίους 
τῶν ὁποίων ἔχουν διασωθεῖ  
λιγοστὲς φωτογραφίες. 
Θέλησαν  κάποιοι, 
πιστεύω καλοπροαίρετα, 
μὰ φοβοῦμαι ἀβασάνιστα, 
νὰ ἐκμεταλλευτοῦν 
τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη 
γιὰ νὰ δώσουν ζωὴ 
στὶς ἀκίνητες μορφὲς 
τῶν φωτογραφημένων γεροντάδων. 
 
Ἔτσι ὁ ὅσιος Παΐσιος 
δὲν στέκεται πλέον στὸ μονοπάτι 
μὲ τὸ ραβδί του, 
ἀλλὰ βηματίζει 
πρὸς τὴν εἰκονικὴ κάμερα γελώντας 
(μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ ἀνοίξει τὰ χέρια 
γιὰ νὰ ἀγκαλιάσει κάποιο πρόσωπο). 
 
 Ὁ Ὅσιος Πορφύριος 
δὲν κρατᾶ ἀπλὰ στὸ χέρι 
ἕνα λουλούδι,
ἀλλὰ τὸ φέρνει κοντὰ στὸ πρόσωπο 
γιὰ νὰ τὸ μυρίσει. 
 
 Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἀφήνοντας 
τὴ χαρακτηριστικὴ συστολή του, 
σηκώνει τὰ μάτια ἀπὸ τὴ γῆ 
γιὰ νὰ μᾶς ἀντικρίσει κατάματα. 
 
Κι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος θὰ σταματήσει 
νὰ κοιτᾶ μὲ τὸ βαθύ του βλέμμα 
γιὰ νὰ χαραχθεῖ 
ἕνα μεγάλο γέλιο 
στὴν ἀλλοιωμένη του μορφή. 
 
Μόνο ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ 
θὰ προσπεράσει σχεδὸν ἀνέκφραστος, 
μὴ θέλοντας νὰ μᾶς ἀκολουθήσει 
σὲ τοῦτα τὰ καμώματα. 
 
Καὶ ποὺ εἶναι τὸ πρόβλημα, 
θὰ μοῦ πεῖτε; 
Δὲν περπατοῦσαν οἱ Ἅγιοι, 
δὲν γελοῦσαν, δὲν ἄγγιζαν; 
Βέβαια, ὅλα τοῦτα τὰ ἔπρατταν, 
ὅμως ὅπως καὶ ὅταν 
ἐκεῖνοι ἔκριναν καὶ ἀγαποῦσαν. 
 
Κι ἀναρωτιέμαι, 
ἂν οἱ Ἅγιοι βρίσκονταν 
ἀκόμα ἀνάμεσά μας 
θὰ εἴχαμε τὴν τόλμη νὰ τοῦς ποῦμε 
τώρα θέλω νὰ μοῦ χαμογελάσεις, 
τώρα θέλω νὰ περπατήσεις,  
τώρα θέλω νὰ μὲ ἀγκαλιάσεις; 
Κι ἂν ἑμείς εἴχαμε τοῦτο τὸ θράσος, ἐκείνοι ἄραγε 
θὰ ὑπάκουαν στὰ δικά μας κελεύσματα 
ἢ θὰ μᾶς παρηγοροῦσαν 
μὲ τὸ δικό τους τρόπο;
 
Τῶρα ὅλα αὐτὰ τὰ προστάγματα 
πρὸς τοὺς Ἁγίους, 
τὰ δίνουμε σὲ μορφὴ ἐντολῶν 
πρὸς ἕναν ὑπολογιστὴ 
ἢ στὸ smartphone 
ποὺ κρατᾶμε συνεχῶς στὰ χέρια μας 
καὶ δὲν τρέχει τίποτα; 
 
 Ὅλα ὅσα εἴδαμε στὸ ἀναρτηθὲν βίντεο 
δὲν ἔχουν ἀλήθεια κι οὔτε ζωή. 
Γιατὶ κάθε κίνηση τοῦ ἀνθρώπου, 
κάθε βῆμα, κάθε χαμόγελο, 
κάθε ἐλάχιστη σύσπαση τοῦ προσώπου ἀποτελοῦν ἐνεργήματα τῆς ψυχῆς.
 Ἡ ψυχὴ κινεῖ τὸ σῶμα, 
κι ἡ ψυχὴ τοῦ δίνει ζωή. 
 
 Ἡ εποχή μας 
μπορεῖ νὰ ἔχει ἀρνηθεῖ τὴν ψυχὴ 
ὡς τὸν πυρήνα 
τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. 
Μπορεῖ νὰ ὑποστηρίζει 
πὼς τὸ σῶμα 
τὸ διαχειρίζεται ὁ ἐγκέφαλος, 
πὼς αὐτὸς εἶναι 
τὸ κέντρο τοῦ ἀνθρώπου.
(κι ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο φυσικά, 
μικρὸς εἶναι ὁ δρόμος 
γιὰ νὰ παραδώσεις τὸν ἄνθρωπο 
σὲ μιὰ ἀλλοτινὴ νοημοσύνη, 
εἰδικὰ ἂν αὐτὴ εἶναι καὶ ὑψηλή). 
Μὰ εἶναι δυνατὸν ὅλα τοῦτα 
νὰ τὰ δεχόμαστε 
κι ἑμεῖς οἱ χριστιανοί;
 
Ἂν οἱ πιστοὶ σήμερα 
εἴμαστε διατεθειμένοι, 
γιὰ νὰ ἔχουμε κάτι “ψυχωφέλιμο” 
νὰ χαζέψουμε 
στὸ facebook καὶ στὸ TikTok, 
νὰ βάλουμε στὴ θέση 
τῆς ψυχῆς τῶν Ἁγίων τὸ ΑΙ, 
τότε συμπράττουμε 
στὴν κατασκευὴ 
ἑνὸς βίου ἀνελεύθερου, 
μιᾶς ζωῆς δέσμιας στὴν ψευτιά, 
μιᾶς σύγχρονης βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας.
 

π. Μιλτιάδης Ζέρβας