Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη δύο μεγάλων ασκητών, του Μακαρίου του Αιγυπτίου, που έχει επονομαστεί Μέγας, και του Μακαρίου του Αλεξανδρέως, καθώς και του Αγίου Μάρκου, επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού. Επίσης, επιτελείται ανάμνηση της ανακομιδής του Λειψάνου του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
Οι Όσιοι Μακάριοι, έζησαν τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο, στα ασκητήρια της Νιτρίας, και έγιναν γνωστοί τόσο για τους πνευματικούς αγώνες και τα κατορθώματα της πίστεώς τους, όσο και για τα πολλά θαύματα, που με τη χάρη του Θεού πραγματοποίησαν.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επίσκοπος Εφέσου, γεννήθηκε το 1392 μ.Χ. Σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία. Μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο και το μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετέπειτα άσπονδος εχθρός του, ο καρδινάλιος Βησσαρίων, που ήταν υπέρμαχος της ένωσης Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας.
Ο Μάρκος ο Ευγενικός διακρίθηκε ως δάσκαλος της ρητορικής. Μεταξύ των μαθητών του, ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος (ο πρώτος Πατριάρχης μετά την πτώση της Πόλεως).
Στο 25ο έτος της ηλικίας του εγκατέλειψε την εγκόσμια καριέρα και έγινε μοναχός σε Μονή στα Πριγκηπονήσια και το 1436 μ.Χ. εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Εφέσου.
Ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο και τον Πατριάρχη Ιωσήφ στη Φερράρα και τη Φλωρεντία, όπου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εκεί ο Μάρκος ανεδείχθη ο θερμότερος και στερεότερος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοενώσεως, αφού γνώμονάς του ήταν το καθαρό συμφέρον της φίλης Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Στις 4 Μαΐου 1440 μ.Χ. ο Άγιος Μάρκος αναγκάστηκε να δραπετεύσει από τη Βασιλεύουσα, διότι κινδύνευε η ζωή του. Πήγε στην Έφεσο που ήταν υπό την κυριαρχία των Τούρκων. Εκεί, αφού ποίμανε για λίγο το ποίμνιό του, μπήκε στο πλοίο για το Άγιο Όρος, όπου είχε αποφασίσει να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίο στάθμευσε στη Λήμνο, ο Άγιος, κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής, συνελήφθη και φυλακίσθηκε για δύο χρόνια.
Αργότερα, μετά από πολλές ταλαιπωρίες ένεκα της σταθερότητάς του, ο Άγιος Μάρκος, λόγω της ασθενείας του, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφοντας επιστολές και ενθαρρύνοντας τους πιστούς να κρατούν την ορθή πίστη και να μη συνεργάζονται με τους επιπόλαιους ενωτικούς.
Οι διωγμοί, οι εξουθενώσεις και οι πιέσεις επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του, με αποτέλεσμα να αποδημήσει εις Κύριον μόλις 52 ετών.
Πανηγυρίζουν οι ναοί του Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου στη Δασούπολη Λευκωσίας και του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στην κοινότητα Αγίου Ιωάννου Μαλούντας.
Του
Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
2 σχόλια:
"Οτε επειθάρχησαν κακώς,
καί ψευδούς ενώσεως όρον πάντες υπέγραψαν,
σύ δέ ούκ ενέδωσας Μάρκε θεόσοφε,
αλλ' αντέσχες στερρότατα ο μόνος πρός πάντας,
τότε ο μεγάλαυχος Πάπας Ευγένιος λύπη εν μεγίστη καί στένων,
καί εν απογνώσει τελεία,
ουδέν εποιήσαμεν εβόησεν."
Από τον Εσπερινό του Αγίου Μάρκου Ευγενικού.
«...κρατεῖ δ’ἀληθῶς, Μᾶρκος Ὀρθοδοξίαν...»
Εἰς τήν σύνοδον Φερράρας -Φλωρεντίας ἐθριάμβευσε ἡ Ὀρθοδοξία διά τοῦ ἁγίου τοῦ Θεοῦ Μάρκου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.
Ὁ θρίαμβος συνοψίζεται σέ δύο μόνο φράσεις:
Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. -«Οὐ ποιήσω τοῦτο ποτε, κἄν εἴ τι καί γένηται».
Πάπας Εὐγένιος Δ΄. -«Λοιπόν ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Νικολάου Π. Βασιλειάδη «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» ἐκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ» μεταφέρω ἀποσπασματικά:
«Εἶναι καί τοῦτο χαρακτηριστικόν τοῦ ἑλληνικου θαύματος,
Εἰς τάς μεγάλας καί κρισίμους στιγμάς τοῦ Ἔθνους ὁ Θεός ἀναδεικνύει πνεύματα ρωμαλέα καί πυρίνους ἐθνεγέρτας, οἱ ὁποῖοι μέ τό ἡρωϊκόν σάλπισμά των συνεγείρουν τό Γένος.
Οἱ σύγχρονοί των δέν τούς κατανοοῦν ὅπως πρέπει.
Ὡρισμένοι μάλιστα τούς χαρακτηρίζουν παράφρονας καί παρανοϊκούς.
Μερικοί μεταγενέστεροι κοντόφθαλμοι τούς χαρακτηρίζουν ὡς πνεύματα στεῖρα καί στενά ἤ φανατικούς δημεγέρτας.
Αὐτοί ὅμως δέν παύουν ἀπό τοῦ νά εἶναι μεγάλα ἠθικά ἀναστήματα.
Στῦλοι ἀκλόνητοι.
Τά καθ’αὐτό προοδευτικά πνεύματα.
Προφητικαί φυσιογνωμίαι.
Σάλπιγγες τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.
Τέτοιος ἦταν καί ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός.
Τόν ἐφοβήθη ἡ αἱρετική Δύσις ἐν τῶ προσώπω τοῦ Πάπα.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολή τόν ἐθαύμασε, τόν ἐδόξασε καί τόν περιέβαλε μέ τόν ἀμαράντινον καί λαμπρόν στέφανον τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ ἐθναποστόλου καί ἐθνοσωτῆρος.
............
Ὁ Ἐφέσου ὄχι ἁπλῶς δέν ὑπετάγη, ἀλλ’ἀνεκήρυξεν τήν διδασκαλίαν τῶν Λατίνων ὡς ξένη καί ψευδῆ.
Καί αὐτά τά εἶπε μέ καύχησιν ἐν Κυρίω.
΄΄Λαμπρῶς κηρύττει΄΄ ὁ Μᾶρκος.
Καί ΄΄ποῦ τάχα; καί εἰς ποῖον ἔμπροσθεν; μέσα εἰς τό ἀνακτορικόν παλάτιον τοῦ Πάπα, ἐνώπιον ἐκείνου τοῦ ἰσοθέου Πάπα, μόνος μεμονωμένος ἀναμέσον τῶν ὑπερηφάνων καρδιναλίων καί τῶν ἄλλων βουλευτῶν΄΄ τοῦ Πάπα, γράφει ὁ Ἀθανάσιος ὁ Πάριος.
Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῶν ὁ Ἀθανάσιος ὁ Πάριος προσθέτει:
Ἐάν κάθε Ὀρθόδοξος εἶναι ΄΄ἀντίπαπας΄΄, διότι ἀντιτίθεται εἰς τάς κακοδοξίας τοῦ Πάπα καί τῶν ὀπαδῶν του, πολύ περισσότερον ὁ Ἐφέσου.
Αὐτός εἶναι ὁ κατ’ἐξοχήν ἀντίπαπας:΄΄Τοῦτος δέν εἶναι ἀντίπαπας, ἀλλ’ὁ Ἀντίπαπας.
Μ ᾶ ρ κ ο ς ὁ Ἁ ν τ ί π α π α ς΄΄ !...»
Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου